donderdag 29 augustus 2013

De oorlogstrommels van het Westen



Het is weer overduidelijk te horen; de oorlogstrommels rommelen weer in de hoofdsteden van het Westen. Dit keer is Syrië het doelwit en ook dit keer stuurt men aan op een illegale actie, buiten de internationale wetten om. We hebben het allemaal eerder gezien in Afghanistan, in Irak, in Libië en niet te vergeten in het voormalig Joegoslavië. Allemaal oorlogen door het Westen ontketend voor eigen gewin en tegen de wens van de bevolking in de meeste landen. Ook dit keer is het niet anders. De bevolking van Amerika en Groot Brittannië zijn met een grote meerderheid tegen een Amerikaanse interventie in Syrië. De mensen weten intussen wat oorlog betekend en dat we allemaal opnieuw de verliezer zullen zijn. Ze laten zich niet meer voorliegen door de propagandamachines van de heersende elite die proberen een nieuwe oorlog aan de bevolking te verkopen.

Want dat er opnieuw leugens in het spel zijn kan iedereen zien. Er zijn absoluut geen echte bewijzen dat het regime in Syrië gebruik heeft gemaakt van chemische wapens. Niet dat dit regime hier te mooi voor zou zijn, maar het is gewoon niet in het belang van Assad om zo iets te doen. Laten we het eenvoudig houden; als men een moord onderzoekt is het eerste waar naar gekeken moet worden het motief. Het regiem had geen enkel motief om dit soort wapens in te zetten. Maar de rebellen hadden dat wel. Het zou trouwens ook niet de eerste keer zijn dat zij met chemische wapens en stoffen in verband worden gebracht. De rebellen, een ongeorganiseerde bende die voor grote delen uit leden van Al Qaida en Al Nusra bestaat, hebben al honderd keer geroepen dat er met chemische wapens werd geschoten om het Westen te betrekken in het conflict. Voor hen is dat van levensbelang. Dat is dus een duidelijk motief. En laat niemand beweren dat deze rebellen niet in staat zouden zijn om dit soort wapens te gebruiken. De verschillende legers deden dit al in de Eerste Wereld Oorlog, bijna 100 jaar geleden. Met de technologie en kennis van vandaag kan iedere sukkel dit soort dingen bedenken en uitvoeren.

Maar voor de Europese regeringen, vooral in Londen en Parijs, staat het vast dat het regime in Syrië de schuldige is. Bewijzen hebben ze niet nodig, ook al beweren ze wel over dit soort bewijzen te beschikken. Maar dat zeiden ze ook over Irak voordat de oorlog daar begon. Dit bleken allemaal leugens en bedrog. Dezelfde soort leugens zien we nu weer, en sommige trappen er nog steeds in. Zo zou uit een opinieonderzoek blijken dat de meerderheid van de Nederlandse bevolking voor een interventie is. Het kan zijn dat dit onderzoek is gemanipuleerd, iets wat kinderlijk simpel is. Maar het kan ook zijn dat de leugens hier toch wat beter zijn verspreid dan in de andere landen. Als dit zo is moeten al die voorstemmers maar eens bedenken dat er ook 300 Nederlandse militairen met hun Patriotrakketen in de gevarenzone zitten. Die zitten daar om Turkije te beschermen. Ook al weer zo’n idiote constructie die nergens op slaat. Turkije, een land dat al tijden een interventie tegen Syrië eist. Een land en een regering die moord en brand schreeuwt over het gebruik van chemische wapens terwijl het Turkse leger zelf chemische wapens heeft ingezet tegen de PKK. Een aantal malen zelfs. Daar heeft het Westen nooit naar omgekeken. Turkije ook, dat een hele goede band heeft met de islamitische bendes die in Syrië opereren en hen voorziet van wapens. Wapens die Turkije eerder weer van het Westen kreeg.

Die wapens komen dus in de handen van Al Qaida en anderen zonder dat iemand in Londen en Parijs zich daar druk over maakt. Maar als Al Qaida deze wapens later weer tegen het Westen richt roepen de hypocriete regeringsleiders weer dat de oorlog tegen het terrorisme naar een nieuw niveau moet worden getild. Dan wordt er nog meer burgerrechten afgenomen en nog meer getapt een mee gelezen. Kortom; de hele zaak is absoluut doorgestoken kaart waar de bevolking van Syrië het slachtoffer van gaat worden. Maar zij niet alleen; als het Westen aanvalt en de rebellen steun geeft zullen grote bevolkingsgroepen als de Koerden nog zwaarder worden aangevallen dan nu al het geval is. Ook Israel dreigt in het conflict te worden betrokken als er wraakacties van het regime komen. Dus meer doden, meer gewonden en meer verliezers. En uiteindelijk zullen wij in het Westen ook de verliezers zijn, want de haat die in het Midden Oosten, door de interventies, tegen het Westen word gezaaid zal ooit een uitweg vinden. En dan zijn wij het, de gewone mensen, die de klappen krijgen. Niet de hypocriete leugenaars die zich onze regeringsleiders noemen.

In dit alles wordt de bevolking van Syrië totaal vergeten. Zij willen een ander land, zonder Assad, maar ook zonder het rebellentuig dat hun steden intussen al jaren onveilig maakt. Net als in Egypte zitten ook zij niet te wachten op een Shariastaat en het uitwisselen van de ene dictator voor een andere. Zij willen een toekomst voor zichzelf en voor hun kinderen. Dat willen we immers allemaal. Wij hebben meer gemeen met de Syriers dan sommige denken.

Maar die toekomst in vrede en harmonie krijgen we niet zo lang het kapitalisme de heersende kracht is. Het huidige conflict bewijst dat opnieuw. Het kapitalisme kan zonder de wapenindustrie en zonder de oorlog niet leven. Steeds opnieuw slagen de kapitalisten er in om de volkeren in oorlogen te storten. Met valse voorwendsels, met leugens en bedrog. Of het nu conservatieven, liberalen of sociaal democraten zijn, als het er op aan komt ontpoppen ze zich allemaal als bloedhonden die het systeem voeden met onze levens.

Het zal niemand verbazen dat wij een interventie tegen Syrië afwijzen. Maar we beseffen ons gelijktijdig dat we dit soort misdaden niet kunnen voorkomen zolang de kapitalisten de heersende kracht zijn in de wereld. Als dit niet verandert zullen er steeds opnieuw grote en kleine oorlogen ontstaan tot het gespuis dat zich de wereldleiders noemt er in slaagt om een Derde Wereld Oorlog te ontketenen. Het wachten is op een waanzinnige die denkt dat hij of zij zo’n conflict ook nog kan winnen. En die zal er komen als we dit proces niet weten te stoppen.
De strijd tegen een Westerse interventie in Syrië heeft alleen zin als het een strijd is tegen het kapitalisme in zijn totaliteit. Tegen de waanzin van de oorlog. Tegen de uitbuiting en de onderdrukking. Tegen de leugens en het bedrog van de heren en dames die zich democraten plegen te noemen. Kortom; een strijd voor een andere wereld. We willen geen oorlogen meer winnen, we willen de vrede winnen en bovenal; we willen de vrijheid winnen. Echte vrijheid en niet de schijnvrijheid van nu. De oplossing ligt voor de hand; we moeten de strijd winnen voor een socialistische wereld!! Organiseer en sla terug!! In Amsterdam en Damascus. In Tel Aviv en Parijs. In Londen, Berlijn en in Washington.

donderdag 22 augustus 2013

Rutte II; vijand van het volk



De vakantie is nog niet eens voorbij en het slechte nieuws komt al weer van alle kanten op ons af. Het aantal failliete bedrijven loopt steeds verder op. De werkloosheid klimt naar steeds nieuwe hoogten en het aantal mensen dat een vakantie aanvraagt voor minder draagkrachtigen is de laatste tijd behoorlijk opgelopen. De enige die dit nieuws niet zien zijn de hersenloze idioten op de beursen die steeds grotere winsten noteren. Geen echte winsten natuurlijk, alleen maar flitskapitaal. Met de echte wereld, de wereld waar wij dagelijks in leven heeft dit niets te maken. Wat voor mensen zijn dat eigenlijk die alleen maar naar cijfertjes op schermen staren zonder de ellende om hen heen te zien? Waarschijnlijk zijn het dezelfde soort mensen die weg kijken als er massamoorden gepleegd worden en het kapitalisme hongersnoden en andere rampen opwekt. Kortom, het soort mensen die we kunnen missen als kiespijn.

Maar het beursgespuis, we kunnen ze ook parasieten noemen, zijn niet de enige die niet in de ware wereld leven. Er beginnen geluiden te ontstaan die zeggen dat Rutte niet 6 miljard wil bezuinigen, zoals de uitzuigers van de EU en het IMF eisen, maar zelfs 8 miljard. Dit zou moeten om geld vrij te krijgen voor een economisch herstel. Het lijkt er op dat de liberalen en de sociaal democraten nu definitief het spoor bijster zijn. Meer bezuinigen betekend nog meer armoede, nog meer werkloosheid, nog meer wanhoop en nog meer zelfmoorden van mensen die het niet meer aankunnen. De onzin dat extra bezuinigen voor een goed leven in de toekomst zal zorgen geloofd intussen niemand meer. Het is bekend dat in een parlementaire democratie alle burgerlijke partijen liegen. Ze doen dit in de verkiezingscampagnes, ze doen het als ze in de regering zitten en ze doen het zelfs als ze in de oppositie terecht komen.

Extra bezuinigingen zijn al net zo’n idioot plan als de oproep van Samsom nog niet zo lang geleden om weer meer geld uit te gaan geven. Ook dit zou de economie weer op gang moeten helpen. Maar hoe kun je meer uitgeven als je nu al niet rond kunt komen? Hoe kun je de centen laten rollen als je iedere dag met angst en beven naar de brievenbus loopt omdat je weer een stel rekeningen verwacht die je niet kunt betalen? Mensen die met dit soort plannen en oproepen komen weten niet wat het is om van een minimum inkomen te moeten leven. Moeten, want niemand doet dat voor zijn plezier, hoewel ze dat bij de VVD natuurlijk wel altijd denken. Niemand heeft voor zijn plezier een uitkering omdat het gewoon pure armoede betekend. Als er nu nog meer bezuinigingen komen zullen de minimum inkomens zeker niet worden ontzien. Integendeel, het lijkt er op dat Rutte II er juist plezier in schept om juist die mensen te pakken die nu al niets hebben. Voor de excuses hebben ze altijd de PvdA bewindslieden die in koor jammeren dat het heel pijnlijk is, maar dat het echt niet anders gaat.

Zo is Rutte II de vijand van het volk geworden. Een gevaarlijke vijand want hij bedreigt ons allemaal. Laat niemand denken dat hij aan de klauwen van deze vijand kan ontsnappen. De enige die goed wegkomen is het steeds groeiende aantal miljonairs. Voor hen geen bezuinigingen, natuurlijk niet. Alleen maar belastingvoordeeltjes en kwijtscheldingen. Ze zouden immers hun zo zuur gestolen vermogens eens naar het buitenland kunnen overbrengen. En het is ook bekend dat wie de rijken aan pakt straks geen leuke baantjes en commissariaten krijgt als de tijd op het pluche voorbij is. Daar zitten de heren en dames natuurlijk niet op te wachten. Dus pakken ze de mensen aan de onderkant. Direct en indirect, het maakt allemaal geen moer uit als de schatkist er maar beter van wordt. Verder hopen ze met mooie woorden en beloften voor de toekomst iedereen zoet te houden. Intussen worden we allemaal bestolen en zelfs tot dwangarbeid veroordeeld. Dat is het ware gezicht van de liberalen en de sociaal democraten, het ware gezicht van Rutte II en in feite natuurlijk gewoon het waren gezicht van het kapitalisme.

Toch is er nog een straaltje hoop. Nee, er zijn niet plotseling een aantal meevallers waardoor de bezuinigingen niet door gaan. Het straaltje hoop is dat vijanden bestreden kunnen worden. Dus kunnen we ook de strijd met de huidige uitbuiters aanbinden en ze verslaan. Jammer genoeg hebben nog steeds veel mensen niet door wie hun werkelijke vijanden zijn. Maar bij meer en meer gaan de ogen open, en de woede neemt toe. Van echte actie is nog weinig sprake, maar dat komt nog.

Bij de afgelopen verkiezingen hebben veel arbeiders de sociaal democraten opnieuw het voordeel van de twijfel gegeven. Eigenlijk tegen beter weten in. Maar er was dan ook weinig te kiezen. Zowel de PvdA als ook de SP zijn sociaal democratische partijen. Met het ware socialisme hebben zijn totaal niets te maken. Daarom ook werden deze partijen gezien als de betere van twee slechten. Intussen hebben de PvdA bewindslieden opnieuw laten zien dat ze meer belang hechten aan hun banden met de VVD en het kapitalisme dan aan de banden met hun eigen kiezers. In een zelfde positie zou de SP zeker niet anders hebben gehandeld. Nu al doet de SP alle mogelijke moeite om bij de heersers in een goed blaadje te komen.

Van beide partijen hebben de Nederlandse werkers niets te verwachten. Maar wat is dan het alternatief? In de strijd die zeker gaat komen zullen ook nieuwe organisaties en partijen ontstaan. Deze nieuwe groeperingen zullen de stem vormen van de arbeidersklasse. Zij zullen het mogelijk maken om onze vijanden te bestrijden en eindelijk ons recht te halen. De sociaal democratie heeft altijd de kant van de heersende klasse gekozen. Zij hebben geen weg terug meer. Als de arbeiders hun kracht willen tonen en eindelijk bevrijdt worden van de onderdrukking die de heersende klasse iedere dag uitoefent, is er een revolutionaire communistische partij nodig. Een partij die vasthoudt aan het Marxisme en de opbouw van het socialisme. Die zich niet laat verleiden tot het verraad, waar de sociaal democraten specialist in zijn geworden. Kortom, een partij van het werkende volk. De leuze blijft hetzelfde: organiseer en sla terug!!

donderdag 15 augustus 2013

Hoe de polder de solidariteit kapot maakt



Het blijft altijd weer wonderbaarlijk om te zien hoeveel mensen de leugens van de heersende klasse geloven. En als ze deze leugens niet geloven doen ze er ook weinig aan om ze te weerleggen. Wat natuurlijk een grote rol speelt in dit proces is dat de heersende klasse altijd weer figuren vindt die zich uitgeven als vertegenwoordigers van de werkende mensen, maar die intussen alles doen om de agenda van de elite door te drukken. Een uitkomst van deze tactiek is de zogenaamde polder, en de vele akkoorden die deze polder blijft produceren. Als je hier een discussiepunt van maakt word al snel gezegd dat we blij moeten zijn met de polder want het verdeeld de lasten en voorkomt grote conflicten. Deze mening speelt een leidende rol in zowel in de sociaal democratie als ook binnen de vakbeweging. Als men maar praten kan is er geen vuiltje aan de lucht.

Maar dit is een levensgevaarlijke opstelling. Het hele poldersysteem is er op gebaseerd dat we allemaal dezelfde belangen hebben. Het komt er in feite op neer dat als het de bazen goed gaat, het de arbeiders ook goed zal gaan. Maar dat is een sprookje. Er is namelijk helemaal geen sprake van dezelfde belangen. De belangen van de werkgevers bestaan uit het maken van zo veel mogelijk winst en het uitkeren van zo hoog mogelijke dividenden aan hun investeerders. Daarnaast is er nog een uitgebreid netwerk van bonussen en extra’s die door de hoogste managers naar huis worden gesleept. Ze kunnen dit alleen maar doen door zoveel mogelijk werk en dus geld uit de arbeiders te persen. Precies dat proces moeten de arbeiders, en eigenlijk ook de vakbonden tegen gaan. We komen dan aan de strijd over de onbetaalde arbeid. Het is dus onzin om te beweren dat we allemaal dezelfde belangen hebben. De klassenstrijd stopt immers nooit, ook niet in een crisis. Dat zien we iedere dag om ons heen.

Er mag dan een sociaal akkoord zijn, en wie weet hoeveel andere akkoorden, maar nog steeds zijn de werkgevers druk bezig om zoveel mogelijk mensen op straat te zetten. Het is niet voor niets dat ze de ontslagprocedures willen vereenvoudigen. De loonkosten moeten omlaag en de werkers die achter blijven krijgen met een nog hogere werkdruk te maken. De verliezers zijn dus de mensen die werkloos worden, maar gelijktijdig ook de mensen die kunnen blijven werken. De enige winnaars zijn de kapitalisten die met minder mensen hetzelfde werk en soms nog meer kunnen verzetten.

Het feit alleen al dat de productiemiddelen in handen zijn van de kapitalisten geeft aan dat de werkgevers en de arbeiders nooit gelijke belangen kunnen hebben. Vooral in een crisis proberen de overheid en de kapitalisten de kosten zo veel mogelijk te drukken. Hun eigen inkomen stellen ze veilig, maar verder moet iedereen er aan geloven. Natuurlijk brengen ze dit niet zo bot naar buiten. Als ze dat wel deden zouden immers veel mensen wakker kunnen worden en misschien in verzet gaan. Dat moet de elite natuurlijk niet hebben want onrust en verzet zijn slecht voor het businessklimaat en dus voor de winst. Daarom lopen we steeds tegen de verhaaltjes aan dat we allemaal in dezelfde boot zitten en dat we dus samen offers moeten brengen om uit de crisis te komen. Vooral binnen de PvdA hoor je regelmatig dit soort onzin.

Tot nu toe is nog geen kapitalist door de crisis van honger gestorven. Sommige brengen hier tegenin dat er wel veel bedrijven failliet gaan. Dat klopt, maar daar zitten de kapitalisten echt niet mee. Dat hoort immers bij de concurrentiestrijd die onderdeel is van het kapitalisme. En het topmanagement van een failliet bedrijf vindt altijd weer een andere plek of zet gewoon de volgende dag weer een nieuw bedrijf op. De verliezers zijn ook hier de arbeiders die buiten de deur worden gegooid zonder perspectief op een andere baan. Zolang het kapitalisme de macht houdt zal dit nooit anders worden. Geen medelijden dus voor de volgevreten elite die alleen maar kijkt naar de eigen winst en de eigen rijkdom. Moeten we met deze figuren samen uit de crisis komen? Het is niet meer dan een lachertje.

Het beeld aan de andere kant ziet er heel anders uit. Intussen leven zoveel mensen in armoede dat de voedsel en kledingbanken het niet meer voor kunnen lopen. De schulden nemen met de dag toe en steeds meer gezinnen verliezen hun huis. De prijzen en de huren stijgen de pan uit, en steeds meer mensen mijden de zorg omdat ze bang zijn voor torenhoge rekeningen van de zorgverzekeraars. Dat is geen onverschilligheid, maar gewoon een symptoom van bittere armoede. Daar hoor je de bewindslieden van de PvdA nooit over. En als er eens wat wordt gezegd is het niet meer dan krokodillentranen. En meteen komt men met de gouden oplossing; we hebben toch de polder die alles oplost. We kunnen er toch altijd samen uitkomen? Ze geven er zelfs nog zo’n draai aan dat het lijkt als of het een kwestie van solidariteit is. Hoe was het ook weer? De sterkste schouders zullen de zwaarste lasten dragen? De realiteit is dat de lasten bij hen terecht komen die het nu al niet meer redden, terwijl de sterkste schouders in de zon liggen op Bali en hun winsten via de smartphone of tablet bijhouden. Dat is de solidariteit van de polder en de sociaal democratie.

Om dit alles vol te kunnen houden wordt de echte solidariteit kapot gemaakt. Werkende mensen worden opgezet tegen de mensen zonder baan. De gezonden worden opgezet tegen de zieken en natuurlijk is er ook nog de vreemdelingenhaat die onderhuids steeds wordt aangewakkerd. Daar komt nog het individualisme bij dat bijna iedereen is aangepraat. Volgens de heersers moeten we op eigen houtje onze problemen oplossen, want op die manier blijft het voor hen beheersbaar. Hun grootste angstdroom is dat we samen optrekken en de solidariteit, die ooit heel gewoon was, opnieuw gestalte geven. Dus poldert men maar door en neemt het aantal verliezers hand over hand toe.

Maar ooit zal de maat vol zijn, en dan krijgt de heersende klasse de rekening gepresenteerd. En niet alleen zij, maar ook alle oplichters en leugenaars die beweren het zo goed met ons voor te hebben. Luister daarom niet naar valse profeten en blijf zelf denken. Onze kracht ligt in de arbeidersklasse en in de echte solidariteit. Nergens anders!

donderdag 8 augustus 2013

Spuiten en slikken in de Koude Oorlog



Wie de Koude Oorlog heeft meegemaakt, of het nu het begin was of de nadagen, kan zich zeker de enorme aandacht herinneren die er in het westen werd geschonken aan de prestaties van sporters uit het Oost Blok. Altijd waren er verhalen over doping, onmenselijke trainingsschema’s en de grote aandacht die sporters kregen van de autoriteiten in de Sovjet Unie of de DDR. Als er weer een stevige oost aan medailles naar het Oosten was vertrokken kon je de van jaloezie doorspekte verhalen overal lezen. Vooral de pers in het voormalige West Duitsland, met Springer natuurlijk voorop, konden niet genoeg krijgen van dit soort verhalen. Er moest immers een verklaring zijn voor de povere prestaties van de westerse atleten.

Nu blijkt dat er veel meer aan de hand was. Een studie in het huidige Duitsland heeft uitgewezen dat West Duitsland al vanaf 1954 bezig was met onderzoek naar de werking van stimulerende middelen in de sport. En niet alleen was er onderzoek, er werd ook systematisch gebruik gemaakt van deze middelen door Duitse atleten die enorme onder druk werden gezet om te presteren. Vooral na de mislukkingen van Duitse atleten op de Olympische Spelen van 1968 gingen alle remmen los. Er moesten overwinningen komen, koste wat kost. En als dat niet op een gewone manier kon, dan maar door middel van doping. Alle verhalen over de Oost Duitse atleten en doping waren dus gewoon hypocriet. Men was zelf net zo hard bezig met spuiten en slikken.

De studie heeft Duitsland geschokt, overtuigd als men was dat de West Duitse atleten alleen met edele bedoelingen in de ring waren getreden. Eerst dacht men nog dat het gebruik van doping een reactie op gelijksoortig gedrag in het Oosten was. Maar een deskundige die bij de studie betrokken was zegt dat de ontwikkeling van het dopinggebruik in de beide Duitslanden parallel liep. Het was dus niet zo dat de arme West Duitsers wel iets moesten doen om de DDR atleten bij te houden, ze namen gewoon zelf initiatieven. Volgens de studie wisten de sportbonden er gewoon van en moedigde het doping gebruik aan. Er is dus absoluut nooit sprake geweest van een oneerlijke strijd, zo als West Duitsland altijd beweerde. De hele West Duitse sportwereld had dik boter op het hoofd. Het zou zelfs nog wel eens kunnen zijn dat het westen de eerste stappen heeft gezet. Daarvoor zijn nog geen bewijzen, maar wie weet wat er nog meer achter gesloten deuren is gebeurd.

Het zou ook niet de eerste keer zijn dat het initiatief voor problemen bij de West Duitsers lag. De blokkade van West Berlijn door Sovjet troepen, die tot de Berlijnse luchtbrug voerde in de jaren 50, ontstond omdat de West Duitsers tegen de afspraken in de West Mark in West Berlijn invoerde. De Sovjet autoriteiten reageerde gewoon op een vertrouwensbreuk die bij de West Duitse oorlogshitserei hoorde. Dit feit is ook bijna iedereen vergeten. Het werd totaal ondergesneeuwd door de klaagliederen over de arme West Berlijners die geen eten hadden. Dat hun eigen regering dit vuurtje aan het branden hadden gemaakt liet men maar liever buiten schot. Meer hypocrisie dus.

En als we het dan toch over hypocrisie hebben; jarenlang werden diensten als de KGB, NKVD, de Stasi, en noem ze allemaal maar op, beschuldigd van het bespioneren van de eigen bevolking. Na de val van de Berlijnse muur verschenen er smalend TV documentaires waarin lange rijen dossierkasten werden getoond. Het idee werd gegeven dat er in het Oost Blok achter iedere burger een geheim agent stond om te kijken waar hij of zij mee bezig was. Dit was natuurlijk totaal overdreven. De inlichtingendiensten deed niet veel anders dan de inlichtingendiensten in het westen. Ze moesten wel alerter zijn omdat het westen constant bezig was om het Oost Blok te ondermijnen en te vernietigen.

En wat zien we nu? Ondanks het feit dat het westen eigenlijk geen vijand meer heeft, worden wij allemaal 24 uur per dag in de gaten gehouden. Of het nu gaat om de telefoon, de email of internet. Overal word afgeluisterd, getapt, meegelezen, gegevens opgeslagen en foto’s nagetrokken. En niet af en toe als steekproef, maar constant de klok rond. Zo bont maakten de inlichtingendiensten in het Oost Blok het zeker niet. Het is dus weer allemaal hypocrisie. Nu beweren de Amerikanen en de Europese regeringen dat dit allemaal nodig is omdat er terrorismedreigingen zijn, die ze anders niet zouden detecteren.

En, als of het op commando gebeurt, duikt er meteen een terrorismedreiging in Jemen op. Ambassades worden gesloten en burgers worden geadviseerd om Jemen te verlaten. De voorsprekers van de hele spionageoperatie kraaien nu meteen dat de recente dreiging bewijst dat PRISM en de andere klikprogramma’s hard nodig zijn. Dit is totale onzin. Dat er een dreiging is, en het is nog maar de vraag of het weer geen verzinsel is, heeft men ontdekt door communicatie van het hoofd van Al Qaida te onderscheppen. Omdat te doen hoeven ze echt niet de hele wereld af te luisteren. Ze weten precies waar Al Qaida zit, het is immers een Amerikaanse creatie, en zullen geen moeite hebben om de communicatie van de groep in de gaten te houden.

Het algehele afluisteren en meelezen heeft een hele andere achtergrond. Ze zijn bang voor de eigen bevolking. Dat geldt voor de Amerikanen, maar ook voor de Europese regeringen. Ze weten dat steeds meer mensen de crisismaatregelen en de leugens beu zijn. Ze weten dat in de huidige situatie een klein incident plotseling tot een ware opstand kan leiden. Ze zijn er niet van overtuigd dat ze zo’n opstand tijdig zullen herkennen en de kop indrukken. Daarom moet alles nageplozen worden. Laat niemand denken dat de inlichtingendiensten, die zich hier mee bezig houden, zich alleen maar richten op groepen als Al Qaida, ze hebben ons allemaal in het vizier. De belangen van het kapitaal staan onder druk en dan zijn alle middelen gerechtvaardigd.
 
Om dit allemaal toe te dekken komen de westerse regeringen met de grootste leugens. Eerst hebben ze er niets van geweten en even later weer wel, maar in beperkte mate.  Laat ze er maar gewoon voor uit komen dat ze bang zijn om hun geprivilegieerde positie te verliezen. Dat de angst voor de eigen bevolking ze tot wanhoop drijft. Maar dat zullen ze nooit toegeven. Niemand wil zijn eigen dood voorspelt zien. Maar de voorbereidingen voor de begrafenis van het kapitalisme worden al getroffen. En precies dat zal geen inlichtingendienst tegen kunnen houden.