Door de vele internationale conflicten
en ontwikkelingen is de situatie in de Oekraïne voor grote delen uit het nieuws
verdwenen. Dat is jammer, want juist nu zijn er in de Banderastaat Oekraïne
zaken gaande die aangeven dat het Kiev regime steeds meer op de rand van de
afgrond balanceert. Het is al langere tijd bekend dat de Oekraïense economie
praktisch is ingestort en dat alleen geld uit het westen Kiev overeind houdt.
De junta in Kiev kan ieder moment failliet gaan. Maar intussen wordt deze
ondergang ook steeds meer zichtbaar in het gewone leven. Lege schappen in de
supermarkten en winkels zijn geen uitzondering meer, en de productie staat in
feite compleet stil. Steeds vaker laten de burgers zich horen, en er zijn bijna
iedere dag demonstraties. Niet alleen in Kiev, maar ook in andere steden. De
bevolking is Poroshenko en zijn bende uitbuiters meer dan zat. De enige die nog
goed verdient in het land is Poroshenko zelf, die zijn fortuin met de dag ziet
toenemen.
Het is alleen de vraag hoe lang hij
nog van de opbrengst van zijn dievenpraktijken kan genieten. Er komen er immers
steeds meer die hem naar het leven staan. Een paar weken geleden brak er in een
grensstad een schietpartij uit tussen de fascistische bende Rechtse Sector en
een groep plaatselijke criminelen. De ruzie ging over het verdelen van
invloedsgebieden, en tijdens het schieten vielen er ook burgerslachtoffers.
Toen de politie probeerde om de fascisten op te pakken braken zij door een
wegblokkade heen en verdwenen. In Kiev sprongen meteen alle alarmlichten op
rood. De junta riep dat de verantwoordelijken voor de schietpartij bestraft
moesten worden, en dat de Rechtse Sector en andere gelijksoortige bendes de
wapens moeten inleveren. Dit leverde weer een woedende reactie van de leider
van de Rechtse Sector op die voorspelde dat Poroshenko binnenkort ergens in een
kelder zal worden vermoord.
Het begon nu echt spannend te worden
want de Rechtse Sector was een van de steunpilaren van de Maidan, en hierdoor
voelt de organisatie zich boven iedere wet verheven, voor zover er nog wetten
zijn in de Oekraïne. Leden van de groep trokken naar Kiev om te protesteren en
op 21 juli riep de leider van de groep tijdens een demonstratie van 6000
fascisten een “nieuwe revolutie” uit. Er zou ook een referendum komen om de
huidige junta de deur te wijzen. Het was dus duidelijk dat beide kanten het
spel hoog speelden, met veel harde woorden en dreigementen. De hoofdeis van de
Rechtse Sector is dat de junta weer de Donbass gaat aanvallen in plaats van op
te treden tegen de fascistengroepen. Je zou denken dat de confrontatie nu echt
gaat komen. Maar in feite gebeurt er bijna niets. Wat zijn daar de oorzaken
van?
Ten eerste lijkt het er op dat de
Rechtse Sector niet genoeg kracht en aanhang heeft om de junta echt te kunnen
bedreigen. Ze kunnen demonstreren en wat rellen veroorzaken, maar een echte
greep naar de macht doen zit er op dit moment niet in. Blijkbaar durven ze hier
ook hun gewapende groepen niet in te zetten. Gelijktijdig moeten we vaststellen
dat Poroshenko en de rest van de junta het niet aandurven om de Rechtse Sector
te ontwapenen of te verbieden. Tot nu blijft het bij dreigementen over en weer.
Hoe dit uiteindelijk zal aflopen is niet te voorspellen, maar het is wel
duidelijk dat de chaos alleen maar groter aan het worden is. Daar komt nog bij
dat Poroshenko op dit moment niet aan de fascistische eis kan voldoen om de
Donbass opnieuw aan te vallen. Een aanval zou voor Poroshenko wel een oplossing
kunnen zijn, die hem de mogelijkheid biedt om een aantal problemen uit de weg
te gaan.
Toch komt de aanval niet, ondanks het
feit dat veel analisten dit in het voorjaar al hadden verwacht. Hier voor
lijken er verschillende redenen te zijn. Kiev weet nu al dat een nieuwe aanval
waarschijnlijk ook een nieuwe nederlaag zal betekenen. Tot nu toe is dat twee
keer gebeurd, en het militieleger in Novorossia is nu veel sterker en beter
georganiseerd dan vorig jaar. Kiev zou bij een aanval dus zeker verliezen en
waarschijnlijk meer terrein prijs moeten geven. Als dat gebeurd zal de junta
het waarschijnlijk niet overleven.
Daar komt nog bij dat in geval van een
nieuwe opleving van de oorlog het IMF geen geld meer zal geven. Dat is al in
bedekte termen gezegd. Als deze steun wegvalt, stort het hele financiële
kaartenhuis in elkaar. Porky the Pig, zoals Poroshenko bekend staat, zit dus in
een heel moeilijke positie. Aan de ene kant kan hij niet aanvallen, aan de
andere kant kan hij ook niet de Akkoorden van Minsk uitvoeren. Als hij dat
laatste wel doet om een einde aan de oorlog te maken zullen de fascisten zeker
in opstand komen en naar alle waarschijnlijkheid ook hun wapens gebruiken. Dan
is er weer een nieuwe burgeroorlog geboren. Om nog enigszins te kunnen
overleven heeft Poroshenko er voor gekozen om maar steeds te blijven beweren
dat hij Minsk II uitvoert, terwijl hij gelijktijdig op de steden van Novorossia
blijft schieten.
Intussen voeren de leiders van
Novorossia de spanning nog wat meer op. Onlangs is besloten om ook de minder
zware wapens zoals tanks en pantserwagens tot op 3 kilometer van het front
terug te trekken. Dit zet nog meer druk op de junta omdat het steeds opnieuw
toont dat Kiev de voorwaarden van Minsk II niet vervult. Op zijn beurt levert
dat weer druk vanuit Frankrijk en Duitsland op om wel aan de voorwaarden te
voldoen. Deze twee landen hebben immers de Akkoorden van Minsk in februari meeondertekend,
en zijn dus ook medeverantwoordelijk voor de uitvoering. We kunnen dus gerust
stellen dat Kiev steeds verder in het eigen moeras verzinkt.
Voor de milities is de terugtrekking
van de minder zware wapens geen probleem, omdat in geval van een aanval door
het Kiev leger de wapens heel snel weer op hun oude plaatsen aan het front terug
kunnen zijn. Het drukmiddel levert dus geen risico’s op. Maar het is wel een tactiek
die bij de huidige situatie past. De oorlog is praktisch bevroren, en dat geeft
de Republieken Donetsk en Lugansk de kans om aan de opbouw te werken. Er komen
steeds meer instellingen die ook daadwerkelijk functioneren, er worden
pensioenen uitbetaald, beslissingen over verkiezingen genomen, en er komt
steeds meer erkenning van buiten af. We kunnen gerust stellen dat de
republieken zich aan het vestigen zijn, met alles wat daarbij hoort. Er zijn
intussen eigen paspoorten, postzegels en diploma’s voor studenten en
scholieren. Ook wordt er veel werk gemaakt van de wederopbouw van de steden.
Hierbij komt er veel hulp van Rusland. Ook de hulpkonvooien gaan nog steeds
door.
De beschietingen door de fascisten
richten wel steeds nieuwe schade aan en er vallen ook slachtoffers. Maar voor
Novorossia is de huidige situatie de beste oplossing op dit moment. Deze mening
wordt ook door Moskou gedeeld. President Poetin wacht rustig af en kijkt toe
terwijl Kiev zich steeds verder in de nesten werkt. Dat kan hij nog lang
volhouden want er is op dit moment geen enkele haast. De sancties die het
westen heeft opgelegd werken bijna niet, en als er al een resultaat is, dan is
het dat Rusland steeds meer dingen zelfstandig doet, zonder hulp van het westen.
Dat is een versterking van het land en een vooruitgang voor het Russische volk.
Dit beleid was al langer gepland, maar het kan nu veel sneller worden uitgevoerd.
Wat het westen ook met de Oekraïne van
plan was, we kunnen nu gerust stellen dat het een grote mislukking is geworden.
Men blijft de fascisten in Kiev steunen, wetende dat het hele project is
mislukt. Dit toegeven zou natuurlijk gezichtsverlies zijn, en daar is men nog
niet aan toe. Voor de lange termijn zou Rusland graag een Oekraïne zien dat weer
als een onafhankelijk land gaat functioneren. Dan moeten de fascisten
verdwijnen en alle plannen voor lidmaatschap van de NAVO of de EU geschrapt
worden. Als dit gebeurd zou er een federatiestructuur kunnen worden opgezet
waarbij de Donbass onderdeel van de Oekraïne kan blijven met een uitgebreide
autonomie.
Zover is het nog niet, maar Moskou
heeft geen enkele haast. De Krim is intussen een vast onderdeel van de
Russische Federatie en ook dat begint in het buitenland erkend te worden.
Vorige week bezocht een delegatie van Franse parlementsleden het gebied en was
verbaasd over de goede sfeer. Wat ze aantroffen was totaal niet in
overeenstemming met de westerse propaganda. De delegatie maakte duidelijk dat
de westerse sancties niet terecht zijn en in feite geschrapt moeten worden. Het
was de eerste keer dat een westerse delegatie naar de Krim kwam en in Moskou
wordt dit gezien als de eerste stap richting een doorbraak.
We kunnen zonder meer vaststellen dat
het westerse front langzaam afbrokkelt, en dat zullen ze binnenkort ook in Kiev
merken. Een opleving van de oorlog is nog steeds niet uit te sluiten, maar een
nieuwe Kiev aanval zal Novorossia alleen maar in staat stellen om nog meer
steden te bevrijden. Het zal zeker nog een hele poos duren voordat er een echte
oplossing is. Maar het is duidelijk dat Novorossia en Rusland aan de winnende
hand zijn. Kiev en het westen kunnen alleen maar verliezen, en dat kon nog wel
eens een hele hoge rekening worden.
