Heel soms, net als je als niets meer
verwacht, gebeurd er een wonder. Midden vorige week leek het er op dat de
Griekse regering zou toegeven aan de eisen van de EU en de geldschieters, en
een pak bezuinigingen accepteren die eerder als niet te verteren waren
bestempeld. Plotseling was hervorming van het pensioenstelsel bespreekbaar en
kon er ook met de BTW geschoven worden. Precies die punten waarvan Syriza
steeds had gezegd dat ze niet zouden worden geaccepteerd. Het leek dus op een
capitulatie en de kapitalistische media rapporteerde al smalend dat de Griekse
regering niet opgewassen was geweest tegen de druk van het verzamelde Europese
kapitaal en de intimidatie uit Washington. Men ging er al vanuit dat Tsipras gewoon
zou tekenen.
Maar de financiële terroristen
juichten te vroeg. De Griekse regering speelde het spel gewiekst en al snel
bleek dat er nog helemaal niets was geaccepteerd. Daarop volgde ronde op ronde
van koortsachtige onderhandelingen. Maar een oplossing leek alleen maar verder
weg te raken. Intussen begon de tijd te dringen en was het merkbaar dat de EU
en de geldhaaien steeds meer geïrriteerd raakten. Alle stoppen werden uit de
kast getrokken en de dreigementen logen er niet om. Maar vrijdagavond laat vond
de Griekse regering dat het mooi geweest was en men maakte bekend dat er een
referendum zou worden gehouden over de voorstellen van de geldschieters. Dit
referendum kreeg ook de steun van het parlement. Nu waren de rapen helemaal
gaar. Stampvoetend gingen Dijsselbloem en andere graaiers voor de camera’s in
Brussel te keer. Men voelde zich verraden, opgelicht en onderuit geschopt. Dit
terwijl men het zo goed voor had met de Grieken. De blanke woede straalde van
de gezichten af.
Maar de Griekse regering bleef bij het
besluit en Tsipras maakte duidelijk dat de eisen van de geldschieters zo
ingrijpend waren dat alleen het Griekse volk zelf hier een beslissing over kan
nemen. Hij zei er gelijk bij dat hij zou adviseren om tegen de voorstellen van
de EU te stemmen. Deze uitspraak leidde tot meer toevallen en oorlogstaal in
Brussel. Niet alleen was men verbolgen dat de eisen niet waren geaccepteerd,
veel erger was dat het Griekse volk om haar mening zou worden gevraagd. Voor de
zogenaamde “democratische” EU leiders is er geen grotere gruwel dan dat de
bevolking over de eigen toekomst mag beslissen. De bevolking mag wel de prijs
van de bezuinigingen betalen en langzaam doodbloeden, maar meebeslissen zit er
wat hun betreft niet in. Toch gaat dit nu gebeuren of Merkel en Co dit nu leuk
vinden of niet.
Vooral de Duitsers zijn woedend en
beschuldigen de Griekse regering van chantage. Dit terwijl ze zelf al maanden
niet anders doen dan de Griekse regering en het Griekse volk chanteren. Merkel
ziet haar hele snoeiharde bezuinigingsbeleid onderuitgehaald worden en dat kan
ze niet verkroppen. Ze kan eenvoudig weg niet accepteren dat iemand niet naar
haar luistert. Eerst was dat al met Poetin het geval en nu weer met
Griekenland. Leren van haar fouten is er natuurlijk ook niet bij. De EU leiders
hadden zich moeten realiseren dat er ooit een land zou opstaan en zeggen dat de
dictaten van de Eurozone niet langer geaccepteerd worden. Een beleid dat is
gebouwd op dreigementen en chantage wordt een keer onderuitgehaald. Dat is nu
gebeurd en het is prachtig om te zien hoe al deze zogenaamde deskundigen zich
geen raad weten en met knikkende knieën luisteren naar de verklaringen uit
Athene.
De leiding van de Eurozone heeft
Griekenland in deze positie gebracht en betaald hier nu een hoge prijs voor.
Ook de bevolking betaald een hoge prijs, maar veel Grieken zeggen dat ze al
niets meer te verliezen hebben. Het kan eigenlijk alleen maar beter worden. Maar
voordat dit gebeurd zal er nog een tijd van chaos zijn. Op zich hoeft dit niet
slecht te zijn want het wapen van de chaos wordt maar al te vaak onderschat.
Hoe het verder gaat zullen we in de komende dagen te weten komen. Voor
Griekenland is het nu belangrijk om een gesloten front tegen de geldschieters
en de EU te vormen. Dit geldt zowel voor de regering als ook de bevolking.
Misschien zal men de Eurozone verlaten en een nieuw begin maken als een
onafhankelijk land. Misschien zullen er ook nieuwe bondgenoten opduiken. Dat
alles moet nog duidelijk worden. Maar we kunnen al wel vaststellen dat de hele
zaak op een debacle is uitgelopen voor de Europese leiders.
Zij dachten rustig verder te kunnen
gaan met het uitzuigen van de volkeren van de Eurolanden. Dit terwijl ze zelf elke
week met een torenhoog salaris naar huis gaan. Nu hebben ze eindelijk gezien
dat hun spelletje niet altijd op gaat. Het kan zelfs het begin zijn van het
einde voor de hele Eurozone. Men weet zelf immers niet hoe het nu verder moet.
De verdragen zijn met zoveel arrogantie opgezet dat er niets in staat over de
mogelijkheid dat een land de zone zou verlaten. Vandaar ook de verbijstering in
Brussel en Berlijn. Het project begint af te brokkelen en dat is een goed teken
voor ons allemaal.
Het spreekt vanzelf dat de Europese
leiders alles zullen doen om de boel nog een beetje stabiel te houden. Ze
zullen de beurzen niet te veel later kelderen en ze zullen naar buiten toe
beweren dat de Eurozone niet in gevaar is. Maar achter gesloten deuren kun je
het knikken van de knieën duidelijk horen. Voor het eerst is de Eurozone en het
hele Euro project echt in gevaar. Niet door de Grieken, maar door de
onverantwoordelijk bankiersmethoden van de Europese Unie. Het hele project
hangt nu aan een zijden draadje en het is onmogelijk om te zeggen hoe groot de
schade uiteindelijk zal zijn. Het begin van het einde van de Eurozone betekend
voor ons allemaal het begin van zicht op een nieuwe toekomst. Daar zal nog wel
wat tijd over heen gaan, maar de scheuren in de Euromuren zijn nu voor iedereen
zichtbaar en de financiële terroristen doen hun uiterste best om het ware
verhaal zo veel mogelijk verborgen te houden.
Wat de Griekse regering betreft;
Syriza moet nu tonen dat de partij de uitdaging van het verlaten van de
Eurozone aankan. Het referendum en de oproep tot een Nee stem zijn het begin. De
spelletjes met de EU leiders moeten ophouden en de nieuwe voorstellen met
concessies moeten weer van tafel. Deze voorstellen zullen alleen maar als een
teken van zwakte worden gezien, en dat kan het volk nu niet gebruiken. Griekenland
moet zich voorbereiden op een andere toekomst buiten de Europese Unie. Het kan
het eerste land van velen worden als de sprong die Tsipras vorige week heeft
gewaagd wordt door gezet. Of Syriza echt de kracht heeft en ook de politieke
moed om tot het uiterste te gaan moeten we afwachten. Er zijn al stappen gezet
die eerst onmogelijk leken, misschien wordt het vervolg nog meer spectaculair. Wat men al heeft bereikt is dat de EU leiders
het niet aan durven om Griekenland echt failliet te laten gaan. Voor de
terugbetaling komt gewoon een nieuwe deadline over een week of 6. Dat is
precies het uitstel waar Tsipras om
vroeg, maar dan via de achterdeur. Er komt geen nieuw geld, maar dat is beter
zo. Dat zou alleen maar meer reden voor chantage zijn.
De rest van Europa kijkt met ingehouden adem naar het hele tafereel en voor de meeste mensen is het nog steeds een conflict op afstand. Maar dat is een verkeerde kijk. We hebben allemaal te maken met de chantage en het financiële terrorisme van de Euro leiders en hun instellingen. Als we een vrij Europa willen, dat ook een rechtvaardig Europa is, moeten we af van de Euro, de Eurozone en de hele Europese Unie. Pas als deze hele criminele maffia op de vuilnisbelt van de geschiedenis belandt, kan er een echt Europa ontstaan. Een Europa van en voor de volkeren, en niet een Europa van de bankiers en andere financiële terroristen. Kortom; een Europa voor ons allemaal, en zonder twijfel een socialistisch Europa.
