Nog maar enkele weken tot 20 januari,
de dag dat Donald Trump officieel President van Amerika gaat worden. Nog steeds
is het niet duidelijk of we daar blij mee moeten zijn of niet. Daarvoor is nog
te veel onzeker. Wat wel zeker is, is dat we blij moeten zijn met het einde van
het tijdperk Obama. Nog blijer moeten we zijn met het feit dat er geen tijdperk
Hillary Clinton aanbreekt. Dat zou de wereld pas echt in een ramp hebben
gestort. Maar laten we nu kijken naar de man die, als de eerste zwarte
president in de geschiedenis van het land, beweerde dat als kon en dat alles
mogelijk was. We kennen allemaal nog zijn kreet: “Yes, we can”. Helaas voor
zijn aanhangers, en dat waren er niet weinig, werd dat al snel: “Sorry, we can’t.”
Woorden die aangeven dat het hele presidentschap van Obama een totale
mislukking is geweest. Het zoveelste Amerikaanse sprookje dat eindigde in een
nachtmerrie, niet alleen voor de Amerikanen, maar voor de hele wereld.
Ondanks dat de sporen van zijn mislukt
beleid overal zichtbaar zijn, is hij er wel in geslaagd om de vele fouten en
verkeerde keuzes zo goed als mogelijk toe te dekken. Dat doet hij vooral met
grote woorden die over het algemeen nooit werden gevolgd door daden. Door zijn
toedoen is het aanzien van Amerika nog meer afgenomen dan eerder al het geval
was. Hij zou een einde maken aan oorlogen en conflicten, maar in plaats hiervan
heeft hij alleen meer etterende wonden achter gelaten. Ook aan zijn handen
kleeft het bloed van miljoenen. Niets anders dus dan bij zijn voorgangers. Maar
zijn beleid van gas geven en remmen is erger, omdat juist de onzekerheid en de
halve maatregelen meer conflicten en problemen uitlokken. Over oplossingen
hoeven we al helemaal niet te praten. Obama heeft gewoon niets opgelost. Niet
in Amerika, niet in het Midden Oosten, niet in Europa en ook niet in de rest
van de wereld. Dat is al erg genoeg, maar door te gaan voor schijnoplossingen
en ondoordachte dreigementen heeft hij alles alleen maar erger gemaakt. Zelfs
Amerika’s grootste bondgenoot, Israel, heeft hij op alle mogelijk manier
geschoffeerd. Er zijn weinig voormalige presidenten die dat voor elkaar hebben
gekregen.
Misschien is nog wel zijn grootste
misdaad de verslechtering die hij heeft aangebracht in de relatie met Rusland.
Met zijn trouwe partners, de criminelen Nuland en Biden, en gesteund door
lakeien als Merkel, dacht hij de hele Oekraïne zonder moeite te kunnen
overnemen. Het liep anders want grote delen van het land hebben meer vertrouwen
in Rusland dan in Washington. Dus stemde De Krim voor aansluiting bij Rusland
en kwamen de oostelijke republieken in opstand. Door toedoen van Washington
brak er een oorlog uit in Midden Europa. Het is dat Rusland op gepaste wijze en
met overleg reageerde, anders had de Derde Wereld Oorlog nu al een feit kunnen
zijn. Het resultaat van Obama’s beleid is nu duidelijk te zien. Een verdeeld
land met in Kiev de fascisten aan de macht. Wat een schande voor een president
die beweerd te staan voor democratie en mensenrechten wereldwijd.
Natuurlijk ging dit conflict niet
alleen over de Oekraïne, het was een poging om Europa te verzwakken en Rusland
te provoceren. Om dit proces te versterken liet hij Turkije duizenden
vluchtelingen naar Europa sturen. Europa moest nog trouwer aan Amerika worden
dan nu al het geval is. Iemand met een beetje verstand en gevoel voor
geschiedenis zou al lang hebben ingezien dat dit alles een heilloos streven is.
Maar niet Obama. Hij leert niet van zijn fouten, maar vindt iedere dag nieuwe
uit. Dat maakt het een verademing dat hij nu binnen enkele weken zal
verdwijnen. Het kan eigenlijk niet snel genoeg gaan.
Ook loyaliteit behoort niet tot de
gaven die Obama rijk is. Zelfs zijn meest naaste collega’s moeten het ontgelden
als de zaak niet uitpakt zoals hij had verwacht. Na de verkiezingen, die door
Trump, werden gewonnen, zei hij dat de Democraten zeker gewonnen zouden hebben
als hij de kandidaat was geweest. Dat was een vernietigende klap voor Clinton,
die hij eerder zonder twijfel had gesteund. Ze werd zonder mededogen de grond
in gestampt door Obama, zonder zelfs een spoor van medelijden. Dat haar
nederlaag deels aan zijn eigen beleid te wijten is, kwam natuurlijk totaal niet
bij hem op. Een wereldvreemde blijft een wereldvreemde, ook al is hij 8 jaar
president van het machtigste land op aarde geweest.
Sinds de verkiezingen is Obama alleen
nog maar bezig geweest met rotzooi trappen en schade aanrichten. Of het nu gaat
om Syrië of Israel, het binnenlandse beleid of de overdacht, steeds opnieuw
heeft Obama getoond dat hij alleen in staat is tot speeltuinpolitiek.
Natuurlijk waren zijn grootste aanvallen op Rusland gericht. We schreven al
eerder over het uitwijzen van Russische diplomaten. Maar daar bleef het niet
bij. Obama heeft Rusland steeds beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor de
cyberaanvallen tijdens de campagne, die Clinton de das zouden hebben omgedaan. Het
gaat dan niet om de beruchte e-mailaffaire maar het hacken van de Democratische
Partij servers waardoor veel vuile was over Clinton naar buiten is gekomen. Obama
gaf de CIA opdracht om de situatie te onderzoeken, maar maakte al meteen
duidelijk dat hij alleen Rusland als schuldige zou accepteren.
Afgelopen week kwam het rapport, als
je het tenminste een rapport kunt noemen, van de CIA naar buiten, en inderdaad
blijven de zogenaamde speurneuzen beweren dat Rusland de aanvallen door hackers
heeft uitgevoerd. Er was alleen een klein probleem; de bewijzen ontbraken. Men
beweerde niet alles te kunnen publiceren, maar dat hebben eerder gehoord. Als
er geen bewijzen zijn dekt men zich in met beweringen over de nationale
veiligheid. Omdat er geen bewijzen zijn kon het rapport alleen maar zeggen dat
er pogingen waren geweest tot inmenging, niet alleen via hacks, maar ook via de
Russische media. Dat dit twee geheel verschillende zaken zijn werd totaal
genegeerd. Het was logisch dat de Russische media schreven liever Trump in het
Witte Huis te zien dan Clinton. Clinton was immers de kandidaat van de
oorlogshitsers. Een mening geven is nog geen inmenging.
Als dat wel zo is kunnen we nog wel een
paar andere voorbeelden noemen. Obama zelf bedreigde de Britten met
tegenmaatregelen als ze voor de Brexit zouden stemmen. Zijn “advies” werd
genegeerd. Ook de Kiev fascisten probeerde het Nederlandse referendum over het
associatieverdrag te beïnvloeden. Er kwamen emotionele geluiden uit Kiev om het
Nederlandse volk onder druk te zetten. Ook deze chantage werkte niet. Dan is er
nog het feit dat praktisch alle Europese leiders zich uitspraken voor Clinton
tijdens de verkiezingen en Trump een “clown” en een “gevaarlijke gek” noemden.
Dat zijn ze intussen natuurlijk vergeten, maar ook dat was inmenging als we de
criteria van het CIA rapport gebruiken. We zien zelfs dat men dreigementen niet
schuwde. De figuren die nu het hardst “inmenging” roepen hebben dus een enorme
laag boter op het hoofd.
Als we even serieus naar het onderzoek
kijken zien we meteen dat het een nepzaak was. Iedere onderzoeker weet dat je
een onderzoek begint op de plaats van het delict. In dit geval dus de Democratische
computer servers. Daar immers waren de hackers binnen gekomen, en zullen ze
zeker sporen hebben achter gelaten. Maar tijdens het onderzoek heeft de CIA
nooit een aanvraag gedaan om de servers te onderzoeken. De Democratische Partij
heeft het ook niet aangeboden of voorgesteld. Men was niet geïnteresseerd in de
echte hackers, maar zocht alleen maar stokken om Rusland mee te slaan.
Wikileaks, dat veel van de gelekte
documenten naar buiten heeft gebracht, heeft steeds gezegd dat de bron niet
Russisch was maar veel dichter bij huis lag. Er wordt al een tijd gefluisterd
dat het uit de Democratische Partij zelf kwam. De organisatie zegt ook dat de
documenten via een individu kwamen, niet via een staat. Daarom ook moet de bron
beschermd worden. Ook de baas van McAfee, de grootste virusbestrijder ter
wereld, heeft gezegd dat het niet om een Russische operatie ging. Toch blijven de
beweringen en de leugens door gaan. Het is waarschijnlijk de grootste “fake
news’ operatie in de recente geschiedenis. Moskou trekt zich weinig van al de
beweringen aan en heeft steeds gezegd niets met de cyberaanvallen te maken te
hebben.
Dat is natuurlijk niet genoeg voor
Obama die zijn laatste weken gebruikt om te laten zien dat hij toch wel wat
spierballen heeft, hoe klein ze dan ook mogen zijn. Lang zal het allemaal niet
meer duren. De eerste verhuiswagens zijn al voor het Witte Huis gezien. Over
een paar dagen is de periode Obama ten einde. We zullen dan getuige zijn van
het verdwijnen van een mislukkeling. Voor de wereld, maar ook voor de
Amerikanen, kan dit moment niet snel genoeg komen. Dan kan Obama de weg van
zijn voorgangers gaan, en rijk worden door het houden van speeches bij dure
eetclubs. Hij is immers goed met grote woorden. Schade kan hij dan niet meer
aanrichten, en daar mogen we allemaal dankbaar voor zijn.
