donderdag 26 juli 2018

VERBODEN WOORDEN


We waren deze week getuigen van gebeurtenissen die we maar weinig te zien krijgen. Twee politici spraken de waarheid, iets wat zeker een bijzonderheid genoemd mag worden. We zijn gewend aan politici die liegen, oplichten en weigeren hun ware gezicht te tonen. Als er dan een keer de waarheid wordt gesproken moeten we er toch even bij stil staan. We hebben het hier over de Amerikaanse president Donald Trump, en de Nederlandse minister van buitenlandse zaken, Stef Blok. Een vreemde combinatie misschien, maar ze deelden wel de krantenkoppen in de afgelopen dagen. Twee heel verschillende figuren, maar wel beiden met een klein oogje voor de waarheid.

Laten we maar met Trump beginnen. Op 16 juli stond er iets op de agenda waar het Amerikaanse politieke establishment, ook wel bekend als de “deep state”, met angst en beven naar uit keek. Voor het eerst zou Trump in Helsinki een uitgebreide ontmoeting hebben met de Russische President Vladimir Poetin. De Amerikaanse elite heeft lang geprobeerd om een dergelijke ontmoeting tegen te houden, omdat ze bang zijn dat Trump hun plannen voor een grote oorlog tegen Rusland zal dwarsbomen. Steeds opnieuw werden de plannen voor een gesprek bijgesteld of opgeschoven. Maar nu was het dan toch zo ver. De twee machtigste mannen in de wereld zouden elkaar spreken met alleen de tolken in dezelfde kamer. Een nachtmerrie voor iedere Amerikaanse oorlogshitser, die nog steeds niet kan verkroppen dat Hilary Clinton bij het grof vuil is gezet.

Nog voor de ontmoeting sloeg Trump de spijker al precies op de kop. Hij zei dat de relatie tussen Amerika en Rusland zeer slecht is, en dat dit komt door het onzinnige gedrag van Amerika. Dat zette de toon voor de ontmoeting, die volgens alle berichten prima is verlopen. Na afloop zei Trump, tijdens een persconferentie met President Poetin, dat de beschuldigingen dat Rusland aan inmenging had gedaan tijdens de Amerikaanse verkiezingen totale onzin waren. Hiermee trof hij zijn eigen inlichtingendiensten, die dit wel volhouden, in het hart. Meteen brak er een storm van kritiek los. Trump zou zich on-Amerikaanse hebben gedragen, en sommigen spraken zelfs van hoogverraad omdat hij zijn uitspraken had gedaan terwijl Poetin naast hem stond. Dit was alleen nog maar de publieke kritiek, achter de schermen zal er zeker zijn gedreigd en gescholden. Waarschijnlijk is er ook weer met een mogelijke afzettingsprocedure gezwaaid. De volgende dag zei Trump dat hij zich had versproken. Hij zei ook dat hij volledig vertrouwen had in de inlichtingendiensten.

Over deze opmerkingen kunnen we alleen maar glimlachen. Wie gelooft immers dit soort terugtrekprocedures nog? We weten allemaal dat Trump een soort gijzelaar is van de Amerikaanse elite. Zij doen er alles aan om hem te beschadigen en ongeloofwaardig te maken. Maar wie oplet, zal merken dat het tegenovergestelde het geval is. Wat Trump in Helsinki zei is zijn ware mening, anders had hij zijn mond wel gehouden. Wat hij er later van maakte is een opgelegde mening afgedwongen met dreigementen en chantage. En dat heeft natuurlijk totaal geen waarde. Trump blijft intussen vastbesloten om de relatie met Rusland te verbeteren. Tegen het einde van de week gaf hij zijn vijanden van de deep state een nieuwe kaakslag, door President Poetin uit te nodigen om in 2019 naar Washington te komen voor verder overleg. Het gekreun en geknars van de oorlogshitsers was duidelijk hoorbaar. Ze zijn bang voor de volgende ware woorden van Trump, en die zullen zeker niet lang op zich laten wachten. Het begint er op te lijken dat Trump steeds wat meer de overhand krijgt, en dat kan nog heel interessant gaan worden.

Dan Stef Blok, die zonder twijfel praktisch niets gemeen heeft met Donald Trump. Maar ook hij sprak ware woorden. Op een bijeenkomst, die als besloten te boek stond, zei Blok dat meerdere culturen niet vreedzaam naast elkaar kunnen leven. Hij gaf ook aan dat mensen het liefst functioneren binnen de eigen etnische groep. Op zich hele gematigde woorden, en nog een ongewoon stuk waarheid ook. Jammer genoeg voor Blok was de bijeenkomst minder besloten als gedacht, want zijn toespraak lekte uit. Meteen stak er een storm van protest op. Niet van gewone mensen, maar van de Multi-Culti elite, met de PvdA voorop. Blok werd van alles en nog wat beschuldigd, van lompheid tot racisme. De PvdA wilde zelfs het parlement laten terugroepen uit het zomerreces. Dat gebeurde weliswaar niet, maar de woede onder de Multi-Culti kabouters was zo groot dat Blok al snel moest verklaren dat het allemaal niet zo bedoeld was. Hij had de verkeerde woorden gebruikt, en zal dat in de toekomst niet meer doen.

Trump verspreekt zich, en Blok gebruikt de verkeerde woorden. Wie gelooft deze onzin nog? Natuurlijk wist Blok heel goed wat hij zei, en ook waarom. Ook al trekt hij nu deels terug omdat hij bang is voor zijn baan, bestaat er geen twijfel aan dat ook hij zich zorgen maakt over de Multi-Culti waanzin. Ook hij ziet dat het de verkeerde kant aan het op gaan is, maar onder de huidige omstandigheden is het moeilijk om dit openlijk te zeggen. Dat hij dit toch heeft gedaan, weliswaar achter vermeende gesloten deuren, geeft aan dat de onrust onder delen van de elite begint toe te nemen. De meerderheid van deze groep houdt vast aan Multi-Culti omdat dit van hen wordt verwacht. Natuurlijk weten ze allemaal dat het tegen de belangen van de bevolking in gaat, maar zij zijn trouw aan de hogere belangen, zoals bevolen door Washington en Brussel. Een minderheid ziet dit anders, en zou waarschijnlijk ook wel anders willen. Maar de tegenstand is nog te groot.

Of Blok de huidige storm gaat overleven is nog niet duidelijk. De Multi-Culti waanzin kent immers vele tentakels. Maar dat hij zich heeft uitgesproken is een positief signaal. Dat maakt dat steeds meer mensen opmerkzaam worden. De Multi-Culti elite, met hun liefde voor alles wat vreemd is, heeft over de jaren een sterke positie opgebouwd. Maar de bevolking begint zich langzaam te roeren. Men is doodsbang dat de woorden van Blok dit proces nog zullen versnellen. De elite heeft altijd de mond vol over vrijheid van meningsuiting, maar als er wat wordt gezegd dat niet in het straatje van deze lieden past, breekt er een hysterisch geschreeuw los dat de indruk geeft dat de wereld aan het vergaan is.

Dat Trump en Blok af en toe een stukje waarheid spreken is mooi, en meegenomen. Maar als we de Multi-Culti onzin, en de islamisering een halt willen toe roepen, zullen we dat toch zelf moeten doen. Hoe groter en gevaarlijker de problematiek wordt, hoe meer ogen er zullen open gaan. Iedere discussie kan daar aan bijdragen, maar uiteindelijk zal de beslissing op straat worden genomen. Het is immers onze toekomst die op het spel staat, en precies die toekomst is het waard om voor te vechten. Bondgenoten zijn dan meegenomen, maar de eindbeslissing ligt onherroepelijk in onze eigen hand. Alleen de eigen overwinningen hebben waarde, al het andere is maar geleend.

donderdag 19 juli 2018

TERUG NAAR DE GRENS – HET EUROPA VAN MORGEN


Nog maar een klein aantal jaren geleden was het heel normaal. Als je naar het buitenland ging met de auto, de trein, de bus of de boot werd je paspoort aan de grens gecontroleerd. De vriendelijke douanier, nou ja, meestal vriendelijk, bekeek je paspoort en vaak kreeg je ook een stempel. Altijd handig, want zo bouwde je een mooi overzicht op van waar je allemaal was geweest. Soms werd er ook nog even in de achterbak van je auto of je koffer gekeken. Dit alles was normaal, nog niet zo lang geleden. Tot de fanaten van de Europese Unie op het idee kwamen om de open grenzen in te voeren. “Wat een geweldig idee!”, werd er geroepen. Nooit meer wachten aan de binnengrenzen van de EU, geen douaniers meer en ook geen gesnuffel in koffer en achterbak. Kortom; we waren op weg naar een nieuwe wereld.

Natuurlijk hadden de EU fanaten helemaal niet het gemak van de burgers op het oog. Dat was alleen maar het PR verhaal, iets waar deze lieden erg goed in zijn. De ware reden voor het openstellen van de grenzen was dat op deze wijze de Verenigde Staten van Europa een stap dichterbij zouden komen. Immers, geen grenzen meer, dan binnen niet al te lange tijd ook geen soevereine staten meer, zo was de redenering in de achterkamertjes in Brussel. De meeste mensen geloofde in het PR verhaal en negeerde de waarschuwingen, dat er een Europese superstaat aan zat te komen die ons allemaal machteloos zou maken. Men trok vrolijk over de binnengrenzen van de Europese Unie, en menig chauffeur zal gedacht hebben dat de EU voor het eerst in haar miserabele bestaan iets goeds had gedaan.

Maar zo als zo vaak met dit soort zaken is de mooie droom intussen voor veel landen een nachtmerrie geworden. Open grenzen, dus vrij verkeer van goederen en personen, betekend immers ook dat we geen enkel idee meer hebben wie en wat onze landen binnen komt en ongemerkt ook weer verlaat. Natuurlijk maken criminelen en terroristen hier handig gebruik van. De zogenaamde steekproef controles, die er nog wel zijn, stellen niets voor en zijn makkelijk te omzeilen. Het komt er eigenlijk op neer dat je wel een hele grote sukkel moet zijn als je toch nog gepakt wordt. We hebben gezien hoe IS terroristen van het ene land naar het andere reisden zonder te worden gepakt. En zelfs bij controles konden ze gewoon doorreizen omdat de waarschuwingssystemen niet werken, of veel te laat zijn met het doorgeven van informatie. Het is echt niet overdreven om te zeggen dat de EU grenzen zo lek zijn als een mandje.

En dan hebben we het alleen nog over de binnengrenzen. Als je de binnengrenzen openstelt hoor je extra inzet te tonen om de buitengrenzen te bewaken. Dat zijn immers de poorten waardoor de wereld naar binnen kan. Ook op dit punt zijn we aan alle kanten voorgelogen. Op dit moment kan iedereen Europa in en uit lopen. Papieren zijn geen enkel probleem meer. We hebben dat tijdens de grote migratiegolf van 2015 duidelijk kunnen zien. En staan er dan nog wat wetten in de weg, dan worden die gewoon even buitenwerking gesteld. Een telefoontje is op dat gebied voldoende. Het bewijst eens te meer dat wetten niet meer tellen als ze de elite in hun streven blokkeren. Als wij een wet overtreden maak je kans om snel in de gevangenis te landen. Maar als de EU parasieten het nodig vinden kunnen ze ongestraft elke wet overtreden die er maar denkbaar is. Hoe zo rechtstaat? Hoe zo wettelijke regels? Voor deze lieden is niets heilig, zelfs geen mensenleven. Dus waarom zouden ze zich van de eigen wetten wat aantrekken?

Na heel veel onderhandelen, en nog veel meer geruzie en dreigementen over en weer, zullen de buitengrenzen nu beter bewaakt worden. Maar dat zal pas in 2020 beginnen, en de kans, dat er wat van terecht komt is bijzonder klein. Intussen kunnen nepvluchtelingen, gelukzoekers, en terroristen gewoon naar Europa blijven komen. En we weten allemaal hoe moeilijk het is om ze weer weg te krijgen als ze er eenmaal zijn. De asielindustrie zorgt voor advocaten en advies, en de beroepsprocedures zijn dan ook niet meer te tellen. De kosten trouwens ook niet. Daar is allemaal geld voor. Jammer dat datzelfde geld er niet is als het gaat om de gezondheidszorg, de ouderenzorg, de pensioenen en het op peil houden van onze sociale netwerken en instellingen. Maar ja, je kunt je Euro natuurlijk maar een keer uitgeven, en met de bevolkingsuitwisseling in het achterhoofd, kunnen we dan wel raden wie het eerste in aanmerking komt. Dat zal pas veranderen als de bevolking echt wakker wordt en de straat op gaat.

Intussen zitten we dus met de lekkende grenzen. Een levensgevaarlijk en gelijktijdig grof schandaal. Het wordt hoog tijd dat de oude grenscontroles terugkomen, en dat we weer zicht krijgen op wat er allemaal in en uit gaat. Want laten we eerlijk zijn; wat is nu meer belangrijk even wachten aan de grens of landen die een stuk veiliger worden. De keuze is eigenlijk niet zo moeilijk. Natuurlijk doen de EU leiders, onder druk van de volkeren, wel net als of ze ook in deze richting denken. Maar ze vinden altijd weer een reden om het toch maar even niet te doen of uit te stellen. Nu zegt men weer dat er alleen verandering kan komen als het een Europa wijde maatregel is. Kortom; iedereen moet zijn handtekening er onder zetten. Omdat er nooit eenheid is zal dat allemaal eeuwig gaan duren. En precies die tijd hebben we niet.

Toch zal de praktijk de EU leiders niet veel keuze meer laten. Terwijl Merkel vasthoudt aan een Europese oplossing, laat de nieuwe regering in Italië geen migratieschepen meer binnen. NGO schepen worden aan de ketting gelegd. Dat is al een stuk grens dicht. Frankrijk blaast heel hoog van de toren, maar wil ook bijna niemand meer opnemen, en terecht. Oostenrijk zegt dat het zijn zuidgrens zal sluiten als Duitsland vluchtelingen gaat terugsturen aan haar grens. En ook Slovenië overweegt maatregelen. Allemaal soloacties waar de EU buiten wordt gehouden. Er zullen er zeker nog meer volgen want niemand wil met het probleem blijven zitten. Als na al dit gerommel de Europese grenzen eindelijk dicht gaan kan gedaan worden wat al jaren nodig is. Opgepikte migranten kunnen terug gevaren worden naar Afrika, en de mensensmokkelaars, die nu al een eeuwigheid goud geld verdienen, zullen een andere broodwinning moeten zoeken.

De droom van een wereld zonder grenzen was onder de huidige omstandigheden nooit realistisch, en is intussen tot een nachtmerrie geworden. Natuurlijk zouden we geen grenzen nodig hebben als we in een perfecte wereld leefden. Maar helaas is onze wereld totaal niet perfect. Integendeel; de problemen en de ellende worden alleen maar groter. Dan is bescherming geboden, en mag die douanier ook weer terug komen, of hij nu vriendelijk is of niet.

donderdag 12 juli 2018

SCHULDCOMPLEXEN? LAAT JE NIKS AANPRATEN!


Deze keer kijken we naar een onderwerp dat we nog nooit eerder hebben besproken, maar dat wel steeds meer in belang toeneemt. Al een aantal jaren zijn er pogingen gaande om mensen schuldcomplexen aan te praten, met betrekking tot zaken die al behoorlijk ver in het verleden liggen. Het is onderdeel van hetzelfde fenomeen van waaruit ook de toenemende geschiedenisvervalsing zijn oorsprong vind. Op het eerste gezicht mag het onbeduidend lijken, maar als allerlei krachten met dit soort zaken aan de haal gaan, bestaat er geen twijfel aan dat er meer aan de hand is. Tijd dus om wat dingen op een rijtje te zetten, en te zoeken naar de oorzaken.

Het is een bekend feit dat mensen die zich schuldig voelen of schamen, niet snel in verzet of opstand komen. Schuldgevoelens werken verlammend, en daar hebben in het verleden, en ook nu nog, vooral religieuze stromingen goed gebruik van gemaakt. Maar natuurlijk gebruikt ook de elite dit soort tactieken om hun agenda uit te voeren, of om opstanden te voorkomen. Hoe dit werkt zien we bijvoorbeeld in Duitsland. We schreven al eerder dat de Duitsers eigenlijk sinds 1945 geen baas in eigen land meer zijn geweest. De toenmalige geallieerden, met Amerika voorop, hebben in de BRD een systeem ingevoerd dat het idee geeft dat het land onafhankelijk is. Maar de realiteit is anders. Washington maakt in Duitsland op het hoogste niveau de dienst uit, en niet de Duitse regering. De vorm van dit “besturingsysteem’ is over de jaren wel wat veranderd, maar de machtsverhoudingen zijn nog steeds hetzelfde.

Nu komt dan meteen de vraag op, waarom de Duitse bevolking dit zomaar accepteert. Waarom staat men toe dat de huidige Duitse regering steeds vasthoudt aan beleid, dat op veel gebieden tegen de belangen van de eigen bevolking is gericht? Natuurlijk accepteert niet iedereen dit, maar de grote meerderheid houdt de mond stevig dicht, of laat zich afleiden door andere zaken. De reden hiervoor vinden we in de zogenaamde schuldcultuur die sinds 1945 overal in Duitsland wordt verspreid. Van de school tot aan het graf wordt men voorgehouden dat de gebeurtenissen in het Derde Rijk Duitsland tot een schuldig land, en het Duitse volk tot een schuldig volk hebben gemaakt. Niet alleen de generatie van toen, maar ook alle generaties die hen hebben opgevolgd tot de dag van vandaag. Schuld en schaamte worden er vanaf de eerste schooldag in gepompt, en ook de media gaan hier zonder problemen in mee. Zo beschermt het huidige systeem zichzelf, want zo als we zagen, mensen die zich schuldig voelen of schamen, stellen niet snel vragen, en komen zeker niet in opstand. Dit kan heel ver gaan. Het schuldgevoel, zelfs onder jongeren, leidt er toe dat op sommige demonstraties van vooral autonomen en andere extreme stromingen, teksten worden meegedragen als “Duitsland kan verrekken” of “De bombardementen zijn voor herhaling vatbaar”.

Dit zijn duidelijke uitingen van zelfhaat die door de schuldcultuur tot grote hoogte zijn gedreven. Gelijktijdig omarmt men alles wat van buiten komt, en zal dus ook niet snel voor het eigen belang opkomen. Voor het systeem kon het eigenlijk niet beter zijn. De leugens worden gewoon geslikt, en naar buiten toe kan men doen als of het verleden op alle niveaus verwerkt wordt. Dat geeft het ook nog een heel humaan en waardevol tintje. Natuurlijk is dit maar schijn. De humaniteit van de leidende politieke kliek, die op orders van Washington functioneert, is niets meer dan kille berekening. De geschiedenis is hun geschiedenis, en niemand moet het lef hebben iets anders te beweren of vragen te stellen. Doe je dat wel, zit je snel in de gevangenis. Want ook de BRD kent politieke gevangenen. Hun vragen of meningen mogen misschien bij de meeste geen weerklank vinden, maar het kan niet ontkent worden dat ze zijn opgesloten omdat ze het systeem met kritiek en studie hebben aangevallen. De elite die Duitland beheerst heeft dus heel handig gebruik gemaakt van schuldcomplexen, en doet dat nog steeds.

Maar we zien het fenomeen ook elders de kop op steken, onder meer in Nederland. Wel is het zo dat het hier deels uit een andere hoek komt. Maar we kunnen niet uitsluiten, dat ook dit vanuit de duistere spelonken van het systeem gebeurd. Er zijn verschillende voorbeelden te noemen. Steeds vaker zie je dat vooral soft linkse groepen aan de haal gaan met het koloniale verleden. De boodschap is dan steeds heel helder; we moeten ons schamen voor wat er toen allemaal is gebeurd. Er wordt ook meteen een schuldcomplex aan toegevoegd. Hetzelfde zien we met de slavernijtijd. Plotseling moet de slavernij de laatste jaren overal worden herdacht. Er wordt geroepen om excuses, en er zijn zelfs plannen voor een slavernijmuseum. En ook nu weer is de boodschap dat we ons moeten schamen, en dat we er eigenlijk allemaal schuld aan hebben. Nu we toch bezig zijn kunnen we ook nog opmerken dat de hele Zwarte Piet discussie uit dezelfde koker komt, en ook hetzelfde doel dient. Eigenlijk wil men zeggen dat we ons moeten schamen voor alles wat er in het verleden is gebeurd, en dat we er ook allemaal, oud of jong, schuld aan hebben.

De consequenties volgen dan ook meteen. “Schuldige” standbeelden en “foute” namen moeten verdwijnen. Teksten in museums en collecties moeten worden aangepast. Hele lappen geschiedenis moeten herschreven worden met de ogen van vandaag. Betaalde en pseudowetenschappers worden uit de kast gehaald om te laten zien en bewijzen hoe fout het toch allemaal was. Alles wat niet in het nieuwe beeld past moet hernoemt worden of gewoon totaal verdwijnen. Dit gaat veel verder dan alleen maar politieke correctheid, iets wat op zichzelf al verwerpelijk genoeg is. Men is bezig om iedereen een gigantisch schuldcomplex aan te praten. En net als met de massamigratie, laat soft links zich gebruiken om dit soort zaken aan de man te brengen. Jammer, maar wel waar.

Ook nu zal de vraag weer zijn wat het doel is van dit alles. Eigenlijk is het niet moeilijk te raden. Ook nu is het weer de zogenaamde bevolkingsuitwisseling die op de achtergrond speelt. Om de eenheidsworst maatschappij tot volle bloei te brengen, zoals de elite die voor ogen heeft, moet onze geschiedenis worden aangepast, onze tradities verdwijnen, en onze identiteit stap voor stap worden uitgewist. Niet alleen in Nederland, maar in heel Europa. Schaamte en schuldcomplexen zijn hierbij uiterst scherpe wapens.

Moeten we dan trots zijn op alles wat in het verleden is gebeurd? Natuurlijk niet! Ieder land en ieder volk kent zaken uit het verleden die we nu niet meer zouden herhalen. Maar we moeten niet vergeten dat wat er toen gebeurde onderdeel was van andere tijden. De mensen waren anders en de ideeën ook. Dat mag niet prettig zijn om nu te zien, maar het is niet aan ons om daar over te oordelen of excuses aan te bieden. Verzetsmensen hanteerden in de Tweede Wereld Oorlog het gezegde: “Iedereen heeft gedaan wat hij gedaan heeft”. Niemand kan dus verantwoordelijk worden gehouden voor de acties en beslissingen van anderen. Dat gezegde geldt nog steeds, en kan op al de bovenstaande zaken worden toegepast. Er bestaat geen twijfel aan dat we het verleden moeten blijven onderzoeken, en dat we ook steeds moeten streven om de waarheid boven tafel te krijgen als het mogelijk is. Maar de resultaten mogen niet worden gebruikt om de agenda van de elite, die ons allemaal bedreigd, te ondersteunen of te promoten.

We moeten ons niet laten opzadelen met schuldcomplexen of schaamte, met betrekking tot zaken waar we part nog deel aan hebben gehad. Zoiets als een collectieve schuld bestaat niet, het is gewoon een andere pijl op de boog van de vernietigers, die de Europese landen willen vervangen door een veel makkelijker te controleren Europese superstaat, aangevuld met miljoenen migranten, die zullen worden ingezet voor talloze verdeel en heers spelletjes. Laten we niet toestaan dat de geschiedenis, onze geschiedenis, door de vernietigers en zelfhaters wordt misvormd en misbruikt. Daarmee doe we niet alleen recht aan onze voorouders, maar zetten we ook gelijktijdig een stap om onze eigen toekomst veilig te stellen.
      

donderdag 5 juli 2018

EEN DUISTERE NACHT VALT OVER TURKIJE


De uitkomst van de Turkse verkiezingen van vorige week was geen verrassing. Natuurlijk werd de bloedsultan Erdogan herkozen. Natuurlijk was er geen tweede ronde nodig, omdat Erdogan nu zo veel grip heeft op alles wat er in Turkije gebeurd, dat hij iedere uitslag naar zijn hand kan zetten. Er waren veel beweringen dat er sprake was geweest van manipulatie, dat de uitslag niet met de waarheid overeen kwam. Maar de CHP kandidaat, die tweede werd, durfde uiteindelijk zijn beschuldigingen, dat er op grote schaal was geknoeid, niet door te zetten. Hij diende geen klacht in, en accepteerde het resultaat. Niet helemaal verbazingwekkend, want iedereen die de bloedsultan dwars zit, maakt een goede kans om de volgende dag in de gevangenis terecht te komen. De CHP koos dus voor veiligheid, en heeft toegestaan dat Erdogan nu zijn eigen systeem in werking kan zetten, waarbij zijn macht geen grenzen meer kent. Er is geen twijfel aan, een duistere nacht valt over Turkije.

Hier en daar wordt nog een beetje aan de poten van zijn troon gezaagd, want bij de parlements verkiezingen verloor hij zijn absolute meerderheid, en kan alleen een regering vormen met steun van de Grijze Wolven fascisten van de MHP. Dat wordt dus een regering van grijze en groene fascisten. Toch zal het verliezen van de AKP meerderheid wel een deukje in de Erdogan vreugde hebben geslagen. En ook het feit dat de Koerdische HDP de kiesdrempel haalde, en weer met meer dan 70 zetels in het parlement zit, zal de bloedsultan niet helemaal tevreden stellen. In 11 Koerdische provincies was de HDP de grootste partij. Toch kunnen we er niet om heen dat Erdogan Turkije in een ijzeren greep heeft.

Natuurlijk kunnen we zeggen: eigen schuld, als de Turkse bevolking in haar eigen ongeluk wil rennen moet men dat zelf maar weten. Maar zo simpel ligt het niet. Het is maar helemaal de vraag of het een echte verkiezingsoverwinning was. De AKP is nu zo machtig in Turkije dat verkiezingsfraude eigenlijk kinderspel is. Alle overheden en de controle instellingen staan onder de controle van Erdogan. Dat betekend dat geen enkele uitslag op dit gebied te vertrouwen is. Ook is het niet zo dat deze hele zaak alleen Turkije aangaat. Hier in Europa zien we iedere dag hoe Erdogan zijn voetsoldaten mobiliseert, om ook hier een zekere mate van macht te veroveren. Zijn agenda is de agenda van de radicale islam, en dat betekend dat het einddoel wereldheerschappij is.

Na de uitslag op zondagavond zagen we weer een voorbeeld van deze agenda, ook op Nederlandse straten. Grote groepen AKP Turken met vlaggen, en in toeterende auto’s, trokken in verschillende steden naar centrale punten. Er werd geschreeuwd, geprovoceerd en bijna hysterisch met Turkse vlaggen gezwaaid. We zagen deze beelden in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, en zelfs Amersfoort. Ook in andere Europese steden gingen de AKP Turken de straat op, allemaal loyaliteit zwerend aan hun grote leider die duizenden kilometers verder op was. In onder meer Amsterdam lieten buurtbewoners de schreeuwers weten dat ze moesten oprotten. Maar het duurde erg lang voordat de politie een einde maakte aan deze demonstraties, die illegaal waren omdat ze niet waren aangemeld.

Het was niet de eerste keer dat Erdogan’s voetsoldaten op zijn bevel in Europa de straat op gingen. We hebben in het verleden meer van dit soort schandelijke scènes gezien. Ook tijdens de verkiezingscampagne van de laatste weken waren er klachten over intimidatie en geweld door AKP aanhangers tegen politieke tegenstanders. Wat opviel is dat de Nederlandse politiek deze hele zaak compleet negeerde. Bijna alle partijen glimlachten, keken de andere kant op, en zwegen, inclusief de linkse partijen. Laten we hier even bij stil staan. De aanhangers van een buitenlandse dictator, die ook nog een verwerpelijke ideologie voorstaat, en een duizendvoudige moordenaar is, vieren zijn overwinning op Nederlandse en andere Europese straten, en de zogenaamde volksvertegenwoordigers zwijgen. Eigenlijk kunnen we ze beter volksverraders noemen. Komt er dan niemand op het idee dat deze zogenaamde vieringen gelijktijdig een vertoning van macht zijn? Dat Erdogan op deze wijze laat zien dat hij zijn schurken ook hier de straat op kan sturen? Is men echt zo bang voor de AKP, en de andere groen fascisten, dat men de kop maar gewoon in het zand steekt? Blijkbaar is dat het geval, en dat maakt de schande nog groter.

Als Turken de overwinning van hun politieke leider willen vieren zijn ze vrij om dat te doen, maar dan in Ankara en Istanboel, en niet op onze straten. Dat de AKP Turken dit toch doen geeft opnieuw aan wat een farce de hele integratie is. Integratie bestaat niet, er bestaan alleen parallelgemeenschappen, wat gelijktijdig een bedreiging voor ons allemaal betekent. Toch moeten we ook eerlijk zijn; je kunt het de Turken niet kwalijk nemen. Het zijn de Europese elites, inclusief de Nederlandse overheid, die dit allemaal mogelijk maken. Het gegoochel met dubbele paspoorten had al heel lang geleden afgeschaft moeten worden. Als Turken gedwongen zouden zijn om te kiezen voor het land waar ze leven, konden ze niet eens stemmen, en dan was er ook niets te vieren. Het is opnieuw de multi-culti waanzin die dit alles mogelijk heeft gemaakt.

We hebben in het verleden al voor dit soort zaken gewaarschuwd en zullen het nu weer doen. De radicale islam is bezig om een machtsbasis in Europa te bouwen. Terwijl eerst de focus op Syrië en het IS kalifaat lag, zijn het nu Erdogan en de AKP die de agenda domineren. Als we dit proces niet stoppen zal men alleen maar brutaler en gewelddadiger worden. Net als de IS staat ook Erdogan voor de invoering van de sharia, en zijn handlangers in heel Europa doen hun best om deze agenda kracht bij te zetten. Om deze bedreiging uit te schakelen moeten we een einde maken aan de dubbele nationaliteit, Erdogan’s frontorganisaties zoals DENK en de Diyanet verbieden, en de activiteiten van de ambassades en consulaten aan banden leggen. En de vlaggenzwaaiers? Daarvoor is maar een oplossing. Snel op het vliegtuig zetten, zodat ze de hielen van hun dictator kunnen likken waar dat hoort; in Ankara en Istanboel.