donderdag 26 februari 2015

VINGERS IN DE KASSA



Er zweeft een zwarte wolk boven de verkiezingscampagne van de VVD voor de Provinciale Staten. Deze wolk heet Mark Verheijen en hij is Tweede Kamerlid voor de liberalen. Recent is namelijk aan het licht gekomen dat deze Verheijen met zijn vingers in de kassa heeft gezeten toen hij nog gedeputeerde in Limburg was. Dat is pijnlijk natuurlijk, want opnieuw word de VVD met corruptie in verband gebracht. Er was immers al de zaak van Jos van Rey, die uit de VVD werd gewipt omdat ook hij zijn financiële boekje te buiten was gegaan. Ook deze zaak, die nog steeds onderzocht wordt, speelde in Limburg. Zoals gebruikelijk wordt er weer gezegd dat Verheijen een paar foutjes heeft gemaakt en dat hij die snel zal oplossen.

Dat hebben we al vele keren eerder gehoord. Als een van de heren of dames op corruptie wordt betrapt, wat steeds vaker voorkomt, is de eerste reactie altijd dat het een paar onschuldige misstapjes waren die makkelijk rechtgezet kunnen worden. Verheijen heeft toegegeven dat hij in Limburg een aantal verkeerde declaraties heeft ingediend, die hem een leuk sommetje hebben opgebracht. Nu hij gepakt is belooft hij meteen het geld terug te betalen. Na zijn bekentenis zegt de provincie plotseling dat er eigenlijk niets aan de hand is. Vriendjes aan het werk waarschijnlijk.

De VVD top leek de zaak in het begin niet zo serieus te nemen, zelfs Rutte riep meteen dat het allemaal was opgeblazen. Maar voor alle zekerheid is men toch maar een onderzoek begonnen. Dat was niet voor niets want langzamerhand gaat de beerput steeds verder open. Een ondernemer in Limburg is nu begonnen met juridische stappen tegen Verheijen omdat hij door de voormalige gedeputeerde zou zijn benadeeld. De ondernemer zegt dat zijn project voor de bouw van een bioscoop werd geblokkeerd door Verheijen. Dit ten gunste van een andere ondernemer die een vriendje van Verheijen is, en als tegenprestatie een stevige duit in de verkiezingscampagne van het heerschap investeerde. Er zal zeker nog meer tevoorschijn komen, de sneeuwbal is immers aan het rollen.

Omdat het toch wel een beetje uit de hand begint te lopen heeft Verheijen zijn functies tijdelijk neergelegd. Maar hij blijft wel vastbesloten om terug te keren naar de kamer. De arrogantie van dit soort figuren kent immers geen grenzen. Als een normale burger een kleine misstap heeft begaan is de VVD de eerste die roept om een harde aanpak. Maar de manden vol met rotte appels in de eigen gelederen worden natuurlijk over het hoofd gezien en beschermd. Op zich is dat alles niet verwonderlijk want de hele VVD organisatie is een compleet valse voorstelling van zaken. Alleen al de naam voor vrijheid en democratie deugt niet. Geen enkele partij heeft de vrijheid in Nederland meer ingeperkt dan de VVD. Tenminste, als het gaat om de vrijheid van gewone burgers. Als het om het groot kapitaal gaat weet men de vrijheid plotseling wel weer te vinden, en te verdedigen. Ook met democratie heeft de partij weinig op, want het was dezelfde VVD die dreigde om per decreet te gaan regeren als de vrije artsenkeuze niet werd ingeperkt. Allemaal leugens en oplichterij dus.

Op zich is het al niet eens een liberale partij, als we uit gaan van het echte liberalisme. Dat vindt je meer bij D’66 en bijvoorbeeld de Britse Liberal Democrats. De VVD is gewoon een conservatieve partij onder een andere vlag. Nog meer oplichterij dus. Als de VVD een reclamespot voor een product was, zou hij allang zijn verboden door de Reclame Raad voor het gebruiken van valse voorwendselen. Dit maakt het ook begrijpelijk waarom corruptie en bijvoorbeeld belastingontduiking binnen de VVD als normale en gewone handigheid worden gezien. Dat is immers de manier van werken van het groot kapitaal. En voor dat groot kapitaal staat de VVD, en nergens anders voor.

Dat kan heel ver gaan. Niemand moet de fout maken om te denken dat het beeld dat Rutte geeft, ook het ware beeld van de VVD is. Het is niet voor niets dat figuren als Geert Wilders en Rita Verdonk uit de VVD afkomstig zijn. De VVD heeft een rechtervleugel waar men niet vies is van een vleugje fascisme. Ook dat moet niemand verwonderen, want het fascisme is het laatste redmiddel van het groot kapitaal. Zo is de cirkel dus weer rond. De kans is groot dat Verheijen toch weer op een of andere manier uit de wind zal worden gehouden.

De VVD kan zich eigenlijk geen nieuw corruptieschandaal permitteren zo kort voor de verkiezingen. Er zal dus veel in gang worden gezet om deze gladakker brandschoon te wassen. Daar zal men ook wel een lief sommetje voor over hebben. Meer corruptie dus, maar het is de VVD en dan heet het geen corruptie, maar het smeren van de wielen. Dat er nog iemand in de farce van de parlementaire democratie gelooft is zonder meer een groot wonder te noemen. Hoewel wel steeds meer mensen het licht zien en het hele leugenachtige zootje gewoon de rug toekeren. De opkomst in maart zal niet reusachtig zijn, en dat is maar goed ook.

Sommige beginnen zich hier aardig zorgen over te maken. Recent waren er plaatselijk verkiezingen in Hamburg, in noord Duitsland. De opkomst was vrij laag en er werd besloten dit te laten onderzoeken door sociologen. Uit het onderzoek bleek dat de opkomst het laagste was in de arbeiderswijken waar veel mensen met lage inkomens of werklozen wonen. In de beter gesitueerde wijken gingen veel meer mensen naar de stembus. De sociologen kwamen tot de conclusie dat dit een gevaar voor de democratie aan het opleveren is. Immers als alleen de beter gesitueerden naar de stembus gaan en de gewone mensen thuis blijven zijn de verkiezingen niet meer representatief.

Dat is een interessante gedachte. Het is dus duidelijk dat steeds meer mensen die de misdaden van het systeem aan den lijve hebben ondervonden niet langer meer het spelletje van dat zelfde systeem willen meespelen. Dat is een tijdbom onder de huidige parlementaire democratie, die deze titel overigens totaal niet waard is. Als we de spelletjes en de regels van het systeem verwerpen, zal het systeem daar uiteindelijk aan kapot gaan. Daarom ook wordt de opkomst altijd zo benadrukt.

Voor ons betekend dit dat een boycot van de verkiezingen, tenzij er een mogelijkheid is om communistisch te stemmen, het juiste antwoord is op de leugens en de misdaden van de huidige machtshebbers. We hebben het allemaal in eigen hand. Laten we ze volgende maand een les leren die ze nooit meer zullen vergeten. De macht ligt op de straat, niet in de schijnparlementen en de instituties. Kortom, de macht zijn wij!

donderdag 19 februari 2015

BESTAND OF GEVECHTSPAUSE IN NOVOROSSIA?



De meeste wapens zwijgen op dit moment in Novorossia. Na een maand van hevige gevechten is weer een bestand van kracht geworden. Tijd dus om de balans op te maken van de afgelopen weken en om te kijken wat de toekomst zal brengen. Later we beginnen met de vraag; is dit een bestand of alleen maar een gevechtspauze? Alle tekenen wijzen er op dat het alleen om een gevechtspauze gaat. En zelfs dat is twijfelachtig omdat van een volledig staakt-het-vuren nog geen sprake kan zijn. Het hele conflict blijft een schaakspel, dat veel groter is dan de Oekraïne en Novorossia.

Dat er een aanzet is gedaan om een bestand op gang te brengen heeft vooral te maken met de situatie in Debaltsevo, een stad die bij Novorossia hoort, maar door het Kiev leger bezet werd gehouden. Zoals bekend dateerde het eerdere staakt-het-vuren van 5 september 2014, toen er in Minsk een bestand werd afgesloten. Een bestand dat nooit volledig is geweest. Vanaf de eerst dag hebben de Kiev fascisten op de steden van de vrije republieken geschoten en dat werd in de loop van de tijd steeds erger. Ook bleef het vliegveld van Donetsk maandenlang een twistpunt. Toen in januari van dit jaar de aanvallen op de steden steeds heftiger werden en Kiev met een offensief probeerde te beginnen, was voor de milities de maat vol.

Er werd een tegenoffensief ingezet en dat had als eerste resultaat dat het vliegveld volledig onder controle van de milities kwam en dat de fascisten daar een heftige nederlaag leden, met honderden gesneuvelden. De milities zette het offensief door en het volgende doel werd Debaltsevo, een stad die zich in een soort deuk in de frontlinie bevond. Van daaruit werd op een andere stad geschoten, Gorlovka. Het was dus duidelijk zaak om ook Debaltsevo in handen te krijgen en zo een rechte frontlinie op te bouwen, die veel makkelijker te verdedigen zal zijn. De Amerikanen, die Kiev tot het mislukte offensief hadden aangespoord, maakten zich niet druk om de gevolgen van hun orders. Maar in Europese kringen brak een soort paniek uit toen bleek dat de milities Debaltsevo aan het omsingelen waren, en dat tussen de 5000 en 7000 fascisten in de val zouden zitten. Doorslaggevend hierbij was dat zich onder deze legergroepen veel buitenlandse huurlingen bevinden, die voor het westen vechten. Die mochten natuurlijk niet verslagen worden.

Deze hele situatie was de reden dat Merkel, trouw gevolgd door Hollande van Frankrijk, op een zogenaamde “vredesmissie” ging. Ze telefoneerde met President Poetin in de hoop dat er kans op een nieuw bestand was. Ze reisde zelfs met haar Franse volgeling naar Moskou. Het zal Poetin zeker zijn opgevallen dat het nu plotseling de Europeanen waren die om vrede bedelden, terwijl juist Moskou voor het september bestand had gezorgd. Europa wilde hier toen niet al te veel van weten en speelde geen actieve rol. Het bleef bij woorden zonder inhoud. Nu zaten daar plotseling twee Europese leiders tegenover hem die een bestand wilden, en snel ook. De Russische president zal een kleine glimlach niet hebben kunnen onderdrukken. Te meer omdat dit initiatief buiten de Amerikanen om van de grond was gekomen. Europa begon blijkbaar bang voor de toekomst te worden. En dat niet zonder reden. De Amerikaanse oorlogsmachine kent immers geen grenzen. Ook geen Europese grenzen.

Poetin was natuurlijk voor een bestand, dat is zijn beleid geweest sinds de eerste Oekraïense aanval in het voorjaar van 2014. Hij stemde dus zonder problemen in met een nieuwe poging. Merkel kon een beetje optimistischer naar huis terugkeren. Wel moest ze de volgende dag bij Obama op het matje komen omdat ze op eigen initiatief had gehandeld. Ze liet zich echter niet van haar koers afbrengen. Zo kwam de zogenaamde vredestop van Minsk tot stand, die op 11 februari werd gehouden. In de dagen voor de top deden de Amerikanen alles om de poging te verstoren met dreigementen en intriges. Maar dat hielp niet. Zowel Poetin als ook Merkel en Hollande, en natuurlijk de zogenaamde Oekraïense president vertrokken naar Minsk en onderhandelden voor bijna 17 uur lang. Het was zonder meer de “Nacht van Minsk”. Soms leek het goed te gaan, dan kwam er weer een kink in de kabel. Geruchten waren er volop. De volgende morgen stond alleen Poetin de pers te woord en zei dat er op 15 februari een bestand zou beginnen. De zware wapens zouden worden teruggetrokken en er waren ook afspraken over een toekomstige permanente oplossing.

Merkel en Hollande verdwenen zonder de pers te woord te staan en er werd geen document getekend. De overeenkomst waar Poetin over sprak was al een dag eerder afgesproken door de Contact Groep waar ook de leiders van Novorossia in zitten. Uiteindelijk bleek dat het nieuwe Minsk Akkoord bijzonder veel lijkt op het eerste Minsk Akkoord dat in september werd afgesloten. Terwijl de westerse leiders zwijgend vertrokken had Poetin een overwinning behaald, want hij was er nu in geslaagd om Merkel en Hollande te betrekken bij een plan waarvan hij al in september de architect was geweest. Toen hield het westen afstand, nu zat men er plotseling midden in. Het was dus geen wonder dat men zweeg. Later werd er wel over een sprankje hoop gesproken, maar dat was meer grootspraak dan commentaar geven op de feiten.

Poetin had overigens nog meer bereikt dan alleen maar een bestand. Door onenigheid tussen de verschillende partijen konden er geen besluiten over Debaltsevo worden genomen. De Russische president zei dat militaire deskundigen eerst zouden kijken of de milities de stad inderdaad omsingeld hadden. Hiermee verschafte hij de milities tijd en ruimte om zelfs na de aanvang van het staakt-het-vuren door te gaan met het offensief tegen Debaltsevo. Toen in de nacht van zaterdag op zondag in de meeste plaatsen de wapens zwegen, ging de strijd om Debaltsevo gewoon door. Intussen hebben de milities de stad in handen en weten de fascisten niet waar ze heen moeten vluchten. Bij honderden legden ze de wapens neer. Opnieuw is dit een verpletterende nederlaag voor het Oekraïense leger en haar westerse meesters. Het rechtrekken van de frontlinie zal nu geen probleem meer zijn. Wat bij het vliegveld maanden duurde is nu bij Debaltsevo in een paar dagen afgewerkt. Als de ketel van Debaltsevo eenmaal is verdwenen zal het front rustiger worden. Maar voor hoe lang?

Als we naar het Minsk Akkoord kijken zien we dat het alleen uitgevoerd kan worden als de leiding van Novorossia nauw gaat samenwerken met de leiding in Kiev. Met de huidige regering van idioten en fascisten in Kiev zal dat nooit lukken. Dat weet Poetin natuurlijk ook en daarom moeten we er vanuit gaan dat hij het akkoord meer ziet als een plan voor de toekomst, als Kiev de huidige kliek aan de kant zet en weer gaat proberen om een normaal land te worden. Zonder junta en met een onafhankelijke regering die buiten de EU en de NAVO zal blijven. Dat is voor de Russische president altijd de enige werkbare optie geweest. Het plan voor na de fascisten ligt dus klaar. Het ziet er echter niet naar uit dat de fascisten zomaar zullen verdwijnen. Ze worden immers gesponsord door Amerika voor de aanval tegen Rusland.

De kans is groot dat er na een paar maanden wapenstilstand een nieuwe poging door Kiev zal worden ondernomen om een offensief tegen Novorossia te beginnen. Dat zal in het voorjaar zijn. Als dit inderdaad gebeurd zal het Kiev leger voor de laatste keer volledig verslagen worden. De Amerikanen zullen wapens leveren en proberen om het Kiev leger te trainen, maar dat zal geen enkel verschil maken. In morele zin is het leger al gebroken na twee grote nederlagen en een nieuwe strijd zal de wil tot vechten helemaal wegnemen. Hier tegenover staan de milities die hoog gemotiveerd zijn, en vechten voor hun eigen huis en haard. De uitkomst is dus niet moeilijk te voorspellen. Het zal alleen weer veel levens kosten, wat een tragedie is. Dit scenario kan alleen voorkomen worden als het regime in Kiev verdwijnt. Dat is dus afwachten.

Terwijl Europa op deze manier steeds dieper in de ellende wordt meegesleurd kan Poetin rustig verder gaan met zijn plannen voor de toekomst. Hij heeft namelijk iets wat de Europeanen missen, en dat is tijd. Iedere dag dat de vrije republieken standhouden is winst omdat het de NAVO bij de Russische grenzen weghoud. Ook geeft het Rusland meer tijd om de eigen economie om te vormen en onafhankelijker van het westen te worden. Daar komt nog bij, en dit is misschien wel het aller belangrijkste, dat de milities van Novorossia de Amerikaanse aanval op Rusland blokkeren. Voor Moskou is dit van levensbelang en voor de mensen in Novorossia ook. Zo zien we hoe plaatselijke milities, die begonnen met een paar oude geweren en intussen een echt leger zijn geworden, het machtige Amerikaanse Keizerrijk de voet dwars hebben gezet. Als er nog iemand aan twijfelt of verzet tegen het machtige westen zin heeft, is een blik op Novorossia voldoende.

Als vrije mensen weigeren om de dictaten van een machtige vijand op te volgen en hun eigen weg gaan, kunnen de resultaten nog al eens verrassend uitpakken. Strijd en verzet zijn lonend, dat bewijst Novorossia iedere dag opnieuw. Een ware bron van inspiratie.

donderdag 12 februari 2015

UITGELACHEN



Er bestaat geen twijfel aan dat het kabinet Rutte II al een hele poos in zwaar weer verkeerd. Tot nu toe is men er nog steeds in geslaagd om het schip net bij de rotsen vandaan te houden, maar het is de vraag hoe lang dat nog gaat duren. De waardeloze figuren die dit kabinet bevolken rollen immers van de ene crisis in de andere. Daar komt nog bij dat er weer verkiezingen aan de horizon verschijnen. We kunnen er gerust vanuit gaan dat deze stemming voor de Provinciale Staten op een donderbui zullen uitdraaien. Donkere wolken pakken zich dus samen en het lachen is Rutte intussen behoorlijk vergaan.

Laten we eerst eens kijken naar de opeenstapeling van incidenten. Ten eerste heeft de moordenaar op termijn van de zorg, Van Rijn, alweer zijn excuses moeten aanbieden. Deze keer omdat hij een zootje had gemaakt van het toekennen van de Persoons Gebonden Budgetten (PGB’s). Hoe het mogelijk is dat deze incompetente druiloor nog steeds op zijn post zit is een groot mysterie. Als hij in de gewone wereld werkte had hij allang zijn plaats moeten innemen in de lange rij van werklozen. Dan is er nog het geknoei met de vrije artsen keuze. Zoals bekend werd het afschaffen van de vrije artsen keuze door de Eerste Kamer afgewezen, en brak de rel die hier op volgde Rutte bijna de nek.

Intussen is de verantwoordelijke minister, Schippers, heel hard bezig om hetzelfde voorstel in een andere vorm met geweld door te drukken. Dit alles onder het motto: wat door de voordeur niet lukt probeer je door een raam of misschien de schoorsteen. Ze moet immers haar vriendjes bij de zorgverzekeraars in goede stemming houden, anders zou de verkiezingskas van de VVD wel eens heel magertjes kunnen uitvallen. Dan zijn er nog de steeds toenemende problemen op het spoor. Als de treinen niet weigeren, zijn het de wissels, de seinen of de computers. Waar de problemen vandaan komen wordt nooit bekend, vooral omdat de hoofdreden in de privatisering ligt. Daar mag niet over gesproken worden want dan schop je tegen een van de heilige huisjes van de VVD aan. Dus wacht iedereen gewoon op de volgende wisselstoring terwijl de prijs van het kaartje alleen maar verder stijgt.

Natuurlijk mogen we ook Groningen niet vergeten waar de regering zo veel gas uit de grond haalt dat er bijna wekelijks een aardbeving is. Nu heeft de betrokken minister, Kamp, beloofd de gaskraan een beetje dicht te draaien. Maar dit geldt alleen maar tot juli, dan zijn de verkiezingen voorbij en kan deze gasvandaal weer rustig verder geen met het veranderen van Groningen in een puinhoop. Het is sowieso een wonder dat ze dit glibberige ventje nog de provincie in laten. Misschien wordt het tijd dat hij wordt opgesloten in zijn eigen gasbel. Onder de grond kan hij zeker minder schade aanrichten als daar boven.

Een verdere brok hoofdpijn voor Rutte is de nasleep van de crash van de MH17. Hij doet zijn uiterste best om zoveel mogelijk zaken geheim te houden, trouw geassisteerd door Koenders, de rat van de Nederlandse politiek. Zijn vrienden zouden hem Ciska noemen, het spijtige alleen is dat hij te arrogant is om vrienden te hebben. Maar het probleem van de MH17 is niet weg te poetsen, hoe graag men dit ook zou willen. In de Tweede Kamer komen er steeds meer vragen, en binnen niet al te lange tijd zullen ook de nabestaanden zich roeren. Dan kon dit nog wel eens de zaak zijn waarop het kabinet valt. Laten we eerlijk zijn, verdiend hebben ze het.

Hier tekent zich dus een rampscenario van de eerste orde af. En dan zijn er dus die verkiezingen in maart. Dan zullen de problemen pas echt beginnen. Zoals bekend heeft Rutte nu alleen een meerderheid in de Eerste Kamer door toedoen van D’66 en de zogenaamde christelijke partijtjes, het gaat dan om de gedoogoppositie, als er al zo iets bestaat. De meest recente opinieonderzoeken laten echter zien dat zowel de VVD als ook de PvdA bij de Provinciale verkiezingen flink zullen inleveren. De gedoogkompanen zullen wel iets winnen, maar niet voldoende. Via de provincies wordt de Eerste Kamer samengesteld en de kans is dus groot dat Rutte later dit jaar ook geen meerderheid meer zal hebben met steun van de gedoogclubs. Dan is Rutte II met recht aangeschoten wild. 

Zonder meerderheid in de Eerste Kamer kan ieder voorstel worden geblokkeerd, en zal er iedere week een kabinetscrisis boven Rutte hangen. Het lachen is dan voorlopig wel afgelopen. Want wie zal er dit zootje nog te hulp komen? De rest van de oppositie: CDA, GroenLinks en de SP zitten zelf met smart op een plaats op het pluche te wachten. Zij zullen geen vinger uitsteken om Rutte uit het moeras te trekken. Misschien moet Rutte dan toch zijn oude vriend Wilders weer opzoeken. Maar daar zal de PvdA niet mee akkoord gaan, want ondanks het feit dat de sociaal democraten alle principes allang bij het grof afval hebben gezet, zou een gedoog constructie met Wilders nog net even te ver gaan. We zeiden het al, donkere wolken pakken zich samen.

De vraag is waarom we dit hele zootje ongeregeld nog steeds accepteren als zogenaamde volksvertegenwoordigers. Hoe ver moet de oplichterij, de verkwanseling en de diefstal nog gaan voordat iedereen eindelijk wakker wordt. Het kan toch niemand zijn ontgaan dat de dievenbende die zich Rutte II noemt het land steeds verder naar de rand van de afgrond sleept. Er is maar een antwoord; we moeten dit hele spel de rug toekeren. Weiger het systeem in stand te houden door te gaan stemmen. Ga niet mee in wat ons allemaal kapot maakt. Ons standpunt blijft hetzelfde; stem alleen als er een communistische partij mee doet. Is dit niet het geval; boycot, boycot, boycot!!

Onder het kapitalistische systeem zullen wij nooit een rechtvaardige wereld bereiken. Die wereld komt er pas als we dit systeem tot aan de fundamenten kapot maken. Het niet mee doen aan verkiezingen en het weigeren, waar mogelijk, de orders van het systeem uit te voeren zijn stappen in die richting. Kortom; ze hebben ons genoeg belazerd. Laten we nu de zaak in eigen hand nemen. Organiseer en sla terug!          

donderdag 5 februari 2015

GESCHIEDVERVALSING EN VALSE VLAGGETJES



Het is een bekend gegeven dat als de spanning in de wereld toeneemt, de geschiedvervalsing ook op volle toeren gaat draaien. De elite heeft immers een agenda, en om die agenda door te drukken wordt geen enkel middel onbeproefd gelaten. Men schrikt er zelfs niet voor terug om de geschiedenis van de Holocaust en de Tweede Wereld Oorlog in het algemeen te vervalsen, om er op propagandagebied beter van te worden. In de laatste maanden hebben we hier een paar sterke staaltjes van gezien. Verder wordt het ook nog oppassen voor valse vlaggetjes. Maar daar over straks meer.

Om te beginnen de geschiedvervalsing, die reikt tot op de hoogste niveaus. Kort geleden gaf Yatsenuk, de minister president van de Kiev fascistenregering, een interview voor de Duitse TV. In dit vraaggesprek beweerde hij dat in 1945 het Rode Leger eerst de Oekraïne en daarna Duitsland was binnengevallen. Hij voegde er aan toe dat dit nooit meer mocht gebeuren. Dat het Rode Leger een einde had gemaakt aan de Nazi heerschappij negeerde Yatsenuk, die overigens als twee druppels water op Holocaust architect Eichmann lijkt, volkomen. Nu kun je niet veel beter verwachten van deze neofascist, die een van de drijvende krachten achter de aanval op Novorossia is. Maar het interessante is dat de Duitse interviewer op geen enkele wijze tegen Yatsenuk in ging en hem liet weg komen met zijn leugens. Sterker nog, toen later de Duitse regering om een reactie werd gevraagd kwam er geen antwoord en wilde men alleen zeggen dat Yatsenuk verantwoordelijk was voor zijn eigen uitspraken. Men wilde een bondgenoot niet afvallen, en dat zegt meer over de Duitse regering dan over Yatsenuk zelf.

Een paar weken later werd het allemaal nog erger. Eind januari zou in Polen worden herdacht dat 70 jaar geleden in 1945 het vernietigingskamp Auschwitz werd bevrijdt, door het Rode Leger. Het ligt dus voor de hand dat de Russische President Poetin persoonlijk voor de plechtigheid zou worden uitgenodigd. Dit gebeurde echter niet. Er ging wel een uitnodiging naar Moskou, maar niet speciaal naar Poetin. Uit alles bleek dat hij niet welkom was. Maar ook daar hield het niet op. Een Poolse minister had de moed om te beweren dat het kamp niet door Russische maar door Oekraïense troepen was bevrijdt, een grove leugen, zeker als we in ogenschouw nemen dat het juist de Oekraïners waren die duizenden Joden hebben vermoord. Overigens lieten ook de Polen zelf zich hierbij niet onbetuigd. Deze nieuwe geschiedvervalsing was voor Moskou de druppel die de emmer deed overlopen. Nog voor de herdenking publiceerde de Russische regering documenten uit 1945 die een beeld gaven van de samenstelling van de Rode Leger eenheden die het kamp hadden bevrijdt. Er waren 42,398 Russische militairen in deze legergroep en 38.041 Oekrainers. Daarnaast waren er 37 andere etnische groepen waaronder Polen, Wit-Russen, Joden en Armeniërs. Het Rode Leger was een multi-etnisch leger, iets wat deze achterlijke Poolse minster natuurlijk niet wil zien. Na de publicatie van de cijfers hield hij verder wel wijselijk zijn kop dicht.

Voor President Poetin was dit alles meer dan genoeg, en hij besloot niet aan de herdenking deel te nemen. In plaats hiervan herdacht hij de bevrijding van Auschwitz in Moskou. Hij was overigens niet de enige. Ook de veteranen van het Rode Leger die normaal gesproken de herdenking in het kamp bijwoonden waren nu niet aanwezig. Er was wel een plaats voor de moorddadige president van de Oekraïne. Zo werd de herdenking tot een politiek steekspel, waarbij de Polen opnieuw wilde laten zien hoe loyaal ze zijn aan de Amerikanen en de NAVO. Al met al een zielige vertoning. Overigens sprak Israel er wel schande van dat President Poetin niet was uitgenodigd. De hele zaak is een nieuwe aanwijzing voor de steeds dichterbij komende confrontatie tussen het Amerikaanse Keizerrijk en Rusland.

Natuurlijk is er met betrekking tot de oorlog altijd al sprake geweest van geschiedvervalsing, vooral als het ging om de betrokkenheid van communisten. In Nederland heeft men jarenlang geprobeerd om de rol van de CPN in de Februaristaking van 1941 weg te poetsen. Men bleef volhouden dat het een spontane staking was geweest. Helaas voor de elite lagen de feiten anders en hebben de historici met veel kreunen en steunen moeten toegeven dat er zonder de CPN nooit een Februaristaking was geweest. Waar mogelijk wordt nog steeds de rol van de CPN in het verzet in het algemeen weggedrukt en hetzelfde geldt voor de Raad van Verzet. Ook Hannie Schaft wordt altijd neergezet als vrouwe in het verzet. Dat zij overtuigd communiste was wil men niet weten. De leugens en de ontkenning blijven terugkomen, en dat is al jaren zo, maar wat er de laatste maanden allemaal wordt beweerd gaat alle perken te buiten. Het geeft aan hoe ver het westen bereid is te gaan om een nieuwe oorlog uit te lokken. In dat streven is niets meer heilig, zelfs de Holocaust niet.

In de hierboven beschreven sfeer zien we ook steeds meer valse vlag operaties, waar vooral de Amerikanen meesters in zijn. In Nederland zagen we daar vorige week donderdag een klein staaltje van. Kort voor 20.00 uur in de avond bleek een gewapende man de studio’s van de NOS in Hilversum te zijn binnengedrongen. Hij eiste zendtijd op het 8 uur journaal om belangrijke zaken van wereld niveau aan de orde te stellen. Dit leverde een toneelspel op dat de hele verdere avond zou duren. Het ene ongeloofwaardige moment wisselde het andere af.

Laten we even naar de zaak kijken aan de hand van vragen om de boel wat helder te krijgen. Ten eerste; als het NOS pand zo veilig is, hoe kon de man, die overigens pas 19 jaar is, ongezien tot de tweede verdieping doordringen? Daar pas trof hij de portier, die vervolgens zijn gijzelaar werd. Ten tweede; heeft iemand ooit een gijzelnemer gezien die zijn pistool, dat nep bleek te zijn, constant als een soort opvouwparaplu achter zijn rug houdt? Ten derde; hoe konden de beelden van de overmeestering van de man door de politie zo snel naar uiten komen terwijl de NOS de hele avond bezig was om een TV verbinding tot stand te brengen? Een verbinding was er alleen via Den Haag en de beelden zaten in de ontruimde studio in Hilversum. Toch werden zij al een uur na de feiten getoond. Een klein wondertje misschien? Dan was er nog het arrestatieteam. Iedereen die ooit een echt arrestatieteam heeft gezien, lachte zich dood bij het verschijnen van deze op verkeersagenten lijkende gestalten die maar tergend langzaam vooruit kwamen. Wat hadden deze heren gemoeten als de gijzelnemer echt zwaar bewapend was geweest?

Helemaal lachwekkend werd het toen NOS journalisten filmend met mobiele telefoons achter het zogenaamde arrestatieteam aanrenden, tot voor de deur van de betrokken studie en dus recht in het schootsveld. Geen enkele smeris had dit tijdens een operatie zo maar toegelaten. En dan was er nog de doorzoeking van het gebouw omdat er mogelijk explosieven zouden zijn geplaatst. De agenten, die bij de arrestatie nauwelijks vooruit kwamen, beweerden dat zijn in een paar uur tijd het hele gebouw van 6 verdiepingen, inclusief kelder hadden doorzocht. In iedere bezemkast en zelfs in persoonlijke tassen zou zijn gekeken. Dat alles in een paar luttele uurtjes en in de wetenschap dat een beetje bom in een kleine broodtrommel past en dus op duizenden plaatsen kan zijn verstopt. Denkt men nu echt dat we in al deze onzin trappen?

De reden achter het toneelstuk is duidelijk; ook in Nederland moet de angst voor aanslagen en andere incidenten gaande gehouden worden. Chaos en paniek, daar is men naar op zoek. Het tafereel bij de NOS zal daar nog niet voldoende voor zijn. We kunnen ook niet spreken van een valse vlag operatie. Het was meer een vals vlaggetje. Jammer voor de student, die nu natuurlijk voor gek wordt verklaard en in een inrichting verdwijnt. Hem zal wel een mooi verhaal op de mouw zijn gespeld. Het geeft wel aan hoe ver men nu al gaat om de wetten verder aan te scherpen en de zogenaamde beveilig op te drijven. Zo als gezegd; dit zal zeker niet het laatste zijn. We zijn gewaarschuwd.