Erdogan maakt einde aan Koerdisch vredesproces

Het zat er al een tijdje aan te komen. De instorting van het Koerdisch vredesproces was al van een afstand zichtbaar. Eigenlijk moeten we ons afvragen of er ooit een vredesproces is geweest. De Koerdische zijde heeft zondermeer alles gedaan om zo’n proces te laten ontstaan en het ook te laten slagen. Maar de Turken willen geen vrede met de Koerden. De Turkse staat en de AKP regering wilden alleen even een beetje rust om de verkiezingen van volgend jaar voor te bereiden. Het was alleen maar een kwestie van eigen belang. Niet meer en niet minder. Zo is weer een historische kans verloren gegaan.

De PKK leider Abdullah Öcalan probeert nog wel om het proces enigszins overeind te houden, maar hij weet ook dat er is feite geen enkele kans meer is. In zijn meeste recente contacten met de Koerdische BDP partij geeft hij dat ook aan. Hij geeft de Koerden de raad om de eisen zo veel mogelijk zelfstandig gestalte te geven, gebruikmakend van de macht die plaatselijk voor handen is. Dit geeft aan dat hij de hoop heeft opgegeven dat de Turken nog een positieve rol in het proces zullen spelen. Öcalan zei ook dat het bezoek van een BDP delegatie aan Imrali vorige week wel eens de laatste zou kunnen, want de Turkse staat voert de repressie weer op. Nu al was het zo dat de leider van de BDP, Selahattin Demirtas, geen deel mocht uitmaken van de delegatie omdat hij het zogenaamde “democratie” pakket van Erdogan had bekritiseerd. Erdogan heeft de BDP ook bedreigd. Het is zeker de moeite waard om de bedreigingen van een dictator serieus te nemen. Erdogan heeft immers meer dan eens bewezen dat hij over lijken gaat.

Zo verdwijnt dus dit meest recente initiatief in de mist van de geschiedenis en lijkt het er op dat er voorlopig geen kans is op zelfs een kleine doorbraak. Die doorbraak zal er ook nooit komen want de Turken zullen de Koerden nooit accepteren. Het “democratie” pakket geeft dit ook aan. Er zat totaal niets in want ook maar als een handreiking kan worden beschreven. De enige echte verandering is dat Erdogan het hoofddoekverbod in de openbare diensten opheft, en binnenkort ook in het parlement. Voor de Koerden en andere bevolkingsgroepen is dit totaal onbelangrijk. Het is gewoon het verder islamitiseren van de Turkse maatschappij. De groene fascist Erdogan wilde punten scoren bij zijn eigen achterban. Aan het begin van het zogenaamde vredesproces had hij even de kans om een staatsman te zijn. Die kans heeft hij weggeworpen en getoond dat hij nog steeds het zielige machtszieke mannetje is die hij altijd al was. Hij kan en wil niet veranderen. Turkije kan en wil niet veranderen. Zo simpel is het.

Dat werpt de vraag op wat er nu moet gebeuren. Het antwoord is duidelijk en ligt eigenlijk ook al besloten in de woorden van Abdullah Öcalan. Waar de Koerden macht hebben moeten ze die gebruiken om een eigen land op te bouwen. Los van de Turkse staat en los van de AKP regering. Als de staat zich daar tegen verzet is er de Guerrilla in de bergen die de Koerdische gemeenschappen kan verdedigen. De YPG in Syrië heeft hiervoor een geweldig voorbeeld gegeven. De Koerden hebben Erdogan en de Turkse staat niet nodig. Dat moet steeds de hoofdrichtlijn zijn. Voor vrede heb je een partner nodig, als die ontbreekt, kun je alleen op eigen kracht tot een oplossing komen.

Toch zijn er ook bedreigingen die serieus genomen moeten worden. Als het vredesproces officieel dood wordt verklaard zal de repressie tegen de Koerden nog verder toenemen. Niet alleen in Koerdistan maar ook in Europa. Erdogan is al tijden bezig om de Europese landen zo ver te krijgen dat ze zijn ontkennings en vernietigingsagenda tegen de Koerdische organisaties gaan uitvoeren. Sommige landen doen dit al. De kans bestaat dus dat dit naar een nieuw niveau zal worden getild. Het is belangrijk om dit goed te realiseren en nu al maatregelen te nemen om deze repressiepogingen op te vangen en onschadelijk te maken.

Dan is er nog een probleem waar niet te licht over gedacht moet worden. Het mislukken van het vredesproces kan tot conflicten in eigen rijen leiden. De Turken zullen dit zeker aanmoedigen. Nu al zijn er 4 BDP vertegenwoordigers die de partij willen verlaten om een andere partij op te zetten. Deze partij zou zich vooral op linkse Turken moeten richten. Dit is een zeer gevaarlijke ontwikkeling. Het verbreekt de eenheid van de Koerdische gemeenschap en de Koerdische organisaties en zou zomaar een stap richting kemalisme kunnen worden. Linkse Turken kunnen hun eigen organisaties opzetten. Dat is niet het werk van de Koerden. Samenwerken met progressieve krachten uit wat voor hoek dan ook is belangrijk, maar het mag niet ten koste gaan van de Koerdische eenheid. Het is juist die eenheid die het sterkste wapen is tegen de Turkse staat en de AKP. Daarom ook zijn de Turken er zo op gebrand om de eenheid te verstoren. Voor hen is het de enige kans op een overwinning. Die kans moet ze niet geboden worden.

Vanaf het begin in de jaren 70 heeft de PKK altijd gehamerd op eenheid. Eeuwen lang zijn de Koerden het slachtoffer geweest van juist het ontbreken van die eenheid. De PKK heeft hier verandering in gebracht. Dat is geen makkelijke strijd geweest, omdat het gelijk een strijd was tegen assimilatie en de oude feodale gebruiken. Het was een strijd die veel levens heeft gekost, maar die van enorm belang was om de Koerdische identiteit veilig te stellen en de emancipatie gestalte te geven. Die strijd is voor het grootste deel gewonnen, hoewel er altijd nieuwe bedreigingen zullen ontstaan die de eenheid van het Koerdische volk weer in gevaar brengen. De Turkse staat is natuurlijk de grootste bedreiging op dit gebied en de strijd om de eenheid te behouden zal dus altijd door gaan.

 
Dat is een kwestie van de lange termijn. Op korter termijn is het van belang om juist de teleurstelling over het zogenaamde vredesproces niet tot hopeloosheid en splitsingen te laten leiden. Dat zou dodelijk zijn en in de kaart spelen van de vijanden van het Koerdische volk. Gelukkig is de kracht van de Koerdische bevrijdingsbeweging zodanig dat deze uitdaging zondermeer kan worden aangenomen en tot een goed einde gebracht. De vijanden die zich bezig houden met verdeel en heers zullen niet slagen. De toekomst van het Koerdische volk ligt in de hand van de Koerdische vrijheidsbeweging, en dus de Koerden zelf. Dat is een veilige haven, en een herkenbare route naar een nieuwe tijd.