dinsdag 3 juli 2012

De Klassiekers zijn wapens in onze handen, geen museumstukken

Het is een bekend feit dat het kapitalistische systeem nog steeds grote angst heeft voor de socialistische ideologie. Je kunt je afvragen wat hiervan de oorzaak is. Immers, begin jaren 90 verklaarde de kapitalistische wereld het socialisme tot een verslagen systeem dat nooit meer terug zou keren. De imperialisten hadden de strijd gewonnen en de wereld behoorde toe aan de overwinnaars. We zijn intussen meer dan 20 jaar verder, en nog steeds zien we een grote angst bij de elite voor alles wat met het socialisme te maken heeft. Dit komt vooral tot uitdrukking in het steeds terugkerende anti-communisme, en de voortdurende hetze tegen de Sovjet Unie en landen zoals de voormalige DDR. Hier bij worden geschiedvervalsing en openlijk leugens niet geschuwd.

Terwijl veel links gerichte mensen het gevecht opgaven omdat het hopeloos leek, zijn de kapitalisten nooit gestopt met de strijd tegen een systeem en ideologie dat ze als levensbedreigend ervaren. Veel beter dan wij hebben ze begrepen dat de tijd van het socialisme nog lang niet voorbij is. Integendeel, de wereld beweegt zich voort in een richting die alleen maar kan eindigen met een socialistische maatschappij. Niet het socialisme, maar het kapitalisme heeft zijn tijd gehad. Dat heeft de elite goed begrepen, en daarom benutten ze de enige optie die ze nog hebben, op tijd spelen en gelijktijdig het socialisme zwart maken. Terwijl de imperialisten voorgeven nergens bang voor te zijn, laten ze in de praktijk zien dat ze panisch worden als ze ergens ook maar het kleinste spoor van het socialisme tegen komen.
Als de angst van de machtigen der aarde zo groot is, bewijst dit dat we met de socialistische ideologie een sterk wapen in handen hebben Dat blijkt ook wel als we naar de klassiekers van de marxistische literatuur kijken. Vaak worden deze boeken als museumstukken afgedaan, maar een ieder die de moeite neemt om deze boeken te lezen, zal ontdekken dat ze nog steeds enorm bruikbaar zijn als het gaat om de problemen en de discussies waar we nu tegen aan lopen. Er is nog geen enkel boek geschreven dat de werking en de uitbuiting van het kapitalistische systeem zo goed uitlegt en verklaard als “Het Kapitaal” van Karl Marx. Door de crisis is dit meesterwerk intussen ook weer populair geworden in burgerlijke en intellectuele kringen. Het gaat dan ook om een wetenschap en niet zomaar een aantal voorspellingen met uitleg.

De roep van Marx en Engels om eenheid onder de arbeiders, die vooral tot uitdrukking komt in “Het Communistisch Manifest” kon in de huidige tijd niet actueler zijn. Ook nu weer blijkt hoe de kapitalisten, met de gebruikelijke verdeel en heers tactiek, de arbeiders van verschillende landen tegen elkaar proberen op te zetten. Het hele euro debat is hier een helder voorbeeld van. Als dit tot het uiterste wordt doorgevoerd kan het zelfs tot oorlog leiden. Ook dit is een kenmerk van het kapitalisme.
Met deze geschriften werd de basis gelegd voor het Marxisme, dat later door Lenin en anderen verder is uitgebouwd. De boeken van Lenin laten zien hoe we de politiek van Marx en Engels in praktijk kunnen brengen. In de tijd van Lenin was gebleken dat er een aantal problemen waren ontstaan die moesten worden opgelost om de socialistische revolutie te laten slagen. Vooral de partijopbouw stond bij Lenin op de voorgrond, met als doel het uitbouwen van een goed georganiseerde en gedisciplineerde kaderpartij die de arbeidersklasse zal leiden in de strijd voor een socialistische maatschappij. Zijn belangrijkste werken hier over bieden nog steeds veel handvaten voor de huidige strijd.

“Staat en Revolutie” geeft uitleg over hoe de huidige staat werkt en hoe deze staat zal afsterven als de socialistische maatschappij zich heeft gevestigd. Zijn inzichten over de rol van de staat waren hun tijd ver vooruit en nog volledig toepasbaar in de huidige tijd. Immers, de rol van de staat is niet veranderd. Nog steeds is het het uitvoerende en repressieve instrument van het kapitalistische systeem. Veel mensen begrijpen niet hoe dit alles functioneert, mede omdat het systeem de ware rol van dit instrument heel goed weet te versluieren. Lenin laat in een aantal stappen zien hoe dit alles in zijn werk gaat en hoe we er mee om moeten gaan als revolutionairen, die een andere maatschappij willen.
Als het gaat om hoe een revolutionaire partij moet werken is: “Wat te doen” onmisbaar. In dit boek heeft Lenin twee hoofddoelen: het aan de kaak stellen van wat we nu reformisme noemen en de minimale eisen die hierbij horen. Verder gaat hij in op hoe een revolutionaire partij moet functioneren die zich aan het hoofd van de strijdende arbeidersklasse plaatst. Hij laat in dit boek duidelijk zien hoe schadelijk het is om genoegen te nemen met minimale verbeteringen. Juiste deze minimale eisen en verbeteringen zullen de partij en de arbeiders van de ware strijd om de macht af houden. Het is genoegen nemen met weinig, terwijl voor een echte verandering het volledige revolutionaire programma noodzakelijk is.

Lenin geeft aan dat onze belangrijkste wapens organisatie en discipline zijn. Hoe groot zijn gelijk is word getoond door de huidige crisis situatie. Na jaren van verval en ondermijning door het systeem, zijn de strijdorganisaties van de arbeidersklasse bijna verdwenen. Er is dus behoefte aan een nieuwe opbouw. Want als we een andere maatschappij willen heeft de arbeidersklasse weer een partij nodig die deze strijdt leidt en organiseert. De voorbeelden die Lenin aandraagt zijn voor dit proces van onschatbare waarde.
Een ander boek van Lenin dat nog steeds veel waarde heeft is: “De Linkse Stroming”. Hier in behandelt Lenin zoals hij het zelf noemt ‘de kinderziekten van het socialisme’. Dit gaat vooral over de schadelijke effecten van sektarisme en vormen van elitisme die de partij van de massa kunnen vervreemden. Hij trekt in dit boek enorm van leer tegen mensen die zich zo sektarisch opstellen dat ze de gestelde doelen nooit kunnen bereiken. Het gaat hierbij onder meer om stromingen die geen enkele betrokkenheid willen met bijvoorbeeld de parlementen. Anderen wijzen het werken in de vakbonden af. Lenin staat op het standpunt dat wij als socialisten en communisten in alle parlementen en instellingen vertegenwoordigd moeten zijn.

Niet om het kapitalistische systeem te helpen besturen, maar om een tribune te hebben voor onze ideologie, en zo de strijd buiten het parlement te ondersteunen. Wel moeten wij hierbij altijd vasthouden aan onze eigen agenda, en voorkomen dat we door het systeem naar binnen worden gezogen, zoals is gebeurd met de sociaal democraten. Hij komt met veel voorbeelden, en ook hiervoor geldt dat de gedachtegangen die hieraan ten grondslag liggen nog steeds geldig zijn. Ook nu nog zijn er een aantal stromingen, die elke haar eigen gelijk opeisen, steeds zoeken naar verschillen, niet naar overeenkomsten. Voor de strijd in zijn geheel is dit funest. Het boek bevat ook de wijze raad van Lenin dat we nederlagen moeten zien als voorbereiding op nog grotere overwinningen.
Bij het lezen van bovengenoemde boeken zal de lezer merken dat in de voorbeelden en betogen veel lang vergeten organisaties en individuen voorkomen. Dat is logisch omdat de werken lang geleden zijn geschreven. Het is de kunst om over deze historisch aandoende namen heen te kijken, en de voorbeelden naar de huidige tijd te transporteren. De lezer zal dan snel tot de conclusie komen dat er toch weinig is verandert sinds Lenin zijn punten op papier zette.

In veel landen zijn kleine en grote groepen bezig om de communistische beweging nieuw leven in te blazen of verder op te bouwen. Hier bij zijn de klassiekers ware wapens in onze handen. Het is dus ook niet waar dat we met lege handen staan en dat we alles van de grond af opnieuw moeten opbouwen. We hebben een geweldige erfenis binnen ons bereik, die we als kompas en rode draad kunnen gebruiken in de strijd die we nu voeren. De problemen van vandaag zijn eigenlijk de problemen van gisteren in een andere vorm. De antwoorden op deze problemen zijn dus ook hetzelfde. Weliswaar in een aan de tijd aangepaste vorm. Maar de basis verandert niet en de wetenschap ook niet.
Aarzel dus niet en maak gebruik van de kennis die er in zo’n grote hoeveelheid is. Ga de uitdaging aan en grijp de kans die onze voorgangers hebben geboden. Zoals Lenin zelf zegt; er is geen blauwdruk, maar geen enkele socialist of communist hoeft het wiel opnieuw uit te vinden. We hoeven de bestaande wielen alleen maar aan onze strijdwagen te bevestigen, en dan kunnen we zonder moeite bewijzen dat de elite echt iets heeft om bang voor te zijn. De oude raad blijft geldig: “pak een boek, het is een wapen”.

Veel van de boeken van Marx, Engels, Lenin en anderen zijn op het internet te vinden of kunnen worden besteld via vele organisaties en partijen. Kijk voor meer informatie en besteladressen op de site van Kommunistische Initiative: http://www.kommunistische-initiative.de/      

Geen opmerkingen:

Een reactie posten