donderdag 25 september 2014

Bestand Novorossia; overwinning of gelijk spel?



In de laatste weken hebben de partijen in de oorlog in Novorossia overeenkomsten ondertekend die moeten leiden naar een houdbaar staakt-het-vuren en uiteindelijk een oplossing van het conflict. Dit is dus een goed moment om te kijken wat de stand van zaken op dit moment is, en wat de toekomst nog brengen zal. Het kan alleen maar een tussenstand zijn, want een ding moet duidelijk zijn; het is nog lang niet afgelopen. Niet in Novorossia, en niet tussen Rusland en het Westen.

Om een goed beeld te krijgen van wat er in de laatste 6 maanden in Novorossia is bereikt moeten we terug gaan naar het begin van de opstand. Toen de fascisten in februari in Kiev de macht grepen, gesteund en gefinancierd door de VS en west Europa, kwam de bevolking van het zuid oosten in opstand. Men wilde niet door de fascisten van de Maidan geregeerd worden en een campagne voor aansluiting bij de Russische Federatie kwam opgang. Dit begon met grote demonstraties in Donetsk Lugansk, Slavyansk en Odessa, maar toen dit niet voldoende bleek te zijn begonnen kleine groepen activisten publieke gebouwen te bezetten. Dit waren de voorlopers van de milities. In feite waren er in maart nauwelijks wapens voor handen. Er waren wat automatische geweren afgenomen van de veiligheidsdienst, maar de meeste activisten moesten het doen met wat pistolen, oude geweren uit de Tweede Wereld Oorlog, benzinebommen en stokken en staven. Dat was eigenlijk alles.

Toen in april het Oekraïense leger in de aanval ging tegen de steden van Novorossia was deze situatie wat verbetert en ontstonden er echte milities, maar het bleef een ongelijke strijd. De overmacht van het Kiev leger, versterkt met fascistische eenheden die zich als opvolger van de SS zien, en daarnaast steun van de NAVO, maakte dat het maar de vraag was of de milities het Donbas gebied konden verdedigen. In feite was er van een echte verdediging geen sprake, en was het meer brandjes blussen op steeds andere plaatsen. Maar het gebrek aan mankracht en materieel werd goedgemaakt door de moed en de strijdbaarheid van de militieleden. Regelmatig werden helikopters en vliegtuigen uit de lucht geschoten en bij Slavyansk werden de eerste 6 pantserwagens van het Oekraïense leger afgenomen en door de milities ingezet. Zo kwam er langzaam een omslag, maar steeds opnieuw waren er crisissen en leek het er op dat de milities niet tegen de druk waren opgewassen.

Slavyansk moest worden opgegeven om Lugansk en Donetsk te redden. Dat is uiteindelijk ook gelukt. Maar de prijs was hoog, vooral op het gebied van burgerslachtoffers. Het Kiev leger vuurde met zware wapens en zelfs lange afstandsraketten op de steden met alle gevolgen van dien in schade en slachtoffers. Bijna een miljoen mensen vluchtte naar Rusland. Er waren andere dreigingen die het hoofd geboden moesten worden. Het eerste plan om aan te sluiten bij Rusland zoals eerder de Krim had gedaan kon niet doorgaan omdat dit Rusland in veel problemen had kunnen brengen. De NAVO loerde constant op een kans om een aanval op Rusland te kunnen beginnen. Dit moest zonder meer voorkomen worden, dus werd het plan geboren om de twee republieken, die zich in referenda onafhankelijk hadden verklaard, om te vormen tot Novorossia, het nieuwe Rusland. Dit plan heeft uiteindelijk zijn beslag gekregen. Andere dreigingen waren NAVO adviseurs en huurlingen van over de hele wereld die voor het Kiev leger kwamen vechten. En dan was er de valse vlag operatie, beter bekend als het neerhalen van de MH17 met 298 slachtoffers. De crash kwam precies op het moment dat de milities voor het eerst kleine successen begonnen te boeken.

De verwarring die ontstond werd door Kiev gebruikt om nog harder aan te vallen. Een aantal keren ging het bijna mis, wat de omsingeling van Donetsk had betekend en het afsnijden van de verbinding met Lugansk. Met veel moeite werd dit door de milities voorkomen. Intussen werd in het geheim in Novorossia een tegenoffensief voorbereid en toen dat van start ging in het laatste deel van augustus werden de fascisten voor het eerst teruggeslagen. Het leek er zelfs op dat de milities van Novorossia, die intussen een echt leger waren geworden dankzij het vele in beslag genomen Oekraïense materieel, de kustplaats Mariupol zouden innemen. Op dat punt merkte Kiev en vooral de westerse meesters van de junta dat de fascisten de strijd aan het verliezen waren. Plotseling stemde men in met een bestand, waar Rusland al maanden om had gevraagd, en op 5 september ging het staakt-het-vuren in. De gevechten gingen echter nog gewoon door, maar na het ondertekenen van het tweede protocol in Minsk lijkt het er nu op dat er toch een soort bestand zal komen wat ook stand houdt. Er worden gevangenen uitgeruild en er ontstaat nu een echte frontlinie die de milities in staat stelt om het gebied dat nu in handen is te verdedigen. De dreiging van een nederlaag is weg, en Donetsk en Lugansk zullen zeker niet meer in handen van de fascisten vallen. De gebieden krijgen nu een speciale status, wat er in de praktijk op neer komt dat de beiden republieken voorgoed van de Oekraïne zijn afgescheiden. Iets wat Kiev enorm steekt, maar niet meer kan voorkomen omdat het Oekraïense leger meer dan 60 % van haar materieel heeft verloren. We kunnen dit dus alleen maar neerzetten als een nederlaag voor de fascisten en hun Westerse meesters, die voor de hele oorlog verantwoordelijk zijn. Novorossia is zonder mee aan de winnende hand.

Natuurlijk heeft Novorossia steun gehad van Rusland. In de vorm van humanitaire hulp, maar zeker ook op andere terreinen. Maar een inval van het Russische leger, die keer op keer door de leugenaars in Kiev en de NAVO werd aangekondigd, is nooit nodig geweest. Novorossia heeft het gehouden en kan nu verder bouwen aan een onafhankelijk bestaan. Sommige zeggen dat het bestand te vroeg kwam en dat het leger van Novorossia nog veel meer had kunnen veroveren. Maar dit is veel te optimistisch gekeken. Misschien had er meer terrein gewonnen kunnen worden, maar dan was er het gevaar van omsingeling en vernietiging geweest, precies dezelfde valkuil waar het Kiev leger steeds opnieuw in is getrapt. Dat had Moskou ook gezien en daarom werd er toegestemd in het afkondigen van het bestand. De overwinningen die waren geboekt mochten niet weer verloren gaan. Het deel van Novorossia dat in handen is van de milities is nu veilig gesteld en de vele in beslag genomen tanks en raketsystemen kunnen gebruiksklaar worden gemaakt. Ook de mensen in de steden kunnen weer opademen en veel vluchtelingen komen weer naar huis. Misschien naar een beschadigd huis, maar wel naar een huis in Novorossia en niet het fascistische Oekraïne. Dat is een verworvenheid van maanden keiharde gevechten. De heropbouw kan nu ter hand worden genomen. Dit alleen al geeft aan dat de juiste beslissingen zijn genomen, ook al roepen sommige dat er sprake is van verraad. Verraad zou het pas zijn geweest als door het nemen van onzinnige risico’s alles verloren was gegaan. Met de tijd kan het gewonnen terrein nog worden uitgebreid.

De rol van Rusland in dit alles heeft een groot verschil gemaakt. Rusland had vanaf het begin een agenda die tot op de letter is uitgevoerd. Want laat niemand betwijfelen dat de hele crisis in de Oekraïne een lang geplande westerse aanval op Rusland was. Een aanval die tenminste op dit moment is teruggeslagen, vooral ten koste van de Oekraïne zelf. De Krim koos voor Rusland en Moskou heeft nu door het ontstaan van Novorossia een prachtige bufferzone gekregen die de NAVO van de Russische grens zal weghouden. Het was nooit de bedoeling van President Poetin om de gebieden die nu Novorossia zijn zelf te bezetten. Dat heeft hij ook steeds duidelijk gemaakt, alleen wilde niemand daar naar luisteren. In feite heeft Poetin nu precies gedaan wat hij vanaf het begin heeft gezegd. Met zijn rustige houding en snelle ingrepen heeft hij de VS en de EU de pas afgesneden en zijn eigen agenda om Rusland weer tot een wereldmacht te maken uitgevoerd. Niet met onbezonnen of wilde acties, maar met veel doorzettingsvermogen en koele planning. Het is dan ook geen wonder de het Westen zijn bloed wel kan drinken.

Zijn er nu nog dreigingen en hoe moet het verder? Dreigingen zijn er zeker. Het Westen zal de aanval op Rusland zeker niet afblazen en zoeken naar nieuwe wegen. Er zullen meer provocaties en valse vlag operaties volgen. Intussen worden de volkeren in het Westen continue met anti-Rusland propaganda bestookt, waar nog steeds veel mensen intrappen. De oorlogsdreiging is dus nog lang niet voorbij. Maar Poetin heeft het spel tot nu toe goed gespeeld en er is geen enkele reden om te denken dat hij dit in de toekomst niet zal doen. Zijn populariteit in eigen land is nog nooit zo groot geweest, en de oppositie stelt niets meer voor. Ook al doet de CIA nog zo zijn best om ook in Moskou een betaalde oppositie op poten te zetten. Het zou verkeerd zijn om te denken dat de strijd nu voorbij is, maar ondanks dat kan er met vertrouwen naar de toekomst worden gekeken.

Poetin zal verder bouwen en steeds meer naar het Oosten kijken. Precies daar is het Westen zo bang voor. De vooruitgang vinden we in het Oosten terwijl het Westen steeds wat verder achterop raakt. Vandaar ook dat men wanhopige risico’s neemt. Het conflict in de Oekraïne was zo’n risico en we zien nu het resultaat. Intussen zal Rusland de Krim nooit meer loslaten en inmenging in Novorossia zal niet worden getolereerd. Daar ligt voor Moskou de rode lijn. En hoe moet het verder met Kiev? Daar is de onderlinge strijd in volle gang. De fanatieke fascisten tegen de iets minder fanatieke fascisten. Het is nog maar de vraag hoe lang dit kan duren zonder dat alles tot chaos vervalt. De eerste tekenen aan de wand zijn er al. De economie is diep door de vloer gezakt, de winter komt er aan en de Westerse steun is een druppel op een gloeiende plaat. Rusland en Novorossia kunnen nu rustig toekijken en zien hoe de blauw gele tegenstanders elkaar de kop in slaan. Pas daarna kan er gebeuren wat Rusland als lange termijn doel heeft genomen. Namelijk regime change in Kiev. In tegenstelling tot wat veel mensen denken wil Rusland niet dat de Oekraïne in het door het Westen opengestelde ravijn stort. Daar kan niemand beter van worden. Moskou wil een onafhankelijk Oekraïne zien, dat best vriendschapsbanden met het Westen mag hebben, maar dat buiten vijandelijke instellingen als de NAVO en de EU blijft. Dat is van af het begin de inzet geweest. Het zal nog wel even duren voordat deze wens in vervulling gaat, maar Moskou heeft veel geduld.

Wat we niet moeten vergeten is dat dit voor ons allemaal geen conflict op afstand is. Door de Westerse inmenging in de Oekraïne is er in Europa weer een fascistische staat ontstaan in Kiev die er een mensenverachtende politiek opnahoudt. Als de Amerikanen dit soort kettinghonden in Kiev kunnen loslaten kan dat ook elders, en dat bedreigd ons allemaal. Laten we nooit denken dat dit hier niet kan gebeuren, want dat dachten een jaar geleden de mensen in de Oekraïne en Novorossia ook. Er is dus geen enkele garantie tenzij we die zelf creëren. De imperialisten voeren een doodsstrijd om te overleven en het is zaak voor ons om er voor te zorgen dat we daar zelf geen slachtoffer van gaan worden. Dat kan alleen als President Poetin slaagt in zijn opzet om van Rusland weer een wereldmacht te maken. Een tegenmacht, die het arrogante, maar ook wanhopige Westen, het hoofd kan bieden.

In dit alles kunnen we een voorbeeld nemen aan de mensen in Novorossia. Zij hebben bewezen dat opstaan tegen fascisme en onderdrukking de enige echte weg is naar een beter toekomst. Zij hebben hun steden en huizen verdedigd en met succes, hoe groot de offers ook zijn geweest. Zo als een militieman laatste zei; “We hebben de oorlog niet gezocht, hij is naar ons gekomen.” In de huidige wereld kan ons dat allemaal overkomen. De enige echte hoop die we hebben om dat tegen te gaan is het begrip dat niemand van ons machteloos is en dat we allemaal een rol in de strijd kunnen spelen. Dat heeft Novorossia dubbel en dwars bewezen. Precies daarvoor verdienen de mensen daar onze diepe bewondering. Het is dan ook aan ons allemaal om de strijd aan te binden tegen de oorlogshitsers en leugenaars, die nu nog beweren de leiders van de Westerse wereld te zijn. We hebben allemaal dezelfde vijanden. Laten we vooral dat nooit vergeten.

donderdag 18 september 2014

TROOSTPRIJS



De Europese banenmarkt is weer achter de rug. De posities zijn gevuld en de taken verdeeld. Kortom, de jacht naar Europees goud is voorlopig weer ten einde. In de zomer leek Nederland goed in de race te liggen voor de twijfelachtige rol om top posities te mogen innemen in de Europese Unie. Dijsselbloem, Timmermans, Ploumen en zelfs Rutte werden genoemd voor de top functies en heel even leek het er op dat er een Nederlandse invasie van Brussel in de startblokken stond. Maar zoals altijd in Europa was er veel geneuzel en gesteggel voor dat de definitieve benoemingen aan het grote publiek werden prijsgegeven. Toen de resultaten er eenmaal waren bleek dat het met de Nederlandse invasie toch wel mee viel. Veel meer dan een klein sprintje was het eigenlijk niet.

Uiteindelijk bleek dat alleen Timmermans de sprong naar Europa mag maken, en dan ook nog alleen als rechterhand van het nieuwe EU opperhoofd Juncker. Hij is niet veel meer dan een plaatsvervanger met als neventaak het terugdringen van de regelgeving in Europa. In feite is het alleen maar een troostprijs voor Den Haag waar de verwachtingen zo hoog waren gespannen. Natuurlijk werd het allemaal heel erg omhoog gespeeld en bleef men beweren dat Timmermans een hele zware positie had gekregen. Maar dat was alleen maar een rookgordijn om de diepe teleurstelling te verbergen. Rutte moest zelfs persoonlijk in de Kamer komen uitleggen dat Timmermans toch wel een superpromotie had gemaakt. Als dat al uitgelegd moet worden om de scepsis tegen te gaan weet iedereen wel hoe laat het is. Het Nederlandse kabinet had duidelijk de huid al 10 keer verkocht voordat men ook maar een beer had gezien, laat staan er op geschoten. Het was dan ook maar een zielige vertoning.

Of de klus van Timmermans werkelijk zoveel voorstelt valt sterk te betwijfelen. Officieel is hij de hoogste vervanger van Juncker, maar in feite zal hij niet veel meer dan de loop jongen van de Luxemburger zijn. Dan is er nog zijn tweede taak; het terugdringen van de regels en verbodsbepalingen binnen de EU. Als we zien dat de EU eigenlijk van regelgeving en verbodsbepalingen aan elkaar hangt, moet al duidelijk zijn dat Timmermans in feite geen schijn van kans heeft. Als hij een regel door de voordeur naar buiten gooit, komt hij door het raam terug. Probeert hij het via de achterdeur zal de regel weer via de schoorsteen verschijnen. Kortom, dat wordt dweilen met de kraan open. Daar komt nog bij dat Nederland een van de kleinere landen in de EU is, dus heeft Timmermans ook niet echt een stok achter de deur. De grotere landen zullen hem uitlachen als hij echt gaat proberen om de bureaucratie terug te schroeven. De kans is dus groot dat er eigenlijk helemaal niets gaat veranderen.

De vraag is waarom de Nederlandse verwachtingen zo de mist in zijn gegaan. Op zich was het nooit echt een optie dat Rutte naar Brussel zou vertrekken en Ploumen had maar een heel klein kansje. Maar de grote vernedering zit hem in het overslaan van Dijsselbloem. De Nederlandse regering had vanaf het begin de inzet om meer invloed te krijgen op de EU financiën. Omdat Dijsselbloem al een positie in Europa heeft werd verwacht dat hij een zware portefeuille zou krijgen, waardoor de positie van Nederland binnen de EU een stuk sterker zou zijn geworden. Maar die vlieger ging dus niet op. In feite heeft Dijsselbloem zijn eigen graf gegraven. Een poos geleden noemde hij Juncker een “gezet roker en drinker”. Toen hij hoorde dat Juncker de nieuwe EU bons werd bood hij nog snel op de gebruikelijke kruipende manier zijn excuses aan. Zo hoopte hij zijn droombaan toch nog binnen te slepen. Maar het was al te laat en Juncker bleek niet echt vergevingsgezind. Dijsselbloem werd zijn hok in getrapt, en daar zal hij voorlopig blijven.

Op zich gaat het allemaal nog iets verder. Niet alleen ging de Nederlandse invasie van Brussel niet door, het Haagse grut mag ook niet mee doen aan de Amerikaanse campagne tegen de ISIS. Dat steekt nog meer dan de Brusselse nederlaag. De regering begrijpt er niets van. Immers, Nederland is altijd braaf achter de Amerikanen aangekropen zonder ook maar een woord van kritiek. En nu krijgt Rutte plotseling de pin op de neus. Dat is pijnlijk. Timmermans hoopte er nog het beste van te maken door te beweren dat het zaaltje waar over de ISIS campagne werd gesproken te klein was en dat Nederland er niet in paste. Zou hij nu echt denken dat er ergens een onbenul te vinden is die deze onzin gelooft? Op de een of andere manier is Nederland in het verdomhoekje terecht gekomen en dat zit de Haagse elite verschrikkelijk dwars.

Moeten wij rouwig zijn over dit soort zaken? In geen enkel geval. De Europese Unie blinkt uit in ondemocratisch gedrag, bemoeizucht en het kritiekloos volgen van Washington, vooral als er weer een oorlog ontketend moet worden. Hoe minder men met dit logge monster te maken heeft, hoe beter. Ook van de huidige positie van Dijsselbloem binnen de EU heeft de bevolking alleen maar last gehad in de vorm van steeds meer bezuinigingen. De EU is er alleen voor de elite en leeft sowieso op geleende tijd. Om deze tijd nog wat te verlengen worden er de meest wanhopige beslissingen genomen en dingen gedaan. Zelfs een oorlog midden in Europa werd niet geschuwd in een misdadige poging om de eigen belangen veilig te stellen. In plaats van personeel leveren om de EU in stand te houden, is het veel beter om strijd te voeren en het hele EU systeem te laten ontploffen. Dat gaat binnen niet al te lange tijd toch gebeuren en alles wat we kunnen doen om die dag dichterbij te brengen is winst.

We moeten een ding duidelijk begrijpen; de dagen van Amerikaanse en Europese dominantie in de wereld naderen hun einde. Rusland, China en de andere onafhankelijke landen staan klaar om die rol over te nemen. Ook de meest wanhopige westerse interventies kunnen hier niets aan veranderen. Het westen heeft de wereld in een rokende puinhoop achter gelaten en overal vijanden gemaakt. Nu wordt de rekening voor dit misdadig gedrag gepresenteerd. De echte nieuwe toekomst komt uit het oosten, terwijl het westen langzaam in de schaduw zal verdwijnen. Alle ontwikkelingen in de wereld wijzen hier op. Er komt een nieuwe wereld orde, maar het zal zeker geen Amerikaanse wereld orde zijn. Precies dat moet ons richtsnoer zijn in de komende tijden.

donderdag 11 september 2014

GEDACHTENPOLITIE



Steeds vaker komt het voor dat wij het woord paniek moeten gebruiken. Wij hebben de paniek van de NAVO leiders gezien als gevolg van de successen van de milities in Novorossia, en daarvoor was er de paniek over het oprukken van ISIS of IS in Irak. Intussen is er binnen Nederland complete paniek uitgebroken over de jihadisten en hun activiteiten of reisplannen. Deze paniek kwam vooral in de afgelopen week aan de oppervlakte. In Huizen liet de regering twee gezinnen oppakken die volgens de AIVD van plan waren om naar Syrië te immigreren. Korte tijd later liet een rechter de meeste van deze arrestanten weer vrij omdat er geen bewijzen waren. Terwijl dit gaande was vertrokken twee gezinnen uit Amersfoort en Utrecht zonder problemen naar Syrië om in de “heilstaat” van de IS te gaan wonen. Kortom, de autoriteiten weten weer eens niet waar ze mee bezig zijn, zou je denken.

Maar is dat wel zo? Is deze hele paniek niet gewoon in gang gezet om er meer maatregelen door te drukken die onze burgerrechten nog verder afbreken? Daar lijkt het eigenlijk veel meer op. Voor alle duidelijkheid; wij wijzen de jihadisten en alles waar ze voor staan af. Eerder al hebben we er voor gepleit om alle jihadisten die willen gaan vechten in het Midden Oosten te laten gaan, maar hun onmiddellijk de toegang te ontzeggen als ze terugkomen. De IS, en gelijksoortige organisaties, meestal voor grote delen opgebouwd door de VS, zijn een ramp voor de volkeren en zelfs uiteindelijk een ramp voor diegenen die zich er bij aansluiten. De rekening voor deze ramp hoort thuis in Washington en in andere landen die het niet kunnen laten om zich te mengen in de politiek van het Midden Oosten.

Maar daar gaat het nu even niet om. We zien dat onder het mom van jihadbestrijding er nu maatregelen worden bepleit die voor ons allemaal een bedreiging zijn. Zo was Opstelten van plan om alle reisgegevens van Nederlanders te gaan opslaan, wat een enorme inbreuk op de privacy is. Gelukkig ging het idiote en gevaarlijk plan niet door omdat er geen Kamermeerderheid voor is en er waarschijnlijk ook juridische problemen aankleefden. Maar dat het nu niet door gaat betekend niet dat er geen tweede poging komt. Waakzaamheid blijft dus op dit gebied geboden. Maar het gaat nog een stuk verder. Buma, de trekpop van het CDA, stelde voor om het “verheerlijken” van terrorisme strafbaar te stellen. Daar kwam meteen veel kritiek op en hij werd er van beschuldigd dat hij voor een gedachtenpolitie pleitte. Wat een domme zet van een even domme politicus mag lijken zou best eens een heel andere achtergrond kunnen hebben.

Vaak worden dit soort plannen als proefballon opgelaten door iemand van buiten de regering om de eerste meningen te horen en te testen of er voor dit soort zaken een meerderheid te vinden is, zowel  binnen als buiten het parlement. Als de reacties te negatief uitvallen wordt er aan gesleuteld om het later in een andere vorm opnieuw te proberen. Nu zullen velen zeggen dat het verheerlijken van terrorisme niet acceptabel is. Maar dan is het maar de vraag wat je als terrorisme ziet. De acties van de ISIS en andere groene fascisten zoals Al Nusra zijn zeker als terrorisme te bestempelen. Maar dit begrip wordt al heel snel wijder getrokken en het kan zo ver komen dat alles wat de heersende klasse niet welgevallig is als terrorisme kan worden bestempeld. Precies dat is een groot gevaar voor ons allemaal.  Men beweert de jihadisten te bestrijden, maar hoe lang zal het duren voordat ook de arbeidersbeweging als terroristisch wordt beschreven als er een echte protestbeweging ontstaat. De heersende klasse heeft altijd de activiteiten van een groep aangegrepen om zichzelf meer macht toe te eigenen en politieke tegenstanders te verzwakken.

We kennen dit uit de jaren 30. In die tijd werd er door de Nederlandse regering een uniformverbod ingesteld om de WA, de knokploeg van de NSB, van de straat te krijgen. Maar het verbod ging veel verder dan alleen de WA. Er werd een verbod uitgesproken op “symbolen van staatkundig streven.” In de praktijk betekende dit dat ook bijvoorbeeld rode vlaggen en vaandels verboden werden. Jeugdbewegingen zoals de AJC mochten geen rode halsdoeken meer dragen en zelfs de meest onbetekende dingen werden als verboden verklaard omdat ze wel eens uiting zouden kunnen zijn van staatkundig streven. Later zagen we weer zoiets toen tijdens de grote Vietnam betogingen tegen Amerika mensen werden opgepakt omdat ze Nixon een moordenaar noemde. Ook spandoeken met een dergelijk tekst werden in beslag genomen. De grond hiervoor was dat een bevriend staatshoofd werd beledigd en dat was verboden. Dit deed er niets aan af dat Nixon een moordenaar was, en dat hetzelfde geldt voor als VS presidenten die na hem kwamen. Iedereen wist dat. Het mocht alleen niet gezegd worden. Dat zijn dus twee voorbeelden van een vorm van gedachtenpolitie die we in de recente geschiedenis hebben gezien.

In omringende landen zijn dit soort wetten allang een feit. In Duitsland is het al jaren verboden om de symbolen van de Koerdische PKK te dragen of te tonen. Ook bladen en kranten werden verboden omdat ze niet schreven wat de heersende klasse wilde zien. Het is ongelofelijk dat er nog steeds mensen zijn die denken dat Europa een democratisch werelddeel is. Iedere mogelijkheid, zo als nu met de jihadisten, wordt aangegrepen om de wetten nog verder  te versterken en druk te zetten op politieke tegenstanders. Dat mogen we niet toelaten, en het is van het grootste belang dat we de regering niet toestaan dat de zogenaamde “strijd tegen het terrorisme” opnieuw wordt gebruikt om onze rechten, waar hard voor is gevochten, met voeten te treden.

Vaak is het de overheid zelf die uitblinkt in provocaties en het uitlokken van radicalisme. Jihadisten stop je niet door gezinnen te arresteren en kinderen op pleegouders af te schuiven. Je stopt ze ook niet met allerlei projecten die mensen moeten afleiden. Al deze zaken gooien alleen meer olie op het vuur en leid tot nog meer radicalisme. Laten we niet vergeten dat de Nederlandse geheime dienst een groot aandeel had in het opzetten van de zogenaamde “Hofstadgroep”. Ook nu zien we weer dezelfde soort provocaties. De vraag is: waarom? Het antwoord is dat het een onderdeel is van de verdeel en heers politiek.  Een bekend verschijnsel van het kapitalisme. Maar deze politiek kan snel als een boemerang werken zoals de VS steeds weer opnieuw moet ondervinden.

De enige manier om de jihadisten echt te bestrijden is er voor zorgen dat de Amerikaanse spelletjes in het Midden Oosten en elders op doodspoor belanden. Dit gebeurt alleen als andere landen zich van deze heilloze weg afkeren. De Amerikaanse buitenlandse politiek heeft meer moordenaars voorgebracht  dan welk ander land dan ook. Pas als de rest van de wereld zich van deze moordenaars en hun steunpilaren bevrijdt zal er een mogelijkheid tot vooruitgang ontstaan. Dat is de les van vele jaren gevuld met Amerikaanse misdaden. Nu Amerika zijn invloed op Europa weer aan het uitbreiden is, moeten we vooral deze les niet vergeten. Doen we dat wel, zal de ramp niet te overzien zijn.

donderdag 4 september 2014

DE RUSSEN KOMEN!!



Als je een virtuele tour langs de Europese hoofdsteden zou kunnen maken, zou een ding je opvallen; overal rinkelen de alarmbellen. Dat is al zo sinds het einde van de vorige week. Als je goed luistert hoor je het gefluister van de EU leiders: “De Russen komen, De Russen komen”. Hier en daar duikt men al in de schuilkelders. Overal klinken waarschuwingen en de NAVO leiders publiceren de ene dreiging na de andere. Als je van een andere planeet zou komen, zou je de indruk krijgen dat heel Europa in brand staat. Wat een hysterie en wat een opgeklopte commentaren. In de gemiddelde kleuterklas hoor je meer realistische woorden dan dat er de afgelopen dagen klonken in Washington, Brussel en Berlijn. Een ding is duidelijk de zogenaamde wereldleiders zijn in blinde paniek, en wat een prachtig gezicht is dat voor ons allemaal.

Wat is nu precies de reden van al deze kinderlijke paniekaanvallen? Het is eenvoudig, de milities van Novorossia, die intussen tot een echt leger zijn geworden, hebben de aanval in gezet en zijn druk bezig het Oekraïense fascistenleger te verslaan. In de laatste dagen zijn een lange rij steden en dorpen bevrijdt door de militie-eenheden, en de kans is groot dat de belangrijke kustplaats Mariupol binnenkort in handen van Novorossia zal vallen. De Kiev troepen trekken overal terug en voor het eerst in weken worden de woonwijken van Donetsk en Loegansk niet meer met raketten en artillerie beschoten. Kiev merkt nu eindelijk ook wat oorlog is en de Europese en Amerikaanse bondgenoten zien een grote nederlaag aankomen. Het is niet voor niets dat de Kiev fascisten nu plotseling een staakt-het-vuren willen.

De geleden nederlagen kunnen ze maar op een manier verklaren. De Russische legers zijn de grens overgetrokken en zij zijn het die de nederlaag van de fascisten aan het afdwingen zijn. Bewijzen van dit alles zijn er niet. Geen foto’s, geen films, helemaal niets. Kiev ziet al weken Russische colonnes die er niet zijn, maar intussen hebben de westerse hoofdsteden deze fantasieverhalen driftig overgenomen. Men wil het niet waar hebben dat de milities nu een echt leger vormen dat overwinningen kan boeken. De waarheid is altijd hard, en als je al maanden op een fantasie-eiland leeft komt diezelfde waarheid nog veel harder aan. Het westerse experiment, dat door Washington in elkaar is getimmerd, en door de EU leiders uitgevoerd, is heel hard bezig om te mislukken. Dat verklaard de complete paniek in al die hoofdsteden

Nog maar kort geleden was men er van overtuigd dat Kiev zou zegevieren. Daarom ook werd er alles aan gedaan om mogelijke onderhandelingen en bestanden te laten mislukken. Gelijktijdig werd de anti-Rusland hetze tot belachelijke hoogten opgevoerd. Geholpen heeft het echter niets. De snode plannetjes hebben niet gewerkt en de onderhandse trucks ook niet. Men heeft buiten het uithoudingsvermogen en de veerkracht van de mensen van Novorossia gerekend. Dat was een grote fout, waarvan de rekening nu gepresenteerd wordt. En precies daar kunnen al die nepleiders, die eigenlijke nergens verstand van hebben absoluut niet tegen.

Want wat een zielig clubje is het, dat de hete adem van Obama in de nekt voelt en maar niet kan begrijpen dat de Amerikanen hard bezig zijn om West Europa in te zetten als stormram tegen Rusland. Dat ze daarbij hun eigen landen in groot gevaar brengen komt niet in de lege hoofden op. Maar hoe kan het ook anders; kijk naar de figuren die de hoofdrol spelen. Merkel en Cameron kruipen voor Obama en jammeren nu om het hardst dat hun fascistische bondgenoten in Kiev klop krijgen. Hollande probeert zich zo op te blazen dat hij nog een beetje op een staatsman lijkt, en daartussen door zwerven nog de mindere goden, zoals Rutte die alleen maar handenwringend kan uitbrengen dat het toch wel een heel zorgelijke situatie is geworden.

Dan is er nog Rasmussen, het opperhoofd van de NAVO. Deze brulkikker moet zeker helemaal achter in de rij hebben gestaan toen de hersencellen werden uitgedeeld. Als een soldaat in Rusland nieuwe schoenen krijgt ziet Rasmussen meteen het begin van een invasie. Voor een invasie heb je immers schoenen nodig, dus met het zwakke verstand van Rasmussen ziet hij meteen de eerste tanks over de horizon denderen. Zij antwoord is standaard; er moet een nieuw interventieleger komen om Rusland te stoppen. Maar liefst 10.000 man. Wat zal het Kremlin schrikken van deze nieuwe eenheid. En wie stak weer als eerste de vinger op om mee te doen? In een keer goed; Nederland natuurlijk. Zo hoopt Rutte weer een paar puntjes te scoren bij zijn hersenloze collega’s. 

Wat een waanzin allemaal en gelijktijdig, wat een gevaar. Want dit soort leiders, die nooit verder zijn gekomen dan het tweede garnituur, laten zich heel makkelijk door de Amerikanen voor het karretje spannen. Dat ze daarmee tot een werkelijk gevaar voor de wereldvrede worden komt natuurlijk niet bij hen op. In de hele groep is niemand te bespeuren die de situatie even rustig kan opnemen en met een koel hoofd het ergste voorkomen. Want voor die rol heb je echte staatsmannen en vrouwen nodig die weten waar ze mee bezig zijn. En daar mankeert het dus aan. Was dat niet zo geweest, dan had deze hele conflictsituatie nooit tot de huidige proporties kunnen uitgroeien.

Laten we nu eens naar de rust en het vertrouwen in Moskou kijken. President Poetin kijkt geamuseerd naar het worstelen van Europa en de VS. De stappen die hij heeft gezet hebben allemaal doelgetroffen en hij heeft een groot voordeel; hij doet precies wat hij zegt. Dat heeft hij in de Syrië crisis gedaan en ook nu in het conflict in de Oekraïne heeft hij dit bewezen. Moskou heeft haar agenda van af het begin op tafel gelegd en voert die nu uit. Heel rustig, stap voor stap en met heel veel inzicht. In tegenstelling tot het westen heeft Rusland geen haast gemaakt en alles goed overlegd voordat er werd opgetreden. Geen invasies, geen dreigingen, alleen de constante oproepen tot overleg en een staakt-het-vuren. Deze positie is niet veranderd van de eerste dag tot vandaag. Natuurlijk is dat niet alleen de verdienste van Poetin, ook Larov, de minister van buitenlandse zaken heeft bewezen dat hij meer kennis en verstand in een vinger heeft dan alle westerse leiders bij elkaar.

Als deze crisis tot een goed einde wordt gebracht zal dat de verdienste van Rusland zijn. Poetin weet dat hij maar hoeft af te wachten en de gewenst resultaten zullen vanzelf binnen rollen. Ten eerste zal Novorossia een buffer worden om de NAVO bij de grenzen van Rusland weg te houden. Ten tweede zal het regime in Kiev op een zeker moment in elkaar storten, door onderlinge verdeeldheid of een nieuwe opstand van het volk. Ten derde wordt de band tussen Rusland en China steeds sterker. Rusland zal meer naar het oosten kijken en minder naar het westen. De mislukkelingen in het westen hebben dan alleen nog maar het nakijken en kunnen hun wonden likken. De kans is groot dat dit de eerste tekenen zijn van een nieuwe tijd, een nieuwe wereld.

Maar laten we niet teveel op de zaken vooruit lopen, maar in plaats hiervan stil staan bij de verworvenheden van de mannen en vrouwen van Novorossia. Zij hebben geweigerd om te buigen voor Kiev, voor Washington en de NAVO moordmachine. Zij hebben hun huizen en steden verdedigd, ook in de moeilijkste uren. De vruchten van hun offers, en die zijn groot, worden nu zichtbaar. De moordenaarsbenden worden het land uitgejaagd, en de steden worden vrijgevochten. In hun rijen vechten mensen uit veel werelddelen, waaronder Europa, mee. De mensen van Novorossia hebben het fascisme teruggeslagen, en als straks de kruitdamp vervlogen is zullen veel mensen in andere landen zich realiseren dat zij daar dankbaar voor moeten zijn. Geef fascisme geen ruimte! Niet in Novorossia en ook nergens anders. Organiseer en sla terug!!