Een andere prioriteit was dat een linkse partij de grootste zou worden, en daarom hebben wij het advies gegeven om PvdA of SP te stemmen. Dit is niet gelukt; de PvdA werd tweede en de SP maakte pas op de plaats. Van een linkse meerderheid was natuurlijk helemaal geen sprake. We kunnen dus zeggen dat we niet alles hebben gehaald, maar dat we in ieder geval hebben voorkomen dat de heersende klasse haar meest radicale honden kan loslaten. Nu dus Rutte II. Op zich zitten er een aantal maatregelen in het pakket die goed zijn voor de mensen die het in de laatste jaren het zwaarst hebben gehad. Eindelijk wordt er weer een poging gedaan om de inkomensverschillen te verkleinen, hoewel we nog moeten afwachten of dit ook daadwerkelijk iets gaat opleveren. En solidariteit is weer een woord dat gebruikt mag worden. Dat het nog steeds een beleid van crisispolitiek en bezuinigingen is valt niet te ontkennen. Maar het feit dat veel meer dingen nu inkomensafhankelijk worden is een stap vooruit. Eindelijk worden de grootverdieners aangesproken op hun verantwoordelijkheid.
Natuurlijk zijn ze daar niet blij mee en het gekrijs uit VVD kringen over de nieuwe zorgpremies heeft veel aandacht getrokken. Toch is het juist dat zij die meer dan 140.000 euro mee naar huis nemen stevig betalen voor zorg. Mensen met een laag inkomen hebben al jarenlang meer dan 10 tot 20% van hun inkomen aan zorgpremies moeten betalen, wat pure diefstal was. Ook de veranderingen in de hypotheekrenteaftrek zijn juist en zeker welkom. Maar daar staat tegenover dat de WW korter zal duren en dat veel belangrijke voorzieningen wegbezuinigd zullen worden. Als we de balans van dit alles opmaken kunnen we zeggen dat het allemaal veel erger had kunnen zijn. De PvdA heeft de VVD op een aantal terreinen het mes op de keel gezet en dat was juist. Wat ook duidelijk vastgesteld kan worden is dat de SP het echt niet beter had gedaan als deze partij de grootste linkse partij was geweest. De SP is niet eens in staat gebleken om een behoorlijke verkiezingscampagne te voeren. In onderhandelingen met de VVD of wie dan ook was er al helemaal niets van terecht gekomen.
We kunnen dus vaststellen dat er onder de huidige omstandigheden en binnen het huidige systeem niet meer te halen was dan dat nu het geval is. Hoe moeten we nu om gaan met dit kabinet? Net als Lenin ons heeft geleerd moeten we slim te werk gaan, kritisch kijken en vasthouden aan onze principes. De maatregelen die ten gunste uitvallen van de Nederlandse arbeidersklasse zullen we steunen. Maar maatregelen die onze rechten en verworvenheden aantasten zullen we met alle middelen bestrijden. Overigens moeten we niet denken dat de komende jaren zonder strijd zullen verlopen omdat er nu een soort meerderheidskabinet van nationale eenheid zit. Als we goed om ons heen kijken zien we de strijd, nationaal en op Europees niveau, overal al aankomen. In heel Europa is verzet aan het ontstaan tegen de crisismaatregelen van de Europese heersers. Er wordt zelfs als gesproken over een Europa wijde algemene staking op 14 november. Ook de Nederlandse arbeiders zullen hard getroffen worden door het Euro geknoei van Merkel en Co. Dat vraagt dus om een antwoord, en zo’n antwoord moeten we echt niet van het nieuwe kabinet verwachten. Zo als altijd zal de echte strijd op straat worden uitgevochten en niet in de parlementen.
We moeten Rutte II als een
tussenstation zien. Een werkelijke verandering van de maatschappij is van deze
regering niet te verwachten. Er zullen wat dingen veranderen, en sommige zullen
ten goede zijn. Maar het blijft gekriebel in de marges. Partijen die binnen het
kader van het systeem werken kunnen nooit een oplossing bieden voor de huidige
problemen.
Rutte II zal de banken zeker niet ter
verantwoording roepen voor hun criminele activiteiten, al wordt er beweerd dat
er meer controle komt.. Ook zal dit kabinet niet de strijd aan gaan met Brussel
en de failliete kliek rond Merkel. Nog steeds zal de rekening bij de gewone
burger terecht komen. Alleen wat anders verdeelt. Het zal zeker zo zijn dat de
PvdA leiding de beste intenties heeft, maar zonder het loslaten van het
kapitalisme is het een strijd die alleen verloren kan worden. Een tussenstation
dus om erger te voorkomen.
We moeten opnieuw onder ogen zien dat
tijdens de laatste verkiezingen en ook in het nieuwe parlement, geen enkele
partij op de bres staat voor de rechten en de wensen van de arbeidersklasse. De
werkend mensen mogen weer jaren betalen en zwijgen. Maar dit hoeft niet zo te
zijn. In de komende jaren zal nog duidelijker worden dat Nederland een
revolutionaire partij nodig heeft die de weg vrij maakt naar een socialistische
maatschappij. De antwoorden liggen buiten het huidige systeem en de huidige logica.
Iedereen kan dit zelf zien. Daar is geen politieke indoctrinatie voor nodig.
De tijd van het kapitalisme is bijna
afgelopen. De steunpilaren van het systeem kunnen alleen nog maar tijd rekken.
Maar ook dat zal op den duur niet helpen. Voor ons is belangrijk dat we ons
zelf organiseren en terugvechten. En wij niet alleen, we zullen deze strijd
voeren samen met onze strijdmakkers in heel Europa. De opstand is al lang
begonnen, alleen de machthebbers willen dit niet zien. Maar de dag zal heel
snel komen dat ze de ogen niet meer sluiten kunnen en de terugtocht moeten
aanvaarden. Daarom blijft ons motto: organiseer en sla terug! Nu meer dan ooit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten