donderdag 30 maart 2017

ANTIFASCISME EN VOETBAL SAMEN IN HAMBURG

De supporters van de Hamburgse voetbal verenigingen, HSV en FC St Pauli, zijn niet bepaald vrienden. Omdat de clubs op dit moment in verschillende competities spelen valt het met de onderlinge conflicten nog al mee. Maar dat is ooit heel anders geweest. Bij wedstrijden waar de clubs tegen elkaar speelden, stonden de supporters elkaar regelmatig naar het leven. Toch was er deze week een opmerkelijk initiatief dat in dit alles verandering lijkt te brengen. Aanhangers van de twee verenigingen besloten tot een gezamenlijk actie gericht tegen het fascisme van toen en nu.

Meer dan 100 supporters van HSV en FC St Pauli kwamen samen voor wat een antifascistische rondgang werd genoemd. Ze maakten een gezamenlijk tocht door de straten van Hamburg die voor de oorlog tot de Joodse wijk behoorden. Het ging om het zogenaamde Grindel viertel, een buurt die, tot de deportaties door de Nazi’s, veel Joodse bewoners telde. De supporters trokken langs huizen die werden gebruikt om Joden bij elkaar te drijven nog voor dat de deportaties begonnen. Ook werd een kazerne bezocht waar ooit het politiebataljon 101 gevestigd was. Deze eenheid heeft in de jaren 40 duizenden Joden in het oosten vermoord.

De deelnemers aan de tocht kregen ook uitleg over de zogenaamde struikelstenen, die intussen in veel landen zijn gelegd voor de huizen van Joden die de deportaties en de vernietigingskampen niet hebben overleefd. De stenen vermelden naam, geboortedatum en waar de gedeporteerde is vermoord en wanneer. Een van de fans zei later dat hij de stenen vaak had gezien maar eigenlijk nooit echt had geweten wat het verhaal was achter de naam op het koperen plaatje. Dat was nu anders, en hij kon zich meer inleven in de situatie.

Dat was precies de bedoeling van de rondgang. Voor veel jongeren zijn de oorlog en de misdaden van de Nazi’s een ver verleden, en iets waar je op school wat van hoorde. Een initiatief zoals deze rondgang maakt, duidelijk dat de sporen van dat tragische verleden nog steeds zichtbaar en heel dichtbij zijn. Dat brengt het verleden tot leven, en maakt het ook makkelijker om verbindingen te leggen naar de huidige fascistische dreiging. De organisatoren van de rondgang zien het initiatief dan ook als een groot succes.

Het zal lezers misschien bevreemden dat juist voetbalsupporters zich met dit soort zaken bezig houden. Maar voor Hamburg is dit geen bijzonderheid. Vooral FC St Pauli en haar aanhang komen op voor linkse denkbeelden, en zijn al jaren betrokken in de strijd tegen fascisme. Bij HSV, een veel grotere club, is dat wat minder, maar ook deze club wordt als progressief en een volksvereniging gezien. Het heeft allemaal te maken met het Rode Hamburg van vroeger. De stad kent een lange traditie van strijd zowel tegen het fascisme, als ook tegen de uitwassen van het kapitalistische systeem. Hamburg kende in de jaren 20 en 30 veel aanhang voor de arbeiderspartijen, de SPD (sociaal democraten) en de KPD (Communisten). Het was ook de stad van KPD leider Ernst Thalmann, die tegen het einde van de oorlog door de Nazi’s werd vermoord.

Natuurlijk is er sinds die tijd veel verandert. De KPD is nog steeds verboden, en de SPD is, zoals overal, steeds meer naar rechts opgeschoven. Toch blijven veel Hamburgers het linkse gedachtegoed trouw, en dat weerspiegelt zich ook onder de voetbalaanhang. In het stadion van FC St Pauli, het Millerntor, is het geen bijzonderheid om politieke spandoeken te zien. Ook rode vlaggen, soms met hamer en sikkel, zijn geen uitzondering. Het stadion zal in de komende tijd ook worden gebruikt voor een grote vergadering, om de strijd te plannen tegen de G20 top die dit jaar in Hamburg wordt gehouden. De zogenaamde wereldleiders, die dan in juli naar Hamburg komen, zullen merken dat ze niet welkom zijn.

Voetbalsupporters worden vaak als oppervlakkig gezien, met alleen maar interesse in alcohol en geweld. Dat is een van de vele medialeugens, en de fans in Hamburg bewijzen dat het ook heel anders kan. Clubs als FC St Pauli en de HSV staan midden in hun gemeenschappen en zetten zich ook op vele terreinen in. Dat geldt ook voor de supporters, maar daar wordt weinig over geschreven. Overigens worden de verrichtingen van de fans, zoals de antifascistische rondgang, wel uitgebreid in de Hamburgse media beschreven. Een aantal journalisten liep zelfs mee. Ook dat zul je elders niet snel zien gebeuren. De media hebben alleen interesse als het gaat om geweld en rellen.

Tot slot laten we een FC St Pauli fan aan het woord, die mee liep en bij iedere wedstrijd van de club te vinden is. “Mijn grootouders hebben in de jaren 30 en 40 strijd tegen Hitler gevoerd. Hier in deze stad, wat ook mijn stad is. Zij hebben gezien hoe hun Joodse buren werden weggehaald en nooit meer terugkwamen. Zij wisten wat onrecht was. Maar ook vandaag zien we nog steeds onrecht overal waar je maar kijkt. Wij proberen daar wat aan te doen, omdat alleen maar langs de kant staan niet helpt. Ik neem zowel mij St Pauli vlag als ook een rode vlag mee naar de wedstrijden, thuis, maar soms ook uit. Sommigen zien dat als ouderwets en iets wat niet meer bij vandaag past. Maar voor mij, en eigenlijk voor ons allemaal bij de club, is het gewoon een levend iets. Niet iets van het verleden, maar juist van nu en voor de toekomst. Veel te veel tradities zijn verloren gegaan. Dat speelt de rijken en de uitbuiters in de kaart. Van dat soort figuren hebben we er ook zat in de stad. Zonder ideologie kun je tegen die lui niets ondernemen. Daar gaat het allemaal om. Als ik de vlaggen en de spandoeken bij onze wedstrijden zie, weet ik dat de strijd nooit zal stoppen. Dat wist mijn grootvader toen al, en dat is voor mij nog steeds zo. Door onze traditie zijn we sterk, voor altijd.”

G20 UPDATE


In de aanloop naar de G20 top wordt het intussen steeds onrustiger in Hamburg. In de laatste weken zijn twee keer aanslagen gepleegd op politievoertuigen. Hierbij zijn zeker 6 politiebussen totaal uitgebrand en 4 anderen raakten zwaar beschadigd. Anonieme linkse activisten hebben de verantwoordelijkheid opgeëist, en gezegd dat de politie de beschermer van de heersers is, en dus met alle middelen bestreden moet worden. Een geheim document van de politie, dat uitlekte en in handen kwam van de omroep NDR, laat zien dat de politietop zich grote zorgen maakt. Men verwacht dat er 4000 linkse betogers naar Hamburg zullen komen uit heel Europa, om de G20, top, waar ook Trump aan zal deelnemen, te blokkeren. De kans dat hier pittige rellen van komen is dus zondermeer aanwezig. We zien nu alleen nog maar de opbouw richting de grote protesten. Hamburg kan dus op een heet voorjaar rekenen. 

donderdag 23 maart 2017

NA DE VERKIEZINGEN; HOE VERDER OP LINKS?

Langzaam gaat het stof, opgewaaid door de Tweede Kamerverkiezingen, weer wat liggen. Dat betekend dat we nu een wat helderder beeld kunnen schetsen van wat er op 15 maart op links is gebeurd. Het gaat er niet meer om dat we eindeloos uitpluizen waarom er is gestemd zo als er is gestemd, dat laten we aan de zogenaamde deskundigen over. Zij weten ook niets, maar krijgen betaald om onzin in de wereld te zetten. Daar houden wij ons ver van, temeer ook omdat het geen enkele oplossing oplevert. Om te beginnen kunnen we niet anders dan vaststellen dat de uitslag voor links een complete ramp is geweest. Een ramp die al op grote afstand zichtbaar was, omdat de soft linkse clubs in het parlement geen enkele binding met de bevolking meer hebben. Rechts weet veel beter in te spelen op wat er onder de mensen leeft, en dat is misschien nog wel het meest vernietigende oordeel dat we over de huidige linkse partijen kunnen uitspreken.

De grootste klap viel natuurlijk bij de PvdA. En absoluut terecht. Als je bijna 5 jaar lang je leden, achterban en kiezers heb bedrogen en voorgelogen kun je niet anders verwachten. Eigenlijk was een nog groter verlies op zijn plaats geweest. Ondanks dat partijvoorzitter Spekman nu als zondebok het veld moet ruimen, blijft Asscher zitten en beweren dat er in de laatste jaren onder Rutte veel is bereikt. Hoe blind kun je zijn? Toch is de huidige positie van de PvdA niet uitzonderlijk. De sociaal democraten zijn al jaren bezig om in de oppositie met linkse geluiden te komen, terwijl men bij iedere gelegenheid in een rechts kabinet stapt. Daarop volgt dan weer een nederlaag en de oppositie, wat de cirkel weer rond maakt. Slachtoffer van dit alles zijn de goedwillende leden, die maar niet kunnen begrijpen dat hun partij al heel lang geen arbeiderspartij en nog nauwelijks links is. De heersende klasse zal echter nooit toestaan dat de sociaal democraten helemaal verdwijnen, want men heeft de club nog steeds nodig als politieagent om de arbeiders in toom te houden. In de vakbonden is het niet anders.

Natuurlijk is er nu wel speculatie over wat er moet gebeuren na het dramatische verlies. Rob Oudkerk heeft maar weer eens herhaald dat de hele partij maar opgeheven moet worden, en Plasterk wil een fusie met GroenLinks. Klaver mag dan wat hem betreft de nieuwe partijleider zijn. Dat is natuurlijk wel een manier om de verloren zetels terug te halen, maar het zal niet gaan werken. De PvdA is al heel lang voor links verloren, en het is alleen de beschermende hand van de heersende klasse die de partij in stand houdt. Voor GroenLinks is het dan ook helemaal niet interessant om met het wrakhout van de sociaal democraten opgeschept te worden. Dat kan alleen maar een blok aan het been van Klaver vormen.

Overigens is het niet zeker dat de PvdA altijd de bescherming van de heersende klasse kan blijven genieten. De tevens sociaal democratische SP vormt een prima tweede elftal op dit gebied. Waarschijnlijk vertrouwen de heersers de maoïstische wortels van de SP nog niet helemaal. Anders was hier allang het Griekse systeem ingevoerd waarbij de sociaal democraten werden vervangen door Syriza, een zogenaamd radicale linkse partij, die intussen braaf de orders van het internationale kapitalisme uitvoert. Over die wortels van de SP hoeft men zich eigenlijk allang geen zorgen meer te maken. De SP heeft nooit een echte identiteit gehad als de vertegenwoordiger van de arbeiders, en zal dat ook niet krijgen. Van tomatengooiers en eeuwige opposanten is men verworden tot een eenvoudige sociaal democratische partij die alleen nog oog heeft voor de macht. Voor de verkiezingen zei iemand dat de SP weer activistisch zou worden en dat het dus allemaal goed zou komen. Daar hebben we weinig van gemerkt, en zelfs als dat wel zo zou zijn, betekend het nog niets. Blind activisme zonder duidelijke ideologische fundering is niets meer dan de doodlopende weg waarop men zich nu bevindt.

In verschillende analyses wordt gezegd dat men hoopt op een discussie binnen de SP over een andere politieke lijn. Blijkbaar ziet men niet dat dit een gepasseerd station is. De kans is groot dat er een andere leider komt, maar de koers zal niet veranderen. Daarvoor is het huidige proces van verval al veel te ver gegaan. Er komt een punt waarop een ommekeer niet meer mogelijk is. Dat punt heeft de SP al heel lang geleden bereikt. Misschien merken de leden dat niet, en blijven ook ander linkse activisten hoop houden, maar de kiezers hebben het feilloos in de gaten. Daarom ook heeft de jarenlange stagnatie nu plaats gemaakt voor verlies. Sommige zeggen dat het verval komt omdat de SP zich nooit echt heeft uitgesproken tegen racisme. Als of dat de hele verklaring zou kunnen zijn. De kiezers die de SP, zeker door de vernietiging van de PvdA, zou moeten trekken hebben wel andere problemen dan zich druk te maken over uitspraken over racisme. Dan gaat het om banen, de zorg, de instroom van migranten, en de gevaren van de politieke islam. Daar zitten de zorgen van de kiezers, en precies daar laat links het afweten.

Voordat we kijken wat soft links zou kunnen doen, moeten we ook iets over GroenLinks zeggen. Hun winst is vooral afkomstig uit een aanslaande media campagne waarbij Klaver het nieuwe glimmende product was. Hij wekte hoop, vooral bij jongeren. Helaas zullen zij bedrogen uitkomen. We zeiden het laatst al; binnen niet al te lange tijd zal Klaver de Jonge Liberaal van het Jaar zijn, en zal hij GroenLinks het volgende kabinet Rutte inslepen. Hij zal nog wel even moeten bewijzen dat hij betrouwbaar is, maar dat zal wel geen probleem zijn. Na de komende Ruttetijd zal GroenLinks dan weer 4 zetels overhouden, net als na het Kundus debacle en het zogenaamde voorjaarsakkoord. We zien dus dat verraderspraktijken binnen GroenLinks al niet nieuw meer zijn.

Wat zou er dan moeten gebeuren? Er is geen echte toekomst voor links in Nederland als er niet eerst een grote schoonmaak komt. Het zou het beste zijn als GroenLinks zou fuseren, niet met de PvdA, maar met D’66. Dan heeft met het natuurlijke huis gevonden en kan Klaver Pechtold opvolgen als de laatste zijn hoed aan de wilgen hangt, en een leuke commissarisbaan opzoekt. Net als in Engeland zou je dan een liberaal democratische stroming krijgen. Naar buiten toe heel democratisch, maar in feite net zo dictatoriaal als de heersende klasse zelf. Het feit dat D’66 zich al heeft teruggetrokken van het lang gekoesterde referendum standpunt is hier van een mooi voorbeeld.

De SP kan dan met de overblijfselen van de PvdA fuseren, en een sociaal democratische partij worden niet alleen in daad, maar nu ook in woord. Wel zo eerlijk en gelijk een open plek creërend op links. Voor dat we dit tot een conclusie brengen nog even dit; zolang links niet echt notitie neemt van de zorgen en de problemen van de meerderheid van de bevolking heeft het geen toekomst. Veel te veel terreinen zij overgelaten aan rechts; de EU, de NAVO, vluchtelingen en migratie, en de dreiging van de politieke islam. Als dat niet verandert zal niemand de huidige partijen meer serieus nemen. Op dit moment is soft links net zo bruikbaar voor de arbeidersklasse als een lege bloemenspuit in een brandend huis.

Dan zijn er ook nog activisten die clubs als DENK en Artikel 1 als links zien. Wat een armoede als dat het nieuwe linkse antwoord zou moeten opleveren. DENK is niet meer dan een frontorganisatie van de Turkse AKP, en is al net zo intimiderend als de grote broer in Ankara. Artikel 1 is een partij van egotrippers die misschien de camera kan overtuigen, maar zeker niet de kiezer die op zoek is naar een links alternatief. Beiden zullen dan ook geen lang leven beschoren zijn, en aan onderlinge ruzies ten onder gaan. Daar komt nog bij dat het ontstaan van dit soort clubs het beste bewijs is dat het troetelkind van de sociaal democratie, de integratie, totaal is mislukt.


We zeiden het vorige week al, Nederland heeft weer een Communistische Partij nodig, die zich laat zien en initiatief toont. Natuurlijk hebben we niet de illusie dat het dan om een massapartij zal gaan. In ieder geval niet in eerste instantie. Maar er is intussen wel een behoorlijke plek op links voor een ideologisch sterke partij. Precies dat zou de rol van een Communistische Partij moeten zijn. Door eigen principieel gedrag andere linkse partijen opwekken tot actie, en gelijktijdig een einde maken aan het afzakken naar rechts van veel linkse organisaties, inclusief de vakbeweging. Het excuus dat het niet makkelijk is om een partij van de grond te krijgen gaat niet meer op. Als rechts partijen kan opzetten, en zelfs zetels winnen, waarom zou dat op links dan niet mogelijk zijn? Een Communistische Partij zou een begin kunnen maken met het terugwinnen van de verloren grond, en door eigen voorbeeld als spreekbuis kunnen optreden voor de arbeiders. Een betere wereld is mogelijk, maar dan moeten we wel de juiste route kiezen. Een beter moment als nu, zal er niet snel meer komen. 

donderdag 16 maart 2017

WEER JAREN RUTTE, WEER JAREN ELLENDE

Door het gebrek aan echte keuzes zat het er natuurlijk aan te komen. Opnieuw is de VVD de grootste partij geworden, weliswaar met een stevig verlies, maar Rutte kan toch aan de slag met de formatie van Rutte III. Dat betekent weer jaren van bezuinigen, uitbuiten en stelen. Natuurlijk zal hij op zoek moeten naar partners, en zal het allemaal weer een zware bevalling worden. Maar wie er ook in Rutte III stapt, er zal weinig veranderen in vergelijking met de laatste 5 jaar. In die jaren heeft de PvdA het VVD programma trouw uitgevoerd. Nu zullen anderen dat doen. Maar het resultaat zal hetzelfde blijven. En de toekomstige partners weten al wat ze te wachten staat. De vernietiging van de PvdA moet een waarschuwing zijn voor al het toekomstige Rutte coalitievee.

Wilders heeft weliswaar stemmen gewonnen en is de tweede partij geworden, maar hij heeft toch niet genoeg kiezers kunnen overtuigen en meeslepen in zijn populistische avontuur. Blijkbaar hebben voldoende mensen begrepen dat ook de populisten op termijn het antwoord niet hebben. Wel is het zo dat de winst die Wilders heeft geboekt aangeeft dat, net als eerder in Groot Brittannië en Amerika, een behoorlijk deel van de kiezers meer dan genoeg heeft van de politieke elite en hun leugenpers. Dat is een kaakslag voor het systeem, maar niet de doorbraak die nodig is om aan de macht van de huidige elite een einde te maken. Die doorbraak kan ook nooit het werk van de populisten zijn. Zij zijn zelf onderdeel van het systeem, en maken alleen gebruik van een andere visie. Het kapitalisme zullen zij nooit afvallen, en daarmee houdt het dan ook meteen op.

Natuurlijk kunnen we een hele analyse maken van met wie Rutte nu kan gaan regeren. Maar dat heeft weinig zin, omdat het geen enkel verschil zal maken als het om het beleid gaat. Wie wel of niet mee doet is dan ook niet van belang. Opnieuw zullen de mensen aan de onderkant het slachtoffer zijn van het Rutte beleid om de rijken te spekken terwijl de armen steeds verder het moeras in zakken. De uitholling van de zorg zal verder gaan, terwijl de premies door het plafond stijgen. De zorgverzekeraars wrijven nu al in hun handen. Kortom; de toekomst ziet er duister uit.

Omdat er geen andere weg was om dit alles duidelijk te maken heeft een aanzienlijk deel van de kiezers voor Wilders gekozen. Anderen stapten over naar GroenLinks. Zij die naar de PVV gingen hebben, met zeker veel twijfels, hun vertrouwen uitgesproken in de populisten. De populisten die de bovengenoemde zorgen en problemen wel serieus lijken te nemen, en ook af willen van de bemoeizucht en de uitbuiterstactieken van de Europese Unie. Zij zien ook de dreiging van de politieke islam, van ISIS tot AKP, veel helderder. Die dreiging zal in de toekomst alleen maar groter worden, zeker nu de 5de colonne van Erdogan, DENK, zetels heeft weten te scoren.

En echt links alternatief, dat zich tegen het systeem richt, was er opnieuw niet. GroenLinks heeft gewonnen, maar we kunnen er nu al vanuit gaan dat Klaver de volgende liberaal van het jaar gaat worden. En precies dat gebrek aan een echt alternatief mag links zich aanrekenen. Dat de bevolking toch bij de VVD blijft of naar de populisten loopt, is mede de verantwoordelijkheid van de verschillende linkse stromingen die geen antwoord hebben op de problemen van vandaag.

De vraag is natuurlijk of vooral de populisten het vertrouwen dat ze nu van een deel van de kiezers hebben gekregen waard zijn. Het antwoord op deze vraag zal Nee zijn. Ook de populisten zullen heel snel hun woord breken en hun beloften laten vallen als dat nodig is om toch nog aan de macht te komen. Zij hebben zich opgeworpen als een alternatief, wat ze eigenlijk niet zijn. Dat kan ook moeilijk anders want, zo als we al zeiden, ook de populisten zijn onderdeel van het heersende systeem. Wilders mag dan meer houden van een Nederlandse dan een buitenlandse kapitalist, een kapitalist blijft een kapitalist, wat de nationaliteit ook is. De populisten in Nederland en de andere landen willen het kapitalistische systeem niet afschaffen of zelfs grondig hervormen. Zij geven alleen een wat andere visie met andere prioriteiten, terwijl het hoofdthema hetzelfde blijft. Mensen die echt een andere wereld en een andere toekomst willen, en daarvoor op Wilders hebben gestemd, zullen bedrogen uitkomen. Maar dat betekend niet dat de haat die ze tegen de politieke elite hebben opgebouwd zal verdwijnen. In tegendeel, die haat zal alleen maar groter worden als blijkt dat de weg die men nu heeft ingeslagen ook weer doodloopt. Het zal de wanhoop en de woede aanwakkeren.

De kans dat Wilders regeringsmacht krijgt is verkeken en hij kan zich nu alleen maar blijven opstellen als de eeuwige oppositieleider, die nooit een kans zal hebben. Als het gaat om een stem voor de meerderheid van de bevolking, zal de PVV die stem nooit kunnen zijn. Ook de PVV zal immers nooit het echte probleem, het kapitalisme in al zijn vormen, aanpakken of vernietigen. De PVV zal dus ook nooit de stem van de arbeidersklasse kunnen en willen zijn. Net zo min als de andere partijen in het parlement. Wat daaruit de conclusie is zullen we zo zien.

De soft linkse stromingen die in Nederland actief zijn hebben resultaten gescoord die te voorspellen waren. Verlies voor de PvdA, zelfs veel meer dan was verwacht. Winst voor GroenLinks, en achteruitgang voor de SP, een partij die al jaren over zijn hoogtepunt is en totaal de weg kwijt. Maar dit maakt allemaal geen verschil, want al deze partijen vertegenwoordigen ook de arbeidersklasse niet. Niet alleen omdat ze het niet kunnen, maar gewoon weg omdat ze het niet willen. Er is geen enkele partij binnen het Nederlandse bestel op dit moment, die zich tegen het kapitalisme uitspreekt, en de huidige machtsverhoudingen in vragen stelt. Ze zijn allemaal onderdeel van het systeem en spelen trouw hun rol.


Deze verkiezingen bewijzen eens te meer dat de arbeidersklasse, de meerderheid van de bevolking, geen enkele vertegenwoordiging heeft, niet politiek en ook niet economisch. De politieke elite ondervindt behoorlijke tegenstand, maar het instrument dat hier voor wordt gebruikt, de populisten, zal niets veranderen, zelfs niet met politieke macht. Wat Nederland nodig heeft is een echte arbeiderspartij, een revolutionaire arbeiderspartij, die zich tegen het systeem keert, en het gevecht aan gaat met de heersende klasse. Een partij met principes en wars van opportunisme, die de lont in het kruitvat kan zijn. Kortom; we hebben weer een Communistische Partij nodig. Alleen het echte socialisme zal iets veranderen, zal die wereld bouwen die we nodig hebben. Dat veel mensen nu de politieke elite ten val willen brengen is een goed begin. Maar alleen een Communistische Partij zal dat tot een realiteit kunnen maken. En nu kunnen wij het zeggen: daarvoor bestaat geen alternatief!

donderdag 9 maart 2017

DONBASS STEEDS DICHTER BIJ RUSLAND

Sinds de oorlog van 2014-2015 heeft de Donbass regio, beter bekend als Novorossia, in een soort tussenpositie verkeert. Zeker er was steun uit Rusland, en een garantie dat Rusland zou ingrijpen als de Kiev fascisten echt zouden proberen om de Donbass in te nemen. Maar tot nu toe werden de republieken Lugansk en Donetsk niet officieel door Moskou erkend. Dat had vooral te maken met de Russische zoektocht naar een oplossing voor het conflict. Lang heeft Moskou gehoopt dat die oplossing er zou komen via de Minsk Akkoorden. Het is al heel lang duidelijk dat Kiev, gesteund door haar westerse meesters, de Akkoorden nooit zal uitvoeren. In plaats hier van blijven de fascisten op de confrontatie spelen met voortdurende aanvallen op de steden van Novorossia en ontelbare andere provocaties.

Ondanks deze oorlogskoers heeft Rusland steeds voorzichtig gereageerd, hopende op een verandering van leiding in Kiev, en meer steun van het westen voor de Minsk Akkoorden. In de laatste weken lijkt het er echter op dat Moskou het zat is en niet langer meer wil wachten. De provocaties van de fascisten nemen toe, niet af, en dat heeft er toe geleid dat de Russische regering met andere maatregelen komt. Deze maatregelen worden genomen in samenspraak met de vrije republieken, of op initiatief van Lugansk en Donetsk. Het begon er allemaal mee dat de fascisten begin dit jaar probeerden door de linies van de milities te breken. Deze aanvallen werden afgeslagen, en uit wraak proberen de fascisten nu om de republieken economisch te blokkeren. Van een nieuw bestand, dat was afgesproken, kwam ook niets terecht. Tijd dus voor de republieken en Moskou om te reageren.

Dat gebeurt intussen, wat weer tot paniek leidt in Kiev en de hoofdsteden van het westen. Als eerste besloot President Poetin om alle documenten die in de republieken worden uitgegeven, zoals paspoorten, ID bewijzen en rijbewijzen, officieel in Rusland te erkennen. Hetzelfde geldt voor kentekenplaten uit Donetsk en Lugansk. Dit lijkt een formele maatregel, maar dat is het niet. Het erkennen van de documenten is een eerst stap richting het erkennen van de republieken zelf. Dat zou op termijn het opdelen van de Oekraïne betekenen, en het einde van de Kiev fascisten. Ook de republieken kwamen in actie en de bedrijven van Oekraïense kapitalisten, die in de vrije republieken staan, zijn met onmiddellijke ingang genationaliseerd. Verder zullen in het vervolg de TV uitzendingen uit de republieken ook naar die delen van de Donbass worden uitgezonden, die nu nog door de Kiev fascisten worden bezet.

Zowel Moskou als ook de republieken hebben hiermee duidelijk gemaakt dat ze geen enkel vertrouwen in een oplossing door onderhandeling meer hebben, en dat dit vooral komt omdat Kiev geen onderhandelingspartner kan zijn. Dat is een grote stap die er toe leiden kan dat in de toekomst de vrije republieken zich officieel bij Rusland zullen aansluiten. Dat is al heel lang de wens van de bevolking in de republieken, maar de leiding is steeds heel voorzichtig ter werk gegaan omdat er nog steeds hoop was dat de junta in Kiev door een democratische leiding zou worden vervangen. Die hoop is nu vervlogen, dus wordt het tijd voor een nieuwe koers.

Intussen gaan de fascisten door met het aan puin schieten van huizen, en vallen er ook steeds slachtoffers. Deze oorlogsmisdaden kom je in de westerse systeempers niet tegen. Als er al over wordt geschreven staat er alleen dat de twee partijen elkaar beschuldigen van het breken van de wapenstilstand. Dat dit het werk is van de fascisten schrijft men niet, omdat er orders van hoger hand zijn om de Kiev fascisten de hand boven het hoofd te houden. Immers in het westen mag alleen Rusland worden aan gevallen en probeert men nog steeds de bevolking wijs te maken dat er in Kiev een democratische regering zit, die weliswaar corrupt is, maar toch gesteund moet worden. Ieder die een beetje gaat zoeken naar meer betrouwbare informatie zal snel de waarheid ontdekken. Bewijzen zijn er immers in overvloed.

Moskou had gehoopt dat de nieuwe leiding in de VS Kiev zou dwingen om binnen de Minsk Akkoorden te blijven. De chaos in Amerika is echter zo groot dat daar niet langer op gewacht kan worden. Op zich is dat geen probleem, want ook een verzwakt Amerika is in het voordeel van zowel Rusland als ook de vrije republieken. Moskou had liever een bevredigende overeenkomst na onderhandeling gezien, die zowel de republieken als ook de Oekraïne een nieuwe toekomst zou bieden. Heel lang heeft de Russische leiding Kiev de kans gegeven om de zaken op orde te krijgen. Dit heeft echter alleen maar meer aanvallen en geweld opgeleverd, dus is het tijd om de bezem er door te halen.

Intussen gaan de fascisten door met de blokkade, waarmee ze vooral zich zelf in de voet schieten. Er gaan nu immers geen kolen uit de republieken meer naar de Oekraïne. Het resultaat is een toenemende energieschaarste wat weer heeft geleid tot het uitroepen van de noodtoestand op dit gebied. Als of de burgers in de Oekraïne al niet genoeg problemen hebben. Wat al wel is bereikt is dat men in Kiev geen enkel vertrouwen in de EU meer heeft. Gemaskerde mannen hebben in de afgelopen week alle EU vlaggen weggehaald en verscheurt. Ooit konden de fascisten niet wachten om zich bij de EU aan te sluiten, maar dat is verleden tijd.

Hoe de Amerikanen uiteindelijk met deze situatie zullen omgaan is nog niet duidelijk. Trump wil geen extra militaire steun geven, maar er gaat nog wel steeds geld naar Kiev, zowel van het IMF als ook de EU. Verschillende Amerikaanse haviken willen dat er ook zware wapens naar de Oekraïne worden gestuurd. Dat heeft Trump tot nu toe afgewezen. De verwarring die over dit alles heen hangt heeft Rusland er toe bewogen niet langer af te wachten en zelf in te grijpen, zonder een vreedzame oplossing uit te sluiten. Onder de omstandigheden de best mogelijke lijn. Het wordt tijd voor heldere standpunten en daar lijkt het Kremlin nu ook van overtuigd.

Intussen houden zowel de milities als ook de burgers in de republieken gewoon stand. Ondanks beschietingen, waardoor soms ook de watertoevoer en de stroom uitvallen, staan de mensen achter de leiding van de republieken. Dat kan van het volk in de Oekraïne niet gezegd worden. Er zijn nu ook demonstraties tegen de blokkade en de energieschaarste. Veel mensen zijn het meer dan zat om alleen maar te overleven. Dat er nog geen echte opstand van is gekomen komt door de apathie en de terreur van de fascistengroepen, die iedere oppositie-uiting met veel geweld bestrijden. Maar dat zal niet eeuwig de kurk op de fles houden.


Het lijkt er op dat de ontknoping in de Donbass nu erg dichtbij is. In feite is er maar een ware en werkbare oplossing, aansluiting bij de Russische Federatie, net als eerder de Krim. Er is immers geen enkele hoop meer dat de Oekraïne weer een normaal land gaat worden in de nabije toekomst. Het westen zal dat gewoon niet toestaan. Er zijn geruchten dat Kiev een nieuw offensief aan het voorbereiden is. Als dat gebeurd geeft het de republieken en Rusland de kans om echt orde op zaken te stellen, en de laatste klap uit te delen. Voor de mensen in de Donbass kan dat moment niet snel genoeg komen. 

donderdag 2 maart 2017

HOE VERKIEZINGEN BEINVLOED WORDEN

De kranten staan er iedere dag vol van; Rusland zou bezig zijn om de verschillende verkiezingen in Europa dit jaar te beïnvloeden. Ook Nederland is intussen aangestoken door deze koorts en de regering wil daarom dat er met de hand stemmen worden geteld en dat alle computers uit het proces worden uitgesloten. De zogenaamde stemcomputers waren al eerder bij het grofvuil gezet, dus wacht ons weer een ouderwets verkiezingsavondje met lang wachten op de uitslagen. De kans dat Rusland daadwerkelijk de verkiezingen zal beïnvloeden is praktisch niet aanwezig, ondanks alle verhalen over mysterieuze hackers. De Russische media zullen over de verschillende verkiezingen in Europa schrijven, maar daar is niets mis mee. De westerse media schrijven immers nu al over de verkiezingen in Rusland in 2018. Al het gezwam over Russische beïnvloeding is gewoon nepnieuws, in de wereld gezet om de hetze tegen Rusland in leven te houden.

Dit betekend echter niet dat er helemaal geen beïnvloeding is. Deze pogingen komen echter niet uit Russische hoek, maar vinden hun oorsprong in de zieke hersenen van de bloedsultan van Ankara, AKP dictator Erdogan. Niet alleen probeert hij Europa te beïnvloeden, hij probeert ook zijn macht en de greep op de Turken in Europa te versterken. In april zal er in Turkije een referendum worden gehouden waarbij een JA stem de volledige dictatuur van Erdogan en de AKP zal betekenen. De president zal de totale macht krijgen en het proces om alle oppositie uit te schakelen zal dan nog verder worden opgeschroefd. Het is natuurlijk aan de Turkse bevolking om dit te voorkomen door NEE te stemmen. Maar het referendum beïnvloedt niet alleen de situatie in Turkije zelf. Ook Europa en de Turken die hier wonen, krijgen er mee te maken.

Erdogan is van plan om binnenkort naar Duitsland te reizen om stemmen voor het JA kamp te werven, en er zijn geruchten dat hij een grote bijeenkomst in Keulen wil houden. In Duitsland is hier veel verzet tegen. Niet alleen ziet men de Turkse dictator liever gaan dan komen, het plan wordt ook gezien als een directe ingreep in de Duitse politiek. Of er een verbod zal komen is nog onduidelijk, maar de onrust neemt wel toe. Al eerder heeft Erdogan direct in Duitsland ingegrepen. Zo is recent bekend geworden dat een aantal Turkse moskeeën is ingezet om spionagetaken voor de AKP uit te voeren. Er werd informatie verzameld over aanhangers van de Gulenbeweging, de directe vijand van Erdogan, en deze informatie werd naar Turkije doorgestuurd. Verschillende imams van de betrokken moskeeën zijn nu uitgezet of op non-actief geplaatst. Het is door deze onthullingen duidelijk geworden dat Erdogan de grootste koepelorganisatie van Turkse moskeeën in Duitsland gebruikt als zijn persoonlijke spionagenetwerk. Al eerder liet hij parlementsleden in Duitsland bedreigen omdat ze voor erkenning van de Armeense genocide hadden gestemd.

Als dit in Duitsland gebeurd kunnen we gerust aannemen dat een zelfde soort activiteiten gaande is in andere landen, waaronder Nederland. Hier zijn de meeste Turkse moskeeën eigendom van de Diyanet, het Turkse ministerie van geloof en onderwijs. Dit is dus een staatsinstelling waar Erdogan zonder problemen instructies aan kan geven. Nu gaat het nog om verzamelen van informatie, wat al erg genoeg is, maar we kunnen niet uitsluiten dat dit soort netwerken in de toekomst zal worden gebruikt om aanslagen te plegen op tegenstanders van Erdogan. Het kan dan gaan om Gulen aanhangers, Koerden of Armeniërs. We weten immers dat de bloedsultan nergens voor terugdeinst. Als hij het referendum wint zal dit alleen nog maar erger worden. In zijn zieke hersenen zal hij dan almachtig zijn, en dan zijn besluiten tot liquidatie snel gevallen.

Zo als gebruikelijk kijkt de Nederlandse overheid weer de andere kant op. Het is op zich al onacceptabel dat een Turkse staatinstelling moskeeën kan hebben in het buitenland. Maar als deze moskeeën ook nog eens de basis gaan vormen voor spionagediensten, of erger, op bevel van de groene fascisten van de AKP, kunnen we het niet anders als een bedreiging voor de nationale veiligheid zien. Dat Erdogan vrij spel lijkt te hebben heeft deels met de zogenaamde vluchtelingendeal te maken tussen de Turken en de EU. Maar gelijktijdig moeten we vaststellen dat de verschillende overheden blind lijken te zijn voor activiteiten van moskeeën en Turkse nationalisten die normaal gesproken nooit zouden worden geaccepteerd. Het is juist dit met twee maten meten dat veel kwaad bloed zet. Niet alleen de handlangers van Erdogan, maar ook bijvoorbeeld de salafisten, hebben de volledige vrijheid om hun onfrisse praktijken te bedrijven.

Natuurlijk zijn er nog meer voorbeelden van beïnvloeden en het uitoefenen van ontoelaatbare druk. Er zijn vaak verhalen verschenen over moskeeën die hun leden instructies gaven om tijdens Nederlandse verkiezingen op een bepaalde kandidaat te stemmen, door middel van voorkeurstemmen. De partij is dan niet van belang, het gaat er alleen om een kandidaat verkozen te krijgen die de belangen van zijn “achterban’ zal verdedigen. Deze verhalen zijn geen sprookjes, er wordt al jaren met stemmen gesjoemeld in moskeeën. Ook zijn er gevallen bekend van bepaalde “vertegenwoordigers” die zelfs met kiezers mee gingen in het stemhokje. Dat is nu wat aan banden gelegd, maar uitgesloten is dit soort druk nog steeds niet. Voor figuren als Erdogan biedt dat alles ongekende mogelijkheden.


We zeiden al eerder dat de DENK partij, die mee doet aan de Tweede Kamer verkiezingen, wordt geleidt door aanhangers van Erdogan. Turkse nationalisten die zich hier voor doen als democraten. Zij kunnen Erdogan’s 5de colonne gaan vormen in het parlement, met alle gevolgen van dien. Dat ze hiertoe in staat zijn hebben ze al eerder bewezen. Ook dat ze niet vies zijn van bedriegerspraktijken zoals het inzetten van zogenaamde trollen in de sociale media. Het is dus zaak om deze partij goed in de gaten te houden en er zeker niet op te stemmen. In plaats van paniek te verspreiden over Russische hackers zou de Nederlandse overheid er beter aan doen om de vijanden in de gaten te houden die dictators als Erdogan vertegenwoordigen. Een 5de colonne leeft door gedogen en wegkijken. Laten we die fout niet opnieuw maken.