De strijd om de macht in Midden Europa

De laatste weken worden de media gedomineerd door de Oekraïne, en we zijn getuigen van een enorme westerse propagandacampagne. Met hartverscheurende beelden en gelijkluidende commentaren wordt de strijd in het grootste land van Midden Europa beschreven als een gevecht voor democratie en mensenrechten. Nu weten we wat er meestal achterzit als de Europese leiders en hun Amerikaanse steunpilaren deze twee woorden in de mond nemen. Het is dus goed om door de propaganda heen te kijken en een blik te werpen op wat er werkelijk aan de hand is. Als we dat doen zien we al snel dat het niet gaat om de Oekraine op zich, maar om een heftige strijd om de macht in Midden Europa.

Deze strijd kabbelt al jaren voort onder de oppervlakte, maar nu is het een open gevecht geworden tussen de leiders van de Europese Unie en Rusland. Natuurlijk spelen de Amerikanen op de achtergrond een sturende rol, maar voor echte betrokkenheid schrikken ze toch nog terug. Dit komt overeen met de huidige Amerikaanse buitenlandse politiek waarbij we op alle fronten een terugtrekkende beweging zien. Men wil af van het imago van de politieman van de wereld, ondermeer omdat de Amerikaanse bevolking de vele oorlogen en interventies, die steeds op een fiasco uitdraaien, meer dan zat zijn. Wat natuurlijk niet betekend dat de Amerikanen hun invloed niet meer gebruiken, ook dat hebben we in de laatste dagen kunnen zien. Maar om dingen ook werkelijk af te dwingen hebben ze op dit moment geen mogelijkheid meer. Alle dreigementen roepen dan ook meer de indruk van een papieren tijger op.

De wilde staatsgreep door nationalisten en fascisten in de Oekraïne was alleen mogelijk omdat de Europese agenten, die ook wel de oppositieleiders worden genoemd, de Duitse orders uitvoerden om het land te destabiliseren. Deze orders kwamen direct van Merkel die de leider is van de EU campagne om de macht te verwerven in Midden Europa. Het gaat hierbij om een oude Duitse wens, die tot nu toe steeds is afgestraft. De agenda is duidelijk; de invloed van de Europese Unie en dan vooral het Duitse imperialisme moet worden uitgebreid tot de grenzen van Rusland. Dit betekent dat niet alleen de Oekraïne, maar ook Wit Rusland en Georgië door de Europese imperialisten moeten worden veroverd. Met de Oekraïne is nu dus het begin gemaakt, hoewel daar wel wat problemen aan kleefde.

De Europese agenten waren niet sterk genoeg om zelf de macht te grijpen en hadden te weinig aanhang. Dus werd er tijdens de gevechten teruggegrepen op de fascisten. Zij zijn immers de eeuwige stoottroepen van de kapitalisten. Het was de bedoeling dat zij na de overwinning weer in hun holen terug zouden gaan. Maar dit gebeurde niet. Het straatbeeld in Kiev wordt nog steeds beheerst door deze extremisten die jacht maken op mensen met een Joodse of Russische achtergrond. Het is niet voor niets dat een leidende Rabbijn in de Oekraïne de Joodse gemeenschap heeft opgeroepen om Kiev en liever nog de hele Oekraïne te verlaten. De huidige fascisten zijn immers de erfgenamen van de Nazi hordes die in de Tweede Wereld Oorlog duizenden Joden vermoorden in de Oekraïne.

Dit alles is natuurlijk een probleem voor de westerse leiders want dit beeld past niet in hun met veel zorg opgebouwde “democratische” imago. Ze willen niet laten zien dat ze zelf geen haar beter zijn dan de bendes in Kiev. Maar de problemen nemen nog verder toe. Blijkbaar hadden Merkel en Co gedacht dat Rusland dit alles zou accepteren als een voldongen feit. Maar dit bleek een vergissing, en nog een heel dure ook. Na enkele dagen verschenen er Russische troepen in de Krim om de Russische bevolking en de militaire basis te beschermen. 

Deze aanwezigheid wordt langzaam uitgebreid en de zogenaamde nieuwe leiders in Kiev staan machteloos. Ze dachten dat de buit binnen was, maar dat bleek een vergissing. Nu zien we paniek in de westerse hoofdsteden. Obama gaat door het lint, de NAVO komt met loze dreigingen en de VN houdt de ene vergadering na de andere. Rusland trekt zich hier weinig van aan. Poetin, met achter hem de Russische Federatie, behoudt zich het recht voor om militair in te grijpen om de Russische bevolking en de Russische belangen te beschermen. Dat betekend dat de strategie van het westen in een chaos is terecht gekomen. Dat is alvast een overwinning voor iedereen die partij kiest tegen de imperialistische politiek van de westerse leiders.

Hoe het verder zal gaan is nog niet helemaal duidelijk. Maar wat wel duidelijk is, is dat de Oekraïne alleen verder kan bestaan als land als de belangen van Rusland worden geaccepteerd en veilig gesteld. Verder hebben de westerse leiders, inclusief de NAVO, een stevige waarschuwing gekregen dat Rusland niet stil zal zitten als de EU landen proberen om hun rijk tot aan de Russische grenzen uit te breiden.

Veel mensen zullen de strijd in de Oekraïne als iets zien wat ver weg gebeurd en niet meteen van het grootste belang is. Maar dat is een verkeerde manier van kijken. In de laatste jaren hebben we gezien hoe de EU dictators hun macht steeds meer hebben laten gelden tegen de bevolkingen van de Europese landen. Dit is vooral op economisch gebied gebeurd. Veel mensen zijn in de armoede gestort door deze politiek die als een vraatzuchtig monster onze verworvenheden heeft gestolen. Als de macht van de EU nog verder wordt uitgebreid zal dit beleid alleen maar bruter worden.

Het wordt dus tijd dat er een tegenmacht opstaat die er voor zorgt dat de dictatuur uit Brussel een halt wordt toegeroepen. Rusland heeft nu laten zien dat het die rol kan en wil spelen. Precies dat verklaart de paniek in Europa en Washington. Men had geen tegenstand meer verwacht, maar dingen lopen soms anders. Voor alle duidelijkheid; als we spreken over Rusland is het niet zo dat de dagen van de Sovjet Unie herleven. Zo ver is het helaas nog niet. Maar dat er nu wordt opgetreden tegen de roofzucht van Merkel en de andere uitbuiters is een goede en belangrijke stap. Een stap die ook voor ons in het dagelijks leven van belang zal zijn. Het is duidelijk geworden dat er nog niets vastligt. De Europese Unie van de banken en het groot kapitaal zal niet voor eeuwig leven. Er is ruimte voor een alternatief en dat is misschien wel de belangrijkste vaststelling van de laatste 30 jaar.

We moeten streven naar een Europa van de volkeren, en een einde maken aan het Europa van de uitbuiters en de economische criminelen. Het einddoel is een socialistisch Europa. Er is een grote kans dat de ontwikkelingen die we nu zien de eerste stappen zijn die in deze richting gaan. Verandering wordt geboren uit chaos, en het is juist deze chaos die de hoop doet herleven. Daar kunnen we allemaal een rol in spelen. Dus; organiseer en sla terug!