Terwijl de wereld nog aan het bijkomen
is van de schok die de overwinning van Donald Trump in de Amerikaanse
verkiezingen heeft veroorzaakt, kunnen we een week later enigszins vooruit zien
wat er de komende tijd gaat gebeuren. Misschien moeten we beginnen met te
kijken naar de redenen voor de overwinning, en of een herhaling mogelijk is in
andere landen. Het is precies dat waar de politieke elite overal nu doodsbang
voor is. In de verschillende landen van Europa, waar binnenkort verkiezingen
zijn, wordt nu al gesproken over het zogenaamde Trump effect. Gelijktijdig
wordt stemming gemaakt, naar buiten toe gericht tegen de populisten, maar in
werkelijkheid tegen delen van de bevolking die het niet meer pikken en de
politieke elite zo snel mogelijk de nek willen omdraaien. Wie zijn de mensen
die de oude kliek de rug toedraaien, en wat willen ze bereiken?
In zowel Europa als ook Amerika heeft
sinds de Tweede Wereld Oorlog constant dezelfde politieke elite de dienst
uitgemaakt. Of het nu gaat om sociaal democraten, christen democraten of
conservatieven, democraten of republikeinen, het beleid en ook het
achterliggende systeem is hetzelfde gebleven. Ondanks mooie woorden en beloften
zijn er in al die tijd steeds meer stappen gezet om de arbeidersklasse van een
vertegenwoordiging te beroven. Het gevolg is dat heel veel mensen in het westen
het gevoel hebben de controle over hun eigen leven en hun omgeving volledig
kwijt te zijn. Steeds opnieuw heeft het systeem hun verteld dat er bezuinigd
moet worden, dat onpopulaire beslissingen noodzakelijk zijn en bovenal dat er
geen alternatief is. Jarenlang is dit morrend geaccepteerd. Steeds als men even
uit de band leek te springen waren wat dreigementen, en het oproepen van angst,
voldoende om het verzet in de kiem te smoren of ineffectief te maken.
Die tijd is nu duidelijk voorbij. Het
is vooral de arbeidersklasse die nu de eigen keuzes maakt en zich niets meer
aantrekt van de dreigementen en de driftbuien van de politieke elite. Het is
geen revolutie, maar het is wel een stille revolte die vooral gebaseerd is op
gevoel en die het systeem totaal op zijn kop aan het zetten is. Sommige zeggen
dat figuren zoals Trump handig gebruik maken van de onvrede. Maar dat is ook om
te draaien. Het lijkt er veel meer op dat de bevolking zonder meer wil
afrekenen met de elite en daarvoor handig gebruik maakt van routes zoals Trump
of de anti-EU beweging. Veel andere routes zijn er op dit moment immers niet.
Er is een chronisch gebrek aan echte arbeiderspartijen die niet bij de eerste
gelegenheid de boel verraden om op het pluche plaats te nemen. Communistische
partijen zijn of klein, of afwezig. Dus wordt voor dit moment de route van de
populisten genomen.
Het is ook geen kwestie van
kuddegedrag. Vooral uit de Amerikaanse verkiezingen kunnen we opmaken dat
mensen wel degelijk hun keuze met volle overtuiging en goed geïnformeerd maken.
Een voorbeeld is de steeds terugkomende factor van de relatie met Rusland in de
campagne. Clinton heeft in al haar propaganda Rusland aangevallen en Trump er
van beschuldigd een vooruit geschoven post van het Kremlin te zijn. Normaal
gesproken zou dit een kandidaat zonder meer hebben gebroken. Maar de
overwinning van Trump geeft aan dat ook deze leugens niet meer werken. Sterker
nog, veel mensen hebben heel goed begrepen dat de huidige hetze tegen Rusland
en Poetin maar een sluitstuk kan hebben; een oorlog met Rusland die heel
makkelijk tot een derde wereld oorlog kan leiden. Men heeft door de propaganda
heen gekeken en gezien dat de zogenaamde dreiging van Rusland een fabricatie is
van Obama, Clinton en de neo-cons die wereldheerschappij nastreven. Iedere stem
tegen Clinton was daarom gelijk een stem tegen een grote oorlog.
Trump heeft steeds gezegd dat hij op
Rusland toe wil gaan en samenwerking zoeken, geen confrontatie. Als hij dat
waar maakt, is het een cruciale stap ter voorkoming van oorlog tussen het
westen en Rusland. Dat de kiezers in dit programma zijn mee gegaan betekend dat
ze wel degelijk het oorlogsgevaar hebben gezien, een wel overwogen besluit
hebben genomen en er voor hebben gekozen om ook de media hetze tegen Rusland af
te wijzen. Vooral voor Amerika is dit een uitzonderlijke situatie. Wat echter
ook duidelijk is, is dat de neo-cons en hun machtige steunpilaren het er niet
zo maar bij laten zitten.
Meteen na de overwinning van Trump
waren er in Amerika demonstraties. Volgens de media, ook hier in Europa, gaat
het om een spontane afwijzing van Trump en zijn plannen. Niets is minder waar.
Veel van de acties worden georganiseerd door stichtingen en groeperingen die
van fondsen worden voorzien door George Soros, de uitvinder van de
kleurenrevoluties. Hij ontketende een paar jaar geleden de “opstand” in de
Oekraïne en is al jaren bezig om een oorlog tegen Rusland voor te bereiden.
Clinton was het laatste instrument dat hij nodig had om zijn doel daadwerkelijk
te bereiken. Ware het niet dat Clinton nu door de kiezers naar de prullenbak
van de geschiedenis is verwezen. Soros kan dat verlies natuurlijk niet
accepteren en vandaar de plotseling acties en demonstraties.
Veel zal het niet uitmaken, want als
Soros een kleurenrevolutie in Amerika wil ontketenen zal hij de mensen
tegenover zich vinden die nu massaal op Trump hebben gestemd, en dat zal niet
goed aflopen voor deze aartsprovocateur. Daar komt ook nog bij dat er
duidelijke verschillen zijn binnen de heersende kapitalistenklasse. Terwijl het
grootse deel van de elite achter Clinton stond, waren er ook andere groepen die
haar enthousiasme voor oorlog met Rusland blijkbaar niet deelden. Daarom ook
het nieuwe onderzoek van de FBI naar de email affaire. Dat kan alleen maar een
poging van delen van de heersende klasse zijn geweest om Clinton de voet dwars
te zetten. Waarschijnlijk omdat een oorlog veel economische schade zou opleveren.
Deze strijd zal ook na de verkiezingen worden voortgezet, en er kunnen nog veel
vreemde dingen gebeuren in de komende tijd. Maar aan de uitslag zal het niets
veranderen. Zeker is het zo dat de route die grote delen van de bevolking nu
hebben gekozen onzeker is en dat er ook gevaar bij zit. Maar dat doet niets af
aan de stille revolte en als deze route niet werkt zal er een andere komen.
Hoofdzaak blijft het wegvagen van de huidige heersers met hun leugens en
politieke correctheid.
Zo als we al zagen wordt er vooral
voor de huidige route gekozen omdat er van linkse partijen en groeperingen
nauwelijks antwoorden komen op de problemen van vandaag. Als we naar Nederland
kijken als voorbeeld, hebben de grote zogenaamd linkse partijen zichzelf
volledig verkocht aan het systeem. De kleinere groepen, uitzonderingen daar
gelaten, houden zich bezig met Zwarte Piet, de beschildering van de Gouden
Koets of het koloniale verleden. Allemaal gerommel in volledig onnodige marges
waar de arbeidersklasse met afkeer naar kijkt. Het heeft totaal geen
raakvlakken met de problemen waar mensen iedere dag tegen aan lopen.
Als links weer iets wil betekenen en
een route bieden na de fase van de populisten, zal er gevochten moeten worden
op terreinen die er werkelijk toe doen. Moralistisch gedoe rond een stoomboot
en fantasiefiguur snijdt dan absoluut geen hout. Waarom zijn er geen acties
tegen de zich verrijkende zorgverzekeraars en de woningbouwverenigingen? Waarom
wordt er niet opgetreden tegen de uitbuitende directies van verzorgingshuizen
en andere instellingen? Waarom worden de intimiderende sociale diensten
nauwelijks aangepakt? Waar blijven de protesten tegen het leegroven van de
pensioenfondsen? Waarom kijkt links nauwelijks om naar het
vluchtelingenprobleem en het feit dat steeds minder mensen rond kunnen komen?
Dat zijn een paar van de problemen waar iedereen mee te maken heeft. Als de
linkse beweging op deze terreinen echt actief zou worden, en dan mogen het best
ook harde acties zijn, zal er weer respect en krediet komen. Met het Zwarte
Piet hobbyisme wordt de isolatie alleen maar groter.
We kunnen van dit alles een nog veel
langere lijst maken, maar dat heeft geen zin. Het punt is duidelijk; zo lang de
linkse beweging alles door de vingers laat glippen, moet je niet verbaast zijn
dat de bevolking achter types als Trump aan gaat. Niet uit domheid of blinde
volgzaamheid, maar om die politieke elite te vernietigen, die de linkse
beweging veel te lang zijn gang heeft laten gaan of in stand heeft gehouden. De
bevolking in het westen heeft haar prioriteiten gesteld, routes om die te
bereiken worden gezocht en gevonden. Het is nu aan de linkse beweging om voor
dit alles een eigen route aan te bieden en hier actief mee bezig te zijn.
Anders valt het doek, als dat al niet is gebeurd.
