donderdag 19 juli 2018

TERUG NAAR DE GRENS – HET EUROPA VAN MORGEN


Nog maar een klein aantal jaren geleden was het heel normaal. Als je naar het buitenland ging met de auto, de trein, de bus of de boot werd je paspoort aan de grens gecontroleerd. De vriendelijke douanier, nou ja, meestal vriendelijk, bekeek je paspoort en vaak kreeg je ook een stempel. Altijd handig, want zo bouwde je een mooi overzicht op van waar je allemaal was geweest. Soms werd er ook nog even in de achterbak van je auto of je koffer gekeken. Dit alles was normaal, nog niet zo lang geleden. Tot de fanaten van de Europese Unie op het idee kwamen om de open grenzen in te voeren. “Wat een geweldig idee!”, werd er geroepen. Nooit meer wachten aan de binnengrenzen van de EU, geen douaniers meer en ook geen gesnuffel in koffer en achterbak. Kortom; we waren op weg naar een nieuwe wereld.

Natuurlijk hadden de EU fanaten helemaal niet het gemak van de burgers op het oog. Dat was alleen maar het PR verhaal, iets waar deze lieden erg goed in zijn. De ware reden voor het openstellen van de grenzen was dat op deze wijze de Verenigde Staten van Europa een stap dichterbij zouden komen. Immers, geen grenzen meer, dan binnen niet al te lange tijd ook geen soevereine staten meer, zo was de redenering in de achterkamertjes in Brussel. De meeste mensen geloofde in het PR verhaal en negeerde de waarschuwingen, dat er een Europese superstaat aan zat te komen die ons allemaal machteloos zou maken. Men trok vrolijk over de binnengrenzen van de Europese Unie, en menig chauffeur zal gedacht hebben dat de EU voor het eerst in haar miserabele bestaan iets goeds had gedaan.

Maar zo als zo vaak met dit soort zaken is de mooie droom intussen voor veel landen een nachtmerrie geworden. Open grenzen, dus vrij verkeer van goederen en personen, betekend immers ook dat we geen enkel idee meer hebben wie en wat onze landen binnen komt en ongemerkt ook weer verlaat. Natuurlijk maken criminelen en terroristen hier handig gebruik van. De zogenaamde steekproef controles, die er nog wel zijn, stellen niets voor en zijn makkelijk te omzeilen. Het komt er eigenlijk op neer dat je wel een hele grote sukkel moet zijn als je toch nog gepakt wordt. We hebben gezien hoe IS terroristen van het ene land naar het andere reisden zonder te worden gepakt. En zelfs bij controles konden ze gewoon doorreizen omdat de waarschuwingssystemen niet werken, of veel te laat zijn met het doorgeven van informatie. Het is echt niet overdreven om te zeggen dat de EU grenzen zo lek zijn als een mandje.

En dan hebben we het alleen nog over de binnengrenzen. Als je de binnengrenzen openstelt hoor je extra inzet te tonen om de buitengrenzen te bewaken. Dat zijn immers de poorten waardoor de wereld naar binnen kan. Ook op dit punt zijn we aan alle kanten voorgelogen. Op dit moment kan iedereen Europa in en uit lopen. Papieren zijn geen enkel probleem meer. We hebben dat tijdens de grote migratiegolf van 2015 duidelijk kunnen zien. En staan er dan nog wat wetten in de weg, dan worden die gewoon even buitenwerking gesteld. Een telefoontje is op dat gebied voldoende. Het bewijst eens te meer dat wetten niet meer tellen als ze de elite in hun streven blokkeren. Als wij een wet overtreden maak je kans om snel in de gevangenis te landen. Maar als de EU parasieten het nodig vinden kunnen ze ongestraft elke wet overtreden die er maar denkbaar is. Hoe zo rechtstaat? Hoe zo wettelijke regels? Voor deze lieden is niets heilig, zelfs geen mensenleven. Dus waarom zouden ze zich van de eigen wetten wat aantrekken?

Na heel veel onderhandelen, en nog veel meer geruzie en dreigementen over en weer, zullen de buitengrenzen nu beter bewaakt worden. Maar dat zal pas in 2020 beginnen, en de kans, dat er wat van terecht komt is bijzonder klein. Intussen kunnen nepvluchtelingen, gelukzoekers, en terroristen gewoon naar Europa blijven komen. En we weten allemaal hoe moeilijk het is om ze weer weg te krijgen als ze er eenmaal zijn. De asielindustrie zorgt voor advocaten en advies, en de beroepsprocedures zijn dan ook niet meer te tellen. De kosten trouwens ook niet. Daar is allemaal geld voor. Jammer dat datzelfde geld er niet is als het gaat om de gezondheidszorg, de ouderenzorg, de pensioenen en het op peil houden van onze sociale netwerken en instellingen. Maar ja, je kunt je Euro natuurlijk maar een keer uitgeven, en met de bevolkingsuitwisseling in het achterhoofd, kunnen we dan wel raden wie het eerste in aanmerking komt. Dat zal pas veranderen als de bevolking echt wakker wordt en de straat op gaat.

Intussen zitten we dus met de lekkende grenzen. Een levensgevaarlijk en gelijktijdig grof schandaal. Het wordt hoog tijd dat de oude grenscontroles terugkomen, en dat we weer zicht krijgen op wat er allemaal in en uit gaat. Want laten we eerlijk zijn; wat is nu meer belangrijk even wachten aan de grens of landen die een stuk veiliger worden. De keuze is eigenlijk niet zo moeilijk. Natuurlijk doen de EU leiders, onder druk van de volkeren, wel net als of ze ook in deze richting denken. Maar ze vinden altijd weer een reden om het toch maar even niet te doen of uit te stellen. Nu zegt men weer dat er alleen verandering kan komen als het een Europa wijde maatregel is. Kortom; iedereen moet zijn handtekening er onder zetten. Omdat er nooit eenheid is zal dat allemaal eeuwig gaan duren. En precies die tijd hebben we niet.

Toch zal de praktijk de EU leiders niet veel keuze meer laten. Terwijl Merkel vasthoudt aan een Europese oplossing, laat de nieuwe regering in Italië geen migratieschepen meer binnen. NGO schepen worden aan de ketting gelegd. Dat is al een stuk grens dicht. Frankrijk blaast heel hoog van de toren, maar wil ook bijna niemand meer opnemen, en terecht. Oostenrijk zegt dat het zijn zuidgrens zal sluiten als Duitsland vluchtelingen gaat terugsturen aan haar grens. En ook Slovenië overweegt maatregelen. Allemaal soloacties waar de EU buiten wordt gehouden. Er zullen er zeker nog meer volgen want niemand wil met het probleem blijven zitten. Als na al dit gerommel de Europese grenzen eindelijk dicht gaan kan gedaan worden wat al jaren nodig is. Opgepikte migranten kunnen terug gevaren worden naar Afrika, en de mensensmokkelaars, die nu al een eeuwigheid goud geld verdienen, zullen een andere broodwinning moeten zoeken.

De droom van een wereld zonder grenzen was onder de huidige omstandigheden nooit realistisch, en is intussen tot een nachtmerrie geworden. Natuurlijk zouden we geen grenzen nodig hebben als we in een perfecte wereld leefden. Maar helaas is onze wereld totaal niet perfect. Integendeel; de problemen en de ellende worden alleen maar groter. Dan is bescherming geboden, en mag die douanier ook weer terug komen, of hij nu vriendelijk is of niet.