woensdag 9 mei 2012

Verkiezingen in Europa; de conservatieve agenda moet van tafel

Het politieke gezicht van Europa is aan het veranderen. De conservatieve agenda die de laatste jaren het beeld heeft bepaald komt onder druk te staan. Deze agenda bestaat uit keiharde bezuinigingen en een ongekende aanval op de levens van de werkende mensen in heel Europa. Dit alles onder de leus dat er geen alternatief zou zijn om de crisis van het kapitalisme te bestrijden. Maar intussen laten de kiezers van zich horen, en dat levert meteen een heel ander geluid op. De partijen die de conservatieve agenda uitvoeren worden genadeloos de grond ingeboord. En terecht.

Laten we het rijtje maar aflopen. Tijdens de lokale verkiezingen in Groot Brittannië verloren de conservatieven honderden zetels, en de coalitiepartner, de Liberal Democrats, werden bijna weggevaagd. Vooral Labour profiteerde hiervan en in Bradford scoorde de meer radicaal linkse Respect Partij een stevige overwinning. In Frankrijk werd de zittende rechtse president gewipt en komt er nu een socialistisch president. Duizenden Fransen vierden dit op straat. Het is de eerst keer in 17 jaar dat Frankrijk weer een socialistische president heeft.
In Servië maakte de socialistische partij stevige vorderingen door campagne te voeren tegen de pro-Europese agenda van de zittende regering. In Griekenland kregen zowel de conservatieven als ook de sociaal democraten klop omdat zij de vele IMF bezuinigingen hebben doorgevoerd en grote delen van de bevolking in de armoede hebben gestort. De linkse partijen wonnen veel stemmen en de radicaal linkse Syriza partij werd zelfs tweede. Ook hier heeft de conservatieve agenda geen meerderheid meer. Welke regering hier uit gaat komen is nog niet duidelijk, maar de boodschap die uit al deze resultaten spreekt is niet mis te verstaan. In Italië is ook van alles gaande en in september is Nederland aan de beurt om de gang naar de stembus te maken. De uitkomst is nog onzeker en het lijkt een harde campagne te worden.

De Europese volkeren laten merken dat ze de bezuinigingen en hen die deze agenda uitvoeren meer dan zat zijn. Ze pikken de verslechteringen niet meer en het politieke landschap krijgt langzaam een andere kleur. Het is nog maar licht rood, maar de trend is duidelijk naar links. Dat is een hoopvol teken, maar niet voldoende. Als we daadwerkelijk een ander Europa willen zal er veel meer moeten gebeuren dan een bezoek brengen aan het stemlokaal. De parlementaire democratie is immers maar een klein onderdeel van het systeem. De macht ligt elders en daar worden ook de beslissingen genomen.
Een groot deel van onze strijd moet dus buiten het parlement liggen. Demonstraties, stakingen, bezettingen enzovoort zijn de wapens om echte veranderingen af te dwingen. Pas door deze strijdervaringen zal een massabeweging ontstaan die het kapitalisme in een hoek kan drukken en uiteindelijk omver werpen. Verkiezingen spelen in dit alles maar een beperkte rol. Toch zijn ze niet onbelangrijk als ze gebruikt worden om de strijd aan te drijven. Om de verschillende mogelijkheden en alternatieven onder de aandacht te brengen.

Als de huidige trend zich voortzet zal alles een beetje beter worden. Maar dat is nog geen overwinning. Wat kruimels van de rijke man’s tafel zijn niet meer genoeg. We willen de hele bakkerij in onze handen krijgen. Tijdelijke verbeteringen kunnen met een pennenstreep weer worden afgenomen. Dat heeft de huidige crisis opnieuw bewezen. Crisis en oorlog zijn de kenmerken van het kapitalistische systeem. Ga dus zeker stemmen en maak het het rechtse geteisem zo moeilijk mogelijk. Maar laat het daar niet bij. Onze strijd ligt op de straat, niet in het parlement alleen. Dus organiseer en sla terug!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten