donderdag 21 juni 2018

MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 4 EUROPA ONDER DRUK


In de vorige artikelen hebben we geschreven over de enorme problemen die de instroom van vooral islamitische asielzoekers in Duitsland teweeg heeft gebracht. We hebben voor Duitsland gekozen omdat Merkel, op bevel van haar meesters, zelf verantwoordelijk is voor de instroom. Zij was het die de sluizen in 2015 openzette. Maar natuurlijk is niet alleen Duitsland slachtoffer van het begin van de lang geplande bevolkingsuitwisseling. In Frankrijk zijn de voorsteden een bolwerk van de politieke islam, en in Groot Brittannië is Londen, onder een van Pakistaanse afkomst zijnde burgemeester, hard op weg om een record voor het aantal moorden te vestigen. Het geweld is buiten iedere controle, en mensen met kritiek op deze gang van zaken riskeren als racist of fascist te worden neergezet, en komen in de uiterste gevallen in de gevangenis terecht. En dan is er nog België. Nergens in Europa zijn zo veel islamitische terroristen opgegroeid als in dit verdeelde land. Bij bijna iedere aanslag waren deze terroristen betrokken, en het rattennest is nog steeds niet uitgeroeid. Kortom; de chaos in een aantal Europese landen is bijna compleet.

Maar hoe zit het dan in Nederland?

Ook Nederland kreeg in 2015, en tot de dag van vandaag, met een instroom van meest islamitische asielzoekers te maken. De uitnodiging van Merkel had ook hier zijn weerslag. Er werden in groot tempo noodopvangplaatsen geregeld, en gemeentebesturen die hier geen oren naar hadden kwamen onder hevige druk. Men werd verweten niet solidair te zijn, maar eigenlijk was het meer een kwestie van een vooruitziende blik. In een aantal plaatsen kwam de bevolking in opstand. Er waren rellen, stadhuizen werden belegerd, en bussen met nieuwkomers werden tegengehouden. In sommige plekken had dit effect, op andere plaatsen niet. Intussen is het aantal binnenkomers afgenomen, en veel noodopvangplaatsen zijn al weer gesloten.

Maar dat betekend niet dat ook de problemen voorbij zijn. Er zijn al verschillende AZC’s geweest waar de bewoners onder extra controle werden geplaatst, omdat zij overlast veroorzaakten in de steden of dorpen in de buurt. Winkeldiefstallen namen toe, meisjes werden lastig gevallen, en er waren vaak vecht en steekpartijen in de opvangplekken. Natuurlijk zijn de problemen lang niet zo groot als in Duitsland, waar de instroom veel groter was. Maar vooral in de laatste maanden is zichtbaar dat ook in Nederland de spanningen oplopen. Het aantal steekpartijen neemt toe, zeker in de ramadan periode was dit het geval, en er waren ook wat grotere incidenten.

In Den Haag stak een asielzoeker in mei een aantal mensen neer voordat de politie hem uitschakelde. Het is nog steeds niet zeker of het hierbij om een terroristische aanslag ging. In Schiedam ging een Syriër met een bijl door het lint, verwondde een politieagent en vermoordde een politiehond. De amokmaker werd neergeschoten en overleed in het ziekenhuis. Het geweld tijdens dit soort incidenten neemt toe, en het komt regelmatiger voor. Ook is er veel huiselijk geweld, en heftige vechtpartijen tussen migrantengroepen nemen toe. Nederland is er dus zeker niet veiliger op geworden.

Maar wat nog een veel grotere bedreiging vormt is de groei van de radicale islam. Steeds meer moskeeën komen in handen van de salafisten, en ook het aantal salafistische haatpredikers groeit in snel tempo. Lang heeft de regering dit soort zaken verzwegen. Ook heeft men altijd geheimzinnig gedaan over het geld uit het buitenland, dat naar de moskeeën gaat. Pas in de laatste maanden is er, onder druk van de pers, over deze zaken meer aan het licht gekomen, en het beeld is beangstigend. Het lijkt er op dat de islamisten, radicaal of niet, van de overheid gewoon hun gang mogen gaan. Een kopie van de situatie in Duitsland dus. Af en toe is er wat gesputter te horen, en Rutte wil nog wel eens grote woorden spreken, maar het is allemaal schijn want er gebeurd niets. Het gevolg is dat veel mensen, zeker mensen uit de arbeidersklasse, zich in de steek gelaten voelen.

Een ander aspect is dat islamisten steeds meer posities in onze maatschappij in handen krijgen. DENK, de frontorganisatie van Erdogan’s AKP, zit in de Tweede Kamer, en in verschillende gemeenteraden. DENK wil nu zelfs fuseren met NIDA, de shariapartij uit Den Haag. Deze extremisten zien dat nu nog niet zitten, maar achter de schermen zal dat zeker anders zijn. Het moet dus voor iedereen duidelijk zijn dat de islamisten een machtsbasis aan het bouwen zijn. Deze machtsbasis is een nog groter gevaar dan de met messen zwaaiende asielzoekers. Men raakt immers aan een fundament van de samenleving. Trek hier bij op dat er in de grotere steden steeds meer moslim burgemeesters komen, en het ligt voor de hand dat veel gewone mensen hier de conclusie uit trekken dat we de controle aan het verliezen zijn. “Zij mogen alles, en naar ons luistert geen hond”, is een veel gehoord commentaar. 

Lang hebben we ons afgevraagd waarom dit alles werd toegelaten. Waarom krijgt de islam altijd alle steun, en worden de vele misstanden en ongewenste praktijken steeds goed gepraat? Heel lang konden we hier geen antwoord opvinden. Waarom zou een overheid beslissingen nemen die tegen de belangen van de eigen bevolking in gaan? Nu kennen we de plannen voor een bevolkingsuitwisseling, en dan vallen ook alle stukjes van de puzzel op zijn plaats. De overheid bereid zich op instructie voor op een nieuwe samenleving. Een samenleving waarin de nieuwkomers een sleutelrol moeten vervullen, ten nadele van de bestaande bevolking. Omdat deze nieuwkomers voor het grootste deel moslims zijn, moet men natuurlijk ook toegeven aan de grillen en de eisen van de islam. Zo worden onze tradities en gewoonten overboord gegooid, en worden we geacht te wennen aan de nieuwe orde. In dit hele proces wordt de identiteit van de volkeren van Europa aan de vernietiging prijs gegeven. Dit alles wordt toegedekt met een stevige dosis politieke correctheid, en tegenstanders worden monddood gemaakt. Alles moet immers wijken voor het nieuwe concept, met de EU als centrale bestuurder.

En de oppositie? Natuurlijk is die er. Niet van links overigens, net als in Duitsland. De linkse partijen kleven aan de oude standpunten dat iedere vluchteling, nepvluchteling of niet, welkom is, en dat iedere kritiek op de islam automatisch als racisme moet worden gezien. En natuurlijk zullen ze nooit toegeven dat de integratie een totale mislukking is geworden. In plaats hiervan zien we parallel gemeenschappen die niet met elkaar, maar langs elkaar heen leven. Met eigen regels, eigen gewoonten, eigen zaken en eigen manieren van met elkaar om gaan. Voeg hier de toenemende politieke macht aan toe, en het probleem wordt glashelder.

Maar terug naar de oppositie. Door al de ontwikkelingen is de PVV van Geert Wilders de op een na grootste partij van het land geworden. Naast de PVV is het Forum voor Democratie ontstaan, en vooral de laatste tijd zit de laatst genoemde club behoorlijk in de lift. Maar buiten verkiezingstijd merken de mensen op straat eigenlijk weinig van deze partijen. Het zijn vooral parlementaire groepen, die zich richten op de ontwikkelingen in politiek Den Haag. Dit is een hele andere situatie dan in Duitsland. Van burger of volksbewegingen zie je hier niets. Natuurlijk bestaat er ook in Nederland een PEGIDA, maar dat is meer een actiegroep, en niet een volksstem zoals de veel grotere tegenhanger in Duitsland. Dan is er ook nog de Identitaire Beweging, die probeert de jeugd te organiseren. Maar ook deze groep is klein in Nederland, en moet het van wat stunts hebben. Je kunt dit nauwelijks oppositie noemen. Toch zal de strijd voor het behoud van onze identiteit, en tegen de islamisering, vooral op straat uitgevochten moeten worden. Hoe dat in zijn werk zou kunnen gaan zien we volgende keer.

Volgende week: de geheime van Bilderberg, nieuwe Dublin wetgeving, de rol van de NGOs, en hoe we kunnen terugvechten.