Ze kwamen werkelijk overal vandaan. Van
Amsterdam tot Leeuwarden, en van Emmen tot Eindhoven. Maar dat was nog lang
niet alles. Ook Duitsland, België, Italië, Zweden en Frankrijk waren
vertegenwoordigd. Misschien vergeten we er nog een paar, maar het zal aan
iedereen duidelijk zijn dat we het hebben over de eerste grote Gele Hesjes
demonstratie in Maastricht afgelopen zaterdag. Natuurlijk waren er al eerder
demo’s geweest in verschillende Nederlandse plaatsen, maar Maastricht sloeg toch
tot nu toe alles. Het is ook niet overdreven om het een internationale
demonstratie te noemen, en was het niet prachtig om ook de Friese vlag te zien
wapperen? De aanleiding was duidelijk, in Maastricht werd de Europese Unie ooit
tot een feit, en de Gele Hesjes hebben intussen een begin gemaakt om precies
die Unie te slopen. Als dat lukt, mag de vlag pas echt in top, want geen enkel
instrument heeft zo veel ellende voor de Europese volkeren veroorzaakt als de
Europese Unie en de arrogante Brusselse bureaucraten. Of het nu gaat over extra
belastingen, migratie, idiote regels of het opheffen van de soevereiniteit van
de lidstaten, op geen enkel terrein heeft de EU een positieve rol gespeeld.
Maar terug naar de demonstratie zelf.
Niemand wist van te voren hoeveel mensen er zouden mee doen. Sommige dachten
500, andere minder. Uiteindelijk waren er meer dan 1000 deelnemers, en dat is
voor Nederlandse verhoudingen een grote demonstratie. Natuurlijk schreef de
leugenpers alles weer naar beneden, en werd er alleen geconcentreerd op
negatieve dingen. Maar dat kennen we al heel lang; leugenpers blijft
leugenpers, de trouwe dienaren van het systeem. Gelukkig is er ook de alternatieve
berichtgeving, en op het internet waren prachtige livestreams te vinden.
Beelden liegen immers niet, en die beelden zagen er fantastisch uit.
Het viel meteen op hoe lang de stoet
was, en hoe kleurrijk. Niet alleen door de vele gele hesjes, maar ook door de
vlaggen, vaandels en spandoeken in de meest uiteenlopende kleuren. Er was
vuurwerk, en kleurige rook. En bovenal; er was heel veel lawaai. Sirenes,
fluitjes en spreekkoren. Vooral Rutte moest het ontgelden, want de slagroep
“Rutte Rot Op”, was overal en constant te horen. Het gaat immers niet alleen om
de Europese Unie, maar gelijktijdig ook om alle EU regeringen die het systeem,
en dus de elite, vertegenwoordigen. Zij zijn het die de beruchte maatregelen
nemen die in Brussel en Washington worden bedacht. Zij bestelen ons iedere dag,
en ook nog tijdens de nacht. Schuilende achter het vaandel van de zogenaamde
democratie hebben zij een dictatuur uitgebouwd die ons allemaal langzaam
verstikt. Precies daar ging het om afgelopen zaterdag. Het terugpakken van de
macht en de controle over ons eigen leven. Je merkte dat ook aan de demonstranten,
zij straalde een gevoel van bevrijding uit. Het was als of iedereen die op
straat was, op dit moment had zitten wachten.
Een moment waarop je niet meer
machteloos bent. Het gevoel hebben dat er eindelijk iets terug wordt gedaan,
dat je zelf iets terug kunt doen. We moeten weer leren dat we wel degelijk
macht hebben. Dat als wij het willen, echt willen, de hele criminele en
corrupte elite morgen verdwenen kan zijn. Uiteindelijk zijn wij de baas, maar
dan moeten we het wel samen doen. Dat brengt ons gelijk bij de volgende indruk
die van de demo afstraalde. Er werd steeds gezegd, en door heel veel
verschillende mensen, dat links of rechts niet meer belangrijk is. Dat het
juist deze splitsing is die het systeem wil zien om verdeel en heers te kunnen
spelen. Dat doen ze immers al vele jaren, en dit spel heeft het systeem gaande
gehouden. Die tijd moet nu voorbij zijn. In Frankrijk was het al zichtbaar;
links en rechts zijn samen op straat om eindelijk de strijd tegen de elite te
voeren, en niet langer tegen elkaar. Ook in Maastricht zagen we dat beeld.
Links en rechts zijn begrippen uit het verleden die niet meer in de huidige
situatie passen. Nu gaat het er om dat het hele volk op staat tegen het systeem
en tegen de globalisten. Daar zal de kracht vandaan komen, en dat weet de elite
beter dan wij. Daarom zullen ze er ook alles aan doen om die splitsing in stand
te houden. Een valkuil waar we niet in moeten trappen.
Dan nog wat andere indrukken. Veel
deelnemers uit de buurlanden verbaasden zich er over dat de politie zo
vriendelijk was, en dat er geen tegendemonstratie kwam opdagen. Dat is men in
vooral Duitsland, Frankrijk en België anders gewent. Alles bij elkaar zorgde
het voor een heel goede sfeer, ondanks de regen en de kou. Veel mensen dachten
dat het in Nederland anders is omdat de situatie als wat meer relaxt word
gezien. Op dit moment mag dat zo lijken, maar het heeft ook te maken met het
feit dat de Nederlandse overheid altijd iets anders om gaat met dit soort
zaken. In de buurlanden staat de politie heel snel met de knuppel klaar. En
natuurlijk ook met traangas en rubberkogels. Op het eerste gezicht mag het
lijken als of Nederland wat toleranter is. Maar dat is schijn. Er wordt meestal
inderdaad niet meteen op los geslagen, maar als een bepaalde grens gepasseerd
is, en belangen in het geding komen, is de Nederlandse overheid, inclusief voetsoldaten,
gevaarlijker dan in menig ander land. Je zou het repressie met een glimlach
kunnen noemen, maar diezelfde glimlach is binnen seconden verdwenen als het
bevel komt. Er zijn veel voorbeelden, en het blijft dus altijd oppassen.
In de toekomst zullen er zeker tegen
demo’s komen als de overheid het idee krijgt dat de Gele Hesjes echt een
bedreiging aan het worden zijn. Tegen demo’s zijn meestal niet spontaan, en
komen uit een hoek waar de overheid veel invloed op heeft. Zowel via financiële
middelen, als ook infiltranten. Dat moet dus zeker serieus genomen worden. Nu
mag het nog geen echt probleem zijn, maar het is wel iets om constant is de
gaten te houden. De volksverraders en ophitsers slapen immers niet.
Maar terug naar de straat. Dat
Maastricht zo geel werd zal zeker indruk gemaakt hebben op veel mensen. De
onvrede is groot, dus er is veel potentieel. Als mensen eenmaal de moed hebben
gevonden om ook daadwerkelijk de straat op te gaan, en dat in groten getale, is
de eerste slag gewonnen. Het lijkt er steeds meer op dat het moment nu rijp is.
In Frankrijk en België gaan de acties door, en in Duitsland zijn er op steeds
meer plaatsen demo’s. Ieder weekend gaan mensen in gele hesjes de staat op.
Soms tegen criminaliteit, dan weer tegen de massamigratie. Maar ook de strijd
om de diesel speelt een steeds grotere rol. Al een paar weken komen in
Stuttgart iedere zaterdag meer dan 1000 Gele Hesjes op de been om te
protesteren tegen de diesel rijverbodsbepalingen in verschillende steden. Op
zo’n grote deelname was bij het begin van de actie nooit gerekend.
Langzaam begint het dus overal in
Europa te branden. Nog wat vonken en een beetje meezittende wind en de Gele
Hesjes revolutie is niet meer te stoppen. Hoe het in Nederland verder gaat
moeten we nog afwachten. Maar voor welke optie ook wordt gekozen, het hoofddoel
moet blijven om zo veel mogelijk mensen op straat te krijgen. Daar ligt de
macht, en daar is ook de route naar echte verandering. Maastricht was een
signaal. Het vuur van de Gele Hesjes is nu aangestoken. Het is nu zaak om het
tot een laaiende vuurzee te maken, waar de elite geen antwoord op heeft. Dan
ontstaat een echte mogelijkheid tot verandering, iets wat we heel veel jaren
niet meer hebben gezien. Laten we dus allemaal samen deze kans pakken, zodat
niet alleen wij, maar ook de komende generaties een toekomst hebben.
