donderdag 26 november 2015

POETIN BEWIJST ZICH OPNIEUW ALS WERELDLEIDER EN STAATSMAN



Het succes van de Russische luchtacties in Syrië en de harde klappen die de ISIS hierdoor te verwerken heeft gekregen, maakte dat een westerse provocatie altijd tot de mogelijkheden behoorde. Die provocatie kwam op 24 november toen een Turkse F-16 een Russische SU-24 neerschoot, die opereerde aan de Syrische kant van de grens. Het vliegtuig crashte en een van de piloten werd door extremisten vermoord. De tweede piloot werd gered en is veilig. Turkije beweerde dat de SU-24 het Turkse luchtruim had geschonden, maar leverde geen enkel bewijs. Rusland kon militaire informatie overleggen die duidelijk aangaf dat het vliegtuig wel degelijk gewoon in Syrië was. Zelfs de Amerikanen bevestigen dit. Dit maakte het neerschieten van de SU-24 een oorlogsdaad. Voor een paar uur hield de wereld de adem in, want een dergelijk incident kan heel snel escaleren. In de sociale media werd er al gezegd dat dit het begin van de Derde Wereld Oorlog zou kunnen zijn. Kortom; het was een situatie waarin een koel hoofd nodig was.

Zoals vele malen eerder bewees de Russische President Poetin dat hij in een crisis, zoals dit incident, zeker over een koel hoofd beschikt. Hij beschreef de Turkse actie als een messteek in de rug door de handlangers van de terroristen. Hij zei ook dat Rusland het Turkse gedrag niet zou accepteren. Maar gelijktijdig maakte hij duidelijk dat hij niet over gaat tot onbezonnen avonturen, die de situatie alleen maar erger zouden maken. Turkije zal gestraft worden, maar niet op de zelfde lage manier waarvan de Turken zich hebben bediend. Hierdoor bewees Poetin opnieuw dat hij op dit moment de enige echte wereldleider is en een staatsman van formaat. We moeten niet denken aan de gevolgen als het andersom was geweest en een Amerikaans toestel zou zijn neergeschoten in de buurt van de Russische grens. Met de idioten die aan het stuur zitten in Washington en bij de NAVO was de oorlog dan al een feit geweest.

Gelukkig is Poetin slimmer en heeft hij het ook niet nodig om zich te bewijzen. Hij maakte er niet te veel woorden aan vuil, maar gaf wel orders tot handelen. De luchtaanvallen in Syrië zullen doorgaan en met steeds meer kracht. In het vervolg zullen de Russische bommenwerpers worden beschermd door jagers die iedere dreiging resoluut zullen uitschakelen. Er werd een oorlogsschip naar Syrië gestuurd om luchtdekking te geven en het moderne S-400 luchtdoelgeschut komt ook naar de Russische luchtmachtbasis in Syrie. Dat zijn de zichtbare maatregelen. Maar er zal meer gebeuren. De kans is groot dat Rusland de zogenaamde Syrische oppositie niet meer zal ontzien. Er zal op een nog grotere schaal opruiming worden gehouden en vooral de Turkmenen, de handlangers van Turkije, kunnen op een keiharde afstraffing rekenen. Nog dezelfde avond is daar al mee begonnen. Dat is ook volkomen terecht. De Turkmenen zijn een waardeloze minderheid die al in veel conflicten een verradersrol hebben gespeeld. Daarvoor zullen ze nu de rekening betalen.

Gelijktijdig zal Poetin er voor zorgen dat de betere relatie met Frankrijk niet onder het incident zal leiden. Rusland wil een internationale aanval op de ISIS terroristen en daarin kan Frankrijk een belangrijke rol spelen. Voor alle duidelijkheid; Rusland heeft Frankrijk niet nodig, maar het is nog steeds van belang dat Europa wordt losgeweekt van de Amerikanen met hun agressie en machtswellust. Het is immers duidelijk dat de positie van Rusland in de wereld is veranderd.

Nog maar een paar maanden geleden wilde de westerse wereld niets van de Russische President weten. Hij werd door de westerse leiders en de media beschreven als een gevaar voor de wereldvrede. Iedereen die zijn steun uitsprak voor Rusland met betrekking tot de situatie in Novorossia als ook de Krim werd als een soort verrader gezien. De laatste weken vooral hebben bewezen hoe snel een situatie in zijn tegendeel kan veranderen. Op de G20 bijeenkomst in Turkije, nog maar een week geleden, wilde iedereen met Poetin spreken en iedereen wilde met hem op de foto. Het kan verkeren, zei ooit iemand.

Het sleutelwoord toen al was Syrië. Sinds Rusland eind september begon met het luchtoffensief tegen de ISIS in Syrië rinkelen in het westen de alarmbellen. Niet alleen dat Rusland het westerse plan om Syrië van een andere regering te voorzien heeft verstoord, ook de militaire slagkracht van de Russische strijdkrachten maakt dat zowel Washington als Brussel in snel tempo proberen om een andere houding tegenover Moskou aan te nemen. Een houding die niet gemeend is, maar door de omstandigheden ingegeven. De aanslagen in Parijs en de terrorismedreiging in heel Europa hebben hier nog een schepje bovenop gedaan.

Rusland is immers de enige kracht die echt tegen de ISIS en andere jihadisten vecht en daar ook grote successen mee scoort. Over deze successen zie je overigens minder in de westerse media. Natuurlijk betaalde Rusland al eerder een prijs voor deze inzet. Het staat nu vast dat de ISIS met een bom de Russische Airbus neerhaalde, die in de Sinai was neergestort. Meer dan 200 mensen kwamen hierbij om het leven. De tragedie heeft er echter niet toe geleid dat Rusland minder hard tegen de ISIS is gaan optreden. In tegendeel; de bommen en raketten vliegen de jihadisten nu letterlijk om de oren. Rusland heeft in bijna twee maanden meer schade aan de ISIS toegebracht dan de Amerikaanse coalitie in meer dan een jaar. Dat bewijst opnieuw dat Amerika de ISIS helemaal niet wil vernietigen, en dat men de jihadisten wil blijven gebruiken als een onderdeel van de Amerikaanse buitenlandse politiek. Als we hierbij aan Parijs denken kunnen we gerust zeggen dat het eigenlijk niet crimineler kan.

Maar om Moskou heen kan het westen ook niet meer, dus wil Frankrijk plotseling samenwerken tegen de ISIS en kijken ook andere Europese landen wat de mogelijkheden zijn. De Amerikanen blijven dwars liggen, hoewel ook zij wel enigszins aan het bijdraaien zijn. Er zit op dit moment natuurlijk ook niet veel anders op. Wat we wel zien is de verschillen in werkwijze die worden gehanteerd. Vanaf het begin van de Russische aanvallen op de ISIS heeft Moskou zich gericht op het militair verzwakken van de jihadisten. Moskou valt niet zo maar steden of dorpen aan om de ISIS te treffen. De doelen liggen veel meer bij de contactlijn. Het gaat dan om munitieopslagplaatsen, commando centrums en hoofdkwartieren van de ISIS. Al deze doelen worden de klokrond gebombardeerd en beschoten zowel met vliegtuigen als ook met kruisraketten. De schade aan de ISIS organisatie is enorm en hierdoor is het Syrische leger op de grond in staat om belangrijke vorderingen te maken en strategische punten te heroveren. Ook de Koerden dicht aan de grens met Turkije profiteren van de Russische aanvallen, en dat zal zeker een rol hebben gespeeld in de Turkse actie van 24 november. Ankara is als de dood voor een opkomend Koerdistan.

Sinds bekend is geworden dat de ISIS achter de vliegramp zat heeft President Poetin er nog een schepje bovenop gedaan. Er zijn zwaardere vliegtuigen ingezet en er wordt nu niet alleen meer vanuit Syrië zelf, maar ook vanuit Rusland gevlogen met lange afstand bommenwerpers. De pijlen van Rusland zijn nu ook gericht op de grootste bron van inkomsten van de ISIS; de olie. Tijdens de opmars van de jihadisten hebben ze een aantal olievelden en raffinaderijen in handen gekregen en hebben zo de mogelijkheid om een bloeiende handel met vooral het westen te drijven. Deze handel in gestolen olie is miljoenen waard en de Amerikaanse coalitie heeft nooit een vinger uitgestoken om aan deze oliehandel een einde te maken. Bijna geen bom is er op de ISIS installaties gevallen. Dat is nu anders.

De Russische bommenwerpers vallen de olie-installaties aan, maar ook de grote vloot vrachttankers die de olie vervoeren. In maar enkele dagen heeft Rusland meer dan 1000 van deze tankers vernietigd. Dat is meer dan drie kwart van de tankerwagens die ISIS bezit. Ook zijn er honderden ISIS strijders, die de wagens bestuurden, uitgeschakeld. Dat is dus een gevoelige klap voor de schatkist van het kalifaat. En dit is nog maar het begin. De kruisraketten komen nu niet alleen meer van schepen maar ook worden ze door vliegtuigen afgevuurd. Daar komen nog de lange afstandsraketten bij, wat ons tot de conclusie moet laten komen dat het feestje voor de ISIS voorgoed afgelopen is. Alles wat Rusland doet is er opgericht om de ISIS militair en economisch te verzwakken.

Dat zien we niet bij de westerse aanvallen. Dat is veel meer het gewoon bombarderen in het wilde weg. Na de aanvallen in Parijs bombardeerde Frankrijk de zogenaamde hoofdstad van het kalifaat. Hierbij ging het om een wraakactie en niet om militaire doelen. De uitkomst was dan ook meteen weer dat de ISIS kon claimen dat Frankrijk verantwoordelijk was voor een aantal burgerslachtoffers. En wat te denken van de Amerikaanse droneaanvallen, waarbij ook veel burgerslachtoffers vallen zonder dat de ISIS er door wordt verzwakt. Over burgerslachtoffers gemaakt door Rusland hoor je de ISIS nooit. De reden is dat het bij de Russische aanvallen vooral om uitgeschakelde strijders gaat en geen burgers. Dat staat natuurlijk een stuk minder interessant in de ISIS propaganda. Toch bestaat er geen twijfel aan dat de Russische manier de enige echte effectieve is. ISIS is nog lang niet verslagen, maar men is wel op de loop.

Ook is het zo dat de terroristische aanvallen in Europa moeten worden gezien als een poging om de aandacht van de verliezen in het Midden Oosten af te leiden. Dat lukt maar deels omdat de aanvallen ook als wanhoopsdaden kunnen worden gezien. President Poetin heeft nu voorgesteld om een wereldwijd verbond tegen het terrorisme te sluiten waarin Rusland een sleutelrol wil spelen. Maar dan moeten de Amerikanen en hun vazallen wel stoppen met het geven van steeds nieuwe zuurstof aan de terroristen. Het spreekt vanzelf dat op een zeker moment dan ook de sancties tegen Rusland moeten verdwijnen. Die sancties waren al nooit terecht en hebben meer schade aan Europa aangericht dan aan Rusland.

Over het algemeen bekeken heeft Rusland zijn plaats als een leidende kracht in de wereld weer met kracht en zelfvertrouwen in genomen. Iets wat men in het westen niet meer voor mogelijk had gehouden. Het neerschieten van de SU-24 verandert hier niets aan. Het laat juist zien dat Erdogan en zijn groene fascisten de bondgenoten van de ISIS zijn, met Washington als sturende kracht op de achtergrond.

Betekend dit alles nu dat de Amerikaanse aanval op Rusland is afgeslagen? Zeker niet. Washington heeft zich wat meer teruggetrokken en sommige delen van de aanval staan in de ijskast. Maar uitstel is geen afstel, zoals het incident van afgelopen dinsdag bewijst. De pogingen om Europa meer in de VS grip te krijgen door het sturen van vluchtelingen en de opbouw van angst gaan door. Ook wordt de Oekraïne nog steeds door Amerika gebruikt om Rusland aan te vallen. Het afsluiten van de stroomvoorziening naar de Krim is een voorbeeld. Deze sabotagedaden kwamen zondermeer uit Amerikaanse koker, omdat men in Kiev nog geen vingernagel kan knippen zonder Amerikaanse toestemming. De les is dus nog steeds niet geleerd, vooral ook als gevolg van de Amerikaanse honger voor wereldmacht die voor ons allemaal levensgevaarlijk is.

De vraag is hoelang de Amerikanen er in slagen om de Europeanen een rad voor ogen te draaien. Voor Rusland is dit alles minder belangrijk. Moskou heeft in Syrië en eerder ook al in Novorossia laten zien nergens bang voor te zijn, en ook tegenslagen te kunnen verwerken zonder hysterie of onbezonnen gedrag. De westerse opzet om Rusland te onderwerpen is niet geslaagd en dat zal ook nooit gebeuren. Niet alleen de actualiteit maar ook de geschiedenis bewijst dit. Er is een oud spreekwoord dat zegt; Rusland begint geen oorlogen, maar beëindigd ze wel. Daar mag men in Washington, Brussel en Ankara nog wel eens goed over nadenken.