Dit is recentelijk weer heel duidelijk geworden in Egypte. De Moslim Broederschap heeft nu de macht en haar president Morsi doet al het mogelijk om deze macht te vergroten. Duizenden mensen moesten de straat op gaan om te voorkomen dat Morsi van Egypte een sharia staat zou maken. Want dat is natuurlijk wel het doel van de Broederschap. We zien een zelfde beeld in Libië waar de politieke islam nu koning kraait. En wat te denken van Syrië? De rebellen daar zijn vergeven van de islamitische extremisten die echt niet van plan zijn om een toontje lager te zingen als Assad straks is verslagen. Deze rebellen hebben de steun van het Westen, net als in Libië het geval was. Het zit er dus dik in dat straks ook in Syrie de groene fascisten het heft in handen krijgen. Het Westen speelt mee om oude vijanden op te ruimen en men heeft altijd het idee dat men de extremisten wel onder controle kan houden.
Dit is gebaseerd op totale onzin. Hetzelfde dacht men in Afghanistan en nu wordt er al jaren oorlog gevoerd tegen de Taliban, de bondgenoten van vroeger. Ook de huidige nieuwe bondgenoten zullen zich uiteindelijk weer tegen hun sponsors keren. Met de politieke islam valt niet te spotten. Deze gevaarlijke vijand heeft ondertussen in vele landen een machtsbasis opgebouwd. De organisatie kent vele gezichten en methoden. Maar het einddoel is voor allemaal hetzelfde; de volkeren onderdrukken en knechten en de sharia invoeren. Laten we even een toer maken langs de vele gezichten; de Taliban is al genoemd en natuurlijk Al Qaeda die over de hele wereld verspreid zit. Dan is er nog Hezbollah in Libanon, Hamas en Jihad in de Gazestrook en zelfs de AKP regering van Erdogan in Turkije moet onder de groene fascisten worden gerekend. Want achter de AKP zit de beweging van Fetullah Gulen, die net als Al Qaeda over de hele wereld steunpunten heeft. Al deze groepen en organisaties bedreigen de vrije mensheid. En allemaal hebben ze op een zeker moment steun van het Westen gekregen. In het kapitalisme gaat het immers altijd om belangen.
Jammer genoeg krijgen deze groene fascisten ook vaak steun van linkse organisaties en activisten. Dit onder het motto de vijand van mijn vijand is mijn vriend. Dit is een levensgevaarlijke strategie die al het leven van menig revolutionair heeft gekost. Een goed voorbeeld is het regime in Iran. Toen een revolutie de Shah omver wierp was dit een gezamenlijk actie van linkse revolutionairen en islamitische krachten. Toen de revolutie eenmaal gewonnen was grepen de Mullahs de macht en de revolutionairen werden uitgemoord. Duizenden socialisten en communisten werden opgehangen, dood geslagen of dood gemarteld. Nog steeds maakt het regime jacht op alles wat links is. Wat de Mullahs hebben gedaan zullen alle groene fascisten doen als ze de kans krijgen. Sommige linkse mensen beweren dat organisaties als Hamas en Hezbollah volksorganisaties zijn. Dit is een totaal verkeerde inschatting.
Deze groepen zijn de verlengstukken van andere machten, waaronder Iran. Zij hebben geen respect voor het volk en haten als wat links en progressief is. Het is dan ook een dodelijke fout als links in het Westen dit soort organisaties ondersteund. En toch gebeurt dit steeds weer. Als we goed kijken is het ware gezicht van dit soort groepen makkelijk te herkennen. Toen Hamas een aantal jaren geleden de macht in Gaza greep werden veel aanhangers van Fatah gewoon uitgemoord. Palestijnen vochten tegen Palestijnen. Immers Hamas is streng islamitisch en Fatah is dat niet. Als de linkse activisten die in Nederland Hamas en Hezbollah ondersteunen in Gaza of Libanon zouden wonen zouden ze hetzelfde lot ondergaan als de Fatah aanhangers in Gaza en eerder de revolutionairen in Iran.
De vijand van onze vijand, en met die tweede bedoelen we de VS, is zeker niet onze vriend. Sterker nog, het is ook onze vijand. Net als het de vijand is van de volkeren in de landen waar dit soort figuren actief zijn. De juiste benadering is dus om wel de Palestijnen te steunen, maar niet Hamas of Jihad, om wel het Iraanse volk te steunen tegen bedreigingen van het VS imperialisme, maar niet het moorddadige Mullah regime. In Libanon gaat het er om dat er een vrij land en een vrij volk komt zonder de onderdrukking en dwingelandij van Hezbollah en haar criminele leiders.
Nog steeds niet overtuigd? Als we de positie van de vrouw als graadmeter nemen zien we meteen met wat voor organisaties we te maken hebben. Noch bij Hamas, noch bij Hezbollah is er ook maar een vrouw in de leiding te vinden. Hoe vrouwen in Iran moeten leven is wereldwijd bekend. Deze organisaties en regimes zien maar een rol voor vrouwen; thuis weggestopt en zorgend voor de kinderen. Als linkse organisaties en individuele activisten wijzen we dit niet alleen af, we moeten er op alle manieren strijd tegen voeren. Niet alleen de vrouwen, maar ook de betrokken volkeren zullen nooit vrij zijn zo lang de parasieten van de politieke Islam het voor het zeggen hebben.
Dit is geen kritiek op de miljoenen Moslims die gewoon hun geloof willen belijden. De overweldigende meerderheid van de Moslims moet ook niets hebben van de extremisten. Toch blijft de politieke Islam een grote bedreiging zowel voor Moslims als seculieren. Vrijheid is pas echte vrijheid als er ook geen religieuze onderdrukking meer is. Pas dan zal er een echte Arabische lente ontstaan. Een lente van de volkeren, en niet van de groene fascisten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten