donderdag 28 april 2016

THE END OF EUROPE AS WE KNOW IT



We hebben al een aantal malen geschreven dat Europa wordt bedreigd, en dan hebben we het niet over de idioten die zich jihadisten noemen. Zij zijn weliswaar onderdeel van het probleem, maar de ware bedreiging is veel groter en beter verborgen. Europa is hard op weg om met volle kracht op de zelfvernietigingsknop te drukken. De bedreiging komt niet alleen van buiten, maar juist vooral van binnen. Een sluipend gevaar dat in de laatste maanden in snelheid is toegenomen. We kunnen alleen maar waarschuwen en hopen dat de ogen open gaan. Er is niet veel tijd meer te verliezen.

Al vele jaren is Europa een continent dat als zwak werd gezien door de onderlinge strijd en afgunst. De verschillende landen en volkeren kwamen op voor hun eigen rechten en belangen. Daar moest verandering in komen en er werd een proces in gang gezet dat uiteindelijk heeft geleid tot het ontstaan van de Europese Unie. Een van de doelen was economische samenwerking, maar gelijktijdig was er ook de gedachte dat een verenigd Europa sterker zou staan in de wereld. Er waren zelfs fanatiekelingen die droomden van een Verenigde Staten van Europa. Een superstaat dus, waar alle Europese landen ondergeschikt aan zouden zijn. Zo ver is het nooit gekomen, omdat de tegenstand tegen een superstaat te groot is.

Maar intussen is wel gebleken dat in plaats van een sterker Europa, de Europese Unie en haar voorlopers een continent hebben geproduceerd dat alleen maar zwakker en kwetsbaarder is geworden. Voor grote delen mogen de lidstaten niet meer opkomen voor de eigen belangen en daardoor liggen grote beleidsterreinen onder de autoriteit van de EU. Dat is ook nog niet het hele verhaal, want in feite ligt de macht nu in handen van een of twee grote landen, met Duitsland als de onofficiële baas van de EU. Natuurlijk wordt dat niet zo gezegd, maar de praktijk wijst uit dat Duitsland op bijna elk gebied het laatste woord heeft.

Het is ook geen geheim dat Duitsland zijn orders direct uit Washington ontvangt. Een goed voorbeeld hiervan hebben we in de afgelopen dagen kunnen zien toen Merkel achter de bezoekende Obama aankroop als of hij een godheid uit de hemel was. Het doel van het bezoek van deze mislukte president was duidelijk; Europa dwingen om het misdadige TTIP handelsverdrag te accepteren wat van Europa nog meer een slaaf van Amerika zal maken als nu al het geval is. Het verdrag zal Europa op veel terreinen verlagen tot het Amerikaanse niveau, terwijl de kapitalisten aan de overkomt van de oceaan de winsten opstrijken. Merkel is natuurlijk een prachtig instrument om dit verdrag, dat voor grote delen geheim is, aan de rest van de Europese landen op te leggen. Obama heeft zijn instructies gegeven en hij heeft zijn werktuig goed geprogrammeerd.

Maar deze loopjongen van het Amerikaanse groot kapitaal ging nog veel verder. Toen hij in Groot Brittannië was benadrukte hij dat hij wil dat het land in de EU blijft. Deze armzalige mislukkeling had de gore moed om in te grijpen in de Britse interne politiek, wat tegen alle conventies is. Hij deed zijn best om zijn wil op te leggen aan de Britten die in juni stemmen over het verblijf in de EU. Obama vond het zelfs niet voldoende om zijn mening te geven over deze zaak. Hij overschreed de grens nog verder door het Britse volk direct te bedreigen. Obama beweerde op TV dat als Groot Brittannië de EU verlaat het veel moeilijker zal worden om handelsovereenkomsten te sluiten. Het kon zelfs 5 of 10 jaar langer duren. Het geeft aan hoe ver deze zogenaamde democraat wil gaan om zijn zin door te drijven. Het is te hopen dat de Britten dit als aanleiding nemen om juist tegen de EU te stemmen.

Deze hele zaak geeft aan dat de Yanken gewoon met Europa kunnen doen wat ze willen. Iedere gril en iedere opgelegde maatregel wordt gewoon uitgevoerd. De voorbeelden zijn vlak voor onze ogen. Kijk maar naar Rutte die met zijn lompe liberale poten gewoon over de Nee stem van het Nederlandse volk met betrekking tot het Oekraïne verdrag heen loopt. Kijk maar naar de armetierige oppositie in de Tweede Kamer die dit gewoon laat gebeuren. Een beter toonbeeld van de geestelijke corruptie van de huidige politiek is in feite niet te vinden. Weer kunnen de Amerikanen, die de huidige Oekraïne hebben gecreëerd, gewoon hun gang gaan. Weer zijn het de Europeanen die met lege handen achter blijven en de prijs mogen betalen voor dit corrupte wanbeleid.

De vijanden van Europa, want de Amerikanen zijn onze vijanden, zien en ruiken de zwakte, en slaan dan ook meedogenloos toe. Overigens niet alleen de Amerikanen, maar ook de Turken. De bloed dictator Erdogan pleegt openlijk chantage en de Europese leiders zwijgen. Hij laat een Duitse komiek aanklagen die hem zou hebben beledigd, en Merkel staat het toe. Kruipend voor deze aftandse Ottomaan verschuilt zij zich achter het juridisch proces. Weer kiest zij voor Erdogan, tegen haar eigen mensen. Je vraagt je af hoe ver ze hier nog mee kan gaan. Dat antwoord weten alleen de Duitsers.

Erdogan gaat intussen gewoon door met zijn kruistocht tegen Europa. De ene dag bedreigt hij België omdat men een Koerdische demo toelaat. Een andere keer bedreigt hij Zweden omdat de Zweedse TV een documentaire wil uitzenden over de Armeense genocide. Gelukkig hebben zowel België als ook Zweden niet aan de druk toegegeven. Kijk ook hoe het in Nederland gaat. De Turkse overheid stuurt een brief waarin Turken in Nederland worden opgeroepen om beledigingen van Erdogan te melden. Later wordt dit deels teruggetrokken, maar niet als gevolg van een keihard Nederlands antwoord. Over een kleine beetje meer dan ongerustheid werd door de Nederlandse regering niet gerept. De kliklijn is er dus nog steeds, alleen in een andere vorm.

Deze zwakke reactie spoorde Erdogan natuurlijk aan. Dat is bij fascisten altijd zo als ze bloed ruiken. Dus liet hij een Turks Nederlandse columniste oppakken die beledigende tweets zou hebben geschreven. Ze werd vrijgelaten, maar mag Turkije niet uit. Om de zaak af te ronde liet Erdogan zijn kettinghonden in breken in het huis van diezelfde columniste in Amsterdam West. Je zou denken nu komt de Nederlandse regering eindelijk uit zijn pijp. Maar niets van dat alles. De rat Koenders mompelt wat over juridische bijstand en gesprekken met de Turken. Maar daar blijft het bij. Weer staan de Europeanen, in dit geval Nederland, met lege handen. Bang als men is voor de handelsbetrekkingen en een nieuwe stroom vluchtelingen. Weer kunnen onze vijanden hun gang gaan.

Is het niet tijd dat de Europese landen tegen Erdogan zeggen dat hij naar de hel kan lopen met zijn fascistische en corrupte AKP? Is de tijd niet gekomen dat, als de Europese leiders het niet durven, dan tenminste de Europese volkeren Erdogan een opgeheven middelvinger laten zien? Is de tijd niet eindelijk gekomen dat we afrekenen met de vijanden die denken dat ze van Europa hun eigen speeltuin kunnen maken?

Ons antwoord op deze vragen is: Ja, het is tijd. Tijd om de Europese zogenaamde leiders aan de kant te zetten en de EU op te blazen. Tijd dat er een Europa komt van de volkeren waarbij we zullen vechten voor onze eigen rechten en belangen, en ons niet meer laten uitbuiten door buitenlandse mogendheden die hier niets te vertellen hebben. Die hier in feite geen donder te maken hebben. Als de huidige lijn wordt door gezet blijft er van Europa alleen maar een armzalige kolonie over. We weten wie hier voor verantwoordelijk zijn. We zien ze immers iedere dag. Niet alleen de systeempolitici, maar ook de bankiers, de zogenaamde industriële kopstukken en hun leugenachtige verlengstukken in de pers.

Uiteindelijk kunnen we deze strijd alleen winnen als we onze vijanden kennen, en in staat zijn om een duidelijke lijn tussen ons en deze vijanden te trekken. We moeten ons niets meer laten zeggen door het systeem en haar leugenaars. We kennen immers hun smerige praktijken en hun neiging om over lijken te gaan. Onze voorouders hebben ooit gevochten voor een betere toekomst. Of het nu gaat om de Russische revolutie of de Paasopstand in Ierland. Of het gaat om de communisten in Duitsland, die ook onder het Hitler regime gewoon doorvochten, of onze eigen Februaristakers van 1941.

Zij allemaal zagen hun vijanden en zagen het onrecht, en zijn waren niet bereid aan de kant te gaan ook al kon dit hun leven kosten. Hebben wij die vechtlust en dat bewustzijn verloren, of slaapt het alleen maar? Wij denken het laatste. De grote Ierse revolutionair James Connolly wijst ons de weg, ook nog 100 jaar na zijn dood. Daarom sluiten wij af met een van zijn uitspraken, die nog steeds de kern bevat van onze strijd voor een andere wereld: “De zogenaamde grootheden van deze aarde zijn helemaal niet groot. Ze lijken alleen maar groot omdat wij op onze knieën leven. STA OP!!!”

donderdag 21 april 2016

EEN BESTAND IN GRANATEN GESCHREVEN



Door het recente referendum is er weer meer aandacht gekomen voor de Oekraïne en de problematiek die het praktisch failliete land omringd. De puinhopen die we vandaag in dit land zien is de nalatenschap van de Amerikaanse en Europese inmenging. Een inmenging die nog steeds door gaat, ondanks de vele pijnlijke lessen. Het westen leert nu eenmaal nooit van haar fouten. Sterker nog, men schept er behagen in om diezelfde fouten te herhalen en zo mogelijk nog verder uit te breiden. Zo als gebruikelijk betaalt het volk de prijs. Zeker als men niet de durf en het verstand heeft om tegen de onderdrukkers en uitbuiters op te treden. En precies die durf, en dat verstand ontbreekt in de Oekraïne. Dus hebben de fascisten en hun westerse meesters vrijspel.

Economisch gezien is er van het land niets over. In de afgelopen week heeft de Oekraïne junta officieel aangekondigd dat het buitenlandse leningen niet meer zal afbetalen. Er is gewoon geen geld meer. Dit terwijl de fascistische president Poroschenko zijn fortuin in een jaar tijd heeft kunnen verdubbelen. Als de bevolking van de Oekraïne dacht dat ze met de Maidan coup van de corruptie af waren komen zijn bedrogen uit. Nu zitten de echte grote dieven aan het roer en het resultaat is dan ook overal zichtbaar. Niet dat men dit in het westen wil zien natuurlijk. De westerse leiders doen net of de strijd tegen de corruptie in de Oekraïne op een haar na gewonnen is. Als een leugen maar vaak genoeg wordt herhaald gaat men het geloven, is het motto.

Wel is er weer een wending in de constante politieke crisis in het land. Yatsenyuk verliet zijn post als premier na maanden van touwtrekken. Niet dat hij beter of slechter was dan de andere fascisten die in de Oekraine de dienst uitmaken, maar hij had al langer een conflict met Poroschenko. Dat hij nog zo lang kon aanblijven had te maken met de steun van de Amerikanen die hij tot nu toe had behouden. Vooral de Amerikaanse vicepresident Biden hield Yatsenyuk de hand boven het hoofd. Dat hij nu zijn biezen moest pakken kan met verschillende dingen te maken hebben. Het kan zijn dat hij de steun van Washington heeft verloren, maar het is ook mogelijk dat hij een nieuwe opdracht zal krijgen. Het blijft natuurlijk een zaak van ratten onder elkaar.

De nieuwe premier is de voormalige parlementsvoorzitter Groisman, die de junta van Poroschenko steeds heeft gesteund. Hij zal nu een nieuw kabinet moeten vormen uit het armzalige zootje dat zich het parlement van de Oekraine noemt. De nieuwe parlementsvoorzitter is ook weer een fascist, iets wat in het westen steeds over het hoofd wordt gezien. Een andere reden voor de verandering is dat het IMF de geldkraan dreigde dicht te draaien als de onderlinge gevechten doorgingen. Zonder het geld van de IMF is de Oekraïne niet alleen failliet, maar ook op sterven na dood. Het is nog steeds niet te geloven dat niet meer volkeren in Europa in opstand zijn gekomen tegen het associatieverdrag dat de EU heeft afgesloten met dit rattennest. Jammer dat de Nederlandse NEE stem door Rutte onder het tapijt zal worden geveegd. Maar meer was van deze “democraat” natuurlijk ook niet te verwachten. We weten wat er gebeurd als het baasje in Washington fluit.

Intussen blijven de Kiev fascisten granaten afvuren op de twee vrije republieken van Novorossia. Voor al in de laatste weken zijn de beschietingen weer toegenomen en er zijn ook andere tekenen dat Kiev de oorlog wil hervatten op grote schaal. Dit komt vooral door druk uit Washington, terwijl de Europeanen nog steeds proberen om op de rem te trappen. Tijdens de beschietingen komen steeds opnieuw burgers om het leven en af en toe ook leden van de milities. De milities proberen zich zo veel mogelijk aan de akkoorden van Minsk te houden, maar er wordt natuurlijk wel terug geschoten als de Kiev fascisten aanvallen. Vooral in de dorpen en steden langs de contactlijn is veel schade. Huizen raken onbewoonbaar door de granaten of branden af. Eigenlijk heeft Novorossia al lang het recht om in de aanval te gaan en het Kiev leger een nieuwe nederlaag te bezorgen. Maar op verzoek van Moskou wordt hier nog mee gewacht. De kans op een politieke oplossing wordt alle ruimte gegeven, hoe klein deze kans ook is.

Dat Minsk nog steeds geen oplossing heeft gebracht komt door het constante dwarsliggen van Kiev. In de akkoorden staat dat er naast een staakt-het-vuren ook een terugtrekking van zware wapens moet zijn. Verder moeten de twee republieken een speciale status krijgen en moeten er verkiezingen worden gehouden. Dat alles zou uiteindelijk moeten leiden tot een politieke oplossing van het conflict. Dit had al in 2015 moeten gebeuren. Van al deze voorwaarden is echter niets terecht gekomen. Er zijn op dit moment geen grote veldslagen, maar de beschietingen zijn nooit gestopt en ook de zware wapens, die Minsk verbiedt, worden nog steeds gebruikt.

De politieke hervormingen in de documenten zijn door de fascisten in Kiev allemaal de grond in geboord. Ook de nieuwe regering die nu wordt aangesteld, zal hier geen verandering in brengen. Zo als alle fascisten kent Kiev alleen maar moorden en schieten. We kennen het beeld uit vele andere conflicten. Moskou blijft aandringen op een politieke oplossing en President Poetin heeft de republieken alle mogelijk hulp gegeven. Dat zal ook niet veranderen. Met de steeds verder opdringende NAVO worden gebieden als Novorossia steeds belangrijker.

Toch is er ook goed nieuws uit de vrije republieken. De wederopbouw is in volle gang in de gebieden die een stuk van het front weg liggen. Veel nieuwe huizen zijn opgetrokken en ook de schade aan de infrastructuur, veroorzaakt door de Kiev fascisten, is voor grote delen hersteld. Het leven heeft weer een gewone loop gekregen en de bevolking staat verenigt achter de leiding en de milities. Het hechten aan de Russische identiteit is nog nooit zo groot geweest. Ook de offers die zijn gebracht in de Tweede Wereld Oorlog worden massaal herdacht. Met de fascisten voor de deur wordt de strijd uit de jaren 40 weer levend.

Wanneer er een permanente oplossing komt is nog niet af te zien. Ook kan een opvlammen van de oorlog niet worden uitgesloten. De situatie blijft gespannen en de mensen zijn waakzaam. Maar een ding staat boven alles: NOVOROSSIA LEEFT!

donderdag 14 april 2016

PANAMAPAPERS; EEN NIEUW KONIJN UIT EEN DIEP ZWARTE HOED



De westerse media slaan weer op tilt. Het lijkt er op dat men de ontdekking van de eeuw heeft gedaan. Plotseling heeft iedereen iets te zeggen over de zogenaamde Panamapapers. Over het algemeen moeten we heel wantrouwend zijn als er plotseling een soortgelijke storm opsteekt. Wat onderzoekwerk in de laatste dagen leert ons dat ook dit keer wantrouwen op zijn plaats is. Het lijkt er op dat de goochelaars in Washington een nieuw konijn uit de hoed hebben getoverd. Tijd dus voor een overzicht van de “onthullingen’ en hun nasleep.

Een paar weken geleden begonnen er al geruchten in de Russische media te verschijnen dat het westen bezig was met het opzetten van een nieuwe mediacampagne tegen President Poetin en Rusland in het algemeen. Niemand wist toe nog wat er precies aan zat te komen, maar het was al wel duidelijk dat het iets met mediaonthullingen te maken had. De geruchten bleken waar te zijn, want met veel trompetgeschal brachten de Europese media, met Duitsland voorop, de zogenaamde Panamapapers naar buiten. Deze documenten gaven details van investeringen in zogenaamde “offshore” firma’s, die worden gebruikt om belasting te ontduiken. Toch was deze onthulling niet zo schokkend als men graag had gezien.

Immers, het grote doel was President Poetin. Terwijl een aantal politieke leiders in de documenten werden genoemd ontbrak echter de naam van Poetin. Een tegenvaller die vervolgens door de westerse media werd genegeerd. Men maakte uren TV programma’s en schreef meters krantenberichten over Poetin en de Panamapapers, zonder hem ook maar bij benaderingen aan de documenten te kunnen linken. Men kwam niet verder dan dat wat getrouwen van Poetin betrokken zouden zijn. Een verhaal dus dat eigenlijk geen verhaal was. Na de onthullingen werd er in Moskou hard om de hele zaak gelachen. Er was immers weer een westerse aanval op Rusland jammerlijk mislukt.

Maar hoe zit het nu precies met dit nieuwe “lek’, en wie zitten er achter? De documenten werden gepubliceerd door een internationale groep van journalisten met een zwaartepunt in Duitsland. Zij zeggen dat ze de documenten kregen aangeboden door een onbekende bron. Na de achtergronden uitgebreid te hebben gecheckt besloten de journalisten te publiceren. Ze waren er van overtuigd dat de documenten echt waren en een belangrijk wapen in de strijd tegen de belastingontduiking. Panama stond toch al bekend als het grootste belastingparadijs op aarde, dus ging men er van uit iets goeds te doen met de openbaarmaking.

Intussen is er echter meer bekend over de bron van het lek. Volgens Wikileaks zouden de Amerikanen de documenten hebben gelekt. Er wordt ook regelmatig gezegd dat dit onder regie van de aartskapitalist George Soros is gebeurd. Hij zou daarvoor een van zijn vele stichtingen hebben gebruikt. Dit lijkt nog de meest logische verklaring, hoewel er nog geen directe bewijzen zijn. Maar het zou wel in overeenstemming zijn met de overige activiteiten van Soros. Onder de dekmantel van NGO’s en goede doelen stichtingen is hij al jaren bezig met de zogenaamde “kleurenrevoluties”, waarbij regeringen omver worden geworpen die de Amerikanen een doorn in het oog zijn. Het is bekend dat Soros ondermeer de Maidan coup in de Oekraïne heeft gefinancierd. Deze operatie, en nog vele anderen hebben aan duizenden, en misschien wel honderdduizenden mensen het leven gekost.

Het hoofddoel van Soros, en dus ook de Amerikaanse elite, is het omverwerpen van de regering in Rusland. Het is bekend dat hij ook in Moskou een kleurrevolutie aan het voorbereiden was. President Poetin heeft hem echter een stok tussen de benen gestoken door de Soros stichtingen in Rusland als staatsgevaarlijk en dus verboden te verklaren. De bejaarde crimineel Soros was hier woedend over en het is zeker dat hij zijn plannen om in Rusland in te grijpen niet heeft opgegeven. De Panamapapers kunnen dus heel makkelijk het volgende offensief in deze stille oorlog zijn. Alleen is de aanval niet echt geslaagd omdat Poetin niet aan de zogenaamde brievenbusfirma’s in Panama gelinkt kan worden. Soros zal dus nog wat anders moeten bedenken, maar veel kans van slagen heeft hij niet.

Poetin kent de smerige zaakjes van Soros als geen ander en heeft een aantal voorzorgsmaatregelen getroffen. Niet alleen zijn de Soros stichtingen het land uit gezet, ook wordt er een Nationale Garde opgericht om tegen Amerikaans gestuurde onrust te waken. We zien gelijksoortige voorbereidingen in Wit-Rusland, dat al heel lang een geliefd doelwit van het westen is. Moskou en Minsk houden de boel dus goed in de gaten, en als Soros het waagt om zijn renegaten naar het oosten te sturen om rotzooi te trappen zullen zij op graniet bijten.

Een ander opvallend detail betreffende de gelekte documenten is, dat er geen enkele Amerikaan of Amerikaanse firma wordt genoemd. Het is duidelijk dat, terwijl er volkstammen aan Europeanen op de lijst staan, de Amerikanen expres buiten schot zijn gehouden. Niemand geloofd immers dat er geen corrupte Amerikanen zijn. De VS staat bekend als het meest corrupte grote land op de wereld. Ook dit is een aanwijzing dat de Amerikanen de bron van het lek zijn. Ze gaan duidelijk niet hun eigen nest bevuilen. Die mogelijkheid hebben ze omdat lang niet alle documenten publiek zijn gemaakt. Dat gaat ook niet gebeuren. De Amerikaanse heilige huisjes blijven dus netjes beschermd.

Dat geldt niet voor hun Europese bondgenoten. De premier van IJsland moest ontslag nemen omdat hij in de documenten werd genoemd, en de Britse premier Cameron werd gedwongen zijn hele belasting aangifte publiek te maken nadat bekend werd dat zijn vader eigenaar was van een brievenbusfirma om zijn geld te verstoppen. Cameron beweerde eerste dat hij hier niets mee te maken had, maar toen de strop werd aangetrokken moest hij toegeven dat hij wel degelijk aandelen in de firma had die intussen zijn verkocht. Hij ontkend nog steeds belastingontduiking, maar de laatste steen hierover is nog niet boven. Er kan dus nog meer schade volgen.

Je kunt je afvragen waarom de Amerikanen hun eigen bondgenoten beschadigen terwijl hun ware doelwit toch Rusland is. Hiervoor zijn verschillende verklaringen aan te dragen. Ten eerste is Washington al tijden bezig om Europa te verzwakken. Deze hele controverse past precies in dat streven. Er ontstaat onrust en wantrouwen. Dat is precies wat de Amerikanen willen. Na de financiële crisis van 2008, het Griekenland debacle, de Maidan coup en de vluchtelingencrisis is dit de volgende stap. Ook deze keer wordt Duitsland weer gebruikt als tussenstation. Daar komt nog bij dat als de documenten alleen maar over Rusland waren gegaan het teveel zou opvallen. Er zou te veel een propagandasfeer om heen hebben gehangen. Dat kon natuurlijk niet, want dan was de hele inzet voor niets geweest.

Er is ook nog een ander punt dat niet onbelangrijk is. De Amerikaanse overheid is al jaren bezig om een eigen belastingparadijs op te zetten, dat door verschillende afscherm en geheimhoudingswetten geld naar de VS moet lokken. De Europeanen weten dit, maar durven er niets over te zeggen. Voor de Amerikanen zou het dus prima zijn als door de onthullingen Panama op de internationale zwarte lijst zou worden gezet. Ze hebben dan een belangrijke concurrent uitgeschakeld. Het mes snijdt dus aan vele kanten. Dat daarbij een aantal Europese bondgenoten in de goot belanden is voor Washington geen probleem. Waar gehakt wordt vallen immers spaanders.

donderdag 7 april 2016

POLDERPOLITIEK; TUSSEN TERRORISME EN KIEZERSBEDROG



Er wordt wel eens gezegd dat een week een lange tijd is in de politiek, hoewel dit eigenlijk een voetbaluitspraak is. Toch hebben we in de afgelopen dagen gezien dat er een grote kern van waarheid in zit. Een beter voorbeeld dan minister van justitie en onveiligheid, Van de Steur, is er eigenlijk niet te vinden. Deze politieke kleuter heeft intussen zoveel bokken geschoten en mislukkingen gedekt dat het vast staat dat hij door een bepaalde onzichtbare kracht wordt beschermd. Of is het gewoon Rutte, die niet wil toegeven dat hij een malloot op dit “zware’ ministerie heeft gezet?

De meest recente episode in de langs reeks van mislukkingen van Van der Steur betreft een van de jihadterroristen, die zich in Brussel heeft opgeblazen. Het probleem begon toen Turkije beweerde deze terrorist naar Nederland en België te hebben uitgewezen, voorzien van een waarschuwings-sticker. Eerst beweerde België van niets te weten, en kort daarna gaf Nederland aan de man ook nooit gezien te hebben. Maar dit handen in onschuld wassen duurde maar kort. Na veel touwtrekken moest Van der Steur wel toegeven dat de bommenapostel wel degelijk naar Nederland was uitgezet. Alleen de waarschuwingsticker had men niet gezien. De Turken hielden echter vol, en al snel bleek dat ook de Belgen op een aantal vlakken geblunderd hadden.

FBI

Maar het werd nog erger. Van der Steur gaf uiteindelijk, onder veel druk, aan dat Nederland wel een waarschuwing over de man had gekregen, weliswaar niet van de Turken, maar van de FBI. Dat zou ook aan België zijn doorgegeven. België ontkende dit echter te midden van veel hysterisch heen en weer geruzie. En ja hoor, Van der Steur moest weer door het stof. De waarschuwing kwam niet van de FBI maar van de politie in New York. Meneer was betrapt op de zoveelste leugen en moest weer zijn excuses aanbieden. Hij zal zich voor dit laatste vergrijp nog voor de Tweede Kamer moeten verantwoorden, zoals altijd luid verkondigend dat hij niets fout heeft gedaan. Je zou zeggen dat de hakbijl nu wel op hem zal neerdalen. Maar het zou geen wonder zijn als de onbenullen in de Kamer hem opnieuw een kans geven. Tot de volgende ramp.

We kunnen intussen gerust het volgende vaststellen: of het nu gaat om de bonnetjesaffaire of de bestrijding van terrorisme; Van der Steur zit er altijd naast. Maar wat kun je verwachten van een figuur die zich altijd met een oranje stropdas vertoond in een misplaatste vorm van patriottisme. Of zou hij gewoon niet weten dat het Nederlands elftal niet naar het EK in Frankrijk gaat? Bij dit schetsfiguur is immers alles mogelijk. Heel Rutte II kan eigenlijk bij het grofvuil, maar de twee die er met kop en schouders boven uitsteken zijn Van Rijn en Van der Steur. Dat deze twee flutfiguren gewoon blijven zitten geeft aan hoe diep het niveau van de polderpolitiek is gezonken.

REFERENDUM

Nog voor we in gaan op de uitslag van het referendum over het associatieverdrag met de fascistische leiders van de Oekraïne, moeten we toch eerst even naar de campagne kijken die aan onze ogen voorbij is getrokken. We kunnen dan vaststellen dat het Ja kamp door de media en de politiek aan alle kanten is bevoordeeld. Ten eerste waren er gemeenten die met de stempassen een folder meestuurden die pro het verdrag was. Dat was nog nooit eerder het geval, en het geeft aan hoe wanhopig men op zoek was naar een Ja stem. Maar dat was nog lang niet alles; waarschuwingen over kinderarbeid in de Oekraïne werden van websites gehaald, de verschillende media stonden plotseling vol met verhalen over hoe de Oekraïne bezig is de corruptie aan te pakken, en alles wat met het Ja kamp te maken had kwam prominent in het NOS journaal.

Dat was ondermeer het geval met de Ja manifestatie op De Dam, waar de rat Koenders mocht vertellen hoe aardig zijn fascistische vriendjes in Kiev toch zijn. De schijnheiligheid straalde er van af. Ook Koenders staat op de nominatie voor de valbijl, maar als we naar het zootje ongeregeld kijken dat zich PvdA fractie noemt, moeten we vaststellen dat er eigenlijk ook niet veel beters is. Dat zegt meer dan genoeg, zowel over Koenders als over de PvdA.

Toch kwam er nog een kleine kink in de kabel. Uit de gelekte Panamapapieren bleek dat de Oekraïense leider Poroschenko een van de figuren is die zijn bij elkaar gestolen fortuin via een brievenbusfirma heeft opgescholen. Het stuk ongeluk werd bij name genoemd. Hij is ook niet de enige, want een hele volksstam Oekraïense politici komen in de lijst voor. Dat maakte dus een voortijdig einde aan de sprookjes over de corruptiebestrijding van de Kiev fascisten. Allemaal leugens om de kiezer tot een Ja stem te verleiden of van stemmen af te houden. Een opkomst van minder dan 30% zou immers het referendum ongeldig maken, en precies daar zat de elite met smacht op te wachten, want het Nee kamp bleef constant aan de leiding in de peilingen. Tot het einde bleef men hopen, maar gelukkig ter vergeefs.

UITSLAG

Tijdens het referendum stemde 61.1% tegen het verdrag en 38.1% voor. De opkomst was 32.2%, dit maakt de uitslag geldig.

Ondanks alle pogingen van de overheid en de media hebben de kiezers zich niet laten misleiden of intimideren. De stemming in het referendum kon eigenlijk niet duidelijker zijn. De cijfers zijn dodelijk voor Rutte en zijn eurokornuiten. Er bestaat geen twijfel aan dat dit een stevige nederlaag is voor de hele Nederlandse overheid en het complete EU project. Opnieuw is bewezen dat de bevolking met afwijzing en vijandigheid reageert als de mogelijkheid wordt geboden om over EU zaken te stemmen. Daarom ook zijn dit soort stemmingen zo schaars. De elite is allergisch als het gaat om de stem van de kiezers. Toch heeft dit duidelijk geen effect.

Zeker is dat de Nederlandse kiezers hebben laten zien dat niets moeten hebben van de Kiev fascisten, hun ongure moordbrigades en hun steunpilaren in Washington en Brussel. Dat is een belangrijk signaal, want het geeft aan dat veel mensen maar al te goed aanvoelen wanneer er iets fout zit. Dan helpen de mooie woorden van een stel stropdassen niet meer. Maar we moeten ook eerlijk zijn, de kans dat Rutte iets met de uitslag gaat doen is heel klein. Misschien komen er wat kleine veranderingen in het verdrag, of krijgt het een andere naam. We kennen de smerige streken van de elite om hun zin door te drijven maar al te goed. Als dit gebeurd doet het niets af aan deze geweldige overwinning, en zullen veel mensen de komende acties van de overheid op dit gebied aanvoelen als kiezersbedrog. De arrogantie van de macht kent nu eenmaal geen grenzen, maar maakt ook de kloof tussen de bevolking en de huidige politieke elite steeds wijder. Dat is een goede zaak die hoop voor de toekomst biedt.

Intussen blijft de Nederlandse politiek een interessant object voor ramptoeristen. Daarom sluiten we af men een uitspraak van de veel te vroeg overleden voetbalicoon, Johan Cruijff; “Je snapt het pas als je het zelf ziet.”