HET SLEUTELJAAR 2019

De feestweken naderen weer, en de eerste sneeuw is al gevallen. Dat betekend dat we het einde van weer een jaar in zicht hebben. We kunnen gerust stellen dat het een woelig jaar is geweest. Een jaar ook waarin de problemen alleen maar groter zijn geworden. Terwijl de armoede toeneemt, de massamigratie steeds meer consequenties begint te krijgen, en de islamisering een al maar grotere bedreiging wordt voor onze identiteit en tradities, beweren de leugenaars in de regering dat het alleen maar beter gaat. De economie trekt aan, zegt men. Er valt weer wat te verdienen, zegt men. En de maatschappij wordt steeds bonter, ook dat zegt men. Ze moeten wel denken dat we allemaal doof en blind zijn.

Als het allemaal zo goed gaat, waarom merken we daar dan niets van? De voedselbanken klagen dat ze de navraag niet meer aan kunnen, de stille armoede grijpt om zich heen. En hoe kan het ook anders? Iedere week kosten de boodschappen net iets meer. Dat telt al snel aan na een paar maanden. De zorgkosten gaan weer stijl omhoog in 2019, en gelijktijdig gaat de BTW in januari van 6 naar 9%, wat een verkapte belastingverhoging is. Is het een wonder dat er steeds minder mensen rond kunnen komen? Dat er steeds vaker mini jobs gezocht moeten worden om het nog enigszins te redden? Dat er zelfs gespeurd wordt naar statiegeld flessen? Dat alles in een van de rijkste landen ter wereld.

Nee, het is geen wonder als je het geld op de verkeerde manier besteed. Als er miljarden in grote projecten worden gestoken, die later weer nergens voor blijken te deugen. Als je de halve wereld naar Europa haalt, en deze gelukzoekers ook nog eens onderhoud zonder tegenprestatie. Als je aan alle idiote interventies die in Washington worden bedacht mee doet, terwijl je eigen mensen het nakijken hebben. Als je niet eens het lef hebt om te zeggen dat de dreigingen en de sancties tegen Rusland een keer afgelopen moeten zijn. We kunnen deze lijst nog eindeloos uitbreiden en voortzetten. Maar dat heeft geen zin. We moeten gewoon vaststellen dat de globalisten elite los is geslagen en een levensgevaarlijke bedreiging vormt voor ons allemaal. Deze realiteitsontkenners zullen niet rusten tot ze van Europa een rokende puinhoop hebben gemaakt.

Als je dit allemaal zo leest kun je alleen maar tot de conclusie komen dat we in een zwart gat staren. Maar wacht even, dat is toch deels een verkeerde analyse. Terwijl al deze zaken waar zijn, en steeds meer tot de dagelijkse realiteit worden, zie je ook dat grote groepen mensen in heel Europa wakker worden. Dat ze de huichelaars aan de top, en hun gelijkgeschakelde media, niet meer geloven. “Leugenpers! Leugenpers!” klinkt het op steeds meer demonstraties. Men spuugt op de betaalde leugenaars die ons 24 uur per dag om de tuin proberen te leiden. De onvrede is nog nooit zo groot geweest. Onvrede met de Brusselse criminelen van de EU, met leugenachtige regeringsleiders, en met de zogenaamde NAVO bondgenoten, die niets anders zijn dan levensgevaarlijke oorlogshitsers. Maar ook onvrede met de politieke correctheid, de genderwaanzin, en de mislukte Multi-Culti projecten. Steeds meer mensen hebben het gevoel dat ze de controle over de eigen leefomgeving aan het kwijtraken zijn. Ze merken dat de vrijheid van meningsuiting wordt ingeperkt, dat er weer censuur is, en dat ons vreemde culturen, ideologieën en religieuze gebruiken worden opgedrongen. Kortom; de spanning neemt toe, en het zal niet lang meer duren voordat het breekpunt is bereikt.

Daarom ook zal 2019 een sleuteljaar worden. Een jaar waarin we kunnen beslissen of we ten onder gaan of terugvechten met alle middelen die we hebben. Eigenlijk is het terugvechten al begonnen. Kijk naar de vele demonstraties en acties in Duitsland tegen het migrantengeweld van Merkels gasten. Kijk ook naar de woede in Groot Brittannië over het ondermijnen van de Brexit beslissing. En kijk bovenal naar de Gele Hesjes opstand in Frankrijk. Daar zijn mensen van heel verschillende achtergronden, van extreem links tot extreem rechts, de straat op gegaan om te laten zien dat ze het niet langer pikken. Ze zijn vast van plan om de elitaire Macron af te zetten, die nog maar kort geleden als een reddende prins werd binnengehaald. Macron zou een verfrissende wind brengen, werd er toen gezegd. Intussen is duidelijk dat hij alleen een muilheld is, die geen cent geeft voor zijn eigen volk. Geen wonder dus dat de onrust toeneemt, ook in andere landen.

Wordt het niet eens tijd dat ook Nederland wakker wordt? De Gele Hesjes hebben bewezen dat er met protest wat te halen is. De benzineprijs verhoging is van tafel, en er zijn ook andere maatregelen aangekondigd. Niet omdat Macron dit wil, maar omdat hij weet dat hij terug moet, om toch nog iets van zijn miserabele politieke carrière te redden. Actievoeren werkt dus, mits we het allemaal samen doen, en er genoeg mensen de straat op gaan. En dan mag er best eens iets aan gruzels gaan. Daarmee bedoelen we niet het zinloos plunderen van winkels of het inslaan van ramen. Maar een paar symbolen van de heerste elite mogen gerust sneuvelen. Wie immers niet horen wil, moet maar voelen.

Ook in Nederland zijn er voldoende eisen te vinden om voor te vechten. Laten we er een paar noemen: daling van de zorgkosten en de onnodig hoge huren. De AOW leeftijd terug naar 65. Geen massamigratie meer, en terugtrekking van de Nederlandse handtekening onder het migratie pact. Een echte vrije pers, en de omverwerping van de globalisten elite. Een onmiddellijk einde aan de islamisering. Plus terugtrekking uit de EU en de NAVO. Er zijn zeker nog meer punten die we kunnen noemen, maar al deze zaken zijn op zichzelf al belangrijk genoeg om de straat voor op te gaan.

We hebben in de laatste maanden gezien waar de globalisten bang voor zijn, en waar ze niet tegenop kunnen. Een eensgezind volk is immers een vlijmscherp wapen. Als er genoeg mensen mee doen, is er zelfs geen noodzaak voor geweld. Dan gaat het alleen nog maar om de krachtsverhoudingen. In Frankrijk hebben revolutionair links en revolutionair rechts elkaar op de straat gevonden. Voor de heersers is dit een dodelijke combinatie. Daarom ook is men constant bezig om de groepen tegen elkaar op te zetten. Als we ons niet laten opdelen, en gezamenlijk standhouden is een overwinning bijna gegarandeerd.

We staan nu op de drempel van de feestweken, en dat biedt een prachtige kans om over al deze zaken goed na te denken. Gelijktijdig kunnen we ons voorbereiden op de confrontaties die in het sleuteljaar 2019 gaan komen. We hebben het dan niet over onbelangrijke zaken, zoals de Europese verkiezingen. We hebben het eerder gezegd, maar de kracht ligt in de herhaling: parlementen zijn alleen spreekbuizen, de macht ligt op de straat. En precies die macht moeten we grijpen om de toekomst van ons allemaal veilig te stellen.

In de komende twee weken zullen ook wij nadenken, over hoe we de vele uitdagingen in het komende jaar gaan aanpakken. Het volgende artikel verschijnt daarom op donderdag 10 januari 2019. Wij wensen iedereen fijne feestdagen en een strijdbaar en wakker begin van het nieuwe jaar.

WAAROM WE EEN OVERWINNING KUNNEN VIEREN IN DE CAMPAGNE TEGEN HET PACT

Begin deze week tekende een aantal VN staten in Marokko het intussen beruchte Global Pact for Migration. Van de 193 leden schijnen er 163 het pact te steunen. Eigenlijk waren er maar 150 landen echt aanwezig, dus ergens klopt er iets niet. De ondertekening vond plaats nadat wij, en vele medestanders in heel Europa, maanden lang strijd tegen dit verwerpelijke document voerden, dat als doel heeft de volksuitwisseling legaal en compleet te maken. Op het eerste gezicht zou je dus kunnen zeggen dat het ons niet is gelukt om het pact van tafel te krijgen. Dat klopt, maar toch kunnen we zonder twijfel zeggen dat we een enorme overwinning op de elite hebben geboekt. Een overwinning die in het begin eigenlijk uitgesloten leek. Niet overtuigd? Laten we dan maar eens kijken waarom een kleine maar heftige viering zeker op zijn plaats is.

Toen de campagne tegen het pact in augustus hier en daar in Europa begon, was de inzet van de globalisten elite duidelijk; na twee jaar van onderhandelen met Duitsland als de drijvende kracht, moest het pact dit jaar zo geruisloos mogelijk ondertekend worden. Men wilde geen oppositie, geen kritiek en al helemaal geen publiciteit. Daarom ook was het pact tot een zogenaamde “soft law” verklaard. Op die manier hoefde het stuk niet in de nationale parlementen besproken te worden. De bepalingen, die Europa voorgoed zouden veranderen, konden dan door de achterdeur ingevoerd worden nog voordat iemand het in de gaten had. Dat plan hebben we allemaal samen met een doffe dreun opgeblazen. Toen in Oostenrijk de campagne van start ging, begonnen veel mensen heel langzaam wakker te worden. Maar voor lange tijd leek dit niet voldoende. In het begin had het er alle schijn van dat we roepende in de woestijn waren. Maar, en daar mogen we gerust een beetje trots op zijn, we bleven hardnekkig volhouden.

Er kwamen artikelen, posters, petities en flyers. Er werden brieven geschreven aan politieke partijen, parlementsleden en zelfs aan diplomaten. Dit gebeurde over heel Europa. Voor dat de campagne begon hadden alleen de VS en Hongarije besloten niet mee te doen. Lange tijd bleef dat zo. Tot Oostenrijk, onder druk van de activisten en de bevolking, besloot om uit het pact te stappen. Het was het eerste land in Midden Europa dat deze stap zette. Op dat moment begon de sneeuwbal te rollen. Steeds meer mensen kregen in de gaten wat er in het pact stond en de regeringen kwamen onder druk. Het aantal landen dat uitstapte of twijfels aantekende nam steeds meer toe. Denemarken, Israel, Bulgarije, Tsjechië, Slowakije, Zwitserland, Italië, Estland, Slovenië, Australië, Kroatië, China, Polen, Japan, Zweden, Zuid Korea, Chili, en zelfs Nederland en België. België en Nederland tekenden wel, maar in België leidde het pact tot een kabinetscrisis en een minderheidsregering, en Nederland legde een aparte verklaring af waarin men duidelijk maakte dat de Nederlandse regering alleen binnen de boot zal blijven zo lang het pact niet bindend is. Komt dat er toch van, en die kans is levensgroot, zal ook Nederland de handtekening terugtrekken. Brazilië zal dat waarschijnlijk al in januari doen.

Tegen de wil van de elite en de verschillende regeringen in, is het pact toch besproken in een aantal parlementen. In Nederland was hierbij het Forum voor Democratie de drijvende kracht. Hier en daar is er zelfs over gestemd. Het resultaat is dat nu iedereen de kans heeft gehad om te zien wat er in het pact staat, en hoe gevaarlijk de inhoud is. Dat was ook duidelijk op straat te zien. In een aantal landen werd tegen het pact gedemonstreerd. Dit gebeurde ondermeer in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Groot Brittannië. In Frankrijk werd de campagne tegen het pact opgepakt door de Gele Hesjes. Overal gebeurde wel wat, en veel mensen raakten betrokken die normaal gesproken buiten de politiek blijven. Terwijl dit allemaal gaande was, kwam het pact stap voor stap ook in de media. Eerst hield de gelijkgeschakelde pers in heel Europa zich aan het zwijggebod van de elite, maar dit bleek niet houdbaar. Natuurlijk viel men in het algemeen het pact niet aan, maar er was tenminste publiciteit, en er waren ook positieve uitzonderingen zoals Elsevier in Nederland.

Natuurlijk was er veel kritiek op de tegenstanders, maar gelijktijdig werden de details van het pact gepubliceerd, en dat was nu precies de bedoeling. Er zullen nog steeds mensen zijn die niet weten wat het pact is. Maar iedereen die het wil weten heeft nu de kans, en dat was aan het begin wel anders. Natuurlijk leverde dit woedende reacties op van die partijen die deel uit maken van de elite. Het liep immers allemaal niet zo als men jarenlang had gepland. Kijk alleen maar naar de kaart van Midden Europa, en je ziet dat praktisch het hele gebied van Denemarken tot aan Italië buiten het pact blijft. Juist deze landen had de elite nodig om de bevolkingsuitwisseling een feit te maken. Dat is een gevoelige klap die men niet zo snel te boven zal komen. Het zal nu ook veel moeilijker worden om het pact met terugwerkende kracht toch bindend te maken. Veel regeringen zijn op hun hoede, en ook de volkeren in de verschillende Europese landen weten nu waar ze op moeten letten. Dat is een verworvenheid waar we aan het begin van de campagne niet echt op konden rekenen. We hebben allemaal samen het spelletje van de globalisten in de war geschopt. Laat dus niemand geloven dat actievoeren geen zin heeft.

En het gaat nog verder. Oostenrijk heeft nu besloten om ook buiten het tweede pact, het vluchtelingen pact te blijven. De Oostenrijkse regering zal dat tweede pact alleen voor kennisgeving aannemen, en zich blijven houden aan de bepalingen die staan in de Verklaring van de Rechten van de Mens. Ook dat is weer een overwinning, omdat Oostenrijk eerst wel degelijk van plan was het vluchtelingen pact te accepteren. We kunnen allemaal samen best een beetje trots zijn op wat er is bereikt. Onze overwinningen zijn zeldzaam, dus als een keer iets lukt, moeten we dat ook na behoren vieren. Dat is intussen ook al op verschillende plaatsen gebeurd.

Blijft natuurlijk de vraag: Hoe nu verder? Het spreekt voor zich dat de elite de plannen niet zo maar zal opgeven. Ze zullen proberen om de bevolkingsuitwisseling toch door te zetten. Maar dat zullen ze nu in het volle daglicht moeten doen, en niet meer in de schaduw. En, wij zullen klaar staan om iedere keer opnieuw in te grijpen als men iets probeert. Ook kunnen handtekeningen die nu nog onder het migratie pact staan later weer worden ingetrokken. De wind in Europa is aan het draaien, en in de toekomst zal de elite het een stuk moeilijker hebben. Laten we daarom allemaal samen de strijd voortzetten. Het gaat immers om onze toekomst en de toekomst van de komende generaties, en dat is geen kleinigheid.

Terwijl de globalisten elite het migratie pact vierde in Marokko, pleegde een islamitische terrorist een aanslag op een Kerstmarkt in Strassbourg, het tweede hoofdkwartier van de Europese Unie. Drie mensen werden doodgeschoten door de 29-jarige moordenaar, die op een lijst van 20.000 gevaarlijke salafisten stond. Twaalf mensen raakten gewond. Een poging eerder op de dag om de man te arresteren mislukte, omdat de Franse politie te laat was. Er werden wel granaten in zijn woning aangetroffen. Dit is het ware gezicht van het Europa van het Pact, het Europa van Merkel en Macron. Ons antwoord: VERZET! VERZET! VERZET!   

                 

DUISTERE WOLKEN IN HET OOSTEN

Het westerse leugenapparaat tegen Rusland draait weer op volle toeren. Met veel krijgsgebrul krijgt Moskou de schuld van de confrontatie tussen de marine van de Oekraïne en de Russische marine in de buurt van de Krim. Dat het de Oekraïense schepen waren die zonder waarschuwing de Russische wateren binnen voeren, lijkt geen enkel lid van de leugenpers te interesseren. Toch is het overduidelijk dat het om een provocatie van Oekraïense kant gaat. De schepen werden gestopt en de bemanningen gevangen genomen. Hierbij werd ook gebruik gemaakt van wapens omdat de Oekraïners zich erg agressief gedroegen. De bemanningen zijn al voor de rechter geweest, en moeten zich verantwoorden voor illegale grensoverschrijding. Dat ze schuldig zijn hoeven we niet te betwijfelen, en het is dan ook goed dat ze in de gevangenis nog een poosje over hun acties mogen nadenken.

Natuurlijk bleef het niet bij deze provocatie. De Oekraïense leider Poroschenko riep meteen de uitzonderingstoestand uit. Niet omdat hij denkt dat Rusland ieder moment zal binnenvallen, daar is immers geen sprake van. Hij wil gewoon de spanning nog wat opdrijven. Met hetzelfde doel heeft hij besloten dat Russische mannen tussen de 16 en de 60 jaar de Oekraïne niet in mogen. Sommige commentatoren zeggen dat dit alles nu gebeurd omdat Poroschenko bang is dat hij bij de volgende verkiezingen, in maart 2019, zal worden weggestemd. Deze commentatoren hebben de situatie in de Oekraïne nog steeds niet begrepen. We zullen een kleine hint geven. Kort voor de marine provocatie bij de Krim kreeg Poroschenko bezoek van de Duitse regeringsleidster Merkel. We kunnen er gerust vanuit gaan dat dit geen toeval was.

Zoals al ontelbare keren eerder kwam Merkel haar instructies persoonlijk brengen. De spanning moest weer omhoog, en er was een nieuwe stok nodig om Rusland mee te slaan. Poroschenko gehoorzaamde natuurlijk, en het resultaat is intussen voor iedereen zichtbaar. Zoals gezegd was het niet de eerste keer dat Merkel, in opdracht van haar meesters, ingreep in de situatie in de Oekraïne. Ook tijdens het Maidan conflict in 2013-2014 was zij direct betrokken. De zogenaamde oppositie leiders reisden in die tijd regelmatig naar Berlijn om nieuwe bevelen in ontvangst te nemen. Op dit gebied is er niets veranderd. De Oekraïne is nog steeds de stormram waar het westen de grote oorlog mee denkt te beginnen. Dat de Oekraïense bevolking dan het eerste slachtoffer zal zijn, is voor Merkel geen probleem. Zij vindt het niet voldoende om haar eigen volk door de massamigratie en islamisering in gevaar te brengen, ook andere volkeren worden door haar gebruikt en misbruikt. Natuurlijk gaat ze niet zelf de handen vuil maken. Toen de Oekraïne om militaire steun vroeg werd dit geweigerd. Sterven mogen de Oekraïners alleen doen, maar de bevelen moeten wel opgevolgd worden. Het bekende beeld dus.

Niet dat dit alles Merkel’s eigen idee is, zij is immers niets meer dan een marionet van de Amerikanen. Ook zij krijgt haar bevelen, en die komen vooral uit de hoek van de oorlogshitsers. Daarom ook is het onzin om te denken dat de acties van Poroschenko iets met verkiezingen te maken hebben. De Oekraïne staat volledig onder westerse, lees Amerikaanse, controle, en Poroschenko mag nog niet eens zijn veters strikken zonder het eerst aan Berlijn en Washington te vragen. Blijkbaar vinden deze schimmige figuren het nu tijd om weer wat stappen verder te gaan. Dit is een levensgevaarlijk koers, omdat Moskou natuurlijk niet voor altijd geduld zal hebben. En terecht, er zijn grenzen en rode lijnen, en het is steeds het westen dat deze grenzen en rode lijnen weigert te respecteren. Dat zal op een zeker moment consequenties hebben. Dit zal echter pas gebeuren als Moskou het als juist ziet. President Poetin zal nooit toestaan dat het westen de agenda opstelt. Dat heeft hij meer dan eens bewezen. Maar hij zal ook niet aarzelen als hij meent dat het westen te ver gaat. Dan zullen alle remmen los gaan.

Maar voor het zo ver is moeten we toch even kijken naar de bevolking van de Oekraïne. Ooit was het een land waar 40 miljoen mensen behoorlijk konden leven. Het was natuurlijk geen paradijs, maar iedereen had de kans om een goed bestaan op te bouwen. Tot de westerse elite zich met het land ging bemoeien. Zuipers als Juncker en Schulz beloofde het volk een gouden toekomst in de Europese Unie. Om die toekomst te bereiken moest er wel afstand van Moskou worden genomen, en moest de leiding van het land weg. De bevolking trapte er in, en met hulp van Soros en ander gespuis werd de Maidan opstand georganiseerd. Intussen weten we wat het resultaat is van dit alles. De Oekraïne werd door een oorlog in tweeën gescheurd, omdat de wijze mensen in het oosten niet naar de fascisten en de CIA agenten in Kiev wilden luisteren. De oorlog maakte veel slachtoffers, en de huidige leiders hebben de economie aan stukken geslagen om hun eigen zakken te spekken. Veel mensen leven nu in armoede, en het land is nog maar een schaduw van wat het ooit was. De bevolking is ook geslonken; 1.5 miljoen mensen trokken naar Rusland om de oorlog te ontwijken, en 1 miljoen mensen leven nu in Polen omdat er in hun eigen land geen korst droog brood te verdienen is. Allemaal slachtoffers op het altaar van de westerse waanzin.

En nog is het niet voldoende, want het westen dringt al weer aan op het voeren van de volgende oorlog. Het is jammer dat niet meer mensen dit spel door zien en in opstand komen. Natuurlijk zijn er protesten van links en rechts, en natuurlijk lopen er steeds soldaten weg uit het leger om ergens onder te duiken. Maar het is niet voldoende, de machthebbers en hun westerse meesters zitten er nog steeds. En ze willen nog steeds bloed zien. Als er een volk is in Europa dat het recht heeft om een volksopstand te beginnen, is dat de bevolking van de Oekraïne. Een opstand tegen Berlijn, Brussel en Washington. Het is de enige weg uit de impasse.

Als dit niet gebeurd zal Merkel nog vaker langs komen om nieuwe zelfmoordplannen te presenteren. De oorlog zal komen, en de Oekraïners mogen sterven voor de westerse belangen. We hebben het dan eigenlijk over de Amerikaanse belangen, want ook west Europa zal slachtoffer van zo’n oorlog worden. Voor alle duidelijkheid, deze plannen komen niet uit de koker van Trump. Ze zijn al veel langer in omloop en zijn uitgewerkt door de “deep state”, de alles overheersende oorlogslobby. Trump heeft hier geen controle over. Dit werd maar weer eens duidelijk, toen hij recentelijk een pers conferentie gaf met Merkel samen. Trump begon uit te leggen dat het wat hem betreft tijd wordt dat Duitsland een vredesverdrag krijgt, dat eindelijk een einde zal maken aan de nasleep van de Tweede Wereld Oorlog. Merkel, die hier niet op had gerekend, keek hem aan als of ze hem ter plekke wilde vermoorden. Zij weet dat een vredesverdrag het einde van de huidige BRD zal betekenen, en haar bazen willen natuurlijk niet dat er een onafhankelijk Duitsland zal ontstaan. Wie die bazen zijn kunnen we intussen allemaal zelf invullen.

Wat er met de Oekraïne is gebeurd, moeten we zien als een afschuwwekkend voorbeeld van wat er kan geschieden als de westerse globalisten een land op de korrel nemen. Daarom hebben we sterke onafhankelijke Europese landen nodig, met bewuste volkeren, die de plannen van de globalisten en de Multi-Culti ideologen doorzien en bestrijden. We hebben het zelf in de hand, en kunnen ons losmaken van de criminelen die sinds 1945 Europa hebben geregeerd. Een heldere toekomst ligt binnen handbereik, we hoeven hem alleen maar te grijpen. In Frankrijk hebben de Gele Hesjes hier al een begin mee gemaakt.