Wie een beetje verder kijkt dan de
censuur en de onzin in de westerse media zal zonder moeite vaststellen dat de
relatie tussen Amerika en Rusland nog steeds ver onder het vriespunt zit.
Vooral de Amerikanen doen er alles aan om deze relatie te beschadigen, en
Rusland zo zwart mogelijk te maken. Eigenlijk krijgt Rusland van alles de
schuld, zelfs van de zware orkanen die de Amerikaanse staten regelmatig te
verduren krijgen op dit moment. Door dit alles neemt de spanning alleen maar
toe. Zelfs op diplomatiek terrein. Amerika heeft de Russische handelsmissies en
consulaten in New York en San Francisco gesloten, en in feite de gebouwen, die
eigendom van Rusland zijn, gewoon ingenomen. De gebouwen werden doorzocht omdat
men dacht dat er explosieven waren geplaatst, vlaggen werden ingepikt en
diplomaten werd de toegang tot hun eigen archieven ontzegd.
Het is niet verwonderlijk als je gaat
denken dat de Amerikaanse overheid niet verder is gekomen dan de kleuterschool.
Waarschijnlijk is dit ook niet zo verkeerd gedacht, want het Amerikaanse
onderwijs systeem is een van de slechtste in de westerse wereld. Naast al deze
pesterijen en kinderachtig gedrag is er nog de enorme Amerikaanse militaire
opbouw in Europa. Overigens doen de Europeanen hier, op bevel van Washington,
vrolijk aan mee. Vooral in de Oekraïne, Polen en de Baltische staten zou je als
toevallige voorbijganger kunnen denken dat er al een grote oorlog gaande is. Deze
opbouw ziet Amerika als nodig om de Russische “dreiging” het hoofd te bieden.
Van die dreiging is geen spoor te vinden, maar dat maakt de Yanken niet uit.
Als Amerika zegt dat er een dreiging is, dan moet dat maar gewoon geloofd
worden. Immers, het zogenaamde “land of the free” liegt nooit. En de Europese
regeringen gaan er in mee. Ook zij zien hordes Russische tanks de grens
naderen. Als de Amerikanen in oost Europa oefenen is dat normaal, vindt men.
Als Rusland op eigen terrein oefent gaan overal de sirenes. Als het niet zo
droevig was, zou je er heel hard om moeten lachen.
Een groot deel van deze hetze tegen
Rusland speelt zich af in en rond om de media. Al maanden is het Amerikaanse
systeem, met gebruikmaking van haar eigen gelijkgeschakelde media, bezig om de
Russische media aan te vallen en te beschadigen. Vooral Russia Today en Sputnik
worden aangewezen als niets meer dan propaganda instrumenten van het Kremlin.
Zij zouden maar een doel hebben; het westen zo veel mogelijk zwart maken. Wie
deze media giganten goed volgt zal zien dat er inderdaad veel aandacht is voor
misstanden in het westen. Maar dit betekend niet dat die misstanden er niet
zijn. Wat Sputnik en Russia Today doen is het ware gezicht van het westen
tonen, en daar heeft het westen het nog altijd moeilijk mee. Te meer ook omdat
de twee media organisaties erg succesvol zijn in wat ze doen. Dus gaat de vuile
was naar buiten, tot grote woede van diegenen die er juist alles aan doen om
dit soort zaken keurig onder het tapijt te schuiven.
Washington roept dus om maatregelen,
en een van de dingen waar over wordt gesproken is om Sputnik en Russia Today
als buitenlandse agenten te registeren. Dat zou betekenen dat Sputnik en Russia
Today niet meer als gewone media te boek staan en dus ook in hun
bewegingsvrijheid beperkt gaan worden. Het is in feite een gewone ordinaire
aanval op de vrijheid van de pers. Deze gekheid blijft niet beperkt tot
Washington, ook in Europa beginnen aanvallen op de Russische media zich af te
tekenen. Zo is er een parlementslid in Groot Brittannië die een lijst bijhoudt
van iedereen die ooit te gast was in de programma’s van Russia Today. Al de
mensen die op deze lijst terecht komen worden nog net niet als landverraders
weggezet, maar ze worden er wel van beschuldigd dat ze niet patriottisch genoeg
zijn. Duidelijk een geval van “gedachtenpolitie” dus.
Het westen slaat zich altijd op de
borst dat het een toonbeeld van vrijheid en democratie is. Daar hoort ook de
vrijheid van de pers bij. Echter als je bezig bent met de soort zaken die
hierboven staan beschreven, blijft er van het westerse imago niets meer over.
Kijk naar de beschuldigingen dat Rusland zou hebben ingegrepen in de
Amerikaanse verkiezingen. Van al de beweringen is geen enkel bewijs gevonden,
sterker nog; de meeste van deze beweringen zijn niets meer dan leugens
gebleken. Intussen is het westen zelf wel hard bezig om zich met de Russische
verkiezingen van volgend jaar te bemoeien. Als een zogenaamde oppositieleider,
die maar een minimale stroming vertegenwoordigd, gevangen wordt gezet omdat hij
met opzet de wet heeft overtreden, wordt dat breed uitgemeten. Terwijl een
zelfde overtreding in het westen op een gelijksoortige sanctie zou kunnen
rekenen. Het meten met twee maten is een heel normale zaak geworden. En precies
dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Want als iedere leugen tot waarheid wordt
verklaard komen we in de buurt van het gladde ijs waar we ook in de jaren 30 en
40 van de vorige eeuw al eens op zaten. Een ontwikkeling die toen tot een
wereld oorlog met miljoenen doden heeft geleid.
Natuurlijk gaat Rusland niet zo maar
toelaten dat gerenommeerde mediabedrijven, als Sputnik en Russia Today, door de
Amerikanen aan banden worden gelegd. Moskou heeft al laten weten dat er met
gelijke munt zal worden terug betaald als de maatregelen tegen de Russische
media niet worden teruggetrokken. Dan zullen de Amerikaanse mediabedrijven in
Rusland geen leven meer hebben. Terecht natuurlijk, het zijn de Amerikanen die
de confrontatie zoeken, en dat moet consequenties hebben.
Het is de moeite waard om regelmatig
de wereld te bekijken door de bril van de Russische media. Je komt vaak feiten
tegen die hier in het westen worden verzwegen. Zo zei Sputnik al op de ochtend
na de grote brand in Londen eerder dit jaar, die aan meer dan 80 mensen het
leven kostte, dat het vuur was begonnen in een diepvriezer. Niemand in het
westen kwam hier mee. Pas maanden later stond het verhaal ook in de Britse
pers, want het bleek de waarheid te zijn. Daarom is het westen zo bang voor
Sputnik en Russia Today. Zij doen hun werk grondig, en trekken iedere doofpot
open. Het is mooi om te zien dat het westen, tientallen jaren na de val van de
Sovjet Unie, nog steeds bang is voor de pravda (waarheid). Dat is misschien nog
wel het grootste compliment van allemaal.
