Er wordt wel eens gezegd dat een week
een lange tijd is in de politiek, hoewel dit eigenlijk een voetbaluitspraak is.
Toch hebben we in de afgelopen dagen gezien dat er een grote kern van waarheid
in zit. Een beter voorbeeld dan minister van justitie en onveiligheid, Van de
Steur, is er eigenlijk niet te vinden. Deze politieke kleuter heeft intussen
zoveel bokken geschoten en mislukkingen gedekt dat het vast staat dat hij door
een bepaalde onzichtbare kracht wordt beschermd. Of is het gewoon Rutte, die
niet wil toegeven dat hij een malloot op dit “zware’ ministerie heeft gezet?
De meest recente episode in de langs
reeks van mislukkingen van Van der Steur betreft een van de jihadterroristen,
die zich in Brussel heeft opgeblazen. Het probleem begon toen Turkije beweerde
deze terrorist naar Nederland en België te hebben uitgewezen, voorzien van een
waarschuwings-sticker. Eerst beweerde België van niets te weten, en kort daarna
gaf Nederland aan de man ook nooit gezien te hebben. Maar dit handen in
onschuld wassen duurde maar kort. Na veel touwtrekken moest Van der Steur wel
toegeven dat de bommenapostel wel degelijk naar Nederland was uitgezet. Alleen
de waarschuwingsticker had men niet gezien. De Turken hielden echter vol, en al
snel bleek dat ook de Belgen op een aantal vlakken geblunderd hadden.
FBI
Maar het werd nog erger. Van der Steur
gaf uiteindelijk, onder veel druk, aan dat Nederland wel een waarschuwing over
de man had gekregen, weliswaar niet van de Turken, maar van de FBI. Dat zou ook
aan België zijn doorgegeven. België ontkende dit echter te midden van veel
hysterisch heen en weer geruzie. En ja hoor, Van der Steur moest weer door het
stof. De waarschuwing kwam niet van de FBI maar van de politie in New York. Meneer
was betrapt op de zoveelste leugen en moest weer zijn excuses aanbieden. Hij
zal zich voor dit laatste vergrijp nog voor de Tweede Kamer moeten
verantwoorden, zoals altijd luid verkondigend dat hij niets fout heeft gedaan.
Je zou zeggen dat de hakbijl nu wel op hem zal neerdalen. Maar het zou geen
wonder zijn als de onbenullen in de Kamer hem opnieuw een kans geven. Tot de
volgende ramp.
We kunnen intussen gerust het volgende
vaststellen: of het nu gaat om de bonnetjesaffaire of de bestrijding van
terrorisme; Van der Steur zit er altijd naast. Maar wat kun je verwachten van
een figuur die zich altijd met een oranje stropdas vertoond in een misplaatste
vorm van patriottisme. Of zou hij gewoon niet weten dat het Nederlands elftal
niet naar het EK in Frankrijk gaat? Bij dit schetsfiguur is immers alles
mogelijk. Heel Rutte II kan eigenlijk bij het grofvuil, maar de twee die er met
kop en schouders boven uitsteken zijn Van Rijn en Van der Steur. Dat deze twee
flutfiguren gewoon blijven zitten geeft aan hoe diep het niveau van de
polderpolitiek is gezonken.
REFERENDUM
Nog voor we in gaan op de uitslag van
het referendum over het associatieverdrag met de fascistische leiders van de
Oekraïne, moeten we toch eerst even naar de campagne kijken die aan onze ogen
voorbij is getrokken. We kunnen dan vaststellen dat het Ja kamp door de media
en de politiek aan alle kanten is bevoordeeld. Ten eerste waren er gemeenten
die met de stempassen een folder meestuurden die pro het verdrag was. Dat was
nog nooit eerder het geval, en het geeft aan hoe wanhopig men op zoek was naar
een Ja stem. Maar dat was nog lang niet alles; waarschuwingen over kinderarbeid
in de Oekraïne werden van websites gehaald, de verschillende media stonden
plotseling vol met verhalen over hoe de Oekraïne bezig is de corruptie aan te
pakken, en alles wat met het Ja kamp te maken had kwam prominent in het NOS
journaal.
Dat was ondermeer het geval met de Ja
manifestatie op De Dam, waar de rat Koenders mocht vertellen hoe aardig zijn
fascistische vriendjes in Kiev toch zijn. De schijnheiligheid straalde er van
af. Ook Koenders staat op de nominatie voor de valbijl, maar als we naar het
zootje ongeregeld kijken dat zich PvdA fractie noemt, moeten we vaststellen dat
er eigenlijk ook niet veel beters is. Dat zegt meer dan genoeg, zowel over
Koenders als over de PvdA.
Toch kwam er nog een kleine kink in de
kabel. Uit de gelekte Panamapapieren bleek dat de Oekraïense leider Poroschenko
een van de figuren is die zijn bij elkaar gestolen fortuin via een brievenbusfirma
heeft opgescholen. Het stuk ongeluk werd bij name genoemd. Hij is ook niet de
enige, want een hele volksstam Oekraïense politici komen in de lijst voor. Dat
maakte dus een voortijdig einde aan de sprookjes over de corruptiebestrijding
van de Kiev fascisten. Allemaal leugens om de kiezer tot een Ja stem te
verleiden of van stemmen af te houden. Een opkomst van minder dan 30% zou
immers het referendum ongeldig maken, en precies daar zat de elite met smacht
op te wachten, want het Nee kamp bleef constant aan de leiding in de peilingen.
Tot het einde bleef men hopen, maar gelukkig ter vergeefs.
UITSLAG
Tijdens het referendum stemde 61.1%
tegen het verdrag en 38.1% voor. De opkomst was 32.2%, dit maakt de uitslag
geldig.
Ondanks alle pogingen van de overheid
en de media hebben de kiezers zich niet laten misleiden of intimideren. De
stemming in het referendum kon eigenlijk niet duidelijker zijn. De cijfers zijn
dodelijk voor Rutte en zijn eurokornuiten. Er bestaat geen twijfel aan dat dit
een stevige nederlaag is voor de hele Nederlandse overheid en het complete EU
project. Opnieuw is bewezen dat de bevolking met afwijzing en vijandigheid
reageert als de mogelijkheid wordt geboden om over EU zaken te stemmen. Daarom
ook zijn dit soort stemmingen zo schaars. De elite is allergisch als het gaat
om de stem van de kiezers. Toch heeft dit duidelijk geen effect.
Zeker is dat de Nederlandse kiezers
hebben laten zien dat niets moeten hebben van de Kiev fascisten, hun ongure
moordbrigades en hun steunpilaren in Washington en Brussel. Dat is een
belangrijk signaal, want het geeft aan dat veel mensen maar al te goed
aanvoelen wanneer er iets fout zit. Dan helpen de mooie woorden van een stel
stropdassen niet meer. Maar we moeten ook eerlijk zijn, de kans dat Rutte iets
met de uitslag gaat doen is heel klein. Misschien komen er wat kleine
veranderingen in het verdrag, of krijgt het een andere naam. We kennen de
smerige streken van de elite om hun zin door te drijven maar al te goed. Als
dit gebeurd doet het niets af aan deze geweldige overwinning, en zullen veel
mensen de komende acties van de overheid op dit gebied aanvoelen als
kiezersbedrog. De arrogantie van de macht kent nu eenmaal geen grenzen, maar
maakt ook de kloof tussen de bevolking en de huidige politieke elite steeds
wijder. Dat is een goede zaak die hoop voor de toekomst biedt.
Intussen blijft de Nederlandse
politiek een interessant object voor ramptoeristen. Daarom sluiten we af men
een uitspraak van de veel te vroeg overleden voetbalicoon, Johan Cruijff; “Je
snapt het pas als je het zelf ziet.”
