donderdag 15 september 2016

TIJD OM NA TE DENKEN



Het onderwerp van deze week is geen makkelijke zaak. Het ligt gevoelig allemaal, zeker voor linkse activisten en organisaties. Er is namelijk een breuk nodig met het verleden, en dat is nooit makkelijk. Het is geen kwestie van het opgeven van principes, veel meer is het een zaak van verder kijken dan dat we tot nu toe hebben gedaan. Verder kijken om er voor te zorgen dat we in de toekomst ook nog op een fatsoenlijke manier met elkaar kunnen samenleven. De kans is groot dat velen het met het onderstaande niet eens zullen zijn. Dat hoeft ook niet meteen, maar de tijd is wel gekomen om na te denken. Want precies daar kan niemand van ons meer onder uit, om erger te voorkomen.

Al sinds jaar en dag zijn linkse activisten en organisaties solidair met migranten en vluchtelingen. Mensen in deze positie hadden steun en solidariteit nodig. Het is immers niet makkelijk om een nieuw bestaan op te bouwen in een ander land, misschien zelfs op een nieuw continent. Dan is er nog de overal aanwezige vreemdelingenhaat en het racisme. Het ligt dus voor de hand dat de mensen met een linkse, progressieve inslag zich solidair verklaren en het opnemen voor diegenen die in een achterstandspositie zijn terechtgekomen. Dit heeft er echter ook toe geleid dat kritiek praktisch uitgesloten is en dat misstanden niet werden benoemd.

Als er al over gesproken moest worden werd er meestal meteen verwezen naar de achterstands positie en werd er verder het zwijgen toe gedaan. Dit ging nog verder; omdat veel van de migranten moslims zijn, werd ook kritiek op de islam vanuit de linker hoek taboe. Kritiek op de religie zou kritiek op de mensen zelf zijn, en dat mocht dus niet. Zo zijn er situaties gegroeid die nu lelijk lijken op te breken. Aanslagen, fraude binnen moskeeverenigingen, de vluchtelingencrisis en de overlast van vaak allochtone jongeren in de verschillende steden. We zien dat de bevolking in het algemeen hier met verontrusting en heel veel frustratie naar kijkt. De kloof tussen de autochtone en allochtone gemeenschappen groeit bijna met de dag. Dat is een gevaarlijke trend, die in het ergste geval tot burgeroorlogachtige toestand kan leiden.

Het is logisch dat de mensen naar antwoorden zoeken. Velen vinden dat het zo niet verder kan. Er komen angstige gevoelens op, en het is bekend dat angst een slechte raadgever is. Helaas moeten we vaststellen dat links op al deze zaken geen enkel antwoord heeft. Kritiek mag nog steeds niet, en als iemand iets over de islam zegt wordt dit meteen als islamofobie weggezet. Dat betekend dat links zich totaal buiten spel zet als het om dit debat gaat. Omdat er van links dus ook geen leiding uit gaat, zoekt de bevolking het elders. De systeempartijen zijn te soft, dus richt men zich op de PVV van Wilders. Hij durft tenminste te zeggen wat velen denken, is dan de reden die meestal wordt opgegeven. In het begin kijkt men dan naar Wilders uit protest, zonder echt achter het PVV programma te staan. Maar als protest nog steeds niet helpt, kan zoiets al snel tot overtuiging worden, en dan wordt het pas echt gevaarlijk. Niet alleen in Nederland, maar in vele Europese landen.

De populisten, en de zich daar achter verschuilende fascisten, lijken de antwoorden te hebben. Precies die antwoorden die bij links zo jammerlijk ontbreken. Natuurlijk zijn de antwoorden van de populisten meestal hete lucht met weinig substantie, maar dat is een andere discussie waar het nu niet om moet gaan. Het gaat er om dat links het speelveld op dit gebied veel te veel aan rechts heeft overgelaten. Dat deze figuren daar handig gebruik van maken kun je ze moeilijk kwalijk nemen.

Daarom ook is de tijd nu aangebroken om na te denken. Hierbij willen wij ons richten op zowel links als ook de verschillende allochtone gemeenschappen binnen de maatschappij. Veel mensen uit Turkije, Marokko en andere landen hebben in Nederland over vele jaren een goed bestaan opgebouwd. Veel beter dan ze ooit in de landen van herkomst hadden kunnen verwachten. Maar dit brengt gelijktijdig ook een verantwoordelijkheid met zich mee. Als allochtonen constant in het nieuws komen omdat Erdogan aanhangers en Gulen aanhangers elkaar hier naar het leven staan, omdat jongeren in Zaandam de beest uithangen, en de radicalisering een factor is die we niet meer over het hoofd kunnen zien, maakt dit de frustratie onder de autochtone bevolking alleen maar groter. Die frustratie zal op een zeker moment een uitweg zoeken en dan is de ellende niet meer to overzien.

Tijd dus voor de betrokken gemeenschappen om na te denken, en actie te ondernemen tegen de rotte appels of het nu moslimfundamentalisten zijn of hangerjongeren, criminelen of jihadisten. De tijd is gekomen om dit soort figuren de deur te wijzen, als men tenminste erger wil voorkomen.

Een deel van de schuld ligt ook bij de overheid, die soms juist uit lijkt te zijn op het voorzetten van misstanden zodat de wortels van toekomstige conflicten verder kunnen groeien. Voorbeelden zijn er voldoende. Rutte windt zich op over Erdogan aanhangers die na de “coup” in Rotterdam cameraploegen aanvielen. Alleen doet hij dat 6 weken na de feiten. Niet alleen veel te laat, maar ook volkomen ongeloofwaardig. Wat hij had moeten doen was op de avond van de “coup” de illegale demonstratie in Rotterdam uit elkaar jagen, en de Turkse consul op het vliegtuig naar Ankara zetten. Immers deze consul was de raddraaier in de hele zaak, en een gevaar voor de veiligheid. Als anderen zonder vergunning demonstreren staat meteen de ME klaar. Maar de Erdogan aanhangers mochten hun gang gaan door de slapte van de overheid. Wat dit met de beeldvorming doet valt niet moeilijk te raden. Het resultaat is dat er nu al weken bedreigingen en aanvallen over en weer zijn. Alleen omdat er van af het begin niet kordaat is opgetreden.

De overheid weet al jaren dat er in moskeeën wordt gefraudeerd en witgewassen. Dat er grote sommen geld uit Saoedi Arabie komen en ook weer verdwijnen. De overheid weet dat de Taliban telefoonwinkels in Nederland gebruikte om fondsen te werven. Men weet ook dat de salafisten hun verderfelijke invloed proberen te vergroten. Maar iets tegen dit alles ondernemen gebeurd weinig en als het al voorkomt duurt het erg lang. Dit gaat ten koste van zowel de autochtone als ook de allochtone gemeenschappen. Als je het tuig, wie het ook zijn, rustig hun gang laat gaan zal er een explosie volgen. Na zo’n explosie zullen de scherven niet meer te lijmen zijn, en dan zijn het meestal de onschuldigen die de prijs betalen.

Ook wij als linkse activisten kennen de misstanden en de problemen. Maar meestal zwijgen wij, en dat is precies de verkeerde manier. We moeten nu eindelijk durven zeggen dat de islam veel negatieve kanten heeft, en dat de politieke islam en de jihadisten onze vijanden zijn. Van uit hun kant bestaat daar trouwens al geen twijfel over. Wij moeten niet terugschrikken om de verschillende gemeenschappen te bekritiseren als er dingen fout gaan of het uit de hand gaat lopen. Dat is geen racisme, maar juist het voorkomen van ongewenste reacties. We moeten ook duidelijk maken dat niet iedere vluchteling hier welkom kan zijn. Politieke vluchtelingen moeten alle hulp krijgen, maar gelukzoekers moeten leren om in hun eigen landen voor het geluk te vechten wat ze elders zoeken.

Eigenlijk komt het er op neer dat we elkaar open de waarheid moeten zeggen, zonder schelden of verdachtmakingen. Hier door zal de lucht opklaren die door al het zwijgen en verstoppen zwaar bewolkt is geraakt. Als we dit niet doen, als we blijven zwijgen of onze schouders ophalen, zal een behoorlijk samenleven binnen niet al te lange tijd niet meer mogelijk zijn. We moeten over onze eigen schaamte en de slapheid van de overheid heen stappen en samen de problemen oplossen met uitsluiting van alles wat verdeeld, of haat en nijd aanwakkert. Maar dat moet van twee kanten komen en we moeten ons goed realiseren wie de vijanden zijn.

Integratie zoals die jaren lang door de gevestigde politiek naar voren is geschoven is op een mislukking uitgelopen. Er zijn twee verschillende werelden, ook in Nederland. Wat we moeten voorkomen is dat die twee werelden elkaar straks naar de keel vliegen. Dat is de koers die op dit moment al wel is in gezet, en eigenlijk kan alleen links daarin nog verandering aanbrengen. Maar dan moeten we eindelijk de politieke correctheid in de prullenbak gooien en elkaar met open vizier bejegenen. Dat is misschien een breuk met het verleden, maar wel een breuk die uiteindelijk kan verenigen. Natuurlijk is dit alles makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het is beter dan zwijgen. Veel mensen in die beiden werelden, die langs elkaar heen leven, realiseren zich nog niet hoe groot het gevaar is. De keus is eenvoudig; we kunnen wegdoen wat slecht is en behouden wat goed is, of alles verliezen. Laten we daar eens goed over nadenken. Alles begint met een idee, en precies zo’n idee hebben we nu hard nodig.