Griekenland stemt, maar niet voor een oplossing

De Griekse verkiezingen van afgelopen zondag geven een verward beeld. De overwinnaar en grootste partij werd de conservatieven Nieuwe Democratie partij, die de bevelen van Europa wil opvolgen. Maar deze partij kreeg geen meerderheid. Op de tweede plaats eindigde de linkse Syriza partij, met een groter aandeel van de stemmen als vorige keer. Maar deze partij, die tegen de bezuinigingen is, maar wel in de euro wil blijven, werd niet de grootste partij. Dit was eigenlijk wel de verwachting binnen Syriza zelf, en ook de inzet van de verkiezingen. Nieuwe Democratie kan nu met de sociaal democratische Pasok, die ook pro-Europa is, een regering vormen. Er wordt gestreefd naar een nog wat bredere coalitie. Als deze coalitie er komt staat Syriza buitenspel, en het Griekse volk zal verder in de armoede wegzinken.

Weliswaar zeggen zowel de conservatieven als ook Pasok dat ze met Europa willen heronderhandelen, maar die is niet meer dan een zoethoudertje. De twee systeempartijen zullen niet echt tegen Brussel ingaan. Daar komt nog bij dat Merkel, de woordvoerder van het Duitse imperialisme, al heeft gezegd dat er van heronderhandeling geen sprake kan zijn. De wraakengel uit Berlijn wil bloed zien, en niet zo’n beetje ook. Wat moeten we dus uit deze verkiezingen concluderen? Ten eerste heeft Nieuwe Democratie geprofiteerd van de angstpsychose die werd verspreid. Griekenland zou zonder Euro volledig ten ondergaan werd er gezegd. Onzin, natuurlijk, maar veel mensen hebben het wel geloofd en conservatief gestemd.

Verder is er een stevige poging geweest om Syriza tot grootste partij te maken. Er is ter linker zijde veel tactisch gestemd, waardoor bijvoorbeeld de communistische KKE meer dan de helft van haar kiezers verloor. De meeste aan Syriza. Toch slaagde deze poging niet en bleef Syriza op de tweede plaats steken. De andere partijen spelen geen echte rol. Het beeld dat ontstaat, is dat de Grieken het zelf ook niet meer weten. Ze willen uit de armoede, die is veroorzaakt door Europa, de banken en de systeempartijen. Maar ze zijn ook bang voor de consequenties van een vertrek uit de Eurozone. De geruchten over doemscenario’s doen geregeld de ronde, en er lijkt geen uitweg.

Die is er natuurlijk wel. Een land dat door bezuinigingen onleefbaar word is immers geen optie. Griekenland zal weer een eigen koers moeten varen samen met de volkeren die intussen ook slachtoffer zijn van de Eurogekte en de criminele bankwereld. Dit betekend uit de Euro en uit de Europese Unie. Erger dan het nu al is kan het alleen maar worden als men tegen alles in toch in de Eurozone probeert te blijven. Dit is geld gooien in een zwart gat. Dit zal de komende regering jammer genoeg wel eerst gaan proberen. Men zal op orders van Brussel en Berlijn het Griekse volk nog verder uitzuigen.

Maar hier is praktisch al geen ruimte meer voor, en nieuwe pogingen zullen op verzet stuiten. Heel veel verzet. Het mag nu lijken dat de pro-Europa lijn heeft gewonnen. Maar dit is een lege overwinning. Het front zal zich nu verschuiven van verkiezingen en het parlement naar de straat. Precies daar zal uiteindelijk de beslissing vallen. Europa moet dus niet te vroeg juichen. Het Griekse volk is nog lang niet overwonnen. Dat begrijpen de kapitalistische beursen ook. Maandag was er even opluchting, maar in de middag gingen de beursen weer op hun bek, zoals steeds de laatste tijd. De crisis is nog lang niet over, en dat weet men maar al te goed.

Eigenlijk hebben de Europese leiders al lang besloten om Griekenland uit te sluiten. Men weet dat de schulden nooit afbetaald kunnen worden. De verkiezingen vertragen het proces, maar stoppen het niet. Maar met Griekenland uitsluiten is het ook niet gedaan. Spanje zit diep in de problemen en heeft noodhulp aangevraagd. Het Spaanse volk twijfelt niet wie hier schuld aan heeft en belegert de banken. Daar komt nog bij dat de Spaanse mijnwerkers staken tegen de regering. Zij worden door de oproerpolitie heftig aangevallen, maar mijnwerkers gaan niet snel aan de kant. De strijd wordt dus grimmiger.

Ook in Italië en Portugal begint het idee door te dringen dat een toekomst binnen de Euro niet meer voor handen is in de nabije toekomst. Dat is even schrikken omdat veel mensen de leugens geloven die aangeven dat de Europese Unie en de Euro natuurverschijnselen zijn waar je niet buiten kunt. De gevestigde partijen geloven dit nog steeds of geven voor dit te doen. Maar de volkeren, die de effecten iedere dag met eigen ogen zien zijn sceptisch geworden. De volgende stap is open oppositie, zoals we zien bij de Spaanse mijnwerkers. De eindconclusie is simpel en gaat veel verder dan alleen Griekenland; de Europese Unie en de Euro zijn een failliete boedel. De curatoren, met Merkel aan het hoofd, proberen tijd te winnen door de zwakkere landen te onderdrukken, maar deze praktijk kan geen stand houden.

Kortom, in niet al te lange tijd is de Europese Unie en de Euro verleden tijd. Dan zal er ruimte ontstaan voor het Europa van de volkeren. Twijfel? Laten we even realistisch kijken. Sinds 2008 proberen de Europese kapitalisten uit de crisis te komen die ze zelf hebben veroorzaakt. Ze hebben alles geprobeerd, maar het resultaat zien we vandaag. Een grote 0. Het wordt alleen maar erger, en de armoede is op weg om een Europese epidemie te worden. De kapitalistische nacht daalt neer op Europa. Het wordt tijd dat we deze nacht achter ons laten, en een weg zoeken naar het licht. Die weg is er als we de macht in onze eigen handen nemen.

Weg met de failliete boedel van Merkel en de EU. Voor een Europa van de volkeren waar de mensen het voor het zeggen hebben die de rijkdom produceren. Die rijkdom is overal om ons heen te zien. Laten we niet meer twijfelen en die rijkdom grijpen. Dan is de toekomst weer van ons Dus; organiseer en sla terug!!