Deze keer kijken we naar een onderwerp
dat we nog nooit eerder hebben besproken, maar dat wel steeds meer in belang
toeneemt. Al een aantal jaren zijn er pogingen gaande om mensen schuldcomplexen
aan te praten, met betrekking tot zaken die al behoorlijk ver in het verleden liggen.
Het is onderdeel van hetzelfde fenomeen van waaruit ook de toenemende geschiedenisvervalsing
zijn oorsprong vind. Op het eerste gezicht mag het onbeduidend lijken, maar als
allerlei krachten met dit soort zaken aan de haal gaan, bestaat er geen twijfel
aan dat er meer aan de hand is. Tijd dus om wat dingen op een rijtje te zetten,
en te zoeken naar de oorzaken.
Het is een bekend feit dat mensen die
zich schuldig voelen of schamen, niet snel in verzet of opstand komen.
Schuldgevoelens werken verlammend, en daar hebben in het verleden, en ook nu
nog, vooral religieuze stromingen goed gebruik van gemaakt. Maar natuurlijk
gebruikt ook de elite dit soort tactieken om hun agenda uit te voeren, of om opstanden
te voorkomen. Hoe dit werkt zien we bijvoorbeeld in Duitsland. We schreven al
eerder dat de Duitsers eigenlijk sinds 1945 geen baas in eigen land meer zijn
geweest. De toenmalige geallieerden, met Amerika voorop, hebben in de BRD een
systeem ingevoerd dat het idee geeft dat het land onafhankelijk is. Maar de
realiteit is anders. Washington maakt in Duitsland op het hoogste niveau de
dienst uit, en niet de Duitse regering. De vorm van dit “besturingsysteem’ is
over de jaren wel wat veranderd, maar de machtsverhoudingen zijn nog steeds
hetzelfde.
Nu komt dan meteen de vraag op, waarom
de Duitse bevolking dit zomaar accepteert. Waarom staat men toe dat de huidige
Duitse regering steeds vasthoudt aan beleid, dat op veel gebieden tegen de
belangen van de eigen bevolking is gericht? Natuurlijk accepteert niet iedereen
dit, maar de grote meerderheid houdt de mond stevig dicht, of laat zich
afleiden door andere zaken. De reden hiervoor vinden we in de zogenaamde
schuldcultuur die sinds 1945 overal in Duitsland wordt verspreid. Van de school
tot aan het graf wordt men voorgehouden dat de gebeurtenissen in het Derde Rijk
Duitsland tot een schuldig land, en het Duitse volk tot een schuldig volk
hebben gemaakt. Niet alleen de generatie van toen, maar ook alle generaties die
hen hebben opgevolgd tot de dag van vandaag. Schuld en schaamte worden er vanaf
de eerste schooldag in gepompt, en ook de media gaan hier zonder problemen in
mee. Zo beschermt het huidige systeem zichzelf, want zo als we zagen, mensen
die zich schuldig voelen of schamen, stellen niet snel vragen, en komen zeker
niet in opstand. Dit kan heel ver gaan. Het schuldgevoel, zelfs onder jongeren,
leidt er toe dat op sommige demonstraties van vooral autonomen en andere
extreme stromingen, teksten worden meegedragen als “Duitsland kan verrekken” of
“De bombardementen zijn voor herhaling vatbaar”.
Dit zijn duidelijke uitingen van
zelfhaat die door de schuldcultuur tot grote hoogte zijn gedreven. Gelijktijdig
omarmt men alles wat van buiten komt, en zal dus ook niet snel voor het eigen
belang opkomen. Voor het systeem kon het eigenlijk niet beter zijn. De leugens
worden gewoon geslikt, en naar buiten toe kan men doen als of het verleden op
alle niveaus verwerkt wordt. Dat geeft het ook nog een heel humaan en waardevol
tintje. Natuurlijk is dit maar schijn. De humaniteit van de leidende politieke
kliek, die op orders van Washington functioneert, is niets meer dan kille
berekening. De geschiedenis is hun geschiedenis, en niemand moet het lef hebben
iets anders te beweren of vragen te stellen. Doe je dat wel, zit je snel in de
gevangenis. Want ook de BRD kent politieke gevangenen. Hun vragen of meningen
mogen misschien bij de meeste geen weerklank vinden, maar het kan niet ontkent
worden dat ze zijn opgesloten omdat ze het systeem met kritiek en studie hebben
aangevallen. De elite die Duitland beheerst heeft dus heel handig gebruik
gemaakt van schuldcomplexen, en doet dat nog steeds.
Maar we zien het fenomeen ook elders
de kop op steken, onder meer in Nederland. Wel is het zo dat het hier deels uit
een andere hoek komt. Maar we kunnen niet uitsluiten, dat ook dit vanuit de
duistere spelonken van het systeem gebeurd. Er zijn verschillende voorbeelden
te noemen. Steeds vaker zie je dat vooral soft linkse groepen aan de haal gaan
met het koloniale verleden. De boodschap is dan steeds heel helder; we moeten
ons schamen voor wat er toen allemaal is gebeurd. Er wordt ook meteen een
schuldcomplex aan toegevoegd. Hetzelfde zien we met de slavernijtijd.
Plotseling moet de slavernij de laatste jaren overal worden herdacht. Er wordt
geroepen om excuses, en er zijn zelfs plannen voor een slavernijmuseum. En ook
nu weer is de boodschap dat we ons moeten schamen, en dat we er eigenlijk
allemaal schuld aan hebben. Nu we toch bezig zijn kunnen we ook nog opmerken
dat de hele Zwarte Piet discussie uit dezelfde koker komt, en ook hetzelfde
doel dient. Eigenlijk wil men zeggen dat we ons moeten schamen voor alles wat
er in het verleden is gebeurd, en dat we er ook allemaal, oud of jong, schuld
aan hebben.
De consequenties volgen dan ook meteen.
“Schuldige” standbeelden en “foute” namen moeten verdwijnen. Teksten in museums
en collecties moeten worden aangepast. Hele lappen geschiedenis moeten
herschreven worden met de ogen van vandaag. Betaalde en pseudowetenschappers
worden uit de kast gehaald om te laten zien en bewijzen hoe fout het toch
allemaal was. Alles wat niet in het nieuwe beeld past moet hernoemt worden of
gewoon totaal verdwijnen. Dit gaat veel verder dan alleen maar politieke correctheid,
iets wat op zichzelf al verwerpelijk genoeg is. Men is bezig om iedereen een
gigantisch schuldcomplex aan te praten. En net als met de massamigratie, laat
soft links zich gebruiken om dit soort zaken aan de man te brengen. Jammer,
maar wel waar.
Ook nu zal de vraag weer zijn wat het
doel is van dit alles. Eigenlijk is het niet moeilijk te raden. Ook nu is het
weer de zogenaamde bevolkingsuitwisseling die op de achtergrond speelt. Om de
eenheidsworst maatschappij tot volle bloei te brengen, zoals de elite die voor
ogen heeft, moet onze geschiedenis worden aangepast, onze tradities verdwijnen,
en onze identiteit stap voor stap worden uitgewist. Niet alleen in Nederland,
maar in heel Europa. Schaamte en schuldcomplexen zijn hierbij uiterst scherpe
wapens.
Moeten we dan trots zijn op alles wat
in het verleden is gebeurd? Natuurlijk niet! Ieder land en ieder volk kent
zaken uit het verleden die we nu niet meer zouden herhalen. Maar we moeten niet
vergeten dat wat er toen gebeurde onderdeel was van andere tijden. De mensen
waren anders en de ideeën ook. Dat mag niet prettig zijn om nu te zien, maar
het is niet aan ons om daar over te oordelen of excuses aan te bieden.
Verzetsmensen hanteerden in de Tweede Wereld Oorlog het gezegde: “Iedereen
heeft gedaan wat hij gedaan heeft”. Niemand kan dus verantwoordelijk worden
gehouden voor de acties en beslissingen van anderen. Dat gezegde geldt nog
steeds, en kan op al de bovenstaande zaken worden toegepast. Er bestaat geen
twijfel aan dat we het verleden moeten blijven onderzoeken, en dat we ook
steeds moeten streven om de waarheid boven tafel te krijgen als het mogelijk
is. Maar de resultaten mogen niet worden gebruikt om de agenda van de elite,
die ons allemaal bedreigd, te ondersteunen of te promoten.
We moeten ons niet laten opzadelen met
schuldcomplexen of schaamte, met betrekking tot zaken waar we part nog deel aan
hebben gehad. Zoiets als een collectieve schuld bestaat niet, het is gewoon een
andere pijl op de boog van de vernietigers, die de Europese landen willen
vervangen door een veel makkelijker te controleren Europese superstaat,
aangevuld met miljoenen migranten, die zullen worden ingezet voor talloze
verdeel en heers spelletjes. Laten we niet toestaan dat de geschiedenis, onze
geschiedenis, door de vernietigers en zelfhaters wordt misvormd en misbruikt. Daarmee
doe we niet alleen recht aan onze voorouders, maar zetten we ook gelijktijdig
een stap om onze eigen toekomst veilig te stellen.
