donderdag 16 november 2017

WESTERSE MISDADEN IN DE DONBASS

Er is nog steeds een oorlog gaande midden in Europa. Niet dat de media in het westen veel aandacht besteed aan dit conflict. We kunnen gerust spreken van een vergeten oorlog. Het conflict krijgt alleen aandacht als het westen weer eens een stok nodig heeft om Rusland mee te slaan. Verder heeft men geen interesse. Dat maakt het nog meer belangrijk om regelmatig terug te gaan naar het strijdtoneel dat in 2014 tot ontploffing kwam. Er vallen immers nog steeds slachtoffers en de fascisten zijn nog steeds aan de macht in Kiev. Tijd dus voor een korte analyse.

Het meest recente bestand heeft net als al zijn voorgangers niets opgeleverd. Hoe zou dat ook kunnen? De Kiev fascisten hebben geen enkel belang bij een staakt-het-vuren. Hun meesters in Washington willen de oorlog, en de zogenaamde Russische dreiging, gaande houden. Dus blijven de granaten vliegen. Vooral de burgers in de buurt van de frontlinie in Donetsk hebben hier veel last van.  Steeds opnieuw worden huizen in brand geschoten, of worden muren van flatgebouwen weggeschoten. Daarbij vallen ook steeds weer slachtoffers. Zo wel doden als gewonden. Vooral voor de kinderen en ouderen is het leven door de constante beschietingen erg moeilijk.

In de laatste week is het vuren weer toegenomen. De Kiev fascistenleider, Poroschenko, heeft de zware wapens weer teruggestuurd naar de contactlijn. Dat is niet zomaar gebeurd en het verschil is ook meteen merkbaar. Terwijl er eerder vooral met mortieren en kleine wapens werd geschoten, zijn er nu ook weer beschietingen met tanks en raketsystemen. Hierdoor is de schade veel groter, en natuurlijk ook de kans op slachtoffers. De fascisten leggen het hier ook op aan. Vorige week werd er op een school geschoten die net uitging. Door snelle actie van de ouders en leerkrachten werden slachtoffers dit keer vermeden, maar het had ook anders kunnen aflopen. En natuurlijk lopen kinderen door dit soort incidenten trauma’s op. Het met opzet op een school schieten geeft de mentaliteit van de fascisten goed aan.

Wat ook opvalt, is dat steeds meer buitenlandse fascisten in het frontgebied worden gezien. Zij maken onderdeel uit van de fascistenregimenten zoals Azov. Een klein aantal van deze figuren was altijd al aanwezig, maar er is een duidelijk toename geconstateerd door de inlichtingendiensten van Donetsk en Lugansk. Deze fascisten zijn er met het goedvinden van het westen, want alles wat er in de Oekraïne gebeurd heeft westerse goedkeuring, vooral van de Amerikanen. Er wordt dus duidelijk iets voorbereid.

Het blijft nog wel moeilijk om te beoordelen waar de huidige situatie heen gaat. Het kan zijn dat het de voorbode van een grote aanval is. Maar het kan ook zijn dat de Amerikanen opdracht hebben gegeven om de druk op de ketel te houden. Met een aanval riskeren ze een nieuwe nederlaag, en dat zou voor de westerse sponsors van de Kiev fascisten een ramp zijn. De juntaleiders hebben nu al veel problemen met tegenstanders in eigen land. Opnieuw een verloren oorlog zou het einde van de junta betekenen. De leidingen van de vrije republieken zijn op alles voorbereid, ook op een grote oorlog. De milities zijn intussen tot een echt leger geworden, en natuurlijk is er de steun van de Russische kameraden. Een aanval zou zelfs kunnen leiden tot de bevrijding van de hele Donbass.

De mensen in de republieken willen met de Oekraïne niets meer te maken hebben. Duizenden hebben intussen hun Oekraïense paspoort ingeruild voor een pas van een van de republieken. Anderen hebben een Russische pas. Ook een nieuwe wet, aangenomen in Kiev, maakt de afkeer van de Oekraïne alleen maar groter. Onder deze wet wordt het gebruik van de Russische taal enorm beperkt, of zelfs verboden. Het was juist de aanval op de Russische taal en de Russische cultuur die in 2014 tot de opstand in het Oosten leidde. 

Zoals gezegd trekt het conflict, en de misdaden begaan door de Kiev fascisten, in het westen weinig aandacht. Dat mag immers niet van Washington. Alleen als het om de MH17 gaat komt er iets in de pers. Dat was ook deze week weer het geval. Een CDA parlementariër had op een bijeenkomst van nabestaanden een Oekraïner laten spreken die vertelde dat er ten tijde van de ramp meer vliegtuigen in de lucht waren. Volgens de media was dit een nepgetuige omdat niet hij, maar zijn vrouw de vliegtuigen had gezien. De CDA’er mag nu geen woordvoerder meer zijn als het om de ramp gaat. Hij heeft de versie van de ramp, die de Amerikanen meteen na het gebeuren gingen rondstrooien, in twijfel gebroken.  Precies dat is een halsmisdaad. Toch geeft ook deze ontwikkeling weer meer geloofwaardigheid aan de Russische versie, die een Oekraïns vliegtuig als schuldige aanwijst. Wie de vliegtuigen heeft gezien is immers niet belangrijk. Alleen het feit dat ze er waren en zijn gezien, is van belang. Maar de waarheid mag niet gezegd worden.  Dat was vanaf het eerste moment duidelijk. Dat de onderzoekers de zaak nog steeds niet rond hebben bewijst dat het minder makkelijk is om een leugen juridisch te verpakken, dan het rondstrooien van diezelfde leugen in de media. 

Intussen heeft het nieuwe kabinet haar steentje bijgedragen aan de anti Rusland hysterie. Volgens het kabinet der schijnheiligheid is Rusland verantwoordelijk voor nepnieuws dat de publieke opinie in het westen moet beïnvloeden. De minkukels in Den Haag maken zich echt zorgen en roepen om maatregelen. Als je goed luistert, kun je Vladimir Poetin in het Kremlin horen lachen. 

Het westen wil met alle geweld een nieuwe koude oorlog omdat de Amerikanen dat bevelen. Zou Europa ooit wijzer worden en zelf gaan nadenken? Met de huidige leiders zal dat zeker niet gebeuren. Daar is visie voor nodig, en precies die visie ontbreekt. Het initiatief om een grote oorlog in midden Europa te voorkomen blijft onder de hoede van Moskou, en dat zal onder de huidige omstandigheden nog heel lang zo zijn.