donderdag 26 april 2018

VAN WIE IS DUITSLAND EIGENLIJK?


Dat lijkt misschien een rare vraag. Het antwoord ligt immers voor de hand, zou je denken. Toch zijn er hele andere feiten te vinden, als je goed zoekt, die de huidige BRD in een ander daglicht plaatsen. Sommige zullen zich afvragen of dit allemaal wel zo belangrijk is. Ook dat lijkt logisch, maar laten we niet vergeten dat Duitsland het meest invloedrijke land van Europa is. Vanuit Berlijn wordt immers de Europese Unie aangestuurd, dus heeft Duitsland, of beter gezegd de BRD, invloed op het leven van ons allemaal. Dit brengt veel problemen en gevaren met zich mee. Reden te meer dus om maar eens te kijken van wie deze BRD nu eigenlijk is.

Een poosje geleden schreven wij dat Duitsland, of beter gezegd de BRD, de agent van Amerika in Europa is. Als Washington bevel geeft moet Berlijn luisteren. Verschillende lezers vonden dat overdreven. Ze zagen wel de Amerikaanse invloed, maar vonden dat het woord agent te ver ging. Dat was een prima aanleiding om eens te kijken hoe het nu precies zit met Duitsland, en of de titel agent klopt. Als we naar de laatste echte vertegenwoordiger van het Duitse volk gaan zoeken, moeten we terug naar de periode van voor en tijdens de Eerste Wereld Oorlog. De vertegenwoordiger was toen het Duitse Rijk. Tegen het einde van die oorlog, in 1918, brak er een revolutie in Duitsland uit waarbij de Duitse keizer moest vluchten en in Nederland terecht kwam. De oorlog eindige met een wapenstilstand die op 11 november 1918 werd getekend. En precies op dit punt begint een situatie te ontstaan die tot op de dag van vandaag niet is opgelost.

Wat was namelijk het geval? De oorlog eindigde met een wapenstilstand, met Duitsland als de verliezende partij. Normaal gesproken zou er dan naar verloop van een tijd een vredesverdrag worden gesloten dat de relatie tussen de voormalige vijanden weer in de juiste banen had moeten leiden. Dit gebeurde echter niet. De geallieerden, Frankrijk, Engeland en Amerika, konden niet meer met de directe vertegenwoordiger van het Duitse volk, het Duitse Rijk, praten omdat er in Duitsland een opstand was geweest. Uiteindelijk kwam uit deze opstand de Weimar Republiek voort, en ontstond het Verdrag van Versailles, maar het Duitse Rijk heeft zijn rol nooit aan Weimar overgedragen. Van een echt vredesverdrag kwam dus niets, en eigenlijk is de oorlog dan ook nooit op een normale manier geëindigd. Sommige zeggen zelfs dat officieel de staat van oorlog nog steeds bestaat. Er zijn veel verdragen over een weer gesloten, en Duitsland werd als schuldige aan het uitbreken van de oorlog aangewezen en moest dus ook betalen, maar of de ondertekenaars van al die verdragen echt recht hadden om voor het Duitse volk te spreken, en te tekenen, is een groot vraagteken.

Na Weimar kwam Hitler met zijn zogenaamde Derde Rijk aan de macht in 1933. Maar dit veranderde niets aan de boven beschreven feiten. Hitler werd Bondskanselier door toedoen van de burgerlijke partijen, die hoopten dat hij zich zo in de nesten zou werken dat hij binnen enkele weken zou moeten vertrekken. Die paar weken werden echter 12 jaar en van de burgerlijke partijen bleef niets meer over. Hitler greep al snel de volledige macht, maar ook deze keer was er weer geen sprake van een echte overdracht. In beiden gevallen had het Duitse volk zelf niets te zeggen. Juridische gezien bleef dan ook het oude Duitse Rijk de vertegenwoordiger, omdat er nooit een andere vertegenwoordiger officieel was geïnstalleerd. Immers zowel Weimar als ook het Derde Rijk waren het gevolg van een greep naar de macht. Vaak wordt er gedacht dat Hitler via verkiezingen aan de macht is gekomen, op democratische wijze dus. Dat is niet echter waar. Bij de laatste vrij verkiezingen verloor de NSDAP miljoenen stemmen. Toen Hitler al aan de macht was, werden er opnieuw verkiezingen gehouden die door de NSDAP werden gewonnen, maar toen was er al geen sprake van vrije verkiezingen meer.

De hele periode van het Derde Rijk heeft eigenlijk niets veranderd aan het feit dat het oude Duitse Rijk nooit als vertegenwoordiger is afgelost. Is dit zo belangrijk? Eigenlijk niet, maar het werd wel belangrijk toen de Tweede Wereld Oorlog ten einde liep. In de geschiedenisboeken, zowel in Duitsland als hier, zien we staan dat Duitsland op 9 mei 1945 capituleerde. Bijna iedereen zal dan ook aannemen dat dit klopt. Toch ligt het anders. Er was een capitulatie, zelfs zonder voorwaarden. Maar het was niet Duitsland, dat capituleerde, maar het Duitse leger en de andere strijdkrachten. Het was dus een militaire capitulatie, niet een capitulatie door de officiële vertegenwoordigers van Duitsland als land. En ook deze keer kwam er geen officieel vredesverdrag. De geallieerden hadden kunnen terugvallen op het oude Duitse Rijk, maar deden dit niet. Het Rijk werd gewoon vergeten, en het Duitse gebied werd bezet. Heel Duitsland werd verdeeld in 4 bezettingszones.

Met vertegenwoordigers van het Duitse volk werd niet gesproken. Men liet een soort grijze situatie ontstaan waarin de geallieerden konden doen wat ze maar wilden. Toen men aan deze situatie een einde wilde maken in 1949 riepen de geallieerden, en dan hebben we het vooral over de Amerikanen, de Bonds Republiek Duitsland (BRD) in het leven. Deze republiek werd bekend als West Duitsland. In het Oosten ontstond de DDR, maar dat is voor dit verhaal van minder belang. Laten we even vasthouden wat hierboven staat; de geallieerden riepen de BRD in het leven. Het was dus een opgelegd model waar de Duitsers zelf niets over te zeggen hadden. Op deze wijze werd de macht van de Amerikanen over Duitsland geformaliseerd. Men zocht er gewoon Duitse vertegenwoordigers bij die de zaak accepteerden, net zoals de Amerikanen meteen na de bezetting van de Duitse steden burgemeesters aanstelden. Nu gebeurde dus ditzelfde in het groot, op landelijk gebied.

Zo werd de BRD in feite een kolonie van Amerika, hoewel dit natuurlijk nooit zo werd gezegd. Zonder de Amerikanen mocht er niets besloten of gedaan worden. Intussen is het allemaal minder formeel geworden, maar ook na de hereniging van Oost en West is het model uit 1949 nog steeds van kracht. Duizenden Amerikaanse militairen waren en zijn nog steeds gelegerd in Duitsland. Nergens zijn zoveel Amerikaanse militaire basissen en zoveel wapens te vinden als in de BRD. De Amerikaanse atoomwapens in het land, die zouden worden afgebouwd na de val van de Muur, zijn er nog steeds en worden nu weer gemoderniseerd. De BRD wordt gebruikt als uitvalbasis voor de dreiging tegen Rusland, zoals het eerder gebeurde tegen de Sovjet Unie, en Duitsland wordt ook steeds opnieuw gebruikt om oorlogen en conflicten aan de gang te krijgen. Voorbeelden hiervan zijn de oorlog in Joegoslavië en de zogenaamde opstand in de Oekraïne.

Daar komt nog bij dat de Duitse geheime dienst, de BND, in feiten niets meer is dan een filiaal van de Amerikaanse geheime diensten. Alle informatie die men verzameld gaat eerst naar Washington en dan pas naar de Duitse regering. Om dit alles te controleren werd zelfs de mobiele telefoon van Merkel door de Amerikanen afgetapt. Men beweerd dat dit nu anders is, maar wie gelooft dat nog? De BRD is nog steeds een Amerikaanse uitvinding, ook al hebben de meeste Duitsers daar geen weet van. Alleen mensen die de leugens zat zijn, en zelf onderzoek hebben gedaan, zien de ware aard en het doel van het systeem. Dat doel is overduidelijk; de BRD moet de agent van Amerika in Europa blijven. Dat geeft de Amerikanen immers macht over de hele Europese Unie. Juridische gezien is dit allemaal recht gebogen omdat de machthebber, dus de Amerikanen, de geschiedenis schrijft. Maar als we naar de bronnen uit het verleden kijken zien we dat de BRD niet de ware vertegenwoordiger van het Duitse volk kan zijn. Het is een instrument in handen van de Amerikaanse elite en de meelopers die er zelf belangen bij hebben. Vragen die over dit alles worden gesteld worden nooit beantwoord.

Maar het verklaard wel waarom de BRD regering steeds opnieuw beslissingen neemt die tegen de belangen van de Duitse bevolking in gaan. Als de Amerikanen in de toekomst Duits gebied gaan gebruiken om Rusland op een zeker moment aan te vallen, zal dat een ramp voor Duitsland en al haar bewoners zijn. In het verlengde zelfs een ramp voor ons allemaal in heel Europa. Toch gaat de BRD regering mee in alle Amerikaanse plannen. Het is een automatisme dat zelfs de meest sceptische toeschouwer moet opvallen. Satirische gezien wordt er wel eens gezegd dat ze in Berlijn kou vatten als er in Washington iemand niest. De voorbeelden zijn er, en het zijn er ook niet weinig. Het verklaart ook waarom Merkel de grenzen open zette voor miljoenen “vluchtelingen”, die intussen voor ontelbare problemen en gevaren zorgen. Ze beweerde dat ze het vanuit humanitair oogpunt deed, en won er zelfs prijzen mee. Maar de waarheid is dat ze geen enkele keuze had. Amerika wil dat de Europese volkeren verzwalkt worden om zo de weg voor een oorlog te effen. En het werkt, want de tweedeling binnen de Europese volkeren, die het gevolg is van de vluchtelingencrisis, is nooit groter geweest.

In plaats van samen te vechten tegen de oorlogsvoorbereidingen, en de toenemende macht van de politieke islam, is men verdeeld in kampen die voor of tegen de massa-immigratie zijn. Deze verdeeldheid zal nog toenemen want er zijn sterke geruchten dat de volgende vluchtelingenstroom al op gang aan het komen is. De westerse elite creëert steeds meer oorlogen en conflicten om die instroom aan te wakkeren. Dat maakt het levensgevaarlijk dat het sterkste land binnen Europa, de BRD, speelbal en doorgeefluik van juist die elite is. Op een andere manier zijn de vreemde beslissingen en het negeren van de eigen belangen niet te verklaren.

Gelukkig worden er wel steeds meer mensen in Duitsland zelf wakker omdat ze zien dat er dingen niet kloppen. Het is nog maar een minderheid, en ze worden genegeerd of ongeloofwaardig gemaakt. Maar die tactieken hebben steeds minder succes. Het is niet uitgesloten dat we nu de voortekenen zien van een revolte waar de uitkomst niet van te voorspellen is. Intussen is het aan ons allemaal om wakker te worden en de gevaren, die van deze hele situatie uitgaan, te herkennen en serieus te nemen. De volgende stap zal dan zijn om in actie te komen. We zeiden het al eerder; de oorlogshitsers werken hard aan onze ondergang. We hebben nu nog de keuze om daar tegen in verzet te komen. Dat zal een harde, taaie strijd worden, waarbij offers niet te voorkomen zijn. Maar het is de enige kans om vernietiging te voorkomen. Verzet werkt, als we het samen doen!

donderdag 19 april 2018

EEN NIEUWE SERIE WESTERSE OORLOGSMISDADIGERS


Het verhaal van deze week kan alleen maar over Syrië gaan. Er is immers zo veel te zeggen over de westerse raketaanval op een soevereine staat. Maar eigenlijk is er gelijktijdig weinig nieuws te melden, want we hebben het allemaal eerder gezien. Toch is het belangrijk om ook deze nieuwe oorlogsmisdaad nader te bekijken, want we weten dat het onderdeel is van een veel groter beeld, een groter plan dat veel verder gaat dan Syrië en het Midden Oosten. Een plan dat de toekomst van ons allemaal onder een groot vraagteken plaatst. 

De Russische media schreven al weken geleden dat islamitische terroristen, in samenspraak met het westen, een incident met chemische wapens in Syrië aan het plannen waren. Er moest een aanleiding komen om Syrie te kunnen aanvallen. Zowel Sputnik als ook Russia Today hebben er prominent over geschreven. Het was dan ook geen nieuws toen bekend werd gemaakt dat er een gifgas aanval in Douma zou zijn geweest. En natuurlijk werd er meteen naar de Syrische regering gewezen. Immers het vat met chemische stoffen zou uit een helikopter zijn gegooid, en alleen de regering beschikt over helikopters. Een aantal burgers, waaronder kinderen, zou gewond zijn geraakt. Korte tijd later kwamen er filmpjes naar buiten die lieten zien hoe de “slachtoffers” met slangen werden schoongespoten om de chemische stoffen te bestrijden. De filmpjes werden overal verspreid zonder dat werd gekeken waar de informatie nu eigenlijk vandaan komt.

Later we dus maar beginnen met de feiten op een rij te zetten. Ten eerste zijn er geen beelden van de helikopter die het vat zou hebben afgeworpen. De getuigenverklaringen waarin de helikopter voorkomt zijn van de Witte Helmen. Dit zijn zogenaamde bergingswerkers die in het puin graven om slachtoffers van bomaanvallen op te sporen. Ten minste dat is het verhaal dat in het westen wordt verteld. Deze Witte Helmen zijn in realiteit echter medewerkers van het Al Nusra Front, een beruchte islamitische terreurgroep, die goede banden heeft met het westen en veel steun krijgt van Turkije. Zo hebben Engeland en Amerika in totaal 100 miljoen Euro in subsidiebedragen aan de Witte Helmen gegeven, voor het bekostigen van hun propaganda activiteiten. Want dat is de ware taak van de groep. Dit is bevestigd door een deskundige op de Duitse TV, die een heel ander verhaal over de zogenaamde gifgas aanval vertelde dan de programmamakers hadden verwacht.

Deze deskundige, Gunter Meyer van de Universiteit Mainz,  vertelde ook dat de beelden die steeds werden getoond helemaal niet in Douma zijn gemaakt, maar in een andere provincie waar ze door de Witte Helmen in scene zijn gezet. De kinderen die zichtbaar zijn krijgen een soort onderwijs in hoe ze de effecten van een chemische aanval kunnen nabootsen. Kortom; de beelden zijn doorgestoken kaart. Nu kan men zeggen dat de deskundige het misschien fout heeft. Maar dat lijkt niet het geval. Als de beelden echt waren zouden de reddingswerkers beschermende kleding dragen, en dat is niet het geval. We zijn dus weer eens op een grandioze manier voorgelogen. De westerse leiders hadden hun gifgas aanval en de aanval op Syrie kon gepland worden. Het is gelijktijdig opvallende dat Amerika, Frankrijk en Engeland het voortouw namen bij de wraakaanval. Het zijn precies deze landen die de sterkste banden met Al Nusra hebben. Dit wordt ook bewezen door het feit dat Amerikaanse helikopters verschillende keren Al Nusra veldcommandanten hebben gered, als de terroristen door het Syrische leger werden ingesloten.

We kunnen er dus vanuit gaan dat de hele zaak een provocatie van het westen was. Het was ook niet logisch voor de Syrische regering om gifgas te gebruiken. De stad Douma was al bijna in handen van het leger en de terroristen stonden klaar om te vertrekken. Alleen het westen en de terroristen zelf zouden van zo’n aanval profiteren. In de dagen na de aanval werden de westerse leiders met het uur agressiever. Met bewijzen kwamen ze niet, maar die open ruimte werd opgevuld met dreigementen. Op een zeker moment beweerde Macron van Frankrijk dat hij de bewijzen in handen had. Bij navraag bleek het om dezelfde filmpjes te gaan die we eerder zagen, waar nu zogenaamde “analisten” op los waren gelaten. Nog steeds geen harde bewijzen dus.

Toen de dreigementen Rusland te veel werden, greep Moskou in. Het Kremlin maakte duidelijk dat westerse raketten die op Syrie zouden worden afgevuurd, uit de lucht geschoten zouden worden. Ook de lanceerinstallaties konden op tegen actie rekenen. Dit sloeg in het westen in als een bom, en de eerste twijfels waren te horen. Uiteindelijk werd er toch aangevallen om het eigen gezicht te redden, maar het was maar een heel beperkte aanval. Van de 105 kruisraketten werden er 71 door Syrie uit de lucht geschoten. De overige raketten richtte weinig schade aan, hoewel een medicijnenfabriek wel slachtoffer werd van de westerse agressie. Volgens de Amerikanen was de aanval geslaagd, maar als bijna 70% van je materieel uit de lucht wordt geschoten, kun je echt niet meer van een geslaagde operatie spreken. In feite was het gewoon een mislukking.

Door de Russische dreigementen heeft men het niet aangedurfd om een echte grote aanval uit te voeren. Dat zou op een grote oorlog hebben kunnen uitlopen, en daar is men blijkbaar nog niet aan toe. Rusland is nu van plan om modernere afweer installatie aan Syrie te leveren om toekomstige aanvallen nog beter te kunnen af slaan. Dit tot woede van het westen dat meteen weer met meer sancties dreigt. Echter van die sancties ligt Moskou niet wakker. Er is weer een streep door de oorlogsrekening van het westen gezet, en dat is voor Rusland veel belangrijker.

Opnieuw hebben we de westerse leugenaars in actie gezien, en de leugens gaan nog steeds door. Een ander land aanvallen zonder dat je zelf wordt aanvallen is een oorlogsmisdaad. Zo zijn Trump, Macron en May in een nacht oorlogsmisdadigers geworden. Net als ooit Blair en Bush. Het is dus niet echt een nieuwe ontwikkeling. Sinds 1945 hebben alle westerse leiders bloed aan de handen gehad. Trump heeft laten zien dat hij geen haar beter is dan zijn voorgangers. Hij is er wel beter in om zich zelf belachelijk te maken. Nog voor de aanval zei hij dat de raketten nieuw, glimmend en slim zouden zijn. Gelukkig was het grootste deel van het oorlogstuig niet slim genoeg voor de Syrische luchtafweer, waarbij vooral gebruik gemaakt werd van installaties die nog in de Sovjet tijd waren ontworpen.

Het is duidelijk dat het westen met de aanval op Syrie eigenlijk Rusland als doel had. Zo is het met alles wat het westen op dit moment doet. Of het nu gaat om een aanslag op een voormalige Russische spion, de nog steeds voortdurende oorlog in de Donbass, of nu weer Syrie. Steeds opnieuw probeert men Rusland tot een confrontatie te dwingen. Om dit doel te bereiken zijn alle risico’s toegestaan. De oorlogshitsers slijpen de messen al weer voor de volgende confrontatie. Hele volkeren worden hier de dupe van. We zijn echt niet vergeten hoe de Amerikanen de Koerden in Afrin in de steek lieten toen de Turken aan vielen. Nu zitten de Turken en hun terroristenvrienden in de stad, en worden de burgers uitgemoord. Het kan Washington geen cent schelen. In hun ogen waren de Koerden alleen maar goed toen ze tegen de ISIS vochten.

Deze zaak moet ook een waarschuwing zijn voor ons allemaal in Europa. Ook wij zullen uiteindelijk slachtoffer worden van de Amerikaanse oorlogsplannen tegen Rusland. Tot nu toe reageert Moskou kalm en overwogen. Maar het geduld raakt natuurlijk een keer op. De dreiging die van dit alles uitgaat wordt medemogelijk gemaakt door de collaboratie van de Europese regeringen met de Amerikanen. Dat maakt figuren als May en Macron, Merkel en Rutte tot volksverraders. Zij offeren de belangen van hun eigen volkeren op het altaar van de Amerikaanse agressie. Daarvoor zullen we ze ooit verantwoordelijk houden.

Steeds meer mensen doorzien de leugens en het bedrog van de westerse leiders, inclusief de leiding van de Europese Unie. Er zijn zelfs EU bijeenkomsten om de leugens op elkaar af te stemmen. Meer bewijzen van kwade bedoelingen zijn in feiten niet nodig. Onder de volkeren neemt het verzet tegen dit alles echter toe. Dat zal de strijd tegen de oorlogsdreiging in de komende jaren tot middelpunt maken. Een strijd die niet in de parlementen, maar alleen maar op straat gewonnen kan worden.

donderdag 12 april 2018

DE ONGEHOORZAME BURGER

Misschien is het nog niet iedereen opgevallen, maar het systeem wordt met de dag arroganter en repressiever. Steeds meer wetten en regels, steeds meer censuur en het blokkeren van pagina’s in de sociale media, en steeds meer druk om te accepteren wat de elite normaal vindt en wat niet. Kortom; we zien in heel Europa een omvangrijke campagne om alles uit te schakelen wat zich tegen het systeem en haar instellingen en instituties keert. Dit soort repressie vraagt natuurlijk om een antwoord, en dat lijkt er ook te komen. Stap voor stap, met veel aarzeling en voorzichtigheid. Maar dat is geen probleem, alle grote dingen zijn klein begonnen. Laten we maar eens rond kijken om te zien wat er zoal aan de hand is.

Als we eerst naar Nederland kijken zien we dat er wel degelijk hier en daar sprake is van burgerlijke ongehoorzaamheid. Neem bijvoorbeeld het natuurgebied de Oostervaarderplassen. Daar leven paarden, herten en andere grootgrazers. In de winter hebben de dieren het moeilijk en sterven soms van de honger. De eigenaar, Staatsbosbeheer, weigerde de dieren bij te voeren, gesteund door pseudowetenschappers die nooit hun studeerkamer verlaten. Dit schoot veel mensen in het verkeerde keelgat en er kwamen een aantal acties op gang om voedsel te verzamelen en dat naar de dieren te brengen. Toen de boswachters, die zich als knokploeg voor de eigenaar gedragen, dit bijvoeren probeerden te voorkomen, braken er rellen uit. De burgers pikten niet dat hun actie door een verlengstuk van de overheid werd verstoord. Er werd over hekken geklommen, voedsel werd toch naar binnen gebracht en de boswachters werden bedreigd. De ME moest uiteindelijk de boswachters beschermen omdat de helden het zelf niet meer afkonden. En de opzet van de actievoerders werkte; om verdere problemen te voorkomen kreeg Staatsbosbeheer opdracht om toch bij te voeren. Ongehoorzaamheid werkt dus wel degelijk, als je het maar op grote schaal aanpakt. Het bijvoeren is nog steeds niet voldoende, maar de acties gaan ook nog door. Een prima staaltje plaatselijke opstand dus!

Overigens geven ook de verschillende referenda aan dat de mensen steeds minder naar de overheid luisteren, en de informatie die door de autoriteiten wordt verspreid niet vertrouwen. Ook het referendum over de zogenaamde sleepwet werd weer door de overheid verloren. Rutte komt nu met wat aanpassingen, maar dat is allemaal show. De inlichtingendiensten mogen nu vrij snuffelen in de privézaken van ons allemaal. Dat was ook te verwachten, maar toch blijkt ook nu weer dat als de mensen de kans krijgen om hun mening te geven over wat de overheid doet, men altijd tegen diezelfde overheid stemt. Daarom ook wordt het referendum afgeschaft; Rutte en Co zijn de steeds terugkerende nederlagen beu. Dat heb je met “democraten”, van tegengas moeten ze niets hebben.

Ook in Duitsland zien we regelmatig de ongehoorzame burger in actie. Neem bijvoorbeeld het verbod op Koerdische symbolen dat door de Duitse regering is afgekondigd. Dit verbod is een heel goed voorbeeld van de arrogantie van de overheid. Immers wie maakt uit welk symbool legaal is of niet? Als je beweerd dat je land een democratie en een rechtsstaat is kun je symbolen alleen maar in de uiterste gevallen verbieden. Dan moeten die symbolen duidelijk met zware misdaden in verband te brengen zijn. Met de Koerdische symbolen, of het nu gaat om vlaggen of foto’s, is dat absoluut niet het geval. De Duitse regering heeft dit verbod alleen maar ingesteld om de Turkse dictator Erdogan een plezier te doen. Het is dus een politieke beslissing waardoor een hele bevolkingsgroep wordt gediscrimineerd. Niet dat de Koerden zich iets van het verbod aantrekken. Bij iedere demonstratie zijn de symbolen gewoon te zien. En terecht; niemand hoeft zich de wet voor te laten schrijven door een stel nepdemocraten, die elkaar overtreffen in liegen en bedriegen. Ook de Koerdische ongehoorzame burger is niet te stoppen.

Een ander voorbeeld uit Duitsland zijn de steeds in aantal toenemende demonstraties tegen Merkel en haar verraderlijke coalitie. Wat begon met een paar mensen in enkele plaatsen in het oosten van Duitsland, begint nu ook naar het westen door te dringen. Dit tot grote schrik van de nepdemocraten in Berlijn. Wat in Dresden begon is intussen overgeslagen naar Cottbus, Erfurt, Berlijn, Kandel, Hamburg, Mainz, Rostock, Bremen en München. En er komen nog iedere week plaatsen bij. De deelnemers zijn voor het grootste deel gewone burgers die het beleid van Merkel, en dan vooral de open grenzen, meer dan zat zijn. Zij merken de kwalijke effecten van het Merkel beleid iedere dag, en laten zich de wet niet langer door Berlijn voorschrijven. Dus komen ze op de straat, in kleine en in grote groepen. Het antwoord van de regering en de media? Het zouden allemaal rechtse figuren zijn die aan de demo’s mee doen. Zeker zullen er een paar tussen doorlopen, maar de meeste demonstranten zijn gewone mensen, vaak uit de arbeidersbuurten, die het niet langer pikken dat hun leefomgeving onherkenbaar veranderd wordt, en dat de criminaliteit, vooral tegen vrouwen, met de dag toeneemt. Zij zijn niet tegen echte vluchtelingen, en spreken dat ook uit, maar wel tegen de gelukzoekers die Merkel in grote stromen binnen heeft gehaald. En precies deze figuren zorgen voor de meeste problemen.

De campagne van de regering om de demonstranten in een kwaad daglicht te plaatsen werkt niet. Het brengt juist meer mensen op de straat die verzet aantekenen tegen de regering, tegen het open grenzen beleid, de EU en tegen de islamisering. De mensen die naar de demo’s gaan hebben lang gezwegen. Ze hoopte dat de overheid wel tot bezinning zou komen, maar toen dit niet het geval was zat er niets anders op dan de straat op te gaan. Dat is intussen een trend geworden, met als bijwerking dat steeds meer leugens van de overheid en de pers onderuit worden gehaald. Als burgers de ongehoorzaamheid eenmaal te pakken hebben, is er geen houden meer aan. Jammer is wel dat er ook een aantal linkse groepen zijn die de propaganda van de overheid slikken en tegendemonstraties organiseren. Vaak ook nog met geweld. Links zou achter de mensen moeten staan, in plaats van zich nog verder van de arbeidersklasse te vervreemden, en trouw voor het karretje van Merkel te lopen. Voor de anti-Merkel demonstraties maakt het niets uit, maar jammer is het wel, want op deze manier raakt de rol van links steeds meer uitgespeeld.

Dit zijn maar een paar voorbeelden, maar het beeld is duidelijk. Met haar arrogantie en dwingelandij is de overheid bezig zijn hand enorm te overspelen. De verschillende regeringen stonden al bekend als zakkenvullers en leugenaars. Nu ruilen steeds meer mensen hun woede en teleurstelling in voor actiebereidheid en vastberadenheid. Dat kunnen de eerste tekenen van een volksopstand zijn. Natuurlijk is het nog niet zo ver, maar het lijkt er op dat de dagen dat de mensen met zich lieten sollen voorbij zijn. Dat is een signaal waar hoop uit spreekt. De machtigen van deze wereld maken zich terecht zorgen, want ze zullen alleen machtig blijven tot wij gezamenlijk zeggen dat het klaar is. En die dag kan niet snel genoeg aanbreken.

Later we het nog iets duidelijker zeggen; we hebben het recht, zelfs de plicht, om ongehoorzaam te zijn en zelf te blijven denken. De leugens die ons iedere dag bereiken uit de politiek, en door de media worden doorgegeven, werken niet meer. De tijd om op te staan is nu. Morgen kan het al te laat zijn. Wees dus alert en grijp iedere kans. Alleen zo zal een andere wereld, onze eigen wereld, een realiteit worden.

donderdag 5 april 2018

DE KOUDE OORLOG WEER EEN PAAR GRADEN HETER


Er zijn figuren in deze wereld die nooit in staat lijken ook maar enige les te leren. Steeds opnieuw rennen ze tegen dezelfde muur aan. Dat dit gevaarlijk is en veel mensen het leven kan kosten interesseert de aanstokers niet. Zij hebben een doel voor ogen, en dat doel willen ze met alle geweld bereiken. Het zal niemand verbazen dat deze regels slaan op de nieuwe spanningen tussen Rusland en het oorlogszuchtige westen. Spanningen die eigenlijk niet nieuw zijn, maar onderdeel van de waanzinnige hetze tegen Rusland en het Russische volk. Laten we maar weer eens kijken naar de meest recente episode in deze tragedie, die ons noodlot weer een stapje dichterbij brengt.

Een paar weken geleden werden een voormalige Russische spion en zijn dochter onwel aan getroffen op een bankje in Salisbury, en kleine stad in Wiltshire. Niemand wist precies wat er met de twee personen aan de hand was, maar na onderzoek bleken zij in aanraking te zijn gekomen met een chemische stof die het zenuwstelsel aantast. Ze werden naar het ziekenhuis gebracht, waar ze nog steeds verblijven. De man is nog in een kritische toestand, zijn dochter knapt al weer op. Meteen toen dit alles bekend was geworden, kwam een enorme propagandamachine op gang. Wat was namelijk het geval; de man had in Rusland gespioneerd voor de Britse geheime dienst, en veel agenten verraden. Hij werd in Rusland gevangen gezet, maar na een aantal jaren geruild tegen Russische agenten die in het westen waren gepakt. Sinds die tijd woonde hij in Groot Brittannië.

De Britse regering twijfelde geen seconde en beweerde meteen dat Moskou achter de vergiftiging zit. Gelijksoortige aanvallen zouden eerder zijn gebeurd. Het onderzoek was nog niet eens echt begonnen, om over bewijzen maar helemaal te zwijgen. Maar dit maakte voor May en haar ministers niets uit. Rusland was de boosdoener, en daar mocht niemand aan twijfelen. Ieder die dat toch deed en aangaf dat eerst de resultaten van het onderzoek moesten worden afgewacht, werd praktisch voor landverrader uitgemaakt. Er was maar een versie van het gebeuren, en dat was de regeringsversie. Geen discussie mogelijk. Intussen zijn we een paar weken verder, en nog steeds is er geen enkel bewijs op tafel gekomen dat de beschuldigingen tegen Rusland onderbouwd. Er lopen allerlei onderzoeken, maar voor de politiek is dat niet belangrijk. Rusland moet schuldig bevonden worden, dus blijft men dat ook hardnekkig beweren.

De ene fanatieke uitspraak volgde al snel de andere, en op een zeker moment werden 60 Russische ambassade en consulaat medewerkers uitgewezen. De actie van de Britse regering werd gevolgd door de VS, een aantal Europese landen en de NAVO. Dit alles gebeurde zonder dat er ook maar een snipper bewijs tegen Rusland openbaar was gemaakt. Sommige bronnen beweerden dat de geheime diensten de bewijzen intussen in handen hadden. Maar uit die hoek zijn al zo veel leugens gekomen, dat er erg aan deze bewering getwijfeld moet worden.

Rusland heeft vanaf het begin gezegd niets met de aanslag op de man en zijn dochter te maken te hebben. Na de Britse uitwijzingen stuurde Moskou een aantal Britse diplomaten naar huis, en de andere landen die in actie zijn gekomen, zullen met gelijksoortige maatregelen te maken krijgen. Dat is ook terecht, want Moskou kan deze nieuwe episode, in een intussen lang jarige hetze, niet zo maar voorbij laten gaan. Zo is de ruzie intussen hoog opgelopen, en dat kan uiteindelijk serieuze gevolgen hebben voor ons allemaal.

Laten we gewoon even naar de feiten kijken. De spion en zijn dochter zijn in aanraking gekomen met een stof die ooit in de Sovjet Unie gemaakt zou zijn. Als dat al waar is, en er zijn voldoende twijfels, is het een middel wat al heel lang bestaat. Dat betekend dat ook anderen dit middel vrij eenvoudig hebben kunnen aanschaffen of namaken. Geen bewijs dus. Verder is ook het tijdstip van belang. De vergiftiging vond plaats kort voor de Russische presidentsverkiezingen en paar maanden voor het FIFA Wereld Cup voetbaltoernooi in Rusland deze zomer. Als Rusland de man uit de weg had willen ruimen, zou men nooit in actie gekomen zijn zo kort voor deze belangrijke gebeurtenissen. Daar komt nog bij dat de verrader jarenlang in een Russische gevangenis heeft gezeten, en het voor de Russische autoriteiten een koud kunstje zou zijn geweest om hem in die tijd naar het hiernamaals te helpen. Dat is niet gebeurd, dus waarom dan nu juist wel?

Zoals met alle zaken die met geheime diensten te maken hebben, zullen we het volledige antwoord op deze vraag nooit krijgen. Maar eigenlijk is er maar een conclusie mogelijk; de Britten of de Amerikanen, of beiden, hebben de aanslag zelf uitgevoerd om een nieuwe reden te hebben om Rusland aan te vallen. Sommige zeggen dat men misschien hoopte dat Vladimir Poetin dan minder stemmen zou krijgen tijdens de verkiezing van 18 maart. Als dat het plan was, is het totaal mislukt, want de President kreeg veel meer stemmen dan vorige keer. Dit kan ook geen verklaring zijn want dit soort dingen is meestal geen korte termijn werk. Geheime diensten en hun meesters denken in jaren, niet in weken of maanden. Aanvallen zoals deze zijn meestal onderdeel van een lang geplande strategie. We weten al jaren dat vooral de Amerikanen steeds opnieuw zoeken naar een reden om Rusland militair aan te vallen. Deze plannen zijn enigszins in de verdrukking gekomen door de verkiezing van Trump, maar nooit opgegeven.

Wat er in Salisbury is gebeurd is niet voldoende om een oorlog tegen Rusland te beginnen, maar het draagt wel weer bij aan de sfeer die zo’n oorlog mogelijk maakt. Precies dat is waarschijnlijk de bedoeling geweest. Het aantal diplomaten dat intussen is uitgewezen over en weer is sinds 1945 nog nooit zo hoog geweest. Dat betekend dat de afstand tussen de twee machtsblokken alleen maar groter is geworden. Hoe groter die afstand, hoe groter de kans is dat een oorlog op een zeker moment zal uitbreken. Wat we nu hebben gezien is het verder creëren van de juiste omstandigheden voor zo’n oorlog. Stoltenberg van de NAVO gaf dit ook al enigszins aan. Hij sprak niet alleen over de aanval op de voormalige spion, maar haalde ook de toetreding van de Krim tot de Russische Federatie, en de oorlog in de Donbass aan, toen hij de NAVO maatregelen bekent maakte. Er moet een beeld ontstaan van een nietsontziende vijand in het oosten. Zo hoopt men de weg naar een oorlog te openen.

Gelukkig zien we dat Rusland wel tegenmaatregelen neemt, maar dat met beleid doet. De rust die van het Kremlin uit gaat heeft al eerder de westerse provocaties te niet gedaan. Dit weer tot grote woede van zowel Londen en Washington, waar men iedere dag probeert om het vuur verder op te stoken. Deze ontwikkelingen zullen voorlopig doorgaan, want de westerse oorlogszucht kent geen grenzen. Overigens heeft Poetin recent laten weten dat Moskou nieuwe wapens heeft ontwikkeld waar in het westen geen verweer tegen bestaat. Dit om het zogenaamde Amerikaanse raketschild buitenspel te zetten. Dit is een belangrijk punt omdat het de balans hersteld die door het raketschild verstoord was geraakt. Een oorlog heeft alleen zin als de aanvallende kant denkt er mee weg te kunnen komen. Als de balans weer is hersteld bestaat zo’n voordeel niet meer. Dit kan een wereld van verschil maken.

Maar ondanks dat moeten we een ding niet vergeten; als de Amerikanen een mogelijkheid zien om Rusland aan te vallen door Europa op te offeren zullen ze dat zonder meer doen. Dat betekend dat we hier allemaal op een gigantische bom zitten die ieder ogenblijk kan afgaan. Deze bom kunnen we alleen onschadelijk maken door met Washington te breken. Een andere weg bestaat niet. Het westen zal Rusland nooit kunnen verslaan, dat is Napoleon niet gelukt en ook Hitler niet. Beiden werden voor de poorten van Moskou verslagen. Ook deze keer zal het niet anders zijn. Wat Napoleon en Hitler niet konden, kunnen de als westerse leiders verkleed gaande huidige misdadigers, al helemaal niet. Maar ons allemaal in een bloedige slachtpartij storten kunnen zij wel. Het zal in de komende tijd onze taak zijn om precies dat te voorkomen, met alle middelen die we kunnen vinden. We overdrijven niet als we zeggen dat dit een zaak van leven of dood is.