Gastcolumn van Marten Steenman

Race tegen de Sovjets

In 1944 landden de westerse geallieerden (Amerika, Engeland, Canada, Frankrijk en consorten) in Frankrijk. Deze dag staat bekend als D-Day, ook wel als "Beslissende Dag" in het Nederlands. In het oosten waren de Sovjets al veel en veel langer bezig om Nazi Duitsland onder de voet te lopen, te verpletteren en te verslaan.

De westerse geallieerden hadden vanaf begin af aan al geen behoefte om zich te mengen in de oorlog tegen Nazi Duitsland. Zij wachtten liever totdat de Sovjet Unie onder de voet gelopen werd door Hitler.

De Westerse geallieerden maakten een grote fout, doordat ze de tactiek van de verschroeide aarde niet kende. De Sovjet Unie was niet zwak, maar veel sterker dan Hitler, de Wehrmacht en wie dan ook! Plotseling zagen de hoge piefen, Roosevelt, Churchill, Juliana, Bernhard en andere leiders visioenen waarin hun landen behoorden tot de Sovjet Unie, wat natuurlijk niet kon. De bewapening van Amerika, Canada, Engeland en Frankrijk begon. Maar, deze landen wilden niet alleen hun handen vuil maken aan Nazi Duitsland, nee daarvoor zijn onze kolonies ingeschakeld, zodat zij de hete kolen uit het vuur konden halen.

Pas in 1944, toen de Sovjet Unie al bijna geheel Oost Europa had bevrijdt van het nazi-juk, zagen de westerse geallieerden de wanhoop nabij en planden enkele aanvallen op stranden in Normandië die de geschiedenisboeken ingaan als bijvoorbeeld "Swort" en "Omaha Beach".

De opmars van de geallieerden ging snel - en in de ogen van de bevolking was de redding nabij, omdat "De Amerikanen" kwamen, en niet "Die Rooien". Echter, fouten werden gemaakt, omdat de westerse geallieerden eerder Berlijn wilden bereiken dan hun tegenstanders, de Sovjet Unie. Deze fouten gingen later te boek als "Het Ardennen offensief", "Operatie Market Garden" en "Slag om Arnhem".

De prioriteit van de westerse geallieerden lag niet zozeer bij het bevrijden van de landen van het nazi-juk, maar het beconcurreren van Stalin en het Rode Leger. Bij Arnhem werd dit pas echt duidelijk. De geallieerden hadden aangekondigd om via Arnhem door te stoten naar Drente, Groningen, Friesland en het westen, maar omdat Het Rode Leger al Polen binnengetrokken was, en zich opmaakte voor de laatste fascistische tegenstand in Nazi-Duitsland trokken de geallieerden een nieuw plan. Via Arnhem direct Duitsland binnen stoten en binnen 4 weken in Berlijn staan om de Russen te snel af te zijn. Nederland kwam naderhand wel aan de beurt, zo was de gedachte. Echter, de strenge winter van '44 - '45 gooide roet in het eten, het Nederlandse volk werd onrustig en begon sterker dan ooit te rebelleren tegen de fascistische bezetters.

De toenmalige illegale CPN kreeg steeds meer sympathie en aanhangers en daardoor ook een groot netwerk aan verzetsmensen die aandrongen op voedseldroppings, wapendroppings en een snelle bevrijding van de rest van Nederland. Amerika en Engeland weigerden mee te werken, dus de CPN riep de hulp in van de Sovjet Unie en kreeg haar benodigde materialen. De Amerikanen en co. schrokken hier zo van, dat ze schoorvoetend toegaven aan de wil van de CPN. Toen de winter plaatsmaakte voor de lente wisten de legerleiders nog steeds zeker dat ze Nederland nog even links lieten liggen. De eerste landingen in Nazi-Duitsland vonden plaats, de soldaten rukten op, maar niet hard genoeg, ze werden opgejaagd om zo snel mogelijk Berlijn te bereiken.


In Nederland gingen andere soldaten aan de gang met de bevrijding van het nazi-juk, zij het met tegenzin, omdat ze liever naar Berlijn gingen om Hitler zelf te pakken en gelijk grote bases op te bouwen om de Sovjet Unie te intimideren.

Uiteindelijk - met veel moeite werd het vaste land van Nederland bevrijdt van het nazi-juk, maar toen waren er nog de Waddeneilanden. Hitler was dood, maar de Sovjet Unie begon al met het denazificeren en de Waddeneilanden moesten nog even wachten, want de SU dreigde ook Noord Duitsland te bevrijden. Pas in juni / juli 1945 verlieten de laatste Duitse soldaten de Waddeneilanden.

De westerse geallieerden waren teleurgesteld. Ze waren niet op tijd genoeg in Berlijn om Hitler te ontmoeten en mee te nemen; de Sovjets waren sneller geweest en minder slordig.
Al werden we dan bevrijdt van het nazi-juk, beter werd het niet onder het kapitalistische Amerika. Hun wil was wet, en wij moesten gehoorzamen.

Zo is het anno 2015 nog steeds, we leven verder onder een dictatoriaal juk, wat op afstand door Washington bestuurd wordt....

Copyright: Marten Steenman