We waren deze week getuigen van
gebeurtenissen die we maar weinig te zien krijgen. Twee politici spraken de
waarheid, iets wat zeker een bijzonderheid genoemd mag worden. We zijn gewend
aan politici die liegen, oplichten en weigeren hun ware gezicht te tonen. Als
er dan een keer de waarheid wordt gesproken moeten we er toch even bij stil
staan. We hebben het hier over de Amerikaanse president Donald Trump, en de
Nederlandse minister van buitenlandse zaken, Stef Blok. Een vreemde combinatie misschien,
maar ze deelden wel de krantenkoppen in de afgelopen dagen. Twee heel
verschillende figuren, maar wel beiden met een klein oogje voor de waarheid.
Laten we maar met Trump beginnen. Op
16 juli stond er iets op de agenda waar het Amerikaanse politieke
establishment, ook wel bekend als de “deep state”, met angst en beven naar uit
keek. Voor het eerst zou Trump in Helsinki een uitgebreide ontmoeting hebben
met de Russische President Vladimir Poetin. De Amerikaanse elite heeft lang
geprobeerd om een dergelijke ontmoeting tegen te houden, omdat ze bang zijn dat
Trump hun plannen voor een grote oorlog tegen Rusland zal dwarsbomen. Steeds
opnieuw werden de plannen voor een gesprek bijgesteld of opgeschoven. Maar nu
was het dan toch zo ver. De twee machtigste mannen in de wereld zouden elkaar
spreken met alleen de tolken in dezelfde kamer. Een nachtmerrie voor iedere
Amerikaanse oorlogshitser, die nog steeds niet kan verkroppen dat Hilary
Clinton bij het grof vuil is gezet.
Nog voor de ontmoeting sloeg Trump de
spijker al precies op de kop. Hij zei dat de relatie tussen Amerika en Rusland
zeer slecht is, en dat dit komt door het onzinnige gedrag van Amerika. Dat
zette de toon voor de ontmoeting, die volgens alle berichten prima is verlopen.
Na afloop zei Trump, tijdens een persconferentie met President Poetin, dat de
beschuldigingen dat Rusland aan inmenging had gedaan tijdens de Amerikaanse
verkiezingen totale onzin waren. Hiermee trof hij zijn eigen
inlichtingendiensten, die dit wel volhouden, in het hart. Meteen brak er een
storm van kritiek los. Trump zou zich on-Amerikaanse hebben gedragen, en
sommigen spraken zelfs van hoogverraad omdat hij zijn uitspraken had gedaan
terwijl Poetin naast hem stond. Dit was alleen nog maar de publieke kritiek,
achter de schermen zal er zeker zijn gedreigd en gescholden. Waarschijnlijk is
er ook weer met een mogelijke afzettingsprocedure gezwaaid. De volgende dag zei
Trump dat hij zich had versproken. Hij zei ook dat hij volledig vertrouwen had
in de inlichtingendiensten.
Over deze opmerkingen kunnen we alleen
maar glimlachen. Wie gelooft immers dit soort terugtrekprocedures nog? We weten
allemaal dat Trump een soort gijzelaar is van de Amerikaanse elite. Zij doen er
alles aan om hem te beschadigen en ongeloofwaardig te maken. Maar wie oplet,
zal merken dat het tegenovergestelde het geval is. Wat Trump in Helsinki zei is
zijn ware mening, anders had hij zijn mond wel gehouden. Wat hij er later van
maakte is een opgelegde mening afgedwongen met dreigementen en chantage. En dat
heeft natuurlijk totaal geen waarde. Trump blijft intussen vastbesloten om de
relatie met Rusland te verbeteren. Tegen het einde van de week gaf hij zijn
vijanden van de deep state een nieuwe kaakslag, door President Poetin uit te
nodigen om in 2019 naar Washington te komen voor verder overleg. Het gekreun en
geknars van de oorlogshitsers was duidelijk hoorbaar. Ze zijn bang voor de
volgende ware woorden van Trump, en die zullen zeker niet lang op zich laten wachten.
Het begint er op te lijken dat Trump steeds wat meer de overhand krijgt, en dat
kan nog heel interessant gaan worden.
Dan Stef Blok, die zonder twijfel
praktisch niets gemeen heeft met Donald Trump. Maar ook hij sprak ware woorden.
Op een bijeenkomst, die als besloten te boek stond, zei Blok dat meerdere
culturen niet vreedzaam naast elkaar kunnen leven. Hij gaf ook aan dat mensen
het liefst functioneren binnen de eigen etnische groep. Op zich hele gematigde
woorden, en nog een ongewoon stuk waarheid ook. Jammer genoeg voor Blok was de
bijeenkomst minder besloten als gedacht, want zijn toespraak lekte uit. Meteen
stak er een storm van protest op. Niet van gewone mensen, maar van de Multi-Culti
elite, met de PvdA voorop. Blok werd van alles en nog wat beschuldigd, van
lompheid tot racisme. De PvdA wilde zelfs het parlement laten terugroepen uit
het zomerreces. Dat gebeurde weliswaar niet, maar de woede onder de Multi-Culti
kabouters was zo groot dat Blok al snel moest verklaren dat het allemaal niet
zo bedoeld was. Hij had de verkeerde woorden gebruikt, en zal dat in de
toekomst niet meer doen.
Trump verspreekt zich, en Blok
gebruikt de verkeerde woorden. Wie gelooft deze onzin nog? Natuurlijk wist Blok
heel goed wat hij zei, en ook waarom. Ook al trekt hij nu deels terug omdat hij
bang is voor zijn baan, bestaat er geen twijfel aan dat ook hij zich zorgen
maakt over de Multi-Culti waanzin. Ook hij ziet dat het de verkeerde kant aan
het op gaan is, maar onder de huidige omstandigheden is het moeilijk om dit
openlijk te zeggen. Dat hij dit toch heeft gedaan, weliswaar achter vermeende
gesloten deuren, geeft aan dat de onrust onder delen van de elite begint toe te
nemen. De meerderheid van deze groep houdt vast aan Multi-Culti omdat dit van
hen wordt verwacht. Natuurlijk weten ze allemaal dat het tegen de belangen van
de bevolking in gaat, maar zij zijn trouw aan de hogere belangen, zoals bevolen
door Washington en Brussel. Een minderheid ziet dit anders, en zou
waarschijnlijk ook wel anders willen. Maar de tegenstand is nog te groot.
Of Blok de huidige storm gaat
overleven is nog niet duidelijk. De Multi-Culti waanzin kent immers vele
tentakels. Maar dat hij zich heeft uitgesproken is een positief signaal. Dat
maakt dat steeds meer mensen opmerkzaam worden. De Multi-Culti elite, met hun
liefde voor alles wat vreemd is, heeft over de jaren een sterke positie
opgebouwd. Maar de bevolking begint zich langzaam te roeren. Men is doodsbang
dat de woorden van Blok dit proces nog zullen versnellen. De elite heeft altijd
de mond vol over vrijheid van meningsuiting, maar als er wat wordt gezegd dat niet
in het straatje van deze lieden past, breekt er een hysterisch geschreeuw los
dat de indruk geeft dat de wereld aan het vergaan is.
Dat Trump en Blok af en toe een stukje
waarheid spreken is mooi, en meegenomen. Maar als we de Multi-Culti onzin, en
de islamisering een halt willen toe roepen, zullen we dat toch zelf moeten
doen. Hoe groter en gevaarlijker de problematiek wordt, hoe meer ogen er zullen
open gaan. Iedere discussie kan daar aan bijdragen, maar uiteindelijk zal de
beslissing op straat worden genomen. Het is immers onze toekomst die op het
spel staat, en precies die toekomst is het waard om voor te vechten.
Bondgenoten zijn dan meegenomen, maar de eindbeslissing ligt onherroepelijk in
onze eigen hand. Alleen de eigen overwinningen hebben waarde, al het andere is
maar geleend.
