Velen zullen zich nog de juichverhalen
herinneren uit de kranten van begin jaren 90. De Sovjet Unie was net opgeheven
en het kapitalisme vierde de overwinning. Na jaren van twee machtsblokken, die
elkaar in balans hielden, leek de strijd beslist in het voordeel van het
zogenaamde “vrije” Westen. De verhalen in de kranten en de media in het
algemeen gaven de indruk dat er nu een gouden toekomst zou aanbreken waar
iedereen zijn voordeel mee kon doen. De verhalen over vrijheid, democratie en
een zogenaamd “vredesdividend” waren niet van de lucht. Kortom; de corrupte
politici van het Westen, met achter hun de tot de tanden gewapende generaals
van de NAVO, konden er niet genoeg van krijgen om elkaar schouderklopjes uit te
delen en hun overwinning te beklinken met dure wijn op nog veel duurdere
banketten en andere vreetpartijen. Men kon het zich immers nu permitteren.
Veel volkeren werden meegesleept in
dit buitensporig gedrag. De bomen groeide toch tot in de hemel? Wat was er dan
nog te vrezen? We zijn intussen meer dan 20 jaar verder en we kunnen nu zien
wat er van die zogenaamde “nieuwe wereldorde” is terecht gekomen. Later we even
de balans opmaken. Meteen na het vallen van het Warschaupact trokken de
roofridders van het kapitalisme massaal richting Oost Europa. Hier was immers
een vette buit te halen. Alles wat los en vast zat werd weggesleept voor een
appel en een ei en de roofridders maakten fortuin op fortuin. De volkeren in
deze gebieden dachten dat ook zij in een nieuwe toekomst konden delen. Hun
dividend bestond uit werkloosheid, armoede en achterblijven in leeggeroofde
landen. Daar is nog steeds geen verandering in gekomen. De roofridders zijn
naar huis met hun buit, en ze hebben rokende puinhopen achter zich gelaten.
Zelfs in het zogenaamde herenigde Duitsland is de ongelijkheid tussen West en
Oost nog steeds enorm. Nog steeds worden de mensen in het Oosten als tweedeklas
burgers gezien. Niet is het opgeleukte Berlijn natuurlijk, maar trek vanuit de
hoofdstad naar het Oosten en de armoede slaat je als een golf tegemoet.
Hetzelfde en nog veel erger gebeurde
in alle landen die ooit tot het Warschaupact behoorden. Een kleine minderheid
heeft zich verrijkt en de anderen mogen op een houtje bijten. Kijken naar
Hongarije, Bulgarije, het voormalig Joegoslavië, en Roemenie. Dit hele gebied
is tot het armenhuis van Europa gemaakt. Er is geen werk, geen geld en geen
eten. Daarom proberen zo veel mensen uit die gebieden naar West Europa te
komen. Dit is ook de reden waarom de dochters van deze landen massaal dienst
doen in de bordelen van Europa. Verkocht, rechteloos gemaakt en uitgebuit.
Natuurlijk wil niemand zo’n toekomst. Maar als er geen eten is en geen zicht op
werk? Wat doe je dan? Het resultaat zien we dagelijks, direct onder onze neus.
De Amerikanen spraken over vrijheid en
democratie. Wat echter niet werd begrepen was dat zij met vrijheid, de vrijheid
om te verhongeren bedoelden. De vrijheid om je te prostitueren, of de vrijheid
om je uit wanhoop maar gewoon van het leven te beroven. Dat was en is de
vrijheid die de Amerikanen en hun West Europese handlangers bieden. En
democratie? Dat is democratie op hun voorwaarden en wie daar dan weer mee aan
het kortste einde trekt is niet moeilijk te raden. Van al die juich verhalen
kwam dus niets terecht tenzij je al miljardair was of een van de roofridders
natuurlijk.
Het werd zelfs nog erger. In 2008 kwam
de crisis en toen werd de aanval ingezet op de levensstandaard van iedereen.
Die aanval is nog steeds gaande en de sporen zien we overal in heel Zuid Europa
en ook voor onze eigen voordeur. Jarenlang zijn de Westerse leiders bezig
geweest om de crisis maar enigszins te boven te komen. Dit is nog steeds maar
ten dele gelukt en de kosten waren enorm. De hogere werkloosheid en de
teruggesnoeide gezondheidszorg zijn maar een paar voorbeelden. Ze hebben zich
vergrepen aan de pensioensfondsen, steeds meer publieke bedrijven in de
uitverkoop gezet en het aantal faillissementen tot ongekende hoogten
opgedreven. En dan hebben we het nog over het Westen, in het Zuiden van Europa
is praktisch niet meer te leven, zeker niet als je werkloos bent of
gepensioneerd. De prijs om de grote heren en dames aan het vreten te houden is
enorm hoog geweest, en neemt nog met de dag toe. Omdat er nauwelijks tegenstand
of oppositie is geweest in deze periode konden de oplichters en bandieten, die
zich vermommen als regeringsleiders, zonder veel problemen hun gang gaan.
Nu het groot kapitaal denkt dat het
weer iets beter gaat worden de oude plannen weer opgevat. Daaronder valt het
uitbreiden van de invloedsfeer van het Westen, inclusief de NAVO, tot aan de
grenzen van Rusland. Dat verklaart de rechtse fascistische coup in de Oekraïne,
en de plannen om in Georgië en Wit-Rusland hetzelfde te doen. Maar men heeft
Rusland onderschat. Jarenlang is dit onmetelijke land met zich zelf bezig
geweest. Men keek meer naar binnen dan naar buiten. Hier is nu verandering in
gekomen. Poetin wil de oude macht van de Sovjet Unie herstellen en Rusland weer
tot een macht maken waar het Westen rekening mee moet houden. Dat was al
duidelijk toen hij ingreep in de Syrië crisis en voorkwam dat de Amerikanen hun
bommenwerpers zouden sturen. Zonder veel moeite was hij Obama te slim af, die
als een kind zo blij was dat hij door zijn eigen domme uitspraken niet verder
in de problemen was gebracht. Eigenlijk wilde hij immers geen oorlog meer
voeren in het Midden Oosten. Precies dat vacuüm werd door Poetin gevuld. Over
de hele linie maakt Amerika een terugtrekkende beweging en dat komt Rusland
prima van pas.
Syrië bewees ook dat de Amerikanen
geen oorlog meer willen. Dat zal Poetin zeker in gedachten hebben gehad toen
hij de coup in Oekraïne zag plaatsvinden. Hij deed het enige correcte en
bezette de Krim. Dit is nu na een succesvol referendum onderdeel van de
Russische Federatie. Het Westen mag van geluk spreken dat hij nog niet verder
is gegaan. Ze hebben immers geen enkel antwoord, op de paar zielige sancties
na.
De wereld is opnieuw aan het
veranderen en het zou best eens zo kunnen zijn dat er weer een nieuwe wereld
orde op komst is. Rusland laat niet meer met zich sollen en heeft het
aanstormende Westen een halt toegeroepen. Dat proces, dat ook in ons belang is,
zal zeker nog verder gaan. Amerika kan of wil hier niets tegen doen en Europa
is zo als altijd hopeloos verdeeld. Er zijn dus voldoende kansen om het tij van
de Westerse roodridders voorgoed te keren. Hiernaast is ook nog een andere
factor die we niet over het hoofd moeten zien. China gaat een steeds grotere
rol in de wereld spelen. Het huidige China is vol zelfvertrouwen en heeft
langzaam aan een behoorlijk machtsbasis opgebouwd. Ook op het economische vlak.
Het Westen is op dit moment heel hard bezig om China te paaien. De Chinese
leiding kijkt hier met veel plezier naar, en grijpt de kansen die zich voor
doen.
Toch heeft China zich niet tegen
Rusland gekeerd en voor het Westen gekozen. Men is over het algemeen neutraal.
In de VN heeft China zich van stemmen onthouden toen het over de Krim ging en
ook in de Syrië crisis werd een gelijksoortige houding aangenomen. Maar tot nu
toe heeft China geen enkele keer tegen Rusland gestemd. Rusland vindt dit op
het moment voldoende en probeert niet om China tot een echte bondgenoot te
maken. Maar de kans bestaat nog steeds dat onder de juiste omstandigheden
Rusland en China een alliantie zullen vormen. Een dergelijk alliantie zou een
alles overtreffende wereldmacht zijn, waar het Westen nooit tegen op zou
kunnen. Natuurlijk kennen zowel China als ook Rusland deze mogelijkheid, maar
dit wordt nog niet de juiste tijd voor een grote alliantie geacht.
Als deze alliantie er komt zullen
Rusland en China in feite de wereld domineren. De VS en de EU zullen hier niet
tegen op kunnen en het initiatief zal in het Oosten komen te liggen. Voor de
arbeiders in West Europa zal dit geen ramp zijn. In tegendeel, de grootste
problemen van de laatste 20 jaar zijn ontstaan omdat er geen enkele tegenmacht
meer was. De roofridders hadden immers vrijspel en daarvan is iedereen in
meerdere of mindere mate slachtoffer geworden. Een omslag richting het Oosten
zal dit tij voor goed doen keren. Het kapitalisme dat zich ooit als de grote
winnar zag, loopt op zijn laatste benen. Nieuwe machten dienen zich aan en dat
betekend ook nieuwe kansen. Misschien dat de komende nieuwe wereld orde eindelijk
een positieve zal zijn. Van de oude orde hebben we niets te verwachten, en
iedere verandering kan een stap richting het socialisme zijn. Precies op dat
punt kunnen we allemaal een rol in spelen, iedere op zijn eigen manier. Een
ding is zeker; de wind begint uit een andere hoek te blazen.