Deze week keren we terug naar twee
thema’s die we in de laatste weken hebben behandeld. Het gaat hierbij om de
klimaat demonstraties van media icoon Greta Thunberg, en de hype rond
elektrische auto’s. Er zijn in de laatste dagen nieuwe feiten bekend geworden
over beiden zaken, en die willen we onze lezers natuurlijk niet onthouden.
Vooraf kunnen we alvast wel stellen dat de leugens en de afleidingsmanoeuvres
van het systeem steeds grotere vormen aan beginnen te nemen. Het schijnt ook
niet meer uit te maken of de verhalen die via de politiek en de leugenpers
worden verspreid wel geloofwaardig zijn. Is dit arrogantie of is er paniek
uitgebroken onder de globalisten elite? Laten we maar eens kijken of we met wat
recherche de boel helder kunnen krijgen.
We beginnen met de Greta
demonstraties, of beter gezegd, het georganiseerd spijbelen voor de groene
agenda, ook wel bekend als Fridays for Future. Vorige keer schreven we al dat
het vreemd is dat deze beweging plotseling zo’n vlucht heeft genomen. Bij
navraag door medeonderzoekers werd steeds gezegd dat de demo’s spontaan zijn,
en dat er geen partij of organisatie achter zit. Zo werd de demonstratie in
Berlijn aangemeld door een individueel persoon. De politie wilde echter niet
zeggen wie dit precies geweest is. Dat zou in strijd zijn met de bescherming
van de persoonsgegevens. Dit is een uitvlucht, en waarschijnlijk juridisch ook
aanvechtbaar. De aanmelder van een demo doet dit over het algemeen openlijk en
de gegevens moeten publiek toegankelijk zijn. Tenzij men iets te verbergen
heeft natuurlijk.
Een andere onderzoeker, Roland Tichy
heeft nu ontdekt dat er wel degelijk een organisatie achter de Greta demo’s
steekt, en dat deze club ook de opbrengst opstrijkt en beheert, die door de
scholieren bijeen wordt gebracht. Het gaat hierbij om de Stichting Plant for
the Future, die weer onderdeel is van de stichting Plant for the Planet. Deze
stichting beheert een bankrekening waar al het geld van de demo’s en andere
vormen van inkomen samen worden gebracht. Bij deze rekening gaat het om een
account die van de stichting zelf is, en dat betekend dat in feite al het demo
geld direct naar deze stichting gaat. De demo activisten kunnen er niet direct
over beschikken en zijn van de stichting afhankelijk. Verder is de hele
financiële kant uiterst ondoorzichtig, maar zeker is wel dat de Stichting Plant
for the Planet deel uitmaakt van de Duitse Club van Rome. Kortom; Fridays for
Future is niet onafhankelijk en ook niet spontaan. Er zijn ook berichten dat
Fridays for Future banden heeft met de One Foundation, en een van de
woordvoerders van deze stichting schijnt de manager van Greta Thunberg te zijn.
Haar naam is Luisa Neubauer, en zij is tevens lid van de partij Die Grunen. Op
alle Greta demo’s is ze te vinden. De One Foundation, een internationale
campagne en lobby organisatie, wordt ondermeer bestuurd door Bono en David
Cameron de voormalige premier van Groot Brittannië. De One Foundation kent
meerdere geldschieters, maar de hoofdsponsor is de Open Society Foundation, en
zoals we allemaal weten is die stichting van George Soros. Zo is het kringetje
weer rond. Vreemd dat maar zo weinig journalisten zich voor deze zaken
interesseren. Waarschijnlijk mogen ze er niet eens over schrijven. Dat zou immers
de groene agenda in gevaar kunnen brengen.
Waar de hele Greta hype voor dient is
intussen ook duidelijk. De Duitse regering heeft vergevorderde plannen voor een
C02 belasting (in feite een belasting op ademhalen), een voorbeeld dat andere
landen zeker zullen volgen. Het grote publiek moet via de demo’s en de
huilverhalen klaar gemaakt worden voor een nieuwe fantasie belasting. Dit
schijnt nog niet echt te werken. Een onderzoek heeft uitgewezen dat twee derde
van de Duitse kiezers niets van een C02 belasting moet hebben. We kunnen dus in
de komende maanden nog veel meer Greta propaganda verwachten.
Elektrische auto’s
Dan komen we bij het een ander
troetelkind van de media en de politiek; de elektrische auto. Op dit terrein
zijn er verschillende zaken te melden. Ten eerste zullen eigenaren van
elektrische auto’s in de nabije toekomst behoorlijk meer voor de stroom moeten
betalen die hun nieuwe aanwinst nodig heeft om vooruit te komen. De kans is
zelfs groot dat de stroom duurder gaat uitvallen dan het traditionele tanken
van benzine of diesel aan de pomp. De reden is dat de producenten van de
laadzuilen, die de auto’s van stroom moeten voorzien, deze apparaten tot nu
vrij gunstig verstrekten. Ze deden dit om zo veel mogelijk consumenten over te
halen om elektrisch te rijden. Nu steeds meer mensen dit noodgedwongen of
vrijwillig gaan doen, moeten er ook steeds meer laadzuilen komen. En daar hangt
natuurlijk een prijskaartje aan. Niemand zal dus binnenkort meer kunnen beweren
dat elektrisch rijden een goedkopere optie is. Weer een oplichterstruc dus om
de zakken van de producenten en de elite te spekken. In plaats van een groene
agenda is het beter om over een geld agenda te praten.
We schreven eerder al dat elektrische
auto’s helemaal niet goed zijn voor mens en milieu. Geloof dus niet de groene
leugens die iedere dag over ons worden uitgestrooid. Wie de waarheid over
elektrisch rijden wil weten moet in Kongo zijn. In dat land wordt de kobalt
gewonnen die nodig is voor de batterijen van zowel elektrische auto’s als ook
mobiele telefoons. Kongo levert ongeveer 70% van de kobalt productie in de
wereld. Het is een land vol corruptie en uitbuiting, waar arbeiders iedere dag
hun leven op het spel moeten zetten om de grondstof uit de mijnen te halen.
Sommige van deze arbeiders zijn niet ouder dan 9 jaar. Rond het jaar 2030
zullen er 125 miljoen elektrische auto’s rond rijden, dat is 40 maal het
huidige aantal. Het spreekt dus voor zich dat de vraag naar kobalt alleen maar
zal toenemen. In Kongo zijn het vooral Chinese firma’s die de mijnen beheren en
de uitbuitingsgraad is afschrikwekkend.
De mijnwerkers, veelal kinderen,
werken in mijnen die nog met de hand uitgegraven worden, en eigenlijk niet veel
meer zijn dan gaten in de grond. Overal zijn gaten en tunnels te vinden, zelfs
onder huizen, waar mensen in de modder zwoegen om bij het kobalt te komen.
Veiligheidsregels bestaan niet, en natuurlijk zijn er ook geen controles. Het
aantal ongevallen met dodelijke afloop is niet meer te tellen. Tunnels storten
aan de lopende band in, maar de mijnwerkers graven verder. Ander werk is er
niet, en daar is voorlopig ook geen hoop op. Vooral in de regenachtige tijden
is het werk gevaarlijk. Het water maakt de grond tot modder, en de tunnels
storten dan nog eerder in. De meeste ongelukken worden niet geregistreerd.
Omgekomen mijnwerkers worden eerst naar een ziekenhuis gebracht en als
familieleden dan komen kijken, mogen ze het lijk van weer een slachtoffer van
de uitbuiting meenemen. Niemand zegt iets, niemand vraagt iets en de productie
gaat gewoon verder.
Naast de hoge menselijke kosten, en de
ellende van de gezinnen die achterblijven, wordt ook het land langzaam
vernietigd. Overal wordt gegraven, overal zijn tunnels en gaten. Iedereen is
opzoek naar het blauwe goud. Natuurlijk zie je deze beelden niet als de reclame
weer eens een elektrische auto aanprijst. Je hoort ook niet van de ellende en
de uitbuiting in landen als Kongo, als de groene ideologen hun waanzin aan de
man brengen. Allemaal zeggen ze begaan te zijn met het milieu, en het beste te
willen voor de toekomstige generaties. Dat hiervoor ontelbare arbeiders in
Kongo sterven en de natuur wordt vernietigd lijkt hen niet te interesseren. Ze
willen er zelfs niet over praten, en zeggen dat iedereen die met vragen komt
een vijand van het klimaat is. De groene agenda moet ten koste van alles worden
uitgevoerd.
Laten we aan deze zaken denken als een
of andere oplichter, politicus of verkoper, ons een elektrische auto probeert
aan te smeren. Allemaal hebben ze de mond vol over duurzaamheid, terwijl is de
meeste gevallen duurzaamheid gelijk staat aan diefstal. Laten we wakker worden,
en de waanzin doorbreken die we iedere dag opnieuw kunnen aanschouwen. Niemand
kan ons dwingen om mee te gaan in deze waanzin, allemaal hebben we het recht om
Nee te zeggen, of het nu gaat om elektrische auto’s of fantasie belastingen.
Laten we dus geen stap meer achteruit gaan, en het verloren terrein herwinnen.
Het is onze toekomst die op het spel staat, niet de toekomst van de groene
ideologen en globalisten. Die vreten zich dik en rond van onze centen. Dat moet
afgelopen zijn, en alleen wij kunnen daar een einde aan maken. En laten we een
ding zeker niet vergeten; de politiek en de maatschappij zullen alleen
veranderen, als wij ons zelf veranderen. Dat is de eerste, en de belangrijkste
stap.
