donderdag 26 november 2015

POETIN BEWIJST ZICH OPNIEUW ALS WERELDLEIDER EN STAATSMAN



Het succes van de Russische luchtacties in Syrië en de harde klappen die de ISIS hierdoor te verwerken heeft gekregen, maakte dat een westerse provocatie altijd tot de mogelijkheden behoorde. Die provocatie kwam op 24 november toen een Turkse F-16 een Russische SU-24 neerschoot, die opereerde aan de Syrische kant van de grens. Het vliegtuig crashte en een van de piloten werd door extremisten vermoord. De tweede piloot werd gered en is veilig. Turkije beweerde dat de SU-24 het Turkse luchtruim had geschonden, maar leverde geen enkel bewijs. Rusland kon militaire informatie overleggen die duidelijk aangaf dat het vliegtuig wel degelijk gewoon in Syrië was. Zelfs de Amerikanen bevestigen dit. Dit maakte het neerschieten van de SU-24 een oorlogsdaad. Voor een paar uur hield de wereld de adem in, want een dergelijk incident kan heel snel escaleren. In de sociale media werd er al gezegd dat dit het begin van de Derde Wereld Oorlog zou kunnen zijn. Kortom; het was een situatie waarin een koel hoofd nodig was.

Zoals vele malen eerder bewees de Russische President Poetin dat hij in een crisis, zoals dit incident, zeker over een koel hoofd beschikt. Hij beschreef de Turkse actie als een messteek in de rug door de handlangers van de terroristen. Hij zei ook dat Rusland het Turkse gedrag niet zou accepteren. Maar gelijktijdig maakte hij duidelijk dat hij niet over gaat tot onbezonnen avonturen, die de situatie alleen maar erger zouden maken. Turkije zal gestraft worden, maar niet op de zelfde lage manier waarvan de Turken zich hebben bediend. Hierdoor bewees Poetin opnieuw dat hij op dit moment de enige echte wereldleider is en een staatsman van formaat. We moeten niet denken aan de gevolgen als het andersom was geweest en een Amerikaans toestel zou zijn neergeschoten in de buurt van de Russische grens. Met de idioten die aan het stuur zitten in Washington en bij de NAVO was de oorlog dan al een feit geweest.

Gelukkig is Poetin slimmer en heeft hij het ook niet nodig om zich te bewijzen. Hij maakte er niet te veel woorden aan vuil, maar gaf wel orders tot handelen. De luchtaanvallen in Syrië zullen doorgaan en met steeds meer kracht. In het vervolg zullen de Russische bommenwerpers worden beschermd door jagers die iedere dreiging resoluut zullen uitschakelen. Er werd een oorlogsschip naar Syrië gestuurd om luchtdekking te geven en het moderne S-400 luchtdoelgeschut komt ook naar de Russische luchtmachtbasis in Syrie. Dat zijn de zichtbare maatregelen. Maar er zal meer gebeuren. De kans is groot dat Rusland de zogenaamde Syrische oppositie niet meer zal ontzien. Er zal op een nog grotere schaal opruiming worden gehouden en vooral de Turkmenen, de handlangers van Turkije, kunnen op een keiharde afstraffing rekenen. Nog dezelfde avond is daar al mee begonnen. Dat is ook volkomen terecht. De Turkmenen zijn een waardeloze minderheid die al in veel conflicten een verradersrol hebben gespeeld. Daarvoor zullen ze nu de rekening betalen.

Gelijktijdig zal Poetin er voor zorgen dat de betere relatie met Frankrijk niet onder het incident zal leiden. Rusland wil een internationale aanval op de ISIS terroristen en daarin kan Frankrijk een belangrijke rol spelen. Voor alle duidelijkheid; Rusland heeft Frankrijk niet nodig, maar het is nog steeds van belang dat Europa wordt losgeweekt van de Amerikanen met hun agressie en machtswellust. Het is immers duidelijk dat de positie van Rusland in de wereld is veranderd.

Nog maar een paar maanden geleden wilde de westerse wereld niets van de Russische President weten. Hij werd door de westerse leiders en de media beschreven als een gevaar voor de wereldvrede. Iedereen die zijn steun uitsprak voor Rusland met betrekking tot de situatie in Novorossia als ook de Krim werd als een soort verrader gezien. De laatste weken vooral hebben bewezen hoe snel een situatie in zijn tegendeel kan veranderen. Op de G20 bijeenkomst in Turkije, nog maar een week geleden, wilde iedereen met Poetin spreken en iedereen wilde met hem op de foto. Het kan verkeren, zei ooit iemand.

Het sleutelwoord toen al was Syrië. Sinds Rusland eind september begon met het luchtoffensief tegen de ISIS in Syrië rinkelen in het westen de alarmbellen. Niet alleen dat Rusland het westerse plan om Syrië van een andere regering te voorzien heeft verstoord, ook de militaire slagkracht van de Russische strijdkrachten maakt dat zowel Washington als Brussel in snel tempo proberen om een andere houding tegenover Moskou aan te nemen. Een houding die niet gemeend is, maar door de omstandigheden ingegeven. De aanslagen in Parijs en de terrorismedreiging in heel Europa hebben hier nog een schepje bovenop gedaan.

Rusland is immers de enige kracht die echt tegen de ISIS en andere jihadisten vecht en daar ook grote successen mee scoort. Over deze successen zie je overigens minder in de westerse media. Natuurlijk betaalde Rusland al eerder een prijs voor deze inzet. Het staat nu vast dat de ISIS met een bom de Russische Airbus neerhaalde, die in de Sinai was neergestort. Meer dan 200 mensen kwamen hierbij om het leven. De tragedie heeft er echter niet toe geleid dat Rusland minder hard tegen de ISIS is gaan optreden. In tegendeel; de bommen en raketten vliegen de jihadisten nu letterlijk om de oren. Rusland heeft in bijna twee maanden meer schade aan de ISIS toegebracht dan de Amerikaanse coalitie in meer dan een jaar. Dat bewijst opnieuw dat Amerika de ISIS helemaal niet wil vernietigen, en dat men de jihadisten wil blijven gebruiken als een onderdeel van de Amerikaanse buitenlandse politiek. Als we hierbij aan Parijs denken kunnen we gerust zeggen dat het eigenlijk niet crimineler kan.

Maar om Moskou heen kan het westen ook niet meer, dus wil Frankrijk plotseling samenwerken tegen de ISIS en kijken ook andere Europese landen wat de mogelijkheden zijn. De Amerikanen blijven dwars liggen, hoewel ook zij wel enigszins aan het bijdraaien zijn. Er zit op dit moment natuurlijk ook niet veel anders op. Wat we wel zien is de verschillen in werkwijze die worden gehanteerd. Vanaf het begin van de Russische aanvallen op de ISIS heeft Moskou zich gericht op het militair verzwakken van de jihadisten. Moskou valt niet zo maar steden of dorpen aan om de ISIS te treffen. De doelen liggen veel meer bij de contactlijn. Het gaat dan om munitieopslagplaatsen, commando centrums en hoofdkwartieren van de ISIS. Al deze doelen worden de klokrond gebombardeerd en beschoten zowel met vliegtuigen als ook met kruisraketten. De schade aan de ISIS organisatie is enorm en hierdoor is het Syrische leger op de grond in staat om belangrijke vorderingen te maken en strategische punten te heroveren. Ook de Koerden dicht aan de grens met Turkije profiteren van de Russische aanvallen, en dat zal zeker een rol hebben gespeeld in de Turkse actie van 24 november. Ankara is als de dood voor een opkomend Koerdistan.

Sinds bekend is geworden dat de ISIS achter de vliegramp zat heeft President Poetin er nog een schepje bovenop gedaan. Er zijn zwaardere vliegtuigen ingezet en er wordt nu niet alleen meer vanuit Syrië zelf, maar ook vanuit Rusland gevlogen met lange afstand bommenwerpers. De pijlen van Rusland zijn nu ook gericht op de grootste bron van inkomsten van de ISIS; de olie. Tijdens de opmars van de jihadisten hebben ze een aantal olievelden en raffinaderijen in handen gekregen en hebben zo de mogelijkheid om een bloeiende handel met vooral het westen te drijven. Deze handel in gestolen olie is miljoenen waard en de Amerikaanse coalitie heeft nooit een vinger uitgestoken om aan deze oliehandel een einde te maken. Bijna geen bom is er op de ISIS installaties gevallen. Dat is nu anders.

De Russische bommenwerpers vallen de olie-installaties aan, maar ook de grote vloot vrachttankers die de olie vervoeren. In maar enkele dagen heeft Rusland meer dan 1000 van deze tankers vernietigd. Dat is meer dan drie kwart van de tankerwagens die ISIS bezit. Ook zijn er honderden ISIS strijders, die de wagens bestuurden, uitgeschakeld. Dat is dus een gevoelige klap voor de schatkist van het kalifaat. En dit is nog maar het begin. De kruisraketten komen nu niet alleen meer van schepen maar ook worden ze door vliegtuigen afgevuurd. Daar komen nog de lange afstandsraketten bij, wat ons tot de conclusie moet laten komen dat het feestje voor de ISIS voorgoed afgelopen is. Alles wat Rusland doet is er opgericht om de ISIS militair en economisch te verzwakken.

Dat zien we niet bij de westerse aanvallen. Dat is veel meer het gewoon bombarderen in het wilde weg. Na de aanvallen in Parijs bombardeerde Frankrijk de zogenaamde hoofdstad van het kalifaat. Hierbij ging het om een wraakactie en niet om militaire doelen. De uitkomst was dan ook meteen weer dat de ISIS kon claimen dat Frankrijk verantwoordelijk was voor een aantal burgerslachtoffers. En wat te denken van de Amerikaanse droneaanvallen, waarbij ook veel burgerslachtoffers vallen zonder dat de ISIS er door wordt verzwakt. Over burgerslachtoffers gemaakt door Rusland hoor je de ISIS nooit. De reden is dat het bij de Russische aanvallen vooral om uitgeschakelde strijders gaat en geen burgers. Dat staat natuurlijk een stuk minder interessant in de ISIS propaganda. Toch bestaat er geen twijfel aan dat de Russische manier de enige echte effectieve is. ISIS is nog lang niet verslagen, maar men is wel op de loop.

Ook is het zo dat de terroristische aanvallen in Europa moeten worden gezien als een poging om de aandacht van de verliezen in het Midden Oosten af te leiden. Dat lukt maar deels omdat de aanvallen ook als wanhoopsdaden kunnen worden gezien. President Poetin heeft nu voorgesteld om een wereldwijd verbond tegen het terrorisme te sluiten waarin Rusland een sleutelrol wil spelen. Maar dan moeten de Amerikanen en hun vazallen wel stoppen met het geven van steeds nieuwe zuurstof aan de terroristen. Het spreekt vanzelf dat op een zeker moment dan ook de sancties tegen Rusland moeten verdwijnen. Die sancties waren al nooit terecht en hebben meer schade aan Europa aangericht dan aan Rusland.

Over het algemeen bekeken heeft Rusland zijn plaats als een leidende kracht in de wereld weer met kracht en zelfvertrouwen in genomen. Iets wat men in het westen niet meer voor mogelijk had gehouden. Het neerschieten van de SU-24 verandert hier niets aan. Het laat juist zien dat Erdogan en zijn groene fascisten de bondgenoten van de ISIS zijn, met Washington als sturende kracht op de achtergrond.

Betekend dit alles nu dat de Amerikaanse aanval op Rusland is afgeslagen? Zeker niet. Washington heeft zich wat meer teruggetrokken en sommige delen van de aanval staan in de ijskast. Maar uitstel is geen afstel, zoals het incident van afgelopen dinsdag bewijst. De pogingen om Europa meer in de VS grip te krijgen door het sturen van vluchtelingen en de opbouw van angst gaan door. Ook wordt de Oekraïne nog steeds door Amerika gebruikt om Rusland aan te vallen. Het afsluiten van de stroomvoorziening naar de Krim is een voorbeeld. Deze sabotagedaden kwamen zondermeer uit Amerikaanse koker, omdat men in Kiev nog geen vingernagel kan knippen zonder Amerikaanse toestemming. De les is dus nog steeds niet geleerd, vooral ook als gevolg van de Amerikaanse honger voor wereldmacht die voor ons allemaal levensgevaarlijk is.

De vraag is hoelang de Amerikanen er in slagen om de Europeanen een rad voor ogen te draaien. Voor Rusland is dit alles minder belangrijk. Moskou heeft in Syrië en eerder ook al in Novorossia laten zien nergens bang voor te zijn, en ook tegenslagen te kunnen verwerken zonder hysterie of onbezonnen gedrag. De westerse opzet om Rusland te onderwerpen is niet geslaagd en dat zal ook nooit gebeuren. Niet alleen de actualiteit maar ook de geschiedenis bewijst dit. Er is een oud spreekwoord dat zegt; Rusland begint geen oorlogen, maar beëindigd ze wel. Daar mag men in Washington, Brussel en Ankara nog wel eens goed over nadenken.

donderdag 19 november 2015

PARIJS; ALARMSIGNAAL VOOR HEEL EUROPA



Nog maar een week geleden stelden we de vraag hoe ver af we nog zijn van een burgeroorlog ergens in Europa. We hadden niet gedacht dat er zo snel een antwoord zou komen, waarbij we moeten aantekenen dat het nog steeds alleen maar om een alarmsignaal gaat. Maar dan wel een heel duidelijk alarmsignaal.

Op een donkere vrijdagavond in november ging een groep ISIS jihadisten op mensenjacht in Parijs. Het klinkt hard, maar we kunnen het niet anders noemen. Hun doel was een zeer kwetsbare groep, namelijk het uitgaanspubliek. Immers wie kan zich beschermen op het terras van een café, in een concertzaal of bij een voetbalwedstrijd? Allemaal gewone mensen die van hun vrijdagavond genoten. Tot het tuig langs kwam dat zich ISIS noemt. Toen het schieten en de explosies voorbij waren werden er 132 doden en meer dan 300 gewonden geteld. De meeste terroristen bliezen zichzelf op en er werd er ook nog een doodgeschoten. Maar dat is niet van belang. Veel belangrijker is de rampspoed die over de slachtoffers werd gebracht en over hun nabestaanden.

Natuurlijk waren er meteen verklaringen van Hollande en Obama, om er maar een paar te noemen. Ze beschreven hun schok en verdriet over wat er was gebeurd. Het kan eenvoudig weg niet hypocrieter. Obama en zijn voorgangers zijn de grondleggers van ISIS en alle gelijksoortige organisaties. Zij hebben gebruik gemaakt van deze terreurgroepen om regimes op te ruimen die hun in de weg stonden. Europa heeft hierbij niet alleen toegekeken, maar heeft ook vol enthousiasme meegedaan en doet dat nog steeds. En dan maar krokodillentranen huilen als terroristische hulpjes in de eigen achtertuin toeslaan. Andere verantwoordelijken zijn Turkije, Saudi Arabie en verschillende Golfstaten. Allemaal geven zij steun, wapens en onderdak aan de ISIS en andere groepen. We kunnen ze dus gewoon als mededaders bestempelen. Met het ontketenen van oorlogen en opstanden in het Midden Oosten hebben vooral de Amerikanen de voedingsbodem voor de terroristen geschapen. Welke vingers er aan de verschillende trekkers zitten is dus duidelijk.

Het klopt dat een aantal van de terroristen al in Europa woonde. Maar wat nog belangrijker is, is dat tenminste een van de aanvallers als Syrische asielzoeker via Griekenland de EU is binnengekomen. Misschien geldt dat ook nog voor een tweede terrorist die mogelijk via Servië is gekomen. Dit bewijst wat wij al eerder zeiden; namelijk dat de ISIS de stroom asielzoekers gebruikt om hun strijders veilig de EU in te krijgen. Steeds is dit ontkend door de autoriteiten. Er zou geen enkel bewijs zijn, werd er keer op keer geroepen. Zo bang is men dat de zogenaamde welkomstcultuur onderuit wordt geschopt. Maar de bewijzen zijn er nu wel. Je zou dan verwachten dat er nu actie wordt ondernomen. Dit gebeurt echter niet, of nauwelijks. De regeringsleiders zijn veel te druk met luidkeels roepen dat ze in oorlog zijn met ISIS. Terwijl ze dit roepen laten ze een nieuwe lading terroristen ongehinderd de grenzen passeren. Het is als of je een brandstichter in je huis laat wonen en dan geschokt en woedend reageert als je huis afbrand. Het ontbreekt aan iedere logica.

Maar intussen wordt het gevaar wel steeds groter, zoals de vele incidenten van de laatste dagen hebben laten zien. We herhalen het nog maar een keer; echte politieke vluchtelingen moeten altijd welkom zijn. Maar voor georganiseerde stromen vluchtelingen waar verder niets over bekend is geldt dit niet. Het risico dat er terroristen meereizen is te groot en het is intussen ook bekend dat jihadisten in Duitsland de vluchtelingen als potentiële rekruten aanspreken. Al deze informatie wordt door de regeringen van de grote EU landen genegeerd. Laten we het nog duidelijker stellen; de ISIS kan zich geen betere camouflage wensen dan de huidige stroom vluchtelingen. Immers de EU heeft alle normale controles geschrapt of voert ze maar ten dele uit. Dat betekend dat ISIS terroristen niet eens valse papieren nodig hebben om de EU te bereiken. Iedereen mag immers zo maar door lopen.

Iedereen die ooit met vluchtelingen en asielzoekers heeft gewerkt weet hoe moeilijk het was voor mensen om niet alleen binnen te komen, maar ook te mogen blijven. Je moest in het eerste EU land waar je binnenkwam registeren en asiel aanvragen. Ging je toch naar een ander land had je een Dublin claim en werd je afgewezen. Ook moest je bewijzen wie je was en dit werd ook daadwerkelijk gecheckt. Bleek je valse papieren te hebben of was je illegaal een grens overgestoken betekende dit ook afwijzing.

Al deze regels zijn nu buiten werking gesteld. Iedereen mag zo maar doorlopen, naar papieren wordt nauwelijks gekeken en ook van het ene land naar het andere trekken mag allemaal. Ook dat mensen zo maar verdwijnen zonder registratie schijnt de overheid niet meer te deren. De ISIS leiders die bezig zijn met terroristen naar de EU te exporteren kunnen dit alleen maar zien als een geschenk van de hemel. Dat is het natuurlijk niet, het is het wanbeleid van Europa, met Duitsland voorop, dat niet de moed heeft om tegen de organisatoren van de vluchtelingenstroom te zeggen dat het afgelopen is. We weten dat de Amerikanen de architecten van dit alles zijn net zoals ze de architecten zijn van de ISIS en andere jihad terreurgroepen die al jaren het Midden Oosten onveilig maken. Dat Europa niet de moed heeft om dit luid en duidelijk te zeggen geeft aan hoe sterk de Amerikaanse invloed is. In feite geeft het aan hoe sterk de Amerikaanse bezetting van Europa is.

Natuurlijk zijn het niet de regeringsleiders die door de terroristen en hun bommen worden getroffen. Het zijn niet Merkel, Rutte en Hollande die de kogels opvangen uit de AK-47 geweren waar ze zelf aan hebben meebetaald. Het zijn de gewone mensen die naar een concert gaan of ergens een biertje drinken. Gewone mensen zoals wij allemaal. Zij worden geslachtofferd op het altaar van de Amerikaanse agressie met steun van het Europese establishment. Wij weten maar al te goed waar de werkelijke verantwoordelijken te vinden zijn. Daarom zien we niets in een minuut stilte en ander uiterlijk vertoon. We staan ook niet achter de Franse staat, of de Belgische staat, of welke staat dan ook. Wij staan achter de gewone mensen en we treuren om diegenen die van deze agressie slachtoffer zijn geworden, zowel in Europa als het Midden Oosten. Het zijn er intussen miljoenen.
 
Zolang we de criminelen die zich wereldleiders noemen hun gang laten gaan zal er altijd weer een volgend Parijs, een volgende schanddaad komen. Pas als we zelf opstaan en door het web van leugens en bedrog heen breken zal er iets veranderen. Niet alleen de moordenaars van de ISIS, maar ook de leugenaars zijn onder ons. Dat zal zo zijn tot we zeggen genoeg is genoeg, en zelf een einde maken aan de smerige praktijken van de westerse leiders. Het kan anders, maar dan moeten we dat wel allemaal willen. De tijd dringt.

donderdag 12 november 2015

HOE VER NOG VAN EEN BURGEROORLOG?



Niemand kan ontkennen dat het debat over de vluchtelingencrisis steeds harder wordt. Op zich is dat geen probleem want een debat mag hard zijn om ook tot de juiste conclusies te komen. Daarbij moeten soms ook heilige huisjes sneuvelen, hoe moeilijk dat voor sommigen ook kan zijn. Maar op dit moment is het niet alleen meer een debat. We kunnen gerust zeggen dat het een kwestie van strijd aan het worden is. Er zijn groepen die op een burgeroorlog uit zijn. Tijd dus om te kijken of dat gevaar echt bestaat of dat men alleen met wat lucifers aan het spelen is.

In bijna iedere samenleving speelt racisme en vreemdelingenhaat wel een rol. Angst voor het onbekende, bang voor de eigen positie, angst voor te veel verandering; het zijn allemaal argumenten om vreemdelingen op afstand te houden. Deze zaken spelen voor het grootste deel meestal onder de oppervlakte. Tot er plotseling een crisis zoals de huidige vluchtelingencrisis voor de deur staat. Dan gaan de bovengenoemde argumenten pas echt een rol spelen en kan de uitkomst onvoorspelbaar worden. Zelfs gevaarlijk.

We hebben al eerder gezegd dat de vluchtelingencrisis geen toeval of een natuurverschijnsel is. Dat er bepaalde krachten zijn die de stroom sturen en organiseren om chaos in Europa te veroorzaken. Nu is het tijd om te kijken of deze krachten daar in slagen. Op dit moment kunnen we zeggen dat de opzet in ieder geval deels is geslaagd. In Europa wordt eigenlijk nergens anders meer over gesproken dan over de vluchtelingen, de opvang en de reacties die de stroom oproept. In het zuiden van Europa en op de Balkan is de chaos in feite nu al niet meer te beteugelen. Meer naar het noorden wordt er hard aan getrokken om er nog wat lijn in te houden. Maar dat streven slaagt steeds minder.

Als we naar Nederland kijken zien we dat de zaak hier en daar op de spits is gedreven. In Noord Holland werden twee auto’s van een GroenLinks lid in brand gestoken, en in Enschede werd een ambtenaar, die zich met vluchtelingen bezig houdt, met een mes aangevallen. Dat zijn de meest in het oogspringende aanslagen van een aantal incidenten die aangeven dat de spanning oploopt. Hierbij moeten we ook de Pegidarellen in Utrecht optellen en de haatzaaiende activiteiten van de Nederlandse Volks Unie, die dankzij de vluchtelingen weer is opgestaan vanuit een min of meer slapend bestaan. Oh ja, en voor dat we het vergeten, er is natuurlijk Wilders. Als een raket omhoog in de peilingen, maar tot nu toe vrij stil als het gaat om provocaties. Misschien dat de komende rechtszaak hier iets mee te maken heeft.

Het is bekend dat Wilders en andere extreem rechtse figuren een burgeroorlog zouden toejuichen. Maar in Nederland kan daar op dit moment nog geen sprake van zijn. Zeker er is tegenstand tegen de stroom van vluchtelingen en veel mensen zien de komst van nog meer mensen met angst en beven op zich afkomen. Maar het blijft bij een stemming, zonder veel werkelijke daden. Gelukkig maar. Toch kan deze stemming snel nog meer verharden, en iedereen moet goed begrijpen dat beslissingen die nu worden genomen in de nabije toekomst rampzalige gevolgen kunnen hebben. Dat er gevaarlijke tendensen zijn werd immers al jarengeleden duidelijk toen, na het afschieten van Fortuyn, de spanning op liep. Ook onder de Nederlandse samenleving loopt een modderig kanaal waar al snel gevaarlijke dampen uit kunnen opstijgen als er te veel in geroerd wordt. In Nederland is op dit moment een burgeroorlog nog ver weg, maar de toekomst blijft onzeker.

In Duitsland is al veel duidelijker te zien welke kant het heel snel kan opgaan. Zeker, Merkel houdt nog steeds vast aan haar welkomstcultuur. Maar ze wordt nu al gedwongen om in te binden. En dan hebben we het alleen nog maar over de landelijke politiek. Binnen de maatschappij in Duitsland wordt de strijd intussen steeds scherper. Iedere nacht branden er geplande onderkomens voor vluchtelingen af. Soms wel 2 per nacht. De aanslagen komen voor over het hele land, en zeker niet alleen in het oosten. Daar komt nog bij dat er iedere avond Nazi marsen zijn in steeds meer verschillende plaatsen. Gelukkig is er ook nog steeds weerstand tegen de bruine horden. Maar de situatie wordt steeds gevaarlijker. Er zijn ook aanvallen op vluchtelingen, vrijwilligers die met vluchtelingen werken en lokale politici. Het aantal bedreigingen is intussen niet meer te tellen. De cijfers van de Duitse overheid spreken boekdelen. Tot afgelopen week zijn er in heel Duitsland 630 extreem rechtse aanvallen uitgevoerd. In heel vorig jaar waren het er maar 200. Het cijfer voor dit jaar zal zeker nog verder stijgen.

Het is nog te vroeg om te zeggen dat de zaak volledig uit de hand aan het lopen is, maar je moet je wel afvragen hoe ver het nog kan gaan. De extreem rechtse groepen zoals de NPD, Pegida en de AfD hitsen steeds grotere groepen op en op de Duitse radio wordt openlijk gezegd dat zogenaamde extreem rechtse knuppelcommando’s in een aantal Duitse steden actief zijn. Als de chaos nog iets groter wordt kun je gerust stellen dat de basis voor een burgeroorlog nu gelegd wordt. Terwijl de burgerlijke politici elkaar bestrijden kan extreem rechts vrij zijn gang gaan. Het is ook duidelijk dat in een aantal gebieden de politie wegkijkt als er aanslagen worden gepleegd.

We moeten vrezen dat dit nog maar het begin is. De krachten die Europa in chaos willen storten beginnen hiermee aardig succes te krijgen. Dat is een zeer zorgelijke situatie die we gerust als een tikkende tijdbom kunnen bestempelen. We moeten ook niet vergeten dat de krachten die de vluchtelingenstroom sturen dezelfde belangen hebben als de fascisten die het vuile werk op straat opknappen. De grootste aanstokers van dit alles zijn de Amerikanen in samenwerking met anderen, waaronder Turkije. Het is geen toeval dat Turkije probeert om Europa te chanteren met de vluchtelingencrisis. Men dreigt steeds meer vluchtelingen te sturen als Turkije, dat een ordinaire dictatuur is geworden, geen lid mag worden van de EU. Natuurlijk wil men ook geld en de onderdrukking van de Koerden. Europa is hard op weg om op deze eisen in te gaan waardoor de Turkse repressie nog veel meer mensen zal treffen. Zo groot is de nood intussen in Brussel.  

Daar komt nog bij dat we lang niet alle informatie krijgen op dit gebied. Nu pas is gebleken dat begin oktober een IS strijder is Italië is gearresteerd die zich had uitgegeven als een bootvluchteling en met de andere vluchtelingen was meegekomen. Pas toen zijn vingerafdrukken werden genomen bleek wie hij was. Dit nieuws is expres door de autoriteiten wekenlang stil gehouden om geen paniek te veroorzaken. Men wil immers de “sfeer” niet bederven. Bij iedere gelegenheid herhalen ministers van alle landen dat de IS de vluchtelingenstroom niet misbruikt om hun strijders Europa in te sluizen. Dit blijken nu dus allemaal leugens. Men houdt het gewoon onder de pet.

Jammer genoeg realiseren veel mensen in Europa nog steeds niet wat er precies aan de hand is. Velen hebben wel het gevoel dat er iets niet klopt, maar veel verder wordt er niet gedacht. Conclusies worden al helemaal nauwelijks getrokken. Precies daarin schuilt het grote gevaar. Als we de Amerikanen en de fascisten de voet dwars willen zetten, als we de chaos willen voorkomen die steeds meer een feit wordt, dan moet Europa nu wakker worden. Dat is de enige manier om de tikkende tijdbom die ons allemaal bedreigd, onschadelijk te maken.

donderdag 5 november 2015

LESSEN IN DEMOCRATIE



Nederland staat een nieuw fenomeen te wachten, en ook nog uit onverwachte hoek. Volgend jaar, op 6 april om precies te zijn, zal er een referendum worden gehouden over het associatieverdrag tussen de Europese Unie en de Oekraïne. Is er plotseling democratie uitgebroken in het Nederlandse politieke bestel, of zit het toch anders? Een kleine zoektocht naar antwoorden.

Het is niet zo dat het referendum voor Nederland nieuw is. We herinneren ons allemaal nog het referendum over de Europese Grondwet, dat uiteindelijk maar weinig effect heeft gehad, omdat de Nee stem werd genegeerd. Maar het referendum dat nu voor 6 april op de rol staat is toch anders. Het is de eerste keer dat er een adviserend referendum wordt gehouden over een wet die eigenlijk al is aangenomen. We kunnen ook gerust zeggen dat de Nederlandse overheid niet blij is met de nieuwe stemming, maar men kan er niets aan veranderen, dus wordt er het beste van gemaakt.

Het referendum is aangevraagd door een groep die zich GeenPeil noemt. Het is een uitvloeisel van de GeenStijl website die op zijn beurt weer een frontorganisatie van De Telegraaf is. Dat geeft al meteen aan dat het plan voor het referendum uit rechtse hoek komt. Dat is te betreuren, maar op zich gaat het wel om een belangrijke zaak. We moeten niet vergeten dat de EU bezig is een associatieverdrag aan te gaan met een land dat door fascisten wordt geregeerd die via een illegale coup, gestuurd door de VS, aan de macht zijn gekomen. Daar komt nog bij dat de junta in Kiev meer dan 8000 van haar burgers heeft vermoord in een burgeroorlog in het Oosten die op dit moment min of meer bevroren is.

Het is een grof schandaal dat Europa opnieuw voor Amerikaanse druk is gezwicht en het verdrag heeft geaccepteerd, zonder ook maar een woord van protest te laten horen over de misdaden van Kiev. De Nederlandse regering stemde zonder problemen in en blijft beweren dat het verdrag goed zal zijn voor Nederland. Natuurlijk gaat het dan weer om handel en financiële belangen. Niet dat er met Kiev veel te handelen is, want het land is failliet en wordt alleen nog door de vele leningen van het IMF in leven gehouden. Leningen waar wij allemaal aan mee moeten betalen. Dit gebeurd natuurlijk zonder te vragen want zo democratisch is de EU niet. Ook dit verdrag is er gewoon door geramd zonder dat ook maar een Europese burger er iets over mocht zeggen.

Tot nu dan. Nu is er plotseling het referendum en je kunt Rutte en Koenders al horen jammeren dat door het referendum het verdrag niet op 1 januari 2016 kan in gaan, zoals de bedoeling was. Ook nu weer worden de belangen van de handel naar voren geschoven. Over wat er allemaal in de Oekraïne gebeurd verliest men geen woord. Dat mag immers niet van de bazen in Washington die het al erg genoeg vinden dat ze hun oorlog door het Minsk II verdrag niet kunnen voortzetten. Europa blijft dus achter Kiev staan ondanks het feit dat de fascisten daar door de straten marcheren en iedere week mensen verdwijnen, meestal in de martelgevangenissen van het Oekraïense leger.

Nu is het niet zo dat de krachten achter het referendum zich druk maken over de misdaden van de Kiev junta. Op dat gebied zijn ze geen haar beter dan de criminelen die zich ministers noemen in Den Haag en Brussel. Waar het GeenPeil om gaat is dat het associatieverdrag een achterdeur kan zijn om de Oekraïne de EU binnen te loodsen. Daar kunnen ze ook nog best eens gelijk in krijgen. Via de normale weg is het land, dat in de totale chaos verkeert, niet tot het lidmaatschap van de EU te verheffen. Maar zo’n verdrag kan het begin van een proces zijn om de weg drastisch te bekorten. Precies dat ziet GeenPeil niet zitten, en terecht. Maar er zijn veel belangrijker argumenten om de Oekraïne te blokkeren, waar men aan voorbij gaat. Toch is het goed dat het referendum er komt, want nu hebben we de kans om het fascistische Oekraïne massaal af te wijzen.

Het gevaar is wel dat de Nee campagne tegen het verdrag totaal overgenomen zal worden door rechts en de populisten. Wilders heeft al aangekondigd dat hij voor een Nee stem zal gaan werven. Dat is vervelend, maar in feite onze eigen schuld. Het associatieverdrag met de Oekraïne is het zoveelste belangrijke onderwerp dat links in Nederland heeft laten liggen. Men is zelfs niet op het idee gekomen om met deze zaak aan de slag te gaan. Dit ondanks het feit dat het zeker leeft onder de bevolking. De meer dan 400.000 handtekeningen die GeenPeil heeft opgehaald bewijzen dit. Er waren in feite maar 300.000 handtekeningen nodig.

Er was dus hier iets te winnen geweest voor Nederlands links, maar opnieuw was het zwijgen oorverdovend en kon rechts het onderwerp zonder problemen wegkapen en voor haar eigen doeleinden gebruiken. Dat is steeds de houding van parlementair links als het om de Oekraïne gaat. Men accepteert gewoon de lijn van de VS en de EU en laat de fascisten in Kiev rustig hun gang gaan, met hier en daar een klein vraagteken of komma. Af en toe gaat Koenders zelfs een zak geld brengen voor het Oekraïense leger zodat er nog meer misdaden gepleegd kunnen worden, en ook daarover wint links zich niet of nauwelijks op.

Links staat met betrekking tot het referendum dus weer in de kou, maar kan dit nog goed maken door op te roepen om Nee te stemmen tegen het associatieverdrag. De SP heeft dit intussen gedaan, maar dat is eigenlijk achter de feiten aan lopen. De SP heeft zelf immers het initiatief niet genomen en kan nu alleen maar reageren. Hoe actief er voor een Nee stem geworven gaat worden moeten we ook nog zien. Men wil de vingers niet branden, als het even voorkomen kan worden. Dat zou immers wel eens bovenwater kunnen komen als er over een jaar of wat weer coalitieonderhandelingen gevoerd moeten worden. Over GroenLinks zullen we maar helemaal zwijgen, want dat is te droevig voor woorden. Gelukkig maar dat deze namaakdemocraten niet overal de dienst kunnen uitmaken. Er is nu een instrument om het recht een klein beetje in eigenhand te nemen.

Niet dat we het verdrag met een Nee stem automatisch van tafel kunnen krijgen, het is immers een adviserend referendum wat inhoud dat de arrogante Haagse regeerders de uitslag gewoon naast zich neer kunnen leggen. Maar als de tegenstem maar groot genoeg is kunnen ze er steeds moeilijker om heen. Het is dus zaak om Nee te stemmen en ook voor een Nee stem te werven. Niet omdat we alleen de argumenten van GeenPeil accepteren, maar omdat we niets te maken willen hebben met de Kiev fascisten die een schandvlek voor heel Europa zijn en een bedreigend precedent. Dat is de ware kern van de zaak.

Rest ons om op te merken dat de Kiev junta nog wel eerst de winter moet overleven om ooit aan het verdrag toe te komen. De tegenstand en chaos in het land worden met de dag erger en de winterkoude en een lege maag hebben in de Oekraïne al eerder voor opstanden gezorgd. Hoe dat allemaal gaat aflopen zullen we in de komende maanden zien. Maar wat er ook gebeurd, we moeten de Kiev fascisten zondermeer buiten de deur houden, en daar hebben we nu in ieder geval een kans voor. Stem dus Nee! op 6 april en doe het voor de juiste redenen.