We hebben in de laatste maanden een
aantal onderwerpen beschreven die in de meeste gevallen nog lang niet af waren.
Het is dan altijd wel handig om te kijken hoe het allemaal verder is gegaan.
Waren de ontwikkelingen positief of juist niet? Zijn we er wat mee opgeschoten,
of gaat het alleen verder achteruit? Laten we het rijtje maar eens afwerken,
dan komen we uiteindelijk vanzelf tot de conclusies. Daar kunnen we dan weer
uit af leiden wat ons de komende tijd te doen staat. Even een overzichtje dus.
KOERDISTAN
Zoals we eerder schreven is het
Iraakse leger een aantal Koerdische steden binnengevallen, waaronder Kirkuk,
die eerder door de Koerden van de IS werden gezuiverd. Dat verjagen van de IS
gebeurde op aandringen van de zogenaamde Amerikaanse “coalitie”. Omdat de
Yanken geen zin hadden om hun eigen troepen in te zetten werden de Koerden
gebruikt als grondtroepen. In ruil hiervoor kregen de Koerden wapens en
training. Uiteindelijk was dit een sigaar uit eigen doos, omdat de Amerikanen
niets ondernamen toen het Iraakse leger de Koerdische gebieden aanviel.
Eigenlijk kun je niets anders verwachten. De Amerikanen willen nooit
bondgenoten, maar slaven waar ze mee kunnen doen wat ze willen. Een zelfde
houding namen ze aan toen Zuid Koerdistan het referendum over onafhankelijkheid
hield.
Moeten we nu de Amerikanen de schuld
geven van wat er is gebeurd. Eigenlijk niet, dat zou veel te eenvoudig zijn.
Het zijn de leiders in Zuid Koerdistan die opnieuw hebben gefaald. Voor dit falen,
betalen hun mensen nu een hoge prijs. Voor alle duidelijkheid, het was juist om
het referendum te houden en een daad te stellen. Maar dan moet je wel een plan
B hebben voor als je vijanden hun dreigementen waarmaken. Dat plan ontbrak
volkomen en toen de Iraakse Arabieren binnentrokken, trokken de Koerdische
strijders meteen terug. Alleen de PKK wilde de strijd aangaan. Na de
vernedering van de terugtrekking, heeft Barzani aangekondigd te zullen stoppen
als president van Zuid Koerdistan. Dit is echter een afleidingsmanoeuvre. Zijn
clan zal de macht in Zuid Koerdistan nooit opgeven, tenzij de bevolking daar
zelf een einde aan maakt. Het autonome Koerdische gebied is nu in een diepe
crisis terecht gekomen, die voorkomen had kunnen worden als de KDP en PUK
strijders het gevecht waren aangegaan met het Iraakse leger. Dit leger stelt
immers weinig voor zoals de IS een paar jaar geleden liet zien. Toen waren het
de Irakezen die op de loop gingen.
De onderhandse deals en het verraad
van de Zuid Koerdische organisaties hebben opnieuw bewezen dat deze feodale
clans de Koerdische kwestie nooit kunnen oplossen. Eigenlijk staat alleen de
PKK constant achter de eisen van de bevolking, en is ook bereid om de strijd
aan te gaan. Het wordt tijd dat dit streven de steun krijgt van alle Koerden.
Zolang men naar de KDP en PUK kijkt zal er niets veranderen. Daar moet iedereen
toch nu wel van doordrongen zijn.
CATALONIE
Het duurde even, maar Catalonie heeft
dan toch de onafhankelijkheid uitgeroepen. De Spaanse zonen en dochters van
Franco reageerden door de Catalaanse leiders af te zetten. Dat betekend dat de
stellingen in gereedheid worden gebracht voor een interessante strijd. Hoe
harder Spanje optreedt, hoe meer mensen de onafhankelijkheid zullen willen.
Immers; wie wil een dictatuur vanuit Madrid? Het gaat zelfs al zo ver dat
verschillende Catalaanse leiders, die nog niet zijn opgepakt, naar België zijn
gereisd om de wraakzuchtige Spaanse elite te ontlopen. Spanje kan proberen om
met onderdrukking en repressie de geest weer in de fles te krijgen. Maar dat
zal niet gaan. Als de Catalanen Madrid al niet haatte, doen ze het nou. Welke
vorm de strijd in de komende tijd gaat aannemen is nog moeilijk te voorspellen.
Spanje blijft zwaaien met de zogenaamde grondwet, als of zo’n stuk waardeloos
papier ooit de wil van het volk kan uitdrukken.
Ook voor deze strijd geldt dat
uiteindelijk de beslissing op straat zal moeten vallen. Wat ons streven ook is,
we zullen nooit gerechtigheid krijgen via parlementen en rechtbanken. Dat zijn de
instrumenten van de heersende klasse om hun systeem en hun privileges te
beschermen. Catalonie ziet dat nu voor de eigen ogen gebeuren. Niks democratie,
niks rechtstaat; gewoon de ijzeren vuist van de elite met zelfs nog een
corrupte feodale koning om zo af en toe het woord te voeren. Het enige antwoord
is opstand en strijd. We zullen in de komende tijd zien of Catalonie daar toe
bereid en in staat is.
RUSLAND
Vorige week schreven we over de
Amerikaanse aanvallen op de Russische media, in het bijzonder Sputnik en Russia
Today. We hadden de woorden nog maar net op papier toen Twitter, op orders van
Washington, besloot om alle Sputnik en Russia Today reclame van hun platform te
halen. Zogenaamd omdat de twee mediagiganten zich in de Amerikaanse verkiezingen
van vorig jaar zouden hebben gemengd. De oude beschuldiging waar nog steeds
geen enkel bewijs voor is. De twee stations sloegen terug door bekend te maken
dat Twitter net voor de verkiezingen een heel reclamepakket had aangeboden. Een
pakket dat overigens door de Russische media werd afgeslagen. Het gaat gewoon
om de zoveelste aanval op de Russische media, en eigenlijk op heel Rusland.
Ook in Nederland doet men hier aan
mee. Een Russische luchtvrachtmaatschappij heeft zijn vergunning om op Schiphol
te landen zien intrekken. Dit zogenaamd omdat er te weinig capaciteit is. Wat
toevallig toch. Rusland heeft niet lang gewacht met reageren. Als de
toestemming er niet komt worden de landingsrechten van de Nederlandse
vliegmaatschappijen in Rusland ingetrokken. Als dat werkelijk gebeurd zal
het vooral de KLM enorme bedragen kosten omdat er omgevlogen moet worden. De
kans is dus groot dat er wel een snelle oplossing zal komen. Het past in het
beeld van de pesterijen en het kleuterschoolgedrag, dat wordt ingegeven
door de anti-Russische houding. Het lijkt er overigens wel op dat Duitsland op
dit gebied een wat andere houding begint aan te nemen. De Duitse president,
Steijnmeijer, was vorige week in Moskou om over een betere relatie te spreken.
De huidige situatie kost vooral de Duitsers dik geld. Dat wil nog wel eens tot
bezinning leiden.
RUTTE III
Het heeft even geduurd maar nu zitten ze er dan toch; het kabinet dat
niemand wilde. We kunnen het ook het kabinet der schijnheiligheid noemen.
Het begin is meteen al slecht, maar wel voorspelbaar. Buma heeft al in zijn
eerst interview laten weten dat het kabinet zich niets zal aantrekken van het
referendum over de aftapwet. Wat is men toch democratisch, en gelijktijdig
schaamteloos. Ze hoeven zelfs niet meer te doen of ze zich van de bevolking
iets aantrekken. De verkiezingen van eerder dit jaar zijn immers al lang
vergeten, en dat geldt ook voor de beloften. Gewoon de politiek van de
heersende klasse uitvoeren. Niets meer en niets minder. Daarom ook kunnen de
zorgkosten in de komende jaren door het plafond. Wie het niet kan betalen mag
creperen. Rutte III ten voeten uit.
CONCLUSIES
Aan alles is te merken dat de onvrede toeneemt. Hoe kan het ook anders?
Dit gaat niet zo zeer om economische zaken maar ligt veel meer op het
terrein van hoe we willen leven. Daarin voelen veel mensen zich niet gehoord.
Dit kan tot meer strijd leiden. Waarschijnlijk zal die strijd overal een andere
vorm aan nemen. Van separatisme tot populisme, en alles wat er tussenin
zit. Dat hebben de ontwikkelingen van de laatste maanden bewezen. Misschien
moeten we tegen Rutte III maar beginnen met een flinke dosis burgerlijke
ongehoorzaamheid. Zou schrikken zijn voor het kabinet der schijnheiligheid.
