Denk nog even terug aan de avond dat
de MH17, het vliegtuig van Malaysia Airlines, neer kwam in het oosten van de
Oekraïne. Haal nog even de vele extra nieuwsuitzendingen voor de geest en dan
vooral de persconferentie van premier Mark Rutte. Heel Nederland en ook veel
kijkers in het buitenland waren getuigen van zijn woorden: “We zullen niet
rusten tot we de onderste steen boven hebben”. Kosten nog moeite zou worden
gespaard om uit te vinden wat er nu precies met het vliegtuig was gebeurd. Kiev
en de VS riepen meteen dat de milities in Novorossia het vliegtuig uit de lucht
hadden geschoten met het verlies van 298 levens, inclusief meer dan 190
Nederlanders. Rutte wilde niet speculeren. “Dat zou het onderzoek in de weg
kunnen staan.” Rutte was duidelijk, hij wilde feiten en alleen maar feiten. Niets
mocht daar van afleiden.
Dat was op de avond van 17 juli 2014.
Intussen zijn er weken voorbij gegaan en nog steeds is er geen enkel
onderzoeksresultaat naar buiten gekomen. Een tussenrapport, dat er al lang had
moeten zijn, is er nog steeds niet, en het is ook niet duidelijk wanneer dat
gaat komen. Er beginnen zich steeds meer tekenen van een heuse doofpot affaire
af te tekenen. Een affaire waarin Rutte een zeer kwalijke rol speelt. Dat wat
we nu weten en in de laatste maanden hebben gehoord geven dit aan. Wat wel
duidelijk is, is dat men heel hard bezig is om de ware toedracht “onder de pet”
te houden. Laten we eens kijken hoe het er nu voorstaat.
Ten eerste moet gezegd worden dat het
in feite helemaal niet zo moeilijk is om de stukjes van de puzzel in elkaar te
passen. Zowel de voicerecorder als de flight data recorder zijn in goede staat
terug gevonden en ze waren ook niet gemanipuleerd. Ze worden nu al weken
onderzocht. Tenminste, dat beweert men. Onzin natuurlijk, want dit proces moet
al lang afgesloten zijn. Sommige details zijn immers al naar buiten gelekt. De hele
zaak is in handen van een onderzoeksraad, die de medewerking heeft van alle
betrokken landen. Het vreemde is alleen dat deze raad niet op de plek van de
ramp is geweest. Men bleef stevig in Kiev zitten en keek wat het voetvolk in
Donetsk aan het doen was. Toen dit voetvolk op Amerikaanse bevelen terug werd
gehaald naar Nederland, vond deze onderzoeksraad het ook wel prima. De rest van
het onderzoek kon wel in Den Haag worden gedaan. Dat is eigenlijk het laatste
concrete dat van deze raad is vernomen.
Over dat stopzetten van het onderzoek
ter plekke valt ook nog het een en ander te zeggen. Ten eerste was de dreiging
op dat moment niet groter dan in voorgaande dagen, en de rapporten van een
mogelijke Russische invasie waren pure NAVO propaganda die er op waren gericht
Rusland de oorlog in te trekken. Er was dus geen noodzaak voor het stopzetten
van de missie. Maar het was een bevel uit Washington en dan moet Rutte
natuurlijk gewoon gehoorzamen. Het bevel is waarschijnlijk gegeven om de
verhalen over Russische troepen aan de grens meer geloofwaardig te maken. Het
hals over kop terugtrekken van de missie veroorzaakte toch een sfeer, waarin
allerlei scenario’s die de NAVO en vooral Obama graag wilden zien, mogelijk
leken. Wat de reden ook was, het was die avond duidelijk zichtbaar dat Rutte
niet blij was met de beslissing. Hij verschool zich achter de woorden van een
nabestaande dat er niet nog meer slachtoffers mochten vallen. Maar hij wist op
hetzelfde moment dat hij een ereschuld niet had ingelost. Een beetje staatsman
had het bevel genegeerd en doorgezet, maar daarvoor leidt Nederland een veel te
volgzaam leven binnen de NAVO moordmachine. Dan wordt er niet eens meer aan
tegenstribbelen gedacht.
Maar het gaat nog verder. Intussen
hebben 4 betrokken landen waaronder Nederland en de Oekraïne een overeenkomst
getekend over het vrijgeven van de resultaten van het onderzoek. Uit de
overeenkomst blijkt dat niet alle informatie zal worden vrijgegeven. Daar komt
nog bij dat alle ondertekenende landen een vetorecht hebben om bepaalde
informatie geheim te houden. Deze overeenkomst heeft Rutte getekend en daarmee
heeft hij de slachtoffers en de nabestaanden op een gruwelijke manier verraden.
Want wie heeft er het meeste belang bij dat bepaalde zaken geheim blijven?
Precies, de Oekraïne. Indirect natuurlijk ook alle landen die het Nazi regiem
in Kiev steunen en helpen, met de Amerikanen voorop.
Het is intussen uit vele bronnen
duidelijk dat het Kiev leger het vliegtuig uit de lucht heeft geschoten.
Waarschijnlijk als gevolg van een mislukte oefening met het BUK systeem. Alle
betrokken landen weten dit, en de Amerikanen weten het ook. Maar ze zullen het
nooit toegeven omdat dan zou blijken dat hun bondgenoot een oorlogsmisdaad
heeft gepleegd. Dat kan Washington niet gebruiken. We kunnen van een ding uit
gaan; als de Amerikanen ook maar het kleinste bewijs hebben dat de milities van
Novorossia of indirect Rusland betrokken waren bij het neerhalen van het
vliegtuig, dan was dit al lang op allerlei manieren en in geuren en kleuren
gepubliceerd. Men zit immers te wachten op alles wat Rusland in diskrediet kan
brengen. De Amerikanen hebben zoveel satellieten, die zoveel gebieden in de
gaten houden dat het totaal onmogelijk is dat ze niet hebben gezien wat er is
gebeurd. Ze hebben het gezien, maar wat er op de beelden staat MAG niet zijn
gebeurd. Dus komt men met een gigantische doofpot waarmee de slachtoffers en de
nabestaanden voor een tweede keer tot slachtoffer worden gemaakt.
Het scenario dat nu in gang is moet
ten eerst de boel vertragen en zo veel mogelijk vertroebelen. Uiteindelijk zal
de uitkomst zijn dat men niet met zekerheid kan zeggen wie het heeft gedaan.
Als reden zal men geven dat er te veel tijd werd verloren voordat het onderzoek
kon beginnen en dat het ook niet afgemaakt kon worden. Beiden zijn belachelijk omdat in alle twee de
gevallen de onderzoekers en hun meesters zelf de oorzaak waren van de vertragingen.
Men zal beweren dat de volledige oorzaak niet meer te achterhalen is. Dan hoopt
men dat iedereen tevreden is en er geen lastige vragen meer zullen komen. Als
slotstuk zal worden gezegd dat het nu eenmaal in een oorlogsgebied is gebeurd
en dat in oorlogen niet alles na te trekken is. Misschien zal er nog vaag naar
de milities worden gewezen, maar er zullen geen bewijzen zijn. Dat zal wat
betreft het westen het einde van het verhaal betekenen.
Aan dit hele vieze spel doet Rutte en
ook Timmermans gewoon mee. Men laat de oren hangen naar wat Washington zegt, en
de pers, die al even Amerika horig is, zet er geen echte druk op. De onderste
steen zou toch boven komen? Het uiterste zou toch worden gedaan om de waarheid
te achterhalen? Niets mocht het onderzoek toch in de weg staan? Al deze
uitspraken van een voor de VS kruipende premier zijn loze woorden en leugens
gebleken. De nabestaanden worden op een heel geraffineerde manier ingepakt en
stil gehouden. Maar hoe lang nog? Op een zeker moment zullen de nabestaanden
antwoorden eisen en ze zullen ook inzicht willen hebben, in plaats van nu weer
een herdenking in de RAI en andere uitingen van uiterlijk vertoon. Zij hebben mensen verloren, niet Rutte en zijn
hele leugenachtige zootje. Er zal dus een keer punt komen, en dan wordt het
moeilijk voor de zogenaamde regering. Heel moeilijk.
Rutte en de anderen konden kiezen voor de eigen mensen en voor de rechten van de slachtoffers en de nabestaanden. In plaats daarvan hebben ze gekozen voor Washington en de NAVO leugenmachine. Dat is het hoogste verraad dat een regering kan plegen. Dit gaat veel verder dan huichelarij of diplomatiek gekonkel. De belangen van het misdadige Kiev regiem en haar betaalmeesters in Washington en Brussel worden als belangrijker gezien dan de belangen van de eigen mensen. Daar voor moet Rutte zich schamen. Heel diep schamen. Toen de slachtoffers terug kwamen werd er gezegd dat de regering het gebeuren met waardigheid had behandeld. Intussen weten we beter. Rutte en de rest van de regering weten niet eens wat waardigheid is. Ze kennen alleen uiterlijk vertoon. En precies dat maakt de hele zaak diep triest. Dat is pas echt een zwarte bladzijde.
