Twee maanden lang leek het er op dat
Schippers haar schaapjes op het droge had. Het was bijna zeker dat er een
asociaal liberaal kabinet aan zat te komen, met een flinterdun groen
schilletje. Schippers leek dus te slagen, tot dat Klaver besloot dat hij liever
meer, dan minder vluchtelingen wilde. Toen verdween Rutte III voorlopig achter
een donkere wolk. Schippers bleef achter, te midden van een hoop scherven. Even
leek ze met pensioen te gaan, maar binnen enkel uren was de kapitein van de
Titanic weer op de brug. “Nieuwe ronde, nieuwe kansen,” moet ze gedacht hebben.
Maar dat valt tot nu toe nog al tegen. Eigenlijk zit de hele zaak muurvast, en
dat is geen slecht nieuws voor iedereen die de politieke elite ten val wil
brengen.
Dat GroenLinks na twee maanden
schuiven en geheimzinnig doen toch nog afsprong was niet echt een wonder. Een
zelfde soort scenario deed zich immers een paar jaar geleden ook in Amsterdam
voor. Ook toen was GroenLinks in onderhandeling met de VVD, maar werd op het
laatste moment de stekker er uit getrokken. De SP, opportunistisch als altijd,
sprong toen in het gat, en zit daar nog steeds. Geen enkele Amsterdammer is er
beter van geworden, en de SP zal bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen zeker
een hoge prijs betalen. Maar dat is geen nieuws meer. We verwachten immers
niets van soft links.
Dat de VVD, na de Amsterdamse zaak, zo
veel hoop op GroenLinks plaatste in de huidige formatie is meer een kwestie van
noodzaak dan enthousiasme. Rutte ging er vanuit dat Klaver zo veel ambitie zou
hebben, dat hij net als Samsom eerder, alles opzij zou schuiven om toch maar
aan een nieuw kabinet te kunnen deel nemen. Nu is het natuurlijk zo dat onder
Halsema en Sap GroenLinks steeds liberaler is geworden. Maar wat Rutte over het
hoofd heeft gezien is dat er binnen GL toch nog een moralistisch randje
aanwezig is dat vanzelf ook een aantal rode lijnen met zich meebrengt. En
precies over die rode lijnen is de formatie nu gestruikeld. Natuurlijk had men
dit alles veel eerder kunnen weten als men eerst had gekeken hoe groot de
verschillen waren, in plaats van hoe klein. Maar in de Haagse schijnwereld is
de logica nu eenmaal anders, of zelfs totaal afwezig.
We gaan ons niet verdiepen in welke
combinaties er verder nog mogelijk zijn. Dat laten we over aan de systeemmedia,
die in jaren niet zo veel plezier hebben gehad. Wat we wel even willen laten
zien is hoe snel zogenaamde principes worden opgegeven. De leider van 50Plus,
Krol, is hiervan het beste voorbeeld. Een groot deel van de campagne is hij
bezig geweest om iedereen te overtuigen van de noodzaak van de terugkeer van
met 65 met pensioen gaan. Toen de formatie klapte rook Krol zijn kans. Als
rasechte zakkenvuller maakte hij meteen duidelijk dat hij zijn pensioen met 65 eis
meteen zou inruilen voor deelname aan een nieuw kabinet. Arme misleidde 50Plus
stemmers, hadden jullie nu echt gedacht dat deze oplichter zijn woord ook maar
1 seconde zou houden? Natuurlijk is Krol niet de enige, en zijn
verkiezingsbeloften net zo veel waard als een lek zwemvest in het midden van de
oceaan, maar de snelheid waarmee deze knoeiers draaien blijft altijd weer een
wonderbaarlijk schouwspel.
Hoe moeten wij nu naar deze hele
puinhoop kijken? Het mag gek klinken, maar eigenlijk met heel veel plezier. Het
gesjacher kan eigenlijk niet lang genoeg duren. Iedere dag zal meer mensen
overtuigen van het feit dat dit systeem schadelijk is voor ons allemaal. Met
iedere dag die voorbij gaat, en met iedere combinatie die nergens naar toe
gaat, zullen meer mensen de politieke elite de rug toe keren, en op zoek gaan
naar alternatieven. Het zou zelfs prima zijn als er helemaal geen nieuwe
regering kwam. Minder regering, minder schade, moeten we maar denken.
Natuurlijk zitten er nog wel de overblijfselen van Rutte II, maar die mogen
geen belangrijke zaken meer doordrukken, en dat is prima zo. Steeds meer mensen
zullen merken dat we het makkelijk zonder de zakkenvullers en carrièrejagers
kunnen doen.
Het kan heel goed zijn dat men er
helemaal niet meer uitkomt, en er opnieuw verkiezingen gehouden moeten worden.
Dat zal men zo lang mogelijk proberen te vermijden omdat dan de mogelijkheid
weer terugkomt dat Wilders de grootste partij gaat worden. Het formatiegeknoei
zal veel kiezers immers niet vrolijk stemmen. Rutte heeft al jaren nachtmerries
van Wilders en die had hij net even begraven. Nu begint zijn horrorscenario
weer aan de horizon te verschijnen, en dat zal wel voor een beetje paniek
zorgen. Met “democratie” weet je het immers maar nooit. Daarom lonkt Rutte nog
steeds naar GroenLinks. Als hij Klaver nu maar zo ver kon krijgen om die rode
lijnen af te schaffen. Als ware liberaal zal hij wel denken dat iedereen zijn
prijs heeft. Reken dus maar op een paar verrassingen.
Voor ons maken nieuwe verkiezingen
geen enkel verschil. In maart was er niets te kiezen, en dat is ook nu weer het
geval. Onder het huidige systeem zijn verkiezingen toch onzin, en zit er dus
niets anders op dan niet stemmen of blanco stemmen. Intussen is het wel
interessant om te zien hoe het systeem zich langzaam maar zeker zelf opvreet.
Hoe de illusies dat er nog verschillen zijn tussen de partijen steeds meer
wegvallen. Hoe steeds meer mensen zien dat het eigenlijk helemaal niet uitmaakt
wie er in het torentje zit, we worden sowieso bestolen. Kortom; het ware beeld
wordt steeds helderder. Ook de leugenpers, die altijd als woordvoerder van het
systeem optreedt, heeft niet meer de invloed die het eens had.
Met het verlies van vertrouwen in het
systeem, neemt de kans op protest en opstand steeds meer toe. De kritieke grens
is nog niet bereikt, maar een langgerekte formatie met een grote kans op
mislukken, slaat weer een aantal spijkers in de doodskist van het systeem.
Natuurlijk kunnen we allemaal dit proces was sneller laten verlopen. We hoeven
alleen maar een hamer op te pakken.
