Als we ons uitspreken tegen het
systeem in eigen land is het ook belangrijk om over de grenzen te kijken en de
ontwikkelingen daar te volgen. Dat is internationale solidariteit, maar
gelijktijdig ook een leerschool die we kunnen gebruiken in de dagelijkse strijd
die steeds harder wordt. Op zaterdag 21 december 2013 was de Duitse havenstad
Hamburg in rep en roer. Wat was er aan de hand? Hamburg kent een sterke linkse
traditie die terug gaat naar het begin van de vorige eeuw. In de jaren 20 en 30
werd de stad bekend als het “Rode Hamburg”, een titel die in feite nog steeds
van toepassing is. Hamburg kent ook een sterke kraaktraditie, en in de Schanzenwijk
staat een groot kraakpand dat de naam de Rote Flora draagt. Dit pand, dat al
tientallen jaren gekraakt is, is nu een politiek cultuur centrum en een
centraal punt in het linkse Hamburg.
De autoriteiten in Hamburg willen al
jaren van het pand af en het lijkt nu dat ze hun zin gaan krijgen. De eigenaar,
een vastgoedhaai, beweert nu plannen met het pand te hebben en hij wil dat het
zo snel mogelijk wordt ontruimd. Onderhandelingen over legalisering hebben tot
nu toe niets opgeleverd, en de eigenaar begint nu druk uit te oefenen. Dat
betekend dat de Rote Flora wordt bedreigd. Om hier tegen te protesteren was op
21 december een grote demonstratie aangekondigd met deelnemers vanuit heel
Duitsland. In de week voor de demonstratie begonnen de autoriteiten in Hamburg,
met de politie voorop, de demonstratie te demoniseren. Er zouden duizenden demonstranten
naar Hamburg komen die alleen maar uit waren op geweld. Het winkelende kerstpubliek
zou hier door worden bedreigd en grote schade was niet uit te sluiten. Een dag
voor de demonstratie ging men nog een stap verder en werd het centrum van
Hamburg tot “gevarenzone” verklaard. Dit gaf de politie een blanco cheque om
tegen iedereen en alles op te treden.
De sfeer was dus gemaakt en toen de
demonstranten op zaterdagmiddag verzamelden voor de Rote Flora stonden er 3000
smerissen klaar om op te treden. Er waren bijna 10.000 demonstranten en toen de
optocht van start ging was de politie er als de kippen bij om de route te
blokkeren. Op dat moment was er door de demonstranten geen geweld gebruikt en
was ook de vergunning nog gewoon van kracht. Het geweld ontstond pas toen de
politie op de demonstranten begon in te slaan en gewelddadige arrestaties begon
te verrichten. De politieprovocatie leidde tot grote rellen waarbij honderden
demonstranten gewond raakten. Gelukkig werden ook zeker 120 smerissen het ziekenhuis
in gemept of moesten ter plekke behandeld worden. Boontje komt immers om zijn
loontje. In de dagen die volgden woedde er een heftige propagandaslag. De
politie beweerde dat de demonstranten eerst geweld hadden gebruikt. Maar
onafhankelijke getuigen, inclusief aanwezige politici, spraken dit tegen.
Intussen heeft in de pers een persoon
die binnen de politie werkt gelekt dat de politieleiding het hele scenario zo
had gepland dat de demonstratie niet kon doorlopen en dat er geweld zou volgen.
Sterker nog; de politie wilde dat er geweld zou ontstaan en heeft het met alle
middelen uitgelokt. Hierover is nu een politiekconflict ontstaan omdat de
politie op deze manier ook alle schade op de koop toe nam. Het gaat bij dit
alles niet alleen om dit specifieke geval, maar om een trend die we op steeds
meer plaatsen zien. Ook in Turkije slaat de politie er meteen op los als mensen
bij elkaar komen om te demonstreren tegen de staat. In een aantal Europese
landen zien we een zelfde beeld. Ook in Nederland nemen de politieprovocaties
toe. Een aantal maal heeft de politie in Rotterdam met opzet de 1 Mei
demonstratie aangevallen of verstoord. In 2012 werd een antikapitalistische 1
mei demonstratie in Amsterdam door de ME gestopt en aangevallen alleen omdat er
wat vuurwerk was afgestoken. Ook toen was te merken dat het blauwe tuig zat te
wachten op een moment om aan te vallen. Een zelfde beeld zien we bij voetbalwedstrijden
waarvan het politiegeweld in Amsterdam tegen Celtic supporters een perfect
voorbeeld is. Recentelijk werd een demonstratie in Den Haag tegen
politiegeweld, door die zelfde politie aangevallen.
De conclusie is duidelijk; de politie
in alle landen gaat zich steeds meer opstellen als een paramilitaire
organisatie die gebruikt maakt van burgeroorlogtactieken. Het doel is om
demonstraties die zich direct tegen het systeem richten van de straat te slaan
of op andere manieren te saboteren. De aanvallen op voetbalsupporters worden
vooral als oefeningen voor dit soort tactieken gezien. We kunnen dus gerust
stellen dat het demonstratierecht praktisch buitenwerking wordt gesteld als dit
de autoriteiten goed uit komt. De smeris heeft dan een vrijbrief om naar eigen
goeddunken te slaan, schoppen, arresteren en giftgassen als pepperspray en
traangas in te zetten. Burgerrechten bestaan dan niet meer en in feite mag
alles. Het zal ook niet lang meer duren voordat er eerst gebruik gemaakt gaat
worden van rubberkogels en daarna scherpe munitie. De rol van de politie als
privéleger van de heersende klasse is nog nooit zo duidelijk geweest.
Ook op andere manieren krijgt de
politie steeds meer macht om te schieten en zelfs te moorden. Kijk naar het
aantal verwarde mensen dat in het laatste jaar is neergeschoten of gewoon
vermoord. Een smeris hoeft maar te zeggen dat hij zich bedreigd voelt en hij
heeft meteen de vrijheid om te schieten, en ook raak te schieten. Hij heeft van
niemand iets te vrezen. Dat bewijst ook de zaak van Rishi, de 17-jarige jongen
die door een smeris op een Haags station werd doodgeschoten. Hij rende weg van
de politie en werd in de keel geraakt. Volgens een rechter was de agent niet
schuldig aan moord en zelfs niet aan doodslag. Hij werd van vervolging
ontslagen. Men gaf wel toe dat hij zwaar letsel had toegebracht en dat hij de
zogenaamde politieregels had overtreden. Maar dat maakte niet uit. De
moordenaar van Rishi mocht gewoon als vrij man naar huis.
Dit is geen zaak om licht op te nemen.
Het betekend dat iedere smeris nu het recht heeft om iedere burger gewoon dood
te schieten als hem of haar dat uitkomt. Als iemand even niet luistert, kan het
al raak zijn. Iemand die door rood rijdt kan zo maar achter het stuur vandaag
geschoten worden, en ook een fietsendief moet er rekening mee houden dat op
diefstal de doodstraf kan staan. Kortom, de blauwe moordenaars zijn onder ons.
Er wordt wel eens gezegd dat wij te snel het woord politiestaat gebruiken. We
leven inderdaad nog niet onder een fascistische dictatuur. Maar de fundamenten
die voor zo’n dictatuur nodig zijn worden wel gelegd, en daar hoort ook de radicalisering
van de politie bij. We moeten er rekening mee houden dat dit nog maar het begin
is. Onze rechten, en zelfs onze levens staan op het spel, en dat is iets wat
waar we allemaal rekening mee moeten houden. De strijd tegen het politiegeweld
zal doorgaan, net als de strijd om de Rote Flora te behouden door zal gaan. Organiseer
en sla terug!! Ook in het nieuwe jaar.
Gelukkig Nieuw Jaar, Rood Vaandel!!
BeantwoordenVerwijderen