Wie zich met politiek bezighoudt, en
de ogen niet sluit voor de verschillende ontwikkelingen van de laatste tijd,
zal tot de conclusie komen dat het politieke landschap in sneltreinvaart aan
het veranderen is. Niet alleen in Nederland, maar in heel Europa en verder.
Veel zekerheden die ons al meer dan 100 jaar begeleiden zijn aan het wankelen
geraakt. Er bestaat geen twijfel aan, de kaarten worden opnieuw geschud. Er
wordt zelfs gezegd dat we ons in een postdemocratische fase bevinden. De vraag
is dus hoe we hier naar moeten kijken, en belangrijker nog, hoe we hier op
moeten reageren. Biedt het kansen, of ziet de toekomst er troosteloos uit?
We kennen allemaal het feit dat er een
fundamentele tegenstelling is tussen het kapitaal en de arbeiders. Niemand
hoeft aan deze tegenstelling te twijfelen, want we zien de effecten iedere dag
om ons heen. Maar door de veranderingen in het politieke klimaat zien we ook
andere tegenstellingen naar voren komen, die voor lange tijd minder aan de orde
zijn geweest. Als we naar de heersende klasse luisteren, leggen ze het uit in
de woorden van de voormalige minister van buitenlandse zaken, Timmermans. Hij
zei laatste in een interview dat de hoofdtegenstelling niet meer is tussen
links en rechts, maar tussen een open maatschappij en een autoritaire
maatschappij. Hij zei dit in verband met de verkiezingen in Frankrijk.
Timmermans moest toegeven dat veel
arbeiders op Le Pen hadden gestemd, en dat ook de hardere linker vleugel van de
Franse politiek zich weg beweegt van het open grenzen beleid van de sociaal
democratie. Het stemde hem droevig dat de sociaal democratie niet overtuigend
genoeg was geweest in haar verdediging van het systeem. Timmermans heeft de
neiging om wat verder te gaan en wat eerlijker te zijn dan de meeste
woordvoerders van de heersende klasse. Maar natuurlijk is zijn analyse niet
compleet. Zeker, er zijn nieuwe tegenstellingen, maar daar bij gaat het om veel
meer dan de simplistische beschrijving waar Timmermans mee komt.
De ware tegenstelling is tussen een
open grenzen maatschappij, en een soevereine maatschappij, waarbij er zeker
noodzaak is voor een heldere uitleg. De open grenzen waar de heersende klasse
over spreekt betekenen vooral dat er geen grenzen meer zijn voor het kapitaal.
Of het nu gaat om grote sommen geld of bijvoorbeeld hele fabrieken en
arbeidsplaatsen. Alles kan verkocht en verkwanseld worden. Als het maar winst
oplevert. Daarbij horen ook schadelijke bondgenootschappen zoals de EU, de NAVO
en de band met Washington, die er allemaal op gericht zijn om de uitbuiting op
te drijven en de winsten te vergroten. Winsten voor het kapitaal natuurlijk,
niet voor de volkeren. Verder horen bij zo’n open maatschappij open grenzen,
zodat men, als het noodzakelijk wordt geacht, stromen vluchtelingen naar Europa
kan sturen, praktisch zonder controles en met ontelbare mogelijkheden voor het
in sluizen van islamitische terroristen en andere ongewenste figuren. Dit om de
landen van vooral Europa te destabiliseren. Eigenlijk is zo’n maatschappij overgeleverd
aan de grillen van de internationale heersers, zonder dat de bevolking hier
iets tegen kan ondernemen.
Deze controles en blokkades voor
ongewenste zaken zijn er wel in een soevereine maatschappij. Geen wonder dus
dat de internationale heersers en het groot kapitaal hier niet op zitten te
wachten. Zij kunnen dan immers niet meer hun plannen ongebreideld doorzetten,
wat verklaard waarom ze over een autoritaire maatschappij spreken. Voor de
volkeren ligt dat heel anders. Een soevereine maatschappij betekend dat we zelf
weer meer controle hebben over wat er in onze landen gebeurd. Dat we vrij
kunnen omgaan en handelen met iedereen, zonder dictaten uit Brussel en
Washington. Geen lidmaatschap dus van dingen als de EU, de NAVO en andere
bondgenootschappen van het groot kapitaal. Dit is geen pleidooi voor een
kapitalistische natie staat. Naast het verbreken van de bovenstaande
bondgenootschappen, zal op termijn de bevolking het voor het zeggen krijgen.
Nu al hebben veel mensen het gevoel
dat ze geen controle meer hebben over hun eigen leven en hun eigen omgeving.
Omdat te veranderen moeten we de macht terug pakken van de namaak democraten en
zakkenvullers die nu nog de dienst uitmaken. Zij hebben ons de EU binnen
gedreven, zij hebben ons de Euro opgedrongen, zij hebben de grenzen opengezet
voor iedere gelukzoeker die daar gebruik van wil maken, en zij hebben met hun
“politieke correctheid” de politieke islam een machtsbasis in Europa verschaft.
Als deze zaken gebeurden tegen de wil van de bevolking in. Referenda uitslagen
werden genegeerd of gewoon terzijde gelegd. Een bittere erfenis die we danken
aan de samenzweringen van sociaal democraten, christen democraten en liberalen.
Natuurlijk is het niet makkelijk om
een systeem, dat sinds 1945 de volledig controle heeft, uit het zadel te
wippen. Maar de stap naar een soevereine maatschappij zal hier wel een
belangrijke rol in spelen. Het gaat niet om protectionisme zoals de huidige
heersers beweren, maar om het verdedigen en beschermen van de belangen van ons
allemaal. Dat kunnen we veel beter binnen de eigen grenzen, dan steeds te
moeten vechten tegen de dwingelandij uit Washington, of de strijd aan binden
binnen een gezichtsloze superstaat zoals de EU. Om een gevecht te kunnen winnen
moet de vijand zichtbaar zijn, en niet ergens aan de overkant van de oceaan, of
achter de hoge muren van de EU bureaucratie huizen. Het winnen van het gevecht
voor een soevereine maatschappij kan een eerste stap richting het socialisme zijn.
Deels heeft dit natuurlijk ook met
identiteit te maken. Als Marxisten weten we dat alles altijd verandert en in
beweging is. Dat is geen probleem, maar als die veranderingen worden
gemanipuleerd ten nadele van ons allemaal, zoals dat in Europa gebeurd, is het
onacceptabel. Laten we niet vergeten dat wij deze landen en dit continent
alleen maar beheren voor onze kinderen en kleinkinderen. Dat betekend dat we
niet kunnen toelaten dat ideologieën zoals de politieke islam, die van buiten
heb gebied komen, het gezicht van Europa volledig gaan veranderen. Zij die dit
hebben toegestaan of zelfs aangemoedigd, hebben hun tijd gehad. Dat zijn wij
aan de vorige generaties en vooral de komende generaties schuldig.
Terwijl de heersers spreken over een
autoritaire maatschappij hoeven we alleen maar te kijken hoe hun “open”
maatschappij er nu uitziet. Grote evenementen kunnen niet meer plaats vinden
zonder grootschalige beveiliging uit angst voor aanslagen. We zien weer politie
en militairen met automatische wapens op straat. Veel plaatsen zijn voor vrouwen
en meisjes taboe geworden door angst voor aanranding of verkrachting. Er worden
zelfs dingen afgezegd omdat men bang is voor een reactie uit islamitische hoek.
Veel leraren durven geen les meer te geven over de Tweede Wereld Oorlog en de
Holocaust omdat ze bang zijn voor agressieve leerlingen. Is dat de “open”
maatschappij waar de liberalen en de sociaal democraten mee pronken?
Verder zien we hoe steeds meer
arbeidsplaatsen en geldstromen naar het buitenland verdwijnen. Waren het eerst
fabrieken die achter elkaar sloten, nu zijn het winkels en instellingen. De
mensen die hier de dupe van worden hebben de “vrijheid” om werkloos te worden,
en bij de voedselbank terecht te komen. Is dat het ware gezicht van de “open”
maatschappij waar Timmermans en consorten zo voor op de bres staan? Als de
bevolking zou worden gevraagd of ze dit soort maatschappij willen of een
soevereine maatschappij, waar we zelf de baas zijn, is het niet moeilijk om het
antwoord te voorspellen. Alleen zal deze vraag nooit gesteld worden, tot we hem
zelf, vanuit een duidelijk klassestandpunt, op de agenda zetten.
NASCHRIFT: FRANKRIJK
De uitkomst van de Franse verkiezingen
maakt het bovenstaande nog duidelijker. Het feit dat Macron is gekozen is een
ramp voor Frankrijk en voor het Franse volk. Deze kopie van Hollande zal door
gaan met de politiek die de kiezers eerder massaal afwezen. Dus pro-EU, alle
ruimte voor het groot kapitaal, en een frontale aanval op de rechten van de
arbeiders. Het is geen wonder dat ze in Brussel en in de bestuurskamers van de
banken en grote bedrijven in hun handen wrijven. Dit bankierszoontje zal zijn
klassegenoten niets in de weg leggen. Sterker nog; hij is voorstander van het
welkomstbeleid van Merkel. Dat betekend dat onder zijn leiding het voor
terroristen makkelijk zal blijven om Frankrijk in en uit te wippen. Als of er
al niet voldoende aanslagen zijn geweest en slachtoffers zijn gevallen.
