Dat lijkt misschien een rare vraag.
Het antwoord ligt immers voor de hand, zou je denken. Toch zijn er hele andere
feiten te vinden, als je goed zoekt, die de huidige BRD in een ander daglicht
plaatsen. Sommige zullen zich afvragen of dit allemaal wel zo belangrijk is.
Ook dat lijkt logisch, maar laten we niet vergeten dat Duitsland het meest
invloedrijke land van Europa is. Vanuit Berlijn wordt immers de Europese Unie
aangestuurd, dus heeft Duitsland, of beter gezegd de BRD, invloed op het leven
van ons allemaal. Dit brengt veel problemen en gevaren met zich mee. Reden te
meer dus om maar eens te kijken van wie deze BRD nu eigenlijk is.
Een poosje geleden schreven wij dat
Duitsland, of beter gezegd de BRD, de agent van Amerika in Europa is. Als
Washington bevel geeft moet Berlijn luisteren. Verschillende lezers vonden dat
overdreven. Ze zagen wel de Amerikaanse invloed, maar vonden dat het woord
agent te ver ging. Dat was een prima aanleiding om eens te kijken hoe het nu
precies zit met Duitsland, en of de titel agent klopt. Als we naar de laatste
echte vertegenwoordiger van het Duitse volk gaan zoeken, moeten we terug naar
de periode van voor en tijdens de Eerste Wereld Oorlog. De vertegenwoordiger
was toen het Duitse Rijk. Tegen het einde van die oorlog, in 1918, brak er een
revolutie in Duitsland uit waarbij de Duitse keizer moest vluchten en in
Nederland terecht kwam. De oorlog eindige met een wapenstilstand die op 11
november 1918 werd getekend. En precies op dit punt begint een situatie te
ontstaan die tot op de dag van vandaag niet is opgelost.
Wat was namelijk het geval? De oorlog
eindigde met een wapenstilstand, met Duitsland als de verliezende partij.
Normaal gesproken zou er dan naar verloop van een tijd een vredesverdrag worden
gesloten dat de relatie tussen de voormalige vijanden weer in de juiste banen
had moeten leiden. Dit gebeurde echter niet. De geallieerden, Frankrijk,
Engeland en Amerika, konden niet meer met de directe vertegenwoordiger van het
Duitse volk, het Duitse Rijk, praten omdat er in Duitsland een opstand was geweest.
Uiteindelijk kwam uit deze opstand de Weimar Republiek voort, en ontstond het Verdrag
van Versailles, maar het Duitse Rijk heeft zijn rol nooit aan Weimar
overgedragen. Van een echt vredesverdrag kwam dus niets, en eigenlijk is de
oorlog dan ook nooit op een normale manier geëindigd. Sommige zeggen zelfs dat
officieel de staat van oorlog nog steeds bestaat. Er zijn veel verdragen over
een weer gesloten, en Duitsland werd als schuldige aan het uitbreken van de
oorlog aangewezen en moest dus ook betalen, maar of de ondertekenaars van al
die verdragen echt recht hadden om voor het Duitse volk te spreken, en te
tekenen, is een groot vraagteken.
Na Weimar kwam Hitler met zijn zogenaamde
Derde Rijk aan de macht in 1933. Maar dit veranderde niets aan de boven
beschreven feiten. Hitler werd Bondskanselier door toedoen van de burgerlijke
partijen, die hoopten dat hij zich zo in de nesten zou werken dat hij binnen
enkele weken zou moeten vertrekken. Die paar weken werden echter 12 jaar en van
de burgerlijke partijen bleef niets meer over. Hitler greep al snel de
volledige macht, maar ook deze keer was er weer geen sprake van een echte
overdracht. In beiden gevallen had het Duitse volk zelf niets te zeggen. Juridische
gezien bleef dan ook het oude Duitse Rijk de vertegenwoordiger, omdat er nooit
een andere vertegenwoordiger officieel was geïnstalleerd. Immers zowel Weimar
als ook het Derde Rijk waren het gevolg van een greep naar de macht. Vaak wordt
er gedacht dat Hitler via verkiezingen aan de macht is gekomen, op
democratische wijze dus. Dat is niet echter waar. Bij de laatste vrij
verkiezingen verloor de NSDAP miljoenen stemmen. Toen Hitler al aan de macht
was, werden er opnieuw verkiezingen gehouden die door de NSDAP werden gewonnen,
maar toen was er al geen sprake van vrije verkiezingen meer.
De hele periode van het Derde Rijk
heeft eigenlijk niets veranderd aan het feit dat het oude Duitse Rijk nooit als
vertegenwoordiger is afgelost. Is dit zo belangrijk? Eigenlijk niet, maar het
werd wel belangrijk toen de Tweede Wereld Oorlog ten einde liep. In de
geschiedenisboeken, zowel in Duitsland als hier, zien we staan dat Duitsland op
9 mei 1945 capituleerde. Bijna iedereen zal dan ook aannemen dat dit klopt.
Toch ligt het anders. Er was een capitulatie, zelfs zonder voorwaarden. Maar
het was niet Duitsland, dat capituleerde, maar het Duitse leger en de andere
strijdkrachten. Het was dus een militaire capitulatie, niet een capitulatie
door de officiële vertegenwoordigers van Duitsland als land. En ook deze keer
kwam er geen officieel vredesverdrag. De geallieerden hadden kunnen terugvallen
op het oude Duitse Rijk, maar deden dit niet. Het Rijk werd gewoon vergeten, en
het Duitse gebied werd bezet. Heel Duitsland werd verdeeld in 4
bezettingszones.
Met vertegenwoordigers van het Duitse
volk werd niet gesproken. Men liet een soort grijze situatie ontstaan waarin de
geallieerden konden doen wat ze maar wilden. Toen men aan deze situatie een
einde wilde maken in 1949 riepen de geallieerden, en dan hebben we het vooral
over de Amerikanen, de Bonds Republiek Duitsland (BRD) in het leven. Deze
republiek werd bekend als West Duitsland. In het Oosten ontstond de DDR, maar
dat is voor dit verhaal van minder belang. Laten we even vasthouden wat
hierboven staat; de geallieerden riepen de BRD in het leven. Het was dus een
opgelegd model waar de Duitsers zelf niets over te zeggen hadden. Op deze wijze
werd de macht van de Amerikanen over Duitsland geformaliseerd. Men zocht er
gewoon Duitse vertegenwoordigers bij die de zaak accepteerden, net zoals de
Amerikanen meteen na de bezetting van de Duitse steden burgemeesters
aanstelden. Nu gebeurde dus ditzelfde in het groot, op landelijk gebied.
Zo werd de BRD in feite een kolonie
van Amerika, hoewel dit natuurlijk nooit zo werd gezegd. Zonder de Amerikanen
mocht er niets besloten of gedaan worden. Intussen is het allemaal minder
formeel geworden, maar ook na de hereniging van Oost en West is het model uit
1949 nog steeds van kracht. Duizenden Amerikaanse militairen waren en zijn nog
steeds gelegerd in Duitsland. Nergens zijn zoveel Amerikaanse militaire
basissen en zoveel wapens te vinden als in de BRD. De Amerikaanse atoomwapens in
het land, die zouden worden afgebouwd na de val van de Muur, zijn er nog steeds
en worden nu weer gemoderniseerd. De BRD wordt gebruikt als uitvalbasis voor de
dreiging tegen Rusland, zoals het eerder gebeurde tegen de Sovjet Unie, en
Duitsland wordt ook steeds opnieuw gebruikt om oorlogen en conflicten aan de
gang te krijgen. Voorbeelden hiervan zijn de oorlog in Joegoslavië en de
zogenaamde opstand in de Oekraïne.
Daar komt nog bij dat de Duitse
geheime dienst, de BND, in feiten niets meer is dan een filiaal van de
Amerikaanse geheime diensten. Alle informatie die men verzameld gaat eerst naar
Washington en dan pas naar de Duitse regering. Om dit alles te controleren werd
zelfs de mobiele telefoon van Merkel door de Amerikanen afgetapt. Men beweerd
dat dit nu anders is, maar wie gelooft dat nog? De BRD is nog steeds een
Amerikaanse uitvinding, ook al hebben de meeste Duitsers daar geen weet van.
Alleen mensen die de leugens zat zijn, en zelf onderzoek hebben gedaan, zien de
ware aard en het doel van het systeem. Dat doel is overduidelijk; de BRD moet de
agent van Amerika in Europa blijven. Dat geeft de Amerikanen immers macht over
de hele Europese Unie. Juridische gezien is dit allemaal recht gebogen omdat de
machthebber, dus de Amerikanen, de geschiedenis schrijft. Maar als we naar de
bronnen uit het verleden kijken zien we dat de BRD niet de ware
vertegenwoordiger van het Duitse volk kan zijn. Het is een instrument in handen
van de Amerikaanse elite en de meelopers die er zelf belangen bij hebben.
Vragen die over dit alles worden gesteld worden nooit beantwoord.
Maar het verklaard wel waarom de BRD
regering steeds opnieuw beslissingen neemt die tegen de belangen van de Duitse
bevolking in gaan. Als de Amerikanen in de toekomst Duits gebied gaan gebruiken
om Rusland op een zeker moment aan te vallen, zal dat een ramp voor Duitsland
en al haar bewoners zijn. In het verlengde zelfs een ramp voor ons allemaal in heel
Europa. Toch gaat de BRD regering mee in alle Amerikaanse plannen. Het is een
automatisme dat zelfs de meest sceptische toeschouwer moet opvallen. Satirische
gezien wordt er wel eens gezegd dat ze in Berlijn kou vatten als er in
Washington iemand niest. De voorbeelden zijn er, en het zijn er ook niet
weinig. Het verklaart ook waarom Merkel de grenzen open zette voor miljoenen
“vluchtelingen”, die intussen voor ontelbare problemen en gevaren zorgen. Ze
beweerde dat ze het vanuit humanitair oogpunt deed, en won er zelfs prijzen
mee. Maar de waarheid is dat ze geen enkele keuze had. Amerika wil dat de
Europese volkeren verzwalkt worden om zo de weg voor een oorlog te effen. En
het werkt, want de tweedeling binnen de Europese volkeren, die het gevolg is
van de vluchtelingencrisis, is nooit groter geweest.
In plaats van samen te vechten tegen
de oorlogsvoorbereidingen, en de toenemende macht van de politieke islam, is
men verdeeld in kampen die voor of tegen de massa-immigratie zijn. Deze
verdeeldheid zal nog toenemen want er zijn sterke geruchten dat de volgende
vluchtelingenstroom al op gang aan het komen is. De westerse elite creëert
steeds meer oorlogen en conflicten om die instroom aan te wakkeren. Dat maakt
het levensgevaarlijk dat het sterkste land binnen Europa, de BRD, speelbal en
doorgeefluik van juist die elite is. Op een andere manier zijn de vreemde
beslissingen en het negeren van de eigen belangen niet te verklaren.
Gelukkig worden er wel steeds meer
mensen in Duitsland zelf wakker omdat ze zien dat er dingen niet kloppen. Het
is nog maar een minderheid, en ze worden genegeerd of ongeloofwaardig gemaakt.
Maar die tactieken hebben steeds minder succes. Het is niet uitgesloten dat we
nu de voortekenen zien van een revolte waar de uitkomst niet van te voorspellen
is. Intussen is het aan ons allemaal om wakker te worden en de gevaren, die van
deze hele situatie uitgaan, te herkennen en serieus te nemen. De volgende stap
zal dan zijn om in actie te komen. We zeiden het al eerder; de oorlogshitsers
werken hard aan onze ondergang. We hebben nu nog de keuze om daar tegen in
verzet te komen. Dat zal een harde, taaie strijd worden, waarbij offers niet te
voorkomen zijn. Maar het is de enige kans om vernietiging te voorkomen. Verzet
werkt, als we het samen doen!
