De feestweken naderen weer, en de
eerste sneeuw is al gevallen. Dat betekend dat we het einde van weer een jaar
in zicht hebben. We kunnen gerust stellen dat het een woelig jaar is geweest.
Een jaar ook waarin de problemen alleen maar groter zijn geworden. Terwijl de
armoede toeneemt, de massamigratie steeds meer consequenties begint te krijgen,
en de islamisering een al maar grotere bedreiging wordt voor onze identiteit en
tradities, beweren de leugenaars in de regering dat het alleen maar beter gaat.
De economie trekt aan, zegt men. Er valt weer wat te verdienen, zegt men. En de
maatschappij wordt steeds bonter, ook dat zegt men. Ze moeten wel denken dat we
allemaal doof en blind zijn.
Als het allemaal zo goed gaat, waarom
merken we daar dan niets van? De voedselbanken klagen dat ze de navraag niet
meer aan kunnen, de stille armoede grijpt om zich heen. En hoe kan het ook
anders? Iedere week kosten de boodschappen net iets meer. Dat telt al snel aan
na een paar maanden. De zorgkosten gaan weer stijl omhoog in 2019, en
gelijktijdig gaat de BTW in januari van 6 naar 9%, wat een verkapte belastingverhoging
is. Is het een wonder dat er steeds minder mensen rond kunnen komen? Dat er
steeds vaker mini jobs gezocht moeten worden om het nog enigszins te redden?
Dat er zelfs gespeurd wordt naar statiegeld flessen? Dat alles in een van de
rijkste landen ter wereld.
Nee, het is geen wonder als je het
geld op de verkeerde manier besteed. Als er miljarden in grote projecten worden
gestoken, die later weer nergens voor blijken te deugen. Als je de halve wereld
naar Europa haalt, en deze gelukzoekers ook nog eens onderhoud zonder
tegenprestatie. Als je aan alle idiote interventies die in Washington worden
bedacht mee doet, terwijl je eigen mensen het nakijken hebben. Als je niet eens
het lef hebt om te zeggen dat de dreigingen en de sancties tegen Rusland een
keer afgelopen moeten zijn. We kunnen deze lijst nog eindeloos uitbreiden en
voortzetten. Maar dat heeft geen zin. We moeten gewoon vaststellen dat de
globalisten elite los is geslagen en een levensgevaarlijke bedreiging vormt
voor ons allemaal. Deze realiteitsontkenners zullen niet rusten tot ze van
Europa een rokende puinhoop hebben gemaakt.
Als je dit allemaal zo leest kun je
alleen maar tot de conclusie komen dat we in een zwart gat staren. Maar wacht
even, dat is toch deels een verkeerde analyse. Terwijl al deze zaken waar zijn,
en steeds meer tot de dagelijkse realiteit worden, zie je ook dat grote groepen
mensen in heel Europa wakker worden. Dat ze de huichelaars aan de top, en hun
gelijkgeschakelde media, niet meer geloven. “Leugenpers! Leugenpers!” klinkt
het op steeds meer demonstraties. Men spuugt op de betaalde leugenaars die ons
24 uur per dag om de tuin proberen te leiden. De onvrede is nog nooit zo groot
geweest. Onvrede met de Brusselse criminelen van de EU, met leugenachtige
regeringsleiders, en met de zogenaamde NAVO bondgenoten, die niets anders zijn
dan levensgevaarlijke oorlogshitsers. Maar ook onvrede met de politieke
correctheid, de genderwaanzin, en de mislukte Multi-Culti projecten. Steeds
meer mensen hebben het gevoel dat ze de controle over de eigen leefomgeving aan
het kwijtraken zijn. Ze merken dat de vrijheid van meningsuiting wordt
ingeperkt, dat er weer censuur is, en dat ons vreemde culturen, ideologieën en
religieuze gebruiken worden opgedrongen. Kortom; de spanning neemt toe, en het
zal niet lang meer duren voordat het breekpunt is bereikt.
Daarom ook zal 2019 een sleuteljaar
worden. Een jaar waarin we kunnen beslissen of we ten onder gaan of terugvechten
met alle middelen die we hebben. Eigenlijk is het terugvechten al begonnen.
Kijk naar de vele demonstraties en acties in Duitsland tegen het migrantengeweld
van Merkels gasten. Kijk ook naar de woede in Groot Brittannië over het
ondermijnen van de Brexit beslissing. En kijk bovenal naar de Gele Hesjes
opstand in Frankrijk. Daar zijn mensen van heel verschillende achtergronden,
van extreem links tot extreem rechts, de straat op gegaan om te laten zien dat
ze het niet langer pikken. Ze zijn vast van plan om de elitaire Macron af te
zetten, die nog maar kort geleden als een reddende prins werd binnengehaald. Macron
zou een verfrissende wind brengen, werd er toen gezegd. Intussen is duidelijk
dat hij alleen een muilheld is, die geen cent geeft voor zijn eigen volk. Geen
wonder dus dat de onrust toeneemt, ook in andere landen.
Wordt het niet eens tijd dat ook
Nederland wakker wordt? De Gele Hesjes hebben bewezen dat er met protest wat te
halen is. De benzineprijs verhoging is van tafel, en er zijn ook andere
maatregelen aangekondigd. Niet omdat Macron dit wil, maar omdat hij weet dat
hij terug moet, om toch nog iets van zijn miserabele politieke carrière te
redden. Actievoeren werkt dus, mits we het allemaal samen doen, en er genoeg
mensen de straat op gaan. En dan mag er best eens iets aan gruzels gaan.
Daarmee bedoelen we niet het zinloos plunderen van winkels of het inslaan van
ramen. Maar een paar symbolen van de heerste elite mogen gerust sneuvelen. Wie
immers niet horen wil, moet maar voelen.
Ook in Nederland zijn er voldoende
eisen te vinden om voor te vechten. Laten we er een paar noemen: daling van de
zorgkosten en de onnodig hoge huren. De AOW leeftijd terug naar 65. Geen
massamigratie meer, en terugtrekking van de Nederlandse handtekening onder het
migratie pact. Een echte vrije pers, en de omverwerping van de globalisten
elite. Een onmiddellijk einde aan de islamisering. Plus terugtrekking uit de EU
en de NAVO. Er zijn zeker nog meer punten die we kunnen noemen, maar al deze
zaken zijn op zichzelf al belangrijk genoeg om de straat voor op te gaan.
We hebben in de laatste maanden gezien
waar de globalisten bang voor zijn, en waar ze niet tegenop kunnen. Een
eensgezind volk is immers een vlijmscherp wapen. Als er genoeg mensen mee doen,
is er zelfs geen noodzaak voor geweld. Dan gaat het alleen nog maar om de
krachtsverhoudingen. In Frankrijk hebben revolutionair links en revolutionair
rechts elkaar op de straat gevonden. Voor de heersers is dit een dodelijke
combinatie. Daarom ook is men constant bezig om de groepen tegen elkaar op te
zetten. Als we ons niet laten opdelen, en gezamenlijk standhouden is een
overwinning bijna gegarandeerd.
We staan nu op de drempel van de
feestweken, en dat biedt een prachtige kans om over al deze zaken goed na te
denken. Gelijktijdig kunnen we ons voorbereiden op de confrontaties die in het
sleuteljaar 2019 gaan komen. We hebben het dan niet over onbelangrijke zaken, zoals
de Europese verkiezingen. We hebben het eerder gezegd, maar de kracht ligt in
de herhaling: parlementen zijn alleen spreekbuizen, de macht ligt op de straat.
En precies die macht moeten we grijpen om de toekomst van ons allemaal veilig
te stellen.
In de komende twee weken zullen ook
wij nadenken, over hoe we de vele uitdagingen in het komende jaar gaan
aanpakken. Het volgende artikel verschijnt daarom op donderdag 10 januari 2019.
Wij wensen iedereen fijne feestdagen en een strijdbaar en wakker begin van het
nieuwe jaar.
