donderdag 26 september 2013

Gelooft er nog iemand dat de PVV geen fascistische partij is?



Op zaterdag 21 september hield de PVV en Geert Wilders de eerste openbare manifestatie van de partij ooit. Tot nu toe had men altijd de achterban angstvallig uit het licht van de camera’s gehouden. Er werd streng opgelet wie voor de PVV mocht spreken en wie dat niet mocht. Immers het imago moest in tact blijven. Deze hele PR operatie gaf een aantal mensen aanleiding om te ontkennen dat de PVV een fascistische partij is. Men gaf weliswaar toe dat Wilders en zijn club rechtser zijn dan men normaal gewend is en dat er een luchtje aan de partij zit. Maar om ze als fascisten te bestempelen zou te ver gaan. Populisten, ja, maar fascisten nee. Dat zou een verkeerde beoordeling zijn. Zelfs sommige linkse organisaties kwamen met deze mening. En door het Haagse showparlement stond het al snel vast dat de PVV een partij is als alle anderen. Lastig en onbeschoft, maar toch een doodgewone partij.

Met de manifestatie op het Malieveld in Den Haag is deze hele beeldvorming in een rake klap verdwenen. De achterban van de PVV was in geuren en kleuren te zien. En wat zagen we? Iedere rechtsextremist of fascist die in Nederland rondloopt, was op het Malieveld te vinden. Van de Nederlandse Volks Unie tot Voorpost, van Blood & Honour tot het Zwarte Front. Allemaal kwamen ze de PVV versterken en naar Wilders luisteren. Dankzij het goede werk van de Anti Fascistische Actie (AFA) werd het hele smerige zootje dat zich op het Malieveld had verzameld in kaart gebracht en gefotografeerd. Ook de namen van de grootste raddraaiers werden genoemd. Hulde hier voor. Kennis is macht en die kennis moeten we gebruiken.

Maar er was nog meer. De Hitlergroet werd openlijk gebracht, en hier werd door de PVV niet tegen opgetreden. Dan werd er ook met de zogenaamde prinsenvlag gezwaaid. Dit is een versie van de Nederlandse vlag die ondermeer door de NSB werd gebruikt. Nog niet zo lang geleden was er een rel toen bleek dat deze vlag in het hoofdkantoor van de PVV hing. Na de commotie werd het ding snel weggewerkt, maar in Den Haag werd deze vlag in ere hersteld. Ook de toespraak van Wilders zat vol nationalistische en fascistische frasen. Hij maakte vooral duidelijk dat naar zijn mening mensen die hij als immigranten ziet nooit Nederlanders zullen worden, tenzij ze hun geloof opgeven. Dit betekend het onderscheiden en apart zetten van een bevolkingsgroep, wat een duidelijk kenmerk is van het fascisme. En na dit apart zetten volgt uitsluiting en uiteindelijk vernietiging.

De muggenzifters zullen zeggen dat Wilders dat laatste niet heeft gezegd. Dat klopt, maar we weten uit het verleden wat de intentie is van dit soort lieden. Ook de Hitlerfascisten gebruikten camouflagewoorden voor de vernietiging van politieke tegenstanders, Joden, Roma en Sinti en andere groepen waar men het op voorzien had. Alle fascisten zijn op dit gebied hetzelfde, of het nu groene of bruine fascisten zijn. In de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw gebruikte men een bekend gezegde dat nog steeds geldig is: “Als een fascist zijn bek open doet dan liegt hij”. Dat geldt ook voor Wilders en al zijn bruine kompanen, of ze nu Le Pen heten of iets anders.

Er kan dus nu geen enkele twijfel meer over bestaan dat de PVV een fascistische partij is en dat de leider Wilders een pure fascist is. Daar kan het Haagse politieke circus niets meer aan veranderen. Sommige naïeve intellectuelen zijn nog steeds niet overtuigd, hoewel ze wel enige overeenkomsten zien. Misschien dat ze na de manifestatie in Den Haag nu ook de ware aard van het bruine beest erkennen. Maar het valt te betwijfelen. Zij die de ogen sluiten of deels sluiten merken meestal pas de ernst van de zaak als het te laat is. Ook dat kennen we uit de geschiedenis. Sommige sociaal democraten in Duitsland geloofde nog steeds dat Hitler zich aan de grondwet moest houden toen ze al op weg waren naar het concentratiekamp. Pas daar zagen ze dat ze fout hadden gezeten.

Er is nog een andere zorgwekkende uitkomst van de Haagse PVV manifestatie. Na afloop trok een grote groep PVV’ers naar Het Plein waar een AFA tegenmanifestatie aan de gang was. De fascisten probeerde een conflict te provoceren en moesten worden verdreven. Het geeft aan dat er door het toelaten van de Wilders manifestatie een nieuwe situatie is ontstaan. Fascisten hebben door het toelaten van deze smeerlapperij het zelfvertrouwen gekregen om politieke tegenstanders aan te vallen.

Men wil proberen de straat te veroveren en waar dit allemaal toe kan leiden hebben we in Griekenland gezien. Ook daar werd de Gouden Dageraad neergezet als een wat rechtse, maar toch een gewone partij. Daarom ook zit men gewoon in het parlement. Maar intussen trekken knokploegen van die partij door de Griekse straten en vallen iedereen aan die hen niet aanstaat. Dit met als tragisch hoogtepunt het doodsteken van een linkse rapper die zich tegen de fascisten had gekeerd. Nu zijn er massale protesten tegen de Gouden Dageraad en bemoeid ook de regering zich er mee. Deze regeringsbemoeienis is puur hypocriet geneuzel.

De Griekse heersende klasse heeft de Gouden Dageraad gebruikt om hun crisispolitiek door te drijven door verdeeldheid te kweken. Natuurlijk moest dit met geweld gebeuren om te intimideren en politieke tegenstanders van de straat te jagen. Komt het systeem nog verder in gevaar zal hun rol nog groter worden. De definitie van het fascisme is nog altijd hetzelfde; het is het uiterste en meeste brute wapen van de kapitalistenklasse gericht tegen ons allemaal. Daarom ook is het aan ons allemaal om dit bruine tuig te bestrijden, met alle middelen.
Dat manifestaties als die van Wilders, waar openlijk door delen van het publiek de Hitlergroet wordt gebracht, mogelijk zijn is geen teken van vrijheid van meningsuiting. Het is een poging om de invloed van de fascisten in de samenleving te vergroten en acceptabel te maken. Ieder die dit niet ziet, kent de geschiedenis niet en heeft het kapitalistische systeem niet begrepen. Gelukkig zijn we niet allemaal zo naïef. Daarom; geef nooit een platform aan fascisten of ze nu Wilders of Mussert heten. Fascisten bestrijdt je, altijd en overal!

donderdag 19 september 2013

PKK stopt de terugtrekking van de guerrillastrijders uit Turkije



Wat al een tijdje in de lucht hing is werkelijkheid geworden. De PKK heeft besloten om een einde te maken aan de terugtrekking van de guerrillastrijders tot buiten de huidige grenzen van Turkije. De beslissing werd genomen omdat de Turkse AKP regering geen enkele stap heeft gezet om een bijdrage te leveren aan het vredesproces. Sterker nog; de regering heeft al het mogelijk gedaan om het proces te saboteren en onderuit te halen. Als Erdogan nog een keer durft te zeggen dat hij interesse heeft in een oplossing van de Koerdische kwestie zal de hele wereld hem zien als de leugenaar die hij is. Een leugenaar die alleen maar met de kwestie heeft gespeeld om in een betere positie te komen voor de volgende verkiezingen. En een leugenaar die hervormingen beloofde alleen maar omdat hij als de dood is dat er na Irak ook in Syrië een begin wordt gemaakt met het ontwikkelen van Koerdische onafhankelijkheid. Een onafhankelijkheid die zo maar kan overslaan naar de Koerdische gebieden die door de Turkse staat bezet worden gehouden.

Het was juist dat de Koerdische beweging initiatieven heeft genomen om tot vrede en een oplossing te komen. Maar nu is het juist om heel hard op de rem te trappen, want het is over duidelijk dat de Turkse staat zich niet aan de afspraken houdt. Dat viel ook moeilijk te verwachten want na jaren van een beleid van vernietiging en ontkenning te hebben gevoerd, was de kans klein dat dit zo maar zou veranderen. Het staakt-het-vuren blijft voorlopig nog wel van kracht, maar ook op dit gebied moeten we de vraag stellen hoe lang dat nog kan duren. Steeds vaker voert het Turkse leger operaties uit in de Koerdische gebieden. Er worden steeds meer militaire posten gebouwd en ook het aantal dorpswachters neemt nog steeds toe. Dat zijn de acties van een staat die kiest voor oorlog, en niet voor een vreedzame oplossing.

We moeten het opnieuw duidelijk maken: van de huidige Turkse staat zijn geen hervormingen en geen democratisering te verwachten. Niet voor de Koerden en de andere bevolkingsgroepen, en zelfs niet voor de Turken. Er is wel een soort democratiepakket in de maak, maar dat zal opnieuw een teleurstelling zijn. Erdogan heeft geen enkele positieve stap gezet. Zelfs niet op de gebieden waar zeker mogelijkheden waren. Zo heeft de Koerdische beweging geëist dat er een einde aan de bouw van omstreden dammen komt in de Koerdische provincies. De dammen zijn omstreden omdat belangrijke Koerdische cultuurgebieden onder water gezet zullen worden en de natuur sterk beschadigd. In plaats van de dammenbouw te stoppen en zo de sfeer wat te verbeteren gaan de bouwwerkzaamheden gewoon door. Naar de Koerdische beweging en de bevolking in de gebieden die massaal tegen de dammen is word niet geluisterd. Hetzelfde geldt voor de bouw van militaire posten. Om de sfeer van vrede te versterken was de regering gevraagd om geen verdere militaire posten te bouwen. Tegen dit verzoek in zijn er nu 102 militaire posten onder constructie. Protesten van de bevolking zijn in bloed gesmoord. De strijders van de HPG hebben uitdrukking aan de protesten gegeven door een in aanbouwzijnde militaire post in Siirt op te blazen. Het is het enige antwoord op de oorlogsvoorbereidingen van de Turkse staat.

Zo als gezegd blijft het staakt-het-vuren nog van kracht, maar de vraag is hoe lang dit volgehouden kan worden. De AKP regering heeft de kans op vrede weggeworpen als een oude krant. Die houding kan natuurlijk niet onbeantwoord blijven. De PKK heeft al aangegeven volledig de strijd te steunen van de mensen die de Turkse protestbeweging in de laatste maanden hebben opgebouwd. Dat is een juiste keuze. Toen er nog een kans was dat het vredesproces vruchten af zou werpen was het steunen van de protesten een riskante zaak. Er was steun, maar gelijktijdig moest er ook op gelet worden dat de balans niet werd verstoord. Intussen is gebleken dat er van die balans niets meer over is. De remmen kunnen nu dus los. Als de Koerdische beweging schouder aan schouder met de Turkse protest beweging de strijd aan bindt tegen Erdogan en zijn misdadige politie heeft de Turkse staat een groot probleem. Daar zullen de wolken traangas en de dodelijk rubberkogels niets aan kunnen veranderen.

Het Turkse volk heeft in de laatste maanden haar eigen staat van nabij leren kennen. Het was een kennismaking die ongeloof en woede met zich meebracht. Daarnaast omstond er een vastberadenheid die er in jaren niet is geweest. De Koerden kenden het waren gezicht van de staat al veel langer. Daarom hebben de gebeurtenissen van de laatste maanden de weg vrij gemaakt voor een gezamenlijke strijd met als inzet de ware democratisering van de Turkse maatschappij. De macht van de staatsbureaucraten moet gebroken worden, er moet worden afgerekend met groene fascisten zoals Erdogan en Fethullah Gulen. En wat nog belangrijker is; de grondwet die nog stamt uit de tijd van de militaire coup van 1980 moet vernietigd worden. Niet verandert en niet herschreven, maar totaal vernietigd. Dan komt de weg vrij voor een grondwet waar alle bevolkingsgroepen zich in zullen herkennen.

Om het zo ver te brengen zal veel strijd nodig zijn. De belangen van de machthebbers zijn groot en ze zullen zeker niet zo maar opgeven. Maar een ding moet duidelijk zijn; met de Turkse staat valt niet te praten. Op zich is dat niet nieuw want met fascisten praat en onderhandel je niet. Die bestrijdt je alleen maar, met alle middelen. Dat zal de weg zijn die zowel de Koerdische als ook de Turkse beweging nu moeten gaan. Er is in feite al geen terug meer. Daar komt nog bij dat het tijdstip juist is. De kaarten in het Midden Oosten worden opnieuw geschud. Wat daar precies uit gaat komen is nog niet te overzien, maar de veranderingen gaan snel. De volkeren in de regio vechten allemaal voor hun rechten en ook voor hun leven. De oude structuren en dictaturen worden weggevaagd, stuk voor stuk. Daaraan zal ook de dictatuur van de Turkse staat niet ontsnappen.

Een ding staat vast; de Koerdische identiteit is uit het Midden Oosten niet meer weg te denken. Na jaren van ontkenning en vernietiging merken steeds meer machthebbers dat ze rekening met de Koerden moeten houden. Doen ze dat niet, krijgen ze de rekening gepresenteerd. En dat zijn geen kleine rekeningen. De Koerden en de Koerdische organisaties zijn weer een machtsfactor in het Midden Oosten. Dat is de opbrengst van jaren strijd en heel veel bloed. De tijd is nu gekomen om de dividenden van de strijd op te eisen. Als dit lukt, en dat moet lukken, wacht de Koerden, en ook de andere progressieve volkeren in het gebied een gouden toekomst.

donderdag 12 september 2013

Rutte wil een ander Nederland, wij ook



Als we de media mochten geloven zou er iets heel bijzonders op het programma staan. Rutte zou een lezing geven en daarin zou hij zijn nieuwe toekomstvisie onthullen. Iedereen zat met ingehouden adem te wachten. Wat zouden daar voor wijsheden en inzichten naar voren komen? Wat voor glorieuze toekomst werd daar onthuld? Waren alle problemen opgelost en zouden we rustig de regenboog tegemoet kunnen lopen, met aan het einde een pot met goud? Het leek eigenlijk te mooi om waar te zijn. En dat was het ook. Veel te mooi om waar te zijn.
Rutte verscheen, maar wat hij vervolgens voor zijn publiek ten toon spreidde haalde het niet vergeleken bij de voorpublicatie. Wat kwam er uiteindelijk uit? Rutte wil een ander Nederland. Dat was eigenlijk alles. Verder vulde hij de tijd met het verdedigen van zijn beleid en om de paar minuten hard roepen dat er geen alternatief is. Die onzin hebben we allemaal eerder gehoord, en we weten ook dat het niet waar is. Geen alternatief? Breek ons de bek niet open! Maar toch was er iets interessants. Zoals gezegd; Rutte wil een ander Nederland. Dat treft, want ook wij willen een ander Nederland. Maar de vraag is of we hetzelfde Nederland op het oog hebben. En precies daar gaat het natuurlijk mis.

Rutte wil een Nederland waar de grote bedrijven nog meer macht hebben dan nu al het geval is. In dat land van Rutte zal het voor deze bedrijven nog makkelijker worden om de belasting te ontduiken. Als of dat nu al zo moeilijk is. Rutte wil af van allerlei regels en bureaucratische blokkades. Dat klinkt mooi, maar in de praktijk betekent dit dat de bedrijven nog makkelijker mensen kunnen ontslaan, dat het milieu nog meer vervuild kan worden en dat de veiligheidsvoorschriften het raam uit gaan. Rutte wil een Nederland waar het aantal miljonairs nog verder kan toenemen, want dat is wat hij eigenlijk bedoeld als hij het over groei heeft. En natuurlijk ontstaan de miljonairs alleen doordat ze ons het geld uit de zak stelen. Niemand wordt eerlijk rijk. Maar dat kan Rutte natuurlijk niet schelen.

Rutte roept ook steeds dat hij een transparant Nederland wil. Ook hier zit weer een addertje onder het gras. Je zou denken dat dit betekend dat we meer inzicht krijgen in wat de overheid allemaal uitvoert. Maar dat is natuurlijk niet het geval. Met transparantie wordt bedoeld dat de overheid nog meer van onze brieven en e-mails kan lezen, dat nog meer telefoons afgetapt kunnen worden en dat ons hele leven van de wieg tot het graf voor de overheid inzichtelijk word gemaakt. Mocht je dus vergeten welk merk ondergoed je ook altijd weer kocht, maak je geen zorgen, even Rutte bellen en je bent er zo achter. Dat is pas echt transparantie.

Dan wil Rutte ook nog een Nederland met goede zorg. Prima, maar ook dit is weer niet wat je zou denken. Voor Rutte betekend dit dat er goede zorg is voor mensen met een dikke geldbuidel. Alles is mogelijk, als je er maar voor kunt betalen. Lukt dat niet, spijtig, maar dan moet je het zelf maar uitzoeken. Dan zoek je maar een familielid die je tot mantelzorger kunt bombarderen. Het mag natuurlijk ook een goede buur of een verre vriend zijn. Waarschijnlijk bedoeld het kabinet dit als ze roepen dat ze de zorg dichter bij de patient willen brengen. Je moet dus niet opkijken als binnenkort je buurman op orders van Rutte je blindedarmoperatie komt uitvoeren. Gewoon even op de keukentafel, want een bed in een ziekenhuis, tja, daar moet voor betaald worden.

We kunnen zo nog wel even verder gaan, maar ik denk dat we intussen allemaal wel door hebben hoe het Nederland van Rutte er uit zal zien. Zo als gezegd willen wij ook een ander Nederland. Maar, laat dat nou een heel ander Nederland zijn dan dat Rutte voor ogen staat. Wij willen een Nederland waar de mensen en niet de grote bedrijven de dienst uitmaken. Wij willen een Nederland waar de rijkdom, die er in enorme hoeveelheden is, eerlijk wordt verdeeld. Waar mensen werken om een bijdrage te leveren aan de opbouw van de gemeenschap, en niet als slaven loonarbeid moeten verrichten. Wij zien veel meer in een land waar de armoede verdwenen is en de voedselbank niet meer bestaat. Waar jongeren een toekomst hebben en de ouderen een zorgeloos leven.
Wij willen een land waar de bedrijven en de instellingen van ons allemaal zijn, en niet in handen van een kliek uitbuiters die alleen hun eigen zakken spekken. Wij willen een Nederland met een eigen gezicht dat geen commando’s ontvangt uit Washington of Brussel, maar dat op gelijkwaardige basis samenwerkt met andere volken en continenten. Wij willen een land waar het doorslaggevend is wie je bent en wat je kunt, en niet hoeveel kapitaal je bezit en of je over goede contacten beschikt. Kortom, wij willen een socialistisch Nederland.

In dat Nederland zal er geen plaats zijn voor Rutte en zijn kliek van uitbuiters en leugenaars. Er zal ook geen plaats zijn voor kryptofascisten zoals Wilders die doen als of ze tegen het systeem aantrappen, maar er intussen deel van uitmaken. De resultaten van het Nederland van Rutte zien we iedere dag, en eigenlijk is het nog maar het topje van een hele grote ijsberg. Gelukkig zien steeds meer mensen dat topje. Of het nu gaat om mensen die zich verzetten tegen de misdaden die de overheid pleegt tegen asielzoekers en vluchtelingen, of activisten die opkomen voor de rechten van dieren. Weer andere groepen verzetten zich tegen de waanzin van de kapitalistische oorlog of pikken het niet dat met schaliegaswinning het milieu en vooral het drinkwater om zeep word geholpen. Meer en meer mensen zien directe actie als de enige weg om deze misstanden aan te pakken. Soms uit wanhoop, maar vooral uit overtuiging.

Maar boven dit alles moet de strijd staan voor een echt ander Nederland, het socialistische Nederland waar we eerder over spraken. En natuurlijk is het met Nederland niet gedaan. Socialisme zal alleen echt werken als het internationaal is. De volkeren buiten onze grenzen hebben dezelfde noden en wensen als wij. Verscheur dus die kapitalistische logica van geen alternatief, en verjaag leugenaars als Rutte en zijn corrupte kliek inclusief hun criminele wetten en regels. Als we een ander land en een andere wereld willen bouwen moeten we dat zelf doen. Niet in de parlementen en ook niet in lezingen of seminars. Maar gewoon op straat, in de buurten, de steden en de dorpen. Dan kan dat socialistische Nederland een realiteit worden, als eerste stap richting een socialistische wereld.

donderdag 5 september 2013

De bloedige handen van de Moslimbroederschap



Door de crisis over Syrië is de situatie in Egypte wat op de achtergrond geraakt. Maar dat is niet terecht omdat beide conflicten verschillede kanten van dezelfde medaille zijn.  Daarom is het de moeite waard om de toestand in Egypte goed in de gaten te houden vooral met het oog op de rol van de politieke islam.
Het lijkt wel of Egypte inde laatste jaren in een orkaan van ontwikkelingen is terecht gekomen. Na jarenlang de rust van het kerkhof onder Mubarak wisselen de gebeurtenissen zich snel af. De vraag is alleen waar dit alles toe gaat leiden. Zijn dit de geboorteweeën die nodig zijn om een nieuw Egypte te laten ontstaan, hoe bloedig de weeën ook zijn. Of zal al de opwinding voor niets zijn geweest en zal Egypte weer terug vallen in de stofnesten van de dictatuur? De geschiedenis zal het natuurlijk leren, maar daar kunnen we geen genoegen mee nemen, want wat zich nu afspeelt in Egypte, vooral de invloed van de politieke islam, komen we steeds weer tegen. En dat kan alleen maar als een bedreiging voor ons allemaal worden opgevat.

We kunnen niet vaak genoeg herhalen hoe groot de dreiging van de politieke islam is, zowel voor linkse progressieve mensen, als ook voor de gehele Moslim gemeenschap wereldwijd, die over het algemeen met deze scherpslijpers niets te maken willen hebben. We hebben over de jaren voorbeelden genoeg gezien van islamitische organisaties die zich zogenaamd als anti imperialisten opstellen en er zo soms zelfs in slagen om steun uit linkse hoek te krijgen. Deze groepen zijn absoluut niet anti imperialistisch, sterker nog, ze komen meestal uit de koker van de imperialisten zelf. Kijk naar de Taliban en de Mudjahedeen in Afghanistan, die door de VS werden bewapend om tegen de Sovjet Unie te vechten. Ook Al Qaida, had ooit banden met de Amerikanen en groepen als Hamas, Jihad en Hezbollah hebben een enorme haat tegen alles wat links en progressief is. Over het regime in Iran hoeven we al helemaal niets meer te zeggen. Het aantal socialisten en communisten dat daar door de mullahs is vermoord is niet meer te tellen.

Maar de politieke islam heeft vele gezichten, zoals de AKP regering in Turkije en het regime in Tunesië. En natuurlijk mag de Moslimbroederschap in dit rijtje niet ontbreken. Het Egyptische leger heeft in de laatste weken grof geschut ingezet om de Moslimbroederschap onder controle te krijgen. Hierbij zijn veel doden gevallen en dat is natuurlijk te betreuren. Maar als we goed naar de situatie kijken moeten we concluderen dat er eigenlijk onder de gegeven omstandigheden geen andere keuze meer was. De Moslimbroederschap hebben met Morsi als president geprobeerd om een shariastaat te vestigen. Dat is voorkomen omdat het Egyptische volk hier tegen in opstand kwam. Uiteindelijk heeft het leger toen Morsi afgezet en een interim regering laten vormen. Maar hiermee was de Moslimbroederschap nog niet verslagen. Daar was geweld voor nodig, hoe jammer dit ook was. We moeten niet vergeten dat de politieke islam voor niets terugschrikt en precies op die manier heeft ook de Moslimbroederschap opgetreden. Luister maar naar de verhalen van de gewone Egyptenaren die in hun dagelijks leven met de broederschap te maken kregen. Zij spreken van moorden en intimidatie.

In de wijken waar de Moslimbroederschap haar protestkampen had opgezet werden de omwonenden aan een schrikbewind onderworpen door gewapend broederschap leden die op grote schaal terreur verspreidden. Het was niet voor niets dat de bewoners meteen na het opdoeken van de kampen hun buurten met barricades begonnen af te zetten. Ze waren doodsbang dat de Moslimbroederschap op een of andere manier weer terug zou komen. Natuurlijk wil niemand een leger zien optreden tegen demonstranten en het grote dodental blijft natuurlijk schokkend, maar voor grote delen heeft de Moslimbroederschap dit over zichzelf afgeroepen. En nog steeds blijven ze mensen ophitsen om voor Morsi de straat op te gaan. Gelukkig trappen steeds minder mensen hier in. De protesten zullen nog wel even aanhouden op kleinere schaal, maar de voornaamste leiders van de broederschap zitten in de bak en naar anderen wordt nog gezocht. Hun rol zal binnenkort uitgespeeld zijn.

Had het anders kunnen gaan? Ja, zonder meer. Toen het Egyptische volk met hulp van het leger Mubarak had afgezet en de dictatuur verdwenen was gingen de meeste mensen naar huis en pakten hun gewone leven weer op. Dat is natuurlijk begrijpelijk, maar het had dramatische gevolgen. De Egyptenaren gaven de opbouw van het nieuwe Egypte in handen van de reguliere politici. Dat was een vreselijke fout. De oppositie was verdeeld en corrupt en het gaf de Moslimbroederschap de kans om in het gat te springen dat was ontstaan. Tijdens de opstand stak de Moslimbroederschap geen vinger uit om Mubarak weg te krijgen. Ze deden dit zogenaamd omdat ze niets naar zich toe wilden trekken. Dit was alleen maar camouflage. Terwijl de opstand gaande was wachtte de broederschap als een hongerig beest op haar kans. Die kans kwam toen de verkiezingen werden uitgeschreven en de oppositie verdeeld was.

Uiteindelijk konden de kiezers toen alleen kiezen tussen een voormalige steunpilaar van Mubarak en Morsi van de Moslimbroederschap. Het was dus kiezen uit twee slechten. Morsi won deze strijd en begon zijn stappen richting de sharia. Pas toen werd het volk wakker en kwam een nieuwe opstand op gang. Maar intussen had de broederschap veel macht opgebouwd en daarom is het niet makkelijk om deze groep nu in te perken. In feite had het volk zelf het heft in handen moeten nemen, meteen na de val van Mubarak. Dan had de huidige toestand vermeden kunnen worden. De reguliere politici zullen het volk nooit op de juiste manier vertegenwoordigen. Een land moet jezelf opbouwen nadat een dictatuur is verdwenen, omdat alle nieuwe verworvenheden anders weer worden afgebroken door de corrupte politici, die alleen maar interesse hebben in hun eigen zak en de weg vrijmaken voor groepen als de Moslimbroederschap. Ook Hitler is in de jaren 30 door burgerlijke politici aan de macht geholpen.

Het volk van Egypte zal de Moslimbroederschap moeten verslaan om een echte vrije toekomst te verwerven. Er is geen alternatief. Dat is de enige taal die zowel bruine als ook groene fascisten verstaan. Hier en daar in de rest van de wereld wordt nu geklaagd dat er te hard wordt opgetreden tegen de extremisten. Dat is zielig gezwets van figuren die hopen de broederschap ooit nog eens te kunnen gebruiken voor eigen doeleinden. De les is duidelijk; het Egyptische volk moet zijn eigen toekomst bepalen en zo de vrijheid bereiken waar al zo lang naar wordt uitgekeken. Hierbij is er geen plaats voor reactionaire organisaties als de Moslimbroederschap en is het oprollen van dit soort groepen de enige weg. De politieke islam zal geen enkel volk ooit bevrijden, juist het tegendeel is waar. Net als de bruine fascisten leven de groene fascisten van onderdrukking, repressie en moord. Hard terug slaan is daarop het enige antwoord. De situatie in Egypte is hiervan het meest recente bewijs.