Hier en daar kun je de eerste vonken
in de politiek waarnemen. Er wordt wat meer kritiek geuit en hier en daar wordt
gescholden. Dit kan alleen maar betekenen dat de campagne voor de
gemeenteraadsverkiezingen, die in maart worden gehouden, is begonnen. Sommige
partijen proberen nog een beetje uit de wind te blijven, terwijl anderen,
waaronder de PvdA, meteen al alle remmen los gooien. Samsom is weer begonnen
aan een nieuwe trektocht, met verse rozen en goede moed. Blijkbaar hoopt hij er
met een vroeg begin toch nog wat van te maken. Want zoals meestal het geval is
zullen deze verkiezingen vooral gaan over de landelijke politiek. Je zou het
een eerste referendum kunnen noemen waarin het functioneren van Rutte II wordt
beoordeeld.
Met dit in het achterhoofd valt er nog
al wat te vrezen voor de regeringspartijen PvdA en VVD. Oh ja, en dan is er
natuurlijk ook nog het kleine onderkruiper kabinet van D’66, Christen Unie en
SGP. Al deze partijen zijn verantwoordelijk voor de rotzooi van het laatste
jaar. Voor de hogere lasten, de opgelopen werkloosheid, de armoede, de puinhoop
rond de banken, de verstopte woonmarkt, de aardbevingen in Groningen, de
verslechteringen in de sociale zekerheid, de verschillende akkoorden met alle
gevolgen van dien, en het feit dat er constant wordt gelogen over de economie
en de crisis. Daar komen nog een aantal ruzies bij die nergens op sloegen en
als we deze hele rekening opmaken kunnen we gerust spreken van wanbeleid. Zelfs
de Nederlandse kapitalisten moeten erkennen dat het in andere landen beter gaat
dan hier. Dit soort geluiden hoor je niet zo snel uit die hoek. De uitkomst is
dat niemand blij is met Rutte II. Zelfs de eigen aanhangers hebben grote
twijfels.
Precies daar zit dan ook de angst van
alle betrokken, men weet dat in maart de rekening voor dit wanbeleid op de
deurmat zal ploffen. De opinieonderzoeken zijn iedere week weer een nachtmerrie
voor zowel PvdA als de VVD en beiden kunnen het zich aanrekenen dat de PVV nog
steeds als grootste partij in de peilingen staat. De kans is dus groot dat er
rake klappen gaan vallen en dat de plaatselijke afdelingen de prijs gaan
betalen voor de bende die hun meesters er in Den Haag van hebben gemaakt. Ook
daar zullen dus de nodige tanden klapperen met het naderbij komen van de
verkiezingsdatum. Niet dat de huidige oppositie zich rijk kan rekenen, want als
er nog oppositietonen te horen zijn in de politiek is het niet meer dan
gefluister.
Zowel de SP als GroenLinks hebben op
geen enkele manier laten zien dat zij een radicaal ander beleid zouden voeren
dan het wanbeleid dat nu van de regeringsbanken afkomstig is. Verder dan het
gebruikelijke onsje meer of minder komt men niet. Het is dan ook geen wonder
dat een groot deel van de bevolking het vertrouwen in de politiek volledig
heeft verloren. Omdat het gemeenteraadsverkiezingen zijn worden we natuurlijk
ook weer geconfronteerd met een aantal lokale partijen die variëren van
mallotig tot totaal geschift. Het is zeker niet aan te bevelen om deze
opportunisten als een alternatief te zien. Dan zijn er nog de oudere partijen
die onder meer door het leven gaan als OPA en OMA. Ook deze clubs vallen niet
op door hun progressieve politiek. De samenstelling varieert van voormalig
SP’ers tot figuren die in extreem rechts actief zijn geweest. Ook met deze
groeperingen is het dus oppassen.
Aan het begin van dit jaar hebben we
gezegd dat 2014 het jaar van de principiële keuzes moet worden, en de
gemeenteraadsverkiezingen zijn de eerste mogelijkheid om deze politieke lijn in
praktijk te brengen. Voor de laatste Tweede Kamer verkiezingen hebben we het
stemadvies gegeven om PvdA of SP te stemmen. Niet dat we enig vertrouwen in
deze twee sociaal democratische partijen hadden, er was toen niets anders te
kiezen en het was gelijktijdig zaak om de PVV buiten de deur te houden.
Intussen is opnieuw gebleken dat de PvdA de eigen achterban en de kiezers met
huid en haar aan de VVD hebben verkocht, terwijl de SP op geen enkele wijze een
krachtdadige rol in de oppositie heeft gespeeld. Sterker nog, men is nog steeds
bezig met de voorbereidingen voor het moment dat men zelf een plaatsje op de
regeringsbanken kan bemachtigen. Dat heeft ons er toe doen besluiten om voor
goed met de sociaal democraten af te rekenen en gelijktijdig te voorkomen dat de
illusie dat we van deze partijen ook maar iets te verwachten hebben in stand
blijft.
Daarom roepen we op om daar waar het
mogelijk is op een communistische partij te stemmen. We hebben het dan over de
VCP in Groningen en de NCPN waar deze partij mee doet. Als deze mogelijkheid er
niet is kan er gestemd worden op een partij die duidelijk afstand neemt van het
kapitalistische systeem en zich inzet voor een totaal andere wereld. We zullen
in maart een overzicht geven van de partijen die hiervoor in aanmerking komen.
Mocht er lokaal geen enkele partij mee
doen die aan de bovenstaande eisen voldoet roepen we op om niet te stemmen. We
kunnen dit zien als een soort referendum of aanklacht tegen het feit dat er niets
te kiezen is. Het zal een signaal zijn dat de arbeidersklasse in Nederland een
stem in de politiek eist. Door op partijen te stemmen die ons toch weer
verraden zo gauw als de verkiezingen voorbij zijn, houden we alleen maar een
systeem in stand dat er op gericht is om ons monddood te maken. Dan is niet stemmen
of ongeldig stemmen een veel betere optie. Gelijktijdig is dit ook een
principiële keuze. De gevestigde politiek heeft ons lang genoeg als stemvee
gebruikt.
Daarbij komt nog dat door te stemmen
op partijen die ons toch weer verraden we zelf medeverantwoordelijk zijn voor
het wanbeleid en de misdaden die door de bestuurders worden uitgevoerd. Het
advies is dus duidelijk; laat je niet langer belazeren en monddood maken. Stem
communistisch of anti-kapitalistisch, en als dat niet mogelijk is, stem dan niet.
Uiteindelijk ligt de macht toch op straat. Politiek moet weer een kwestie van
principes worden, organiseer en sla terug!
