Deze week herdenken we de
Februaristaking van 1941. Tijdens deze staking, georganiseerd door de illegale
Communistische Partij van Nederland (CPN), stonden de arbeiders van Amsterdam en
veel andere plaatsen op tegen de Jodenvervolging en de onderdrukking van de
Duitse bezetting. Het was een vuist in het gezicht van de bezetter en een actie
die nergens anders tijdens de Nazitijd is herhaald. We kennen veel herdenkingen
die verband houden met de Tweede Wereld Oorlog, en waar de leuzen meestal
hetzelfde zijn: “Nooit meer oorlog”, “Nooit meer fascisme”, “Nooit meer
Auchswitz”. Allemaal leuzen waar we achter kunnen staan, maar die helaas maar
zelden in praktijk worden gebracht. Dit hoeft niet uitgelegd, iedereen met open
ogen die om zich heen kijkt weet wat er wordt bedoeld.
De herdenking van de Februaristaking
ging echter altijd verder dan de gemiddelde herdenking. De staking was een
arbeidersactie waarbij de bobo’s van die tijd hun uiterste best deden om de staking
te verhinderen. Als de kaders en de sympathisanten van de CPN niet keihard
hadden doorgezet, was de staking er dan ook nooit gekomen. Bij de herdenking
over de jaren die volgde speelde de bobo’s dan ook altijd een minimale rol. Ze
werden getolereerd, maar het ging om de mensen die hadden gevochten, niet om
diegenen die alleen maar tegen hadden gewerkt. De herdenking was dan ook altijd
een volksherdenking waar niet alleen werd teruggekeken op de staking, maar waar
ook naar de toekomst werd gekeken. Een toekomst die moest voortkomen uit een
betere wereld. De staking was een politieke actie en de herdenking was dat ook.
Tijden veranderen en de mensen die de
staking hebben gedragen zijn er voor het grootste deel niet meer. De bobo’s
hebben nu de overhand, ook bij de herdenking. Als we kijken naar de krant van
het herdenkingscomite zien we dat de CPN nauwelijks wordt genoemd. En als dit
wel gebeurd is het niet lovend. We moeten ons sterk afvragen wat de dames en
heren die zich nu bij de herdenking naar voren schuiven zelf gedaan zouden
hebben als ze in 1941 hadden geleefd en de oproep hadden ontvangen om te
staken. Waarschijnlijk zouden ze heel hard zijn weggelopen.
Ondanks dit alles is er nog een andere
kant. Als we iedere jaar weer bij de Dokwerker komen en zien het beeld in de
schijnwerpers staan, is de geest van de staking en de militanten die de staking
hebben gedragen nog steeds voelbaar. Dan smelten de bobo’s weg in een
onbetekende achtergrond en komen de beelden voor onze ogen van de arbeiders die
de trams stil zetten en de kogels van de Grune Polizei probeerden te ontduiken.
En ook de beelden van de razzia’s zien we weer voor ons. Hoe de Joodse mannen,
die al maanden slag hadden geleverd met het tuig van de WA en de NSB, werden
weggevoerd. Tegen die beelden was de staking gericht. Die geest van het niet
accepteren van antisemitisme, racisme en onderdrukking, dat is de ware geest
van de Februaristaking.
En precies die geest van verzet en
niet toegeven, gesteund en gevoed door ideologie en gevoel voor rechtvaardigheid
hebben we nog steeds nodig. Heel hard nodig zelfs. In de aanloop naar de
herdenking hebben we de beelden uit de Oekraïne gezien. Wie zich door de
westerse media heeft laten misleiden denkt misschien dat de figuren daar op het
plein in Kiev strijden tegen onrecht. Het tegendeel is echter het geval. Het
door fascisten aangevoerde gepeupel wil de macht, niet om de Oekraïne een
betere toekomst te geven, maar om de weg vrij te maken voor het EU imperialisme
aangevoerd door Duitsland.
De zogenaamde oppositieleiders
ontketende het toomloze geweld nadat zijn op bezoek waren geweest bij Merkel.
Zij hebben hun Duitse orders goed uitgevoerd. Net als de NSB ooit de Duitse
orders hier uitvoerde. Er zullen zeker goedwillende mensen onder de betogers
zijn die denken dat ze iets voor hun land doen. Maar in feite doen ze niets
meer dan de fascisten aan de macht helpen. Het gaat er niet om of de president
goed of slecht was. De man is niet van belang, het gaat om de krachten die
achter het front van de protesten zitten. Er kan geen twijfel aan bestaan dat
de hele opstand van begin tot het einde door de EU gestuurd is, met Merkel
vooraan. Het Duitse imperialisme wil de macht in de Oekraïne, waarbij de
gasleidingen geen onbelangrijke rol spelen.
Maar het gaat nog verder. Net als
andere landen moet nu de Oekraïne geknecht worden door de EU demonen uit
Brussel en moet de macht van de NAVO tot de grenzen van Rusland worden
uitgebreid. Dat is de imperialistische agenda. De verliezers zullen
uiteindelijk het volk zijn. Net als in Griekenland en andere landen zal er
eerst veel geld worden ingepompt door de EU, wat later met hoge rente moet
worden terugbetaald. Als daar dan geen geld voor is komt de misdadige Trojka
weer tevoorschijn om beslag te leggen. Dat zijn de machten die door het
gepeupel in Kiev worden binnen gehaald.
De gevaren zijn zelfs nog groter. Op
het podium in Kiev zien we een volgevreten fascist openlijk verklaren dat hij
zijn hele leven zal blijven vechten tegen Joden en Russen. We zien dat een lid
van de fascistische Swoboda partij hoofd wordt van het openbaar ministerie in
Kiev, en dat is nog maar het begin. Dit alles gebeurd met applaus van de EU
leiders die in de Oekraïne weer een vette buit denken te hebben bemachtigd.
Maar het is nog niet afgelopen. De zuid oostelijk delen van het land, waaronder
het gebied van de mijnbouw, moeten van de fascisten in Kiev niets hebben. Ze
hebben besloten om een eigen koers te varen en de fascisten buiten de deur te
houden. Er is zelfs een nieuwe linkse afscheidingsbeweging ontstaan die zich
het “Oostelijk Front” noemt. Het gevecht om de macht en tegen de Europese Unie
is nog lang niet voorbij.
Niet alleen in de Oekraïne maar
bijvoorbeeld ook in Hongarije zien we hoe de EU Jodenhaat en racisme inzet om
verdeeldheid te zaaien onder het volk. Natuurlijk maken ze hieraan hun eigen handen
niet vuil, maar laten hun beleid door anderen uitvoeren. Ook daar is weer een
parallel met de politiek van de Nazi’s te trekken. Ook zij gebruikten het
plaatselijke gepeupel om hun misdaden uit te voeren. Het is nu niet anders. Met
het organiseren van de Februaristaking ontmaskerde de CPN de ware bedoelingen
van de Duitse bezetters en opende vele ogen. Ook nu weer moeten we de leugens
ontmaskeren van de EU leiders en hun slaafs volgende media. De politiek van de
Europese Unie probeert Europa weer tot een continent van de haat te maken. Dat
zullen we niet toelaten. Gelukkig is er nog de geest van de Februaristakers die
ons hier in zijn voorgegaan, en een lichtend voorbeeld vormen. Precies die
geest is niet te verslaan, niet hier, en ook niet in de Oekraïne.
