We hebben er al eerder over
geschreven; in een aantal Europese landen hebben de bevolkingsuitwisseling en
de islamisering zo om zich heen gegrepen, dat de betrokken landen nauwelijks
meer te herkennen zijn. Het gaat dan vooral om de grote steden, en gelijktijdig
om het hele systeem. Een van die landen is Engeland. We spreken in dit geval
alleen over Engeland, en niet de andere gebieden die bij de Unie horen, omdat
in Engeland het probleem het grootste is, en ook het meest zichtbaar. Als
barometer voor dit alles gebruiken we ondermeer de rechtszaak tegen de
anti-islam activist en freelance journalist Tommy Robinson.
Sommige groepen zien Tommy Robinson
als een extreem rechtse activist, anderen zien hem als een moedige strijder
tegen de islamisering en de agenda van de globalisten elite. Hoe je ook over
Robinson mag denken, er bestaat geen twijfel aan dat hij er in is geslaagd niet
alleen de islamisering, maar ook de corruptie binnen het Engelse politieke en
juridische systeem aan de kaak te stellen. Hij doet dit met toenemend succes,
en dat is zo’n probleem voor de Engelse overheid dat ze hem opnieuw in de
gevangenis hebben gezet voor de meest idiote reden die je maar zou kunnen
verzinnen. Dat krijg je natuurlijk als je het systeem in de weg staat, en
dingen laat zien die men liever in de schaduw houdt. Laten we in het kort even
kijken waar het om gaat.
Tommy Robinson voert al lange tijd een
campagne tegen de zogenaamde “grooming gangs.” Dit zijn bendes van vooral
moslims die jonge meisjes aanlokken, misbruiken en voor seks aanbieden aan
ieder die er maar voor wil betalen. Vaak zijn deze “klanten” leden van de
plaatselijke overheid, of andere hooggeplaatste figuren. Omdat deze figuren
betrokken zijn, en de politie jarenlang bang was om als racistisch te worden
neergezet, konden deze bendes, die vaak door Pakistaanse mannen worden
aangevoerd, heel lang ongestraft hun gang gaan. Klachten verdwenen in de
doofpot, getuigen werden bedreigd of gemanipuleerd, en er was ook sprake van
kidnappingen en verdwijningen. Tommy Robinson gebruikte het enige wapen dat
tegen dit soort toestanden inzetbaar is; hij zocht de publiciteit, vooral via
de sociale media. Op deze wijze dwong hij, samen met anderen, de overheid om in
actie te komen. Intussen zijn verschillende van deze bendes opgepakt en
opgesloten, hoewel nog lang niet alle schuldigen ter verantwoording zijn
geroepen.
Natuurlijk was de overheid, en vooral
de moslimgemeenschap niet blij met de gang van zaken. De zo zorgvuldig
opgebouwde doofpot ontplofte en de scherven raakten wijd verspreid. Toen
Robinson in 2018 verslag deed van een rechtszaak tegen een bende Pakistaanse kinderverkrachters
uit Huddersfield, werd hij opgepakt omdat hij een publiciteitsverbod zou hebben
geschonden. Hij werd veroordeeld tot 13 maanden gevangenis, en opgesloten omdat
hij als journalist werkte, zo simpel is dat. Na stevige protesten werd hij op 1
augustus 2018 vrijgelaten. Maar de zaak was niet van tafel en moest opnieuw
worden onderzocht, en vorige week werd Tommy tot 9 maanden gevangenis
veroordeeld. Hij hoeft hiervan maar 10 weken uit te zitten, maar dat is al meer
dan genoeg als je bedenkt dat de Engelse gevangenissen vol zitten met moslims,
die Tommy naar het leven staan. Tot zover de feiten, maar als we goed kijken kunnen
we zien dat de hele zaak tegen Robinson op niets berust. Hij heeft gewoon
gedaan wat ontelbare andere journalisten doen, verslag uitbrengen van een
rechtszaak tegen vooral Pakistaanse kindermisbruikers.
Het is al erg genoeg dat er op dit
soort zaken een publiciteitsverbod kan gelden, maar gelijktijdig moeten we
vaststellen dat Robinson in zijn berichtgeving alleen informatie heeft gebruikt
die al publiekelijk bekend was. Omdat de eerste zaak tegen hem dus was mislukt,
is hij nu veroordeeld voor nieuwe nog onzinniger beschuldigingen. Zo zou hij
stress hebben veroorzaakt voor de kinderverkrachters die terecht stonden. Onder
normale omstandigheden zou iedere rechter met een beetje verstand, zo’n zaak
direct naar de prullenbak hebben verwezen. Maar helaas leven we niet meer onder
normale omstandigheden. Het Engelse rechtssysteem was altijd hard en vaak
onrechtvaardig, maar er zat wel een bepaalde neiging in om de fair play regels
in acht te nemen. De zaak tegen Robinson heeft laten zien dat die neiging totaal
is verdwenen, als het gaat om zaken waar moslims bij betrokken zijn.
En hiermee komen we aan het
belangrijkste punt. Het gaat immers niet om Tommy Robinson alleen, maar om een
veel groter probleem; de toenemende invloed van de moslimgemeenschap op het
complete Engelse systeem. Het gaat hierbij om de politiek, de overheid
landelijk en plaatselijk, justitie, de politie en de media. Wat begon met een
uit de kracht gegroeide politieke correctheid, is nu tot een ziekelijk kruipen
uitgegroeid voor alles wat islam is. Salafisten en andere extreme moslims mogen
hun gang gaan in de sociale media, terwijl mensen met kritiek op deze gang van
zaken worden uitgesloten, geïntimideerd en in de extreemste gevallen
opgesloten. De uitspraak: “de waarheid en niets dan de waarheid” is afgeschaft,
en de verdraaiingen die dit tot gevolg heeft, zien we iedere dag in de media en
ook in de rechtbanken. We kunnen nog niet zeggen dat de islamisten de sharia
volledig hebben ingevoerd in Engeland, maar ze komen er in sommige gebieden wel
steeds dichter bij.
Deze hele invloed heeft verstrekkende
gevolgen. Steeds meer steden krijgen moslim burgemeesters, de binnensteden van
de grote Engelse gemeenten zijn voor de gewone Engelse burgers onleefbaar
geworden, en de misdaad, vooral met betrekking tot messenmoorden, heeft een
ongekende hoogte bereikt. En het proces is nog lang niet afgesloten. Steeds
meer Afrikanen proberen naar Engeland te komen, de moskeeën worden steeds
groter en talrijker, en seksueel geweld is een bijna dagelijkse gebeurtenis.
Ieder die hier wat van zegt wordt uitgemaakt voor racist of fascist. Bijna
niemand durft meer de waarheid te spreken. De consequenties kunnen immers
immens zijn. Op YouTube zijn talrijke filmpjes te vinden van moslimbendes die
elkaar in de Engelse straten te lijf gaan. In de meer landelijke gebieden is
het nog anders, maar de invloed van de islam breid zich uit als een niet te
stoppen olievlek. Op een zeker moment zal iedereen getroffen worden. Dat
betekend natuurlijk niet dat iedere moslim bij dit alles betrokken is. Velen
verwerpen het geweld en de intimidatie. Maar zij worden overschreeuwd door de
extremisten die de koran als hun spoorboekje naar de macht zien. Hun weg wordt
vrijgemaakt door de vele volksverraders en collaborateurs, die voor de islam
door het stof gaan. Ze hebben er blijkbaar geen idee van dat ze binnenkort zelf
het slachtoffer zullen zijn. Voorbeelden hiervan kennen we ondermeer uit Iran.
Eigenlijk kunnen we alleen maar
concluderen dat Engeland verloren is. Iedereen die wil terugvechten heeft het
hele systeem tegen zich. Toch zijn er nog dit soort mensen die niet van opgeven
weten. En terecht. We schreven het al eerder: als recht tot onrecht wordt, is
verzet een plicht. Het gaat dus zeker niet alleen om Tommy Robinson, hij is een
symbool,meer niet. Maar mede door zijn toedoen is er een beweging aan het
ontstaan die de huidige situatie gewoon niet meer pikt. Het is nog geen
massabeweging, maar het aantal aanhangers neemt toe, en het is ook interessant
om te zien dat deze mensen heel verschillende politieke achtergronden hebben,
van links tot rechts. Zij trekken zich niets aan van de repressie, het enige
middel dat het systeem nog over heeft om aan de eigen agenda vast te houden. Er
komen dagelijks nieuwe vrije internet platforms bij, die de censuur op Facebook
en YouTube omzeilen, en de steun voor deze beweging is intussen internationaal
geworden. Dat is logisch, want de situatie die we nu al zien in delen van
Engeland, en ook in Duitsland en Frankrijk, hangt ons allemaal boven het hoofd
als de massamigratie en islamisering niet worden gestopt. *
