Een leger van consumenten?

Een aantal jaren geleden spraken we over de patatgeneratie als het over jongeren ging. We zijn intussen een stukje verder, en het wordt tijd om eens te kijken wat er intussen met de jongeren van vandaag aan de hand is. Er wordt wel gezegd dat de jongeren van vandaag tot een leger van consumenten zijn geworden. De jongens en meiden hebben maar een paar doelen in het leven: ten eerste moet iedereen de nieuwste speeltjes hebben, of het nu een iPhone of een tablet is. Ten tweede moet er in het weekend gefeest kunnen worden. Daar komt dan natuurlijk weer de nodige drank bij kijken.

Op zich is dat allemaal niet nieuw, de sociale media hebben wel wat verandert, maar veel van deze zaken kwamen vroeger ook al aan de orde. Overigens hebben die zelfde sociale media er wel voor gezorgd dat het veel makkelijker is geworden om iemand te pesten of regelrecht te terroriseren. Maar dat is een ander verhaal. Als we naar dit leger van consumenten kijken zou je denken dat ze opgroeien in een geweldige tijd waarin ze niets te klagen hebben en dus ook niet de straat op hoeven te gaan. Niets is echter minder waar. Misschien is de noodzaak van protest nu zelfs wel groter dan in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw. Want achter al dit consumeren gaat een heel andere wereld schuil.

We hebben het dan over een wereld van niet aflatende studie druk, uitbuitende part time baantjes en een maatschappij waarin het steeds moeilijker wordt om jezelf te ontwikkelen. Iedereen moet immers hetzelfde zijn. Je moet passen binnen het kader, dat ondermeer door de overheid wordt geschapen. Is dat niet het geval dan zijn er harde maatregelen nodig. Een andere kijk hebben of anders willen zijn mag niet meer. Dat is samen met de tolerantie de prullenbak in verdwenen. Langzaam aan begint de maatschappij weer op het dwangbuis van de jaren 50 te lijken, dat door de protestbeweging van de jaren 60 te niet werd gedaan. Weliswaar heeft het nu een andere vorm, maar dat maakt het niet minder verstikkend.

Jongeren worden aan alle kanten ingeperkt en waar mogelijk zoet gehouden. Dan komen dus die elektronische speeltjes weer om de hoek kijken. Maar de werkelijkheid is natuurlijk anders, en ook nog eens keihard. De langstudeerboete mag dan van de baan zijn, maar studeren in deze tijd betekend maar een ding; lenen, lenen en nog eens lenen. Tegen de tijd dat je als student klaar bent heb je een enorme schuld opgebouwd. Dat is in feite een hypotheek op het leven. En dan hebben we het nog niet eens over de OV kaart die niets meer wordt dan een gewone kortingskaart. De regering, en zeker de PvdA, zal beweren dat al het mogelijk gedaan wordt om iedereen in het onderwijs gelijke kansen te geven. Maar dit is allemaal propaganda en mooipraterij. Als het in dit tempo doorgaat is studeren straks weer alleen iets voor de zoons en dochters van de rijken.

Ook op andere manieren worden jongeren gepakt. De vele parttime baantjes die nodig zijn om nog een beetje te kunnen leven gaan vaak gepaard met uitbuiterij en slechte werkomstandigheden. Kom je hier tegen op dan lig je binnen de kortste keren op straat. Managers kunnen zich bijna alles permitteren en voor de jongeren geldt kop dicht houden en doorwerken. Dit zijn nog maar een paar voorbeelden. Als het bijvoorbeeld echt slecht gaat hoef je niet meer op een uitkering te rekenen. Je mag je hand gaan ophouden bij je ouders.

Het is een wonder dat de jongeren niet in opstand komen, zou je zeggen. Dat doen ze ook, maar jammer genoeg alleen niet op de juiste manier. Jongeren leven hun frustratie uit in onderlinge vechtpartijen op uitgaansavonden of zijn betrokken bij comazuipen of het gebruik van zogenaamde “party drugs”. Dit zijn allemaal reacties op de manier waarop de maatschappij met jongeren omgaat. Die zelfde maatschappij laat het allemaal gebeuren omdat ze een ander soort opstand buiten de deur willen houden. Juist daar zijn ze bang voor.

De tijd is gekomen dat jongeren moeten zeggen dat het genoeg is geweest. Jongeren hebben nog een heel leven in deze maatschappij voor de boeg. De onzekerheid die daarbij hoort is nu aan alle kanten af te lezen. Als de jongeren straks niet in totale chaos willen belanden waar ze zelf het slachtoffer van zullen worden moeten ze nu handelen. Richt het protest en de agressie tegen hen die het verdienen, de overheid en het kapitalistische systeem in het algemeen! Laat merken dat je het niet meer pikt, en dat je in actie komt. Maar doe het niet alleen. Protest helpt alleen als je met velen bent en als je het organiseert. En laat je niet gek maken door diegenen die zeggen dat er toch geen alternatief is en dat je maar beter kunt pakken wat je pakken kunt.

Er is een andere wereld te winnen, ook voor jongeren. Het zijn juist de jongeren die hier het meeste belang bij hebben. De antwoorden liggen niet in de parlementen en ook niet in de kroegen en de nachtclubs. De antwoorden liggen gewoon op straat. Met beperkte middelen doorbraken jongeren in de jaren 60 de gevestigde orde. Met de midden van nu kunnen we een revolutie ontketenen. Vooral voor jongeren geldt onze slogan: organiseer en sla terug!