De Duitse politiek is weer in rep en
roer na een nieuw spionageschandaal met betrekking tot de zogenaamde
vriendschapsbanden met de VS. Wat is namelijk het geval; een lid van de Duitse
inlichtingendienst heeft kennis die hij tijdens zijn werk op deed aan de
Amerikanen verkocht. De Amerikanen hebben zijn aanbod zonder problemen
aangenomen en gingen dus rustig verder met het in de gaten houden van een van
hun meest trouwe satellietstaten. Er schijnen meer dan 200 geheime documenten van
eigenaar te zijn gewisseld. De zaak kwam aan het licht toen dezelfde man zijn
kennis ook aan Rusland probeerde te verkopen. Hij zit nu in de bak en er zal
nog moeten blijken hoeveel “schade” hij heeft aangericht.
Op zich wordt er beweerd dat er geen al
te grote geheimen naar buiten zijn gekomen, maar daar gaat het in dit geval
niet om. Het ware probleem is dat de Amerikanen opnieuw hebben laten zien dat
ze de Duitse overheid maar al te graag in de gaten houden. Nog niet zo lang
geleden bleek dat de Amerikanen ook de mobiele telefoon van Merkel hadden
getapt, en dat miljoenen Duitsers door de Amerikaanse NSA in de gaten worden
gehouden. Dit laatste vindt de Duitse politiek nog niet zo erg, maar dat het
hoofd van de regering in de gaten wordt gehouden en dat nu ook nog spionnen
worden geworven om dit van binnen uit te doen, precies dat heeft het Duitse
vertrouwen in hun Amerikaanse meesters toch wel een stevige buil gegeven. Zeker
nadat er nog een tweede NSA spion werd ontdekt die in Duitsland aan het werk
was.
Eerdere kritiek werd door de
Amerikanen met wat schaapachtigheid behandeld, maar er is geen enkele garantie
gegeven dat het niet weer zou gebeuren. En dat het nog steeds gebeurd blijkt
nu. Ook nu weer wordt er geroepen om een onderzoek en actie tegen de
Amerikanen. Merkel zegt dat ze de zaak ernstig opvat. Maar zal ze werkelijk
actie durven te ondernemen tegen Washington? Ervaringen uit het verleden nopen
tot een negatief antwoord. Merkel vraagt zich natuurlijk achter gesloten deuren
af waar ze dit allemaal aan heeft verdiend. Heeft ze niet altijd precies gedaan
wat Washington wilde? Heeft ze niet alle orders strikt opgevolgd? Ze heeft toch
op Amerikaans bevel de crisis in de Oekraïne laten ontstaan. Eerder al volgde
het Duitse leger de Amerikanen naar Afghanistan en nu wil de Duitse regering
nog meer overzeese militaire missies mogelijk maken. U raad het al, ook dat is
op verzoek van de Amerikanen. De Yanks hebben immers altijd kanonnenvoer nodig
om de kooltjes voor hen uit het vuur te halen als men weer ergens een
brandhaard aan het opstoken is.
Overal heeft de Duitse regering aan
mee gedaan en grotere ogendienders zijn er in feite in Europa niet te vinden,
op de Britse regering na misschien. Toch is dit nog niet genoeg voor de
meesters in Washington. Iedere stap moet worden gevolgd, zelfs van de meest
trouwe bondgenoten. We schreven het al eerder; de Amerikanen willen geen
bondgenoten, men wil onderdanen. En onderdanen hou je in de gaten voor het
geval ze vreemde ideeën krijgen. Dat is het motto van de Amerikaanse regering.
Dus staat Merkel weer voor schut en weet ze niet hoe ze dit nieuwe debacle aan
haar volk moet verkopen. In sommige kringen gaan nu stemmen op dat ook de
Duitse inlichtingendienst in actie moet komen en de Amerikanen moet gaan
bespioneren. Maar dat soort suggesties zijn met een korreltje zout te nemen. De
Duitse regering zal nooit tegen Washington in gaan, hoe groot de provocatie ook
mag zijn.
De hele zaak roept wel een aantal
vragen op over hoe het gaat in de rest van Europa. En hoe zit het met
Nederland? Het is bekend dat Rutte het favoriete kleine jochie van Merkel is.
En als het gaat om het verlenen van bijstand aan de Amerikaanse imperialisten
staat Nederland ook altijd vooraan. Toch geeft de Duitse ervaring aan dat dit
geen garantie is dat de NSA mollen ook niet hier en in andere Europese landen
actief zijn. Nog af gezien van militaire en politieke zaken hebben de
Amerikanen ook nog andere belangen. Men wil weten waar de verschillende landen
in Europa economisch mee bezig zijn. De verkregen informatie wordt gebruik om
contracten te winnen, economische beslissingen voor te koken of the veranderen,
en om druk uit te oefenen zodat de Amerikaanse belangen altijd voorop zullen
staan. Laten we niet vergeten dat de onderlinge concurrentiestrijd een van de
beginselen van het kapitalisme is.
In deze strijd kent men geen vrienden
en geen bondgenoten. Dan is iedereen de tegenstander van de ander. Dit kan heel
ver gaan en de betrokken schrikken er niet voor terug om over lijken te gaan.
De enige keer dat men allemaal aan het zelfde touw trekt is als er strijd
gevoerd moet worden tegen de arbeidersbeweging, of als bepaalde gezamenlijke
belangen zoals olie of gas toevoer veilig gesteld moeten worden. En ook daarbij
wordt geen enkel middel geschuwd. Een goed voorbeeld is de strijd in de
Oekraïne, waar de gasbelangen van Shell in het Donbass gebied de werkelijke
inzet zijn van de oorlog vanuit westelijk zichtpunt.
Maar zoals gezegd; al deze belangen
wegen niet op tegen de Amerikaanse bemoeizucht en de noodzaak om steeds meer en
betere informatie te verzamelen. Als het huidige Europa nog de illusie had dat
men als een onafhankelijk continent kan opereren, moet ook deze illusie nu wel
een jammerlijk dood zijn gestorven. Als de Amerikaanse meester de zweep laat
knallen heeft Europa te pareren. Want anders……. Tja, wat anders? Dat zullen we
pas weten als de Europese volkeren het juk afwerpen en zich bevrijden uit de
kapitalistische slavernij. Precies daarvoor krioelt het van de Amerikaanse
spionnen. Stel dat in Europa de revolutie uitbreekt en Washington weet er niets
van. Zou dat geen ramp zijn?
