Het is intussen al weer even geleden
dat we naar de stembus gingen voor de EU verkiezingen. In die tijd was de
etalage democratie weer even zichtbaar. Immers, de EU leiders zijn altijd
bereid om zich als echte democraten te laten zien. Allemaal show natuurlijk,
want binnen het hele EU apparaat is nog geen sprankje democratie te vinden.
Kijk bijvoorbeeld naar de enorme worsteling die ingang werd gezet, toen er een
voorzitter van de EU Commissie moest worden gekozen. Juncker verdween voor goed
in zijn geliefde drankfles, dus moest er een nieuw opperhoofd komen. Natuurlijk
geen voorzitter die door de kiezers is gekozen. Dat zou de EU nooit toestaan.
Dagenlang waren de regeringsleiders bezig om een nieuwe naam te vinden. En, hoe
kan het ook anders, ze konden het natuurlijk niet meteen eens worden. Dus ging
de strijd vrolijk verder in de achterkamertjes, tot er weer een nieuwe parasiet
naar voren werd geschoven, die voor de komende jaren uit de pot met goud mag
likken. Goud dat wij natuurlijk allemaal samen hebben opgebracht. Want kiezen
mogen we in dit soort gevallen niet, maar betalen natuurlijk wel.
De twee leidende figuren uit de
verkiezingscampagne, de sociaal democraat Timmermans en de christen democraat
Weber, werden beiden op dood spoor gezet, omdat er te veel tegenstand tegen hun
benoeming was. In plaats hiervan kwam een verrassingskandidaat op de proppen,
de Duitse defensie minister Ursula von der Leyen, beter bekend als “Flinten Uschi”
of te wel “”Geweren Uschi”. Niet dat ze zo strijdvaardig is, in tegendeel, in
haar jaren op defensie heeft ze de Bundeswehr praktisch de nek omgedraaid.
Vliegtuigen die niet vliegen, helikopters die niet opstijgen en tanks die niet
schieten, allemaal de erfenis van Flinten Uschi. Eigenlijk kan ze maar een
ding: geld uitgeven, en dat bij bakken. Er is geen minister in Duitsland die zo
veel uitgeeft aan adviseurs en andere “deskundigen”. Er wordt gezegd dat dit
komt omdat ze zelf nergens verstand van heeft. Als we er zo naar kijken, is ze
in Brussel natuurlijk wel op haar plaats zijn. Als Juncker met zijn fles
jarenlang stand kon houden, zal het ook voor Von der Leyen niet zo moeilijk
worden. En geld uitgeven is ook in Brussel een specialiteit, helaas meestal wel
aan de verkeerde dingen, en uit onze zakken.
Toch was het lang onzeker of Flinten
Uschi echt naar Brussel zou gaan. De EU elite stond achter haar, en er zijn
geruchten dat ze de baan al kreeg aangereikt op de Bilderberg conferentie
eerder dit jaar, waar ze een van de gasten was. Maar het Europees Parlement zat
vol tegenstanders. Vooral de sociaal democraten waren in eerste instantie woedend
omdat Timmermans zijn hok in getrapt was. Het werd dus nog even spannend. Maar
zoals te verwachten was, kreeg Von der Leyen uiteindelijke haar nieuwe post, na
veel geduw en getrek in de achterkamertjes, en met een kleine meerderheid. Met
democratie heeft dit natuurlijk echt niets meer te maken. Von der Leyen heeft
op geen enkele wijze een rol gespeeld in de verkiezingen. En het was ook gênant
dat ze zo om steun moest bedelen. Maar ja, we zeiden het al, de EU en
democratie gaan eigenlijk niet samen. Von der Leyen is meer een stukje grof
vuil waar Merkel graag van af wilde, en dat is gelukt. Als er ook nog maar
iemand bestaat die meerwaarde ziet in de EU, zal dat nu wel snel over zijn. Het
gesjacher met dik betaalde posities moet zelfs het grootste slaapschaap zijn
opgevallen. Weer een stevig min punt dus voor de EU elite.
Op zich maakt het helemaal niet uit
wie er voorzitter is van de EU Commissie, het beleid blijft altijd hetzelfde,
want het systeem draait gewoon door. Het is allemaal show om het hele EU circus
nog een beetje van legitimiteit te voorzien. De vraag is alleen: hoe lang nog?
Dit hele getouwtrek over de nieuwe voorzitter geeft meer dan ooit aan dat de EU
lidstaten tot op het bot verdeeld zijn. Er is bijna geen onderwerp waar ze het
over eens kunnen worden. En als er een keer een overeenkomst is trekken
verschillende landen zich de volgende dag terug, of voeren gewoon het nieuwe
beleid niet uit. Er bestaat geen twijfel meer aan dat de hele EU Europa meer
kwaad dan goed doet. De kans is gelijktijdig groot dat binnen niet al te lange
tijd de hele zeepbel zal barsten. Daar zal niemand rouwig om hoeven zijn, maar
veel zal wel afhangen van de manier waarop, en hoe de toekomst van ons
continent er dan uit zal zien.
Er zijn verschillende mogelijkheden,
die allemaal gemeen hebben dat ze het einde van de EU zullen betekenen. Het
lijkt er nu meer op dat Brexit later dit jaar eindelijk een feit zal worden. Nu
de verraderlijke May het veld heeft moeten ruimen, is de kans dat de Brexit
geschrapt gaat worden ook een stuk kleiner geworden. Of er een overeenkomst
komt, of het een harde Brexit wordt blijft nog open. Dat maakt op zich ook niet
uit. De Britten hebben de kans om de puinhoop, die de EU intussen is geworden,
als een vrij volk te verlaten. Het begint er ook heel voorzichtig op te lijken
dat zij niet de enige zullen zijn. Ook in Italië worden verschillende kleine
stapjes gezet die de afstand tussen Rome en Brussel steeds groter maken.
Salvini heeft al meerdere malen gezegd dat hij zich door Brussel niet de wet
laat voorschrijven, en hij heeft dit in de praktijk ook bewezen. Gelijktijdig
probeert Italië de banden met het Amerika van Trump aan te halen. Precies wat
Groot Brittannië ook aan het doen is. De kans wordt daarom steeds groter dat de
buitenrand van Europa zich meer een meer zal richten op de VS, zonder verdere
notie van Brussel te nemen.
Het meer oostelijke deel van Europa en
het oude Europese midden zijn de laatste tijd steeds meer samen gaan werken, en
zitten bij verschillende onderwerpen op een lijn. We spreken dan over Polen,
Hongarije. Tsjechië, Slowakije, en misschien Oostenrijk. Deze landen willen hun
eigen tradities en identiteit behouden, zijn tegen de massamigratie en
islamisering en voelen niets voor een Verenigde Staten van Europa. Zij komen op
steeds meer afstand van Brussel te staan, en het zit er in dat op een bepaald
moment de verschillen gewoon te groot gaan worden. De kans is dan ook in
toenemende mate aanwezig dat deze staten op een bepaald moment een soort eigen
federatie zullen vormen. Zij zullen vasthouden aan het Europa dat wij altijd
hebben gekend, en zich afkeren van de globalisten agenda, waar de huidige EU
een belangrijk onderdeel van uitmaakt. Naast de boven genoemde verschillen
hebben de Midden Europese staten ook een probleem met de klimaat en gender
waanzin. Hoe meer Brussel probeert om de globalisten agenda door te drukken,
hoe groter de kans wordt dat er een Midden Europese federatie zal ontstaan.
Voor de EU een dramatische ontwikkeling.
Van de EU zal dan een soort harde kern
overblijven, met Duitsland, Frankrijk, Nederland en België als basis fundament.
In deze landen zijn de massamigratie en de islamisering nu al tragische feiten,
ook de rest van de globalisten waanzin wordt met open armen verwelkomd. In
grote delen van Europa worden deze landen eigenlijk al als verloren beschouwd,
zonder hoop en zonder perspectief op verbetering. Het spreekt voor zich dat wij
dit niet zo maar zullen accepteren. Er is al veel te veel opgegeven. We zullen
in de komende jaren vechten voor ieder land, voor iedere stad, voor iedere
wijk, voor iedere straat en ieder huis. Alleen op die manier kunnen we
terugpakken wat de globalisten, en hun vele handlangers, van de volkeren hebben
gestolen.
Het lijkt er dus op dat als de
bovenstaande theorie een feit wordt, Europa in verschillende delen uit elkaar
zal vallen. Als het zo ver komt is dit de verantwoordelijkheid van de EU elite
en hun vernietigende ideologie. Een veel betere oplossing zou zijn een Europa
van sterke nationale staten, die onderling samenwerken, maar gelijktijdig
altijd zelfstandig kunnen optreden. Geen Brussel dictatuur meer, en geen
vervaging van geschiedenis, traditie en identiteit. Een Europa met goed
beschermde buitengrenzen, en normale grenscontroles bij iedere grens. Het
spreekt voor zich dat dan de massamigratie en de islamisering tot het verleden
zullen behoren. Als we dit alles samen kunnen bereiken heeft Europa weer een
toekomst. Als we ons nu verenigen kunnen we dit tot een realiteit maken, en
iedereen kan vandaag beginnen. Neem deel aan de informatieoorlog op wat voor
manier dan ook, en wees nooit bang om je mening te geven. Of ga de straat op en
laat je omgeving weten wat je denkt. Je zult ontdekken dat er aan medestanders
en medestrijders geen gebrek is. Dus zet die eerste stap, en wordt actief in de
strijd voor een Europa waar het weer goed leven is. Een Europa dat ooit een
vanzelfsprekendheid was, en het door onze inzet weer kan worden.
