donderdag 31 januari 2013

De stilte voor de storm

De geschiedenis van het Kabinet Rutte II is tot nu toe wat vreemd gelopen. De formatie ging in sneltreinvaart na een onverwacht duidelijke uitspraak van de kiezers. Toen kwam de gloriepresentatie van het nieuwe team, voorgesteld door de trotse vaders Rutte en Samsom. Maar deze glorie duurde maar kort. Je zou kunnen zeggen dat de wittebroodsweken eerder wittebroodsdagen waren. Toen de VVD kapitalisten begonnen te klagen over de inkomensafhankelijke zorgpremie ging het nieuwe akkoord meteen weer overboord en verdwenen de ministers in de bunkers.

Eigenlijk is men daar sinds die tijd gebleven want het is oorverdovend stil geworden. Geen controverses, geen ruzies en ook maar een klein beetje protest tegen de ingrijpende plannen van het kabinet. In feite zou je niet denken dat er een regering zit. Maar dat is natuurlijk maar schijn. We zitten nu in de bekende stilte voor de storm. De eerste maatregelen zijn al voelbaar, maar dat zijn nog maar speldenprikken. In het komende jaar zal de echte grote klap komen, die duizenden mensen in de armoede zal storten. Rommelen doet het nu al een beetje. Asscher heeft al aangegeven dat er misschien nog meer bezuinigingen nodig zijn. Samsom zei iets eerder dat hij zich nu al zorgen maakt over het verzet dat het kabinet zal oproepen. En het FNV vindt dat de regering de contacten met de sociale partners moeilijk maakt.

Vooral de PvdA bewindslieden zien de bui al hangen. De protesten tot nu toe zijn erg op zichzelf geweest. Iedereen knokt voor zijn eigen hoekje van het speelveld. Als de maatregelen echt gaan bijten is dat natuurlijk niet voldoende. Want dat er een echt pak ellende aan zit te komen moet wel duidelijk zijn. En alle mooie woorden ten spijt wordt het huishoudboekje en de financiële wereld opnieuw boven de bevolking geplaatst. De werkloosheid schiet omhoog en gelijktijdig wordt de WW uitgekleed. Dat op zich is al een recept voor problemen. Er wordt steeds gezegd dat de rekening voor de crisis eerlijk verdeeld zal worden. Maar de realiteit is dat het grootste deel van die rekening weer wordt neergelegd bij de mensen die het minste kunnen dragen. Opnieuw komen diegenen met de grootste bek en de dikste geldbundel er het beste af.

Er zit nog veel meer ellende in het verschiet en binnen heel kort zullen ontelbare gezinnen niet meer rond kunnen komen. Dan zullen de barricaden in zicht komen. En snel ook. Daar is organisatie voor nodig en we moeten nu al beginnen met de voorbereidingen. Want verzet heeft alleen zin als we het uiteindelijk ook kunnen winnen. En winnen kunnen we als we het potentieel goed gebruiken. En niet alleen wij, maar ook de andere volkeren in Europa. Rutte lacht nu nog, maar dat grijnzen zal hem snel vergaan. Voor steeds meer mensen zal duidelijk worden dat noch de liberalen, noch de sociaal democraten de problemen kunnen oplossen. Ze zullen het alleen maar erger maken in een wanhopige poging om hun systeem te redden.

Hoe de strijd zich zal ontwikkelen is nog niet duidelijk, maar zeker is dat de vakbonden een grote rol zullen moeten spelen in het verzet. Maar omdat mogelijk te maken zullen we de vakbonden eerst terug moeten pakken. Terug pakken van de bonzen en de zogenaamde realisten die niets meer zijn dan ordinaire klassenverraders. Misschien zal deze strijd binnen de vakbonden de eerste stap moeten zijn. De zogenaamde hervormingen binnen het FNV zijn niets meer dan een rookgordijn opgetrokken door de bonzen omdat ze bang zijn hun macht ter verliezen. Maar ook dat rookgordijn zal niet eeuwig blijven hangen en dan kunnen een aantal figuren vertrekken.

Verder is er een revolutionaire partij nodig om de politiek en de straat te organiseren. Ook daar kunnen we allemaal een rol in spelen. Het mag nu lijken dat de overmacht enorm is en dat we weinig in handen hebben. Maar we moeten niet vergeten dat de machtigen het sterkste lijken kort voor dat ze ten val worden gebracht. Een oud Iers revolutionair gezegde luidt: “De groten lijken alleen groot omdat wij op onze knieën leven. Laten we opstaan.” Kortom; er zal voldoende te knokken zijn in de komende jaren. Wordt 2013 het jaar van de opstand? De kans is groot dat dit inderdaad het geval is.

In het Zuiden van Europa is het allemaal al begonnen. Griekenland, Spanje, Portugal, Italië en Frankrijk. Overal is de arbeidersklasse in beweging geraakt. De Nederlandse media proberen deze opstand uit het nieuws te houden. Meer dan een paar beelden van straatgeweld worden er niet getoond. Dat daar een machtige beweging achter zit moet natuurlijk niet algemeen bekend worden. Het is aan ons om dat nieuws juist wel naar buiten te brengen. De ervaringen van onze kameraden in andere landen zijn goud waard.
De inzet van dit alles is duidelijk; een betere wereld. En dat kan alleen maar een socialistische wereld zijn. Laat de barricaden dus maar komen. We hebben niets te verliezen, alleen ons ketens en onze uitbuiters. Organiseer en sla terug!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten