Wie in deze tijd de Turkse TV aanzet,
kan er alleen maar van uit gaan dat er een reusachtige oorlog aan de gang is. Het
scherm wordt gevuld door duizenden Turkse vlaggen, marcherende soldaten, tanks
en natuurlijk wanhopige burgers die zoeken naar verlossing. Verlossing die maar
uit een richting kan komen: Erdogan. De propaganda ligt er zo dik boven op dat
de indruk ontstaat dat nazi propagandaminister Goebbels is opgestaan, en plaats
heeft genomen achter de regietafel. Steeds opnieuw zijn er beelden van de
zogenaamde coup, en, hoe kan het ook anders, de haat tegen Erdogan’s vermeende
vijand, Fethulla Gulen, komt in een groot scala van verschillende vormen langs.
Als iemand nog twijfelt, is het bewijs nu geleverd; Turkije is een onvervalste
islamitische eenheidsstaat geworden. Het 1000-jarig rijk van Erdogan en zijn
AKP lijkt een feit.
Je zou natuurlijk kunnen argumenteren
dat dit alles zich in Turkije afspeelt en dat het aan het Turkse volk is om aan
deze ramp een einde te maken. Maar helaas blijft het daar niet bij. Erdogan
heeft ook in Europa zijn kettinghonden losgelaten, en die zijn intussen in een
aantal landen, waaronder Nederland, bezig om Gulen aanhangers en instellingen
aan te vallen, te intimideren en te bedreigen. Er is brand gesticht, er zijn
ramen ingegooid en mensen hebben persoonlijke bedreigingen ontvangen. De
informatie over wie men op de korrel moet nemen komt rechtstreeks van de zwarte
lijsten uit Ankara. De Europese regeringen tonen zich bezorgd over de geïmporteerde
haat “made in Turkey”, maar doen er zoals gebruikelijk weinig tegen. Volgens de
Nederlandse regering gebeurt dit wel achter de schermen. Of dat klopt zullen we
natuurlijk nooit weten, maar van het maken van een echte vuist is geen sprake,
zelfs geen klein vuistje.
Voor Erdogan gaat deze haatcampagne
nog niet ver genoeg. Hij wil dat Europese landen Gulen aanhangers aan hem
uitleveren. Gelijktijdig spreekt hij steeds opnieuw over de herinvoering van de
doodstraf, dus is het al wel duidelijk welk lot de uitgeleverde personen te
wachten staat. Gelukkig is Europa wel zo wijs om nog niet op deze eisen in te
gaan. Ondanks deze standpunten wordt de Sultan van Ankara met de dag brutaler.
Hij heeft zijn ministers laten dreigen met opzegging van het beruchte vluchtelingenakkoord
tussen de EU en Turkije. De opzegging zou definitief worden als er in oktober
geen visumvrij reizen voor Turkse burgers naar de EU wordt ingevoerd. Gelukkig
trapt Europa niet in deze chantagepoging en hebben verschillende landen laten
weten dat Turkije gewoon aan de 72 voorwaarden moet voldoen. Dat was eerder al
niet haalbaar, en nu de AKP dictatuur een feit is, zal er van deze voorwaarden
helemaal niets meer terecht komen.
Op zich is dat niet erg. Het akkoord
is een van de meest schandalige uitvindingen die de EU ooit heeft gedaan. Echt
nodig is het ook niet meer, want sinds de sluiting van de Balkanroute is het
bijna onmogelijk geworden om Europa zo maar binnen te wandelen. Het winnende
lot van Erdogan begint dus steeds meer op een nietje te lijken. De dictator kan
stampvoeten en schreeuwen, veel verschil zal het niet maken. Toch blijft het
onverdedigbaar dat Europa niet meer tegen deze waanzinnige durft te ondernemen.
Meteen na de vele arrestaties, ontslagen en het sluiten van grote delen van de
Turkse media, had de EU moeten besluiten om de onderhandelingen met Turkije
over EU lidmaatschap meteen af te breken. De visumkwestie had meteen van tafel
gemoeten, en er is veel voor te zeggen om ook het associatieverdrag op te
zeggen. Dat was een duidelijk signaal geweest en een teken van politieke moed.
Maar het bleef bij wat handenwringen en een heel klein waarschuwend vingertje.
Geen wonder dat Erdogan denkt dat hij vuurvast en almachtig is.
Hij wil dat ook keer op keer laten
zien. Afgelopen zondag liet hij meer dan 30.000 aanhangers vanuit heel Europa
naar Keulen, in Duitsland komen, voor een loyaliteitsdemonstratie. Een grote
opgehitste menigte, bewaakt door 2700 smerissen, toonde hun aanbidding van de
Sultan van Ankara, en riep luidkeels om de doodstraf. Dit gebeurde midden in
Europa. Meer dan 30.000 Erdogan aanhangers maakten gebruik van de zelfde rechten
die hun voorman heel hard bezig is om in Turkije af te schaffen. Ironisch
natuurlijk, maar ook een teken dat de integratie van al deze mensen jammerlijk
is mislukt. Dat kunnen de Europese regeringen zich zelf aanrekenen. Hoe kan het
zijn dat ondermeer jongeren, die in Europa geboren en getogen zijn, op een veld
in Keulen staan te brullen dat Erdogan een profeet is, en dat God groot is? Hoe
groot is de invloed eigenlijk en hoe ver reiken de tentakels? Wat zijn deze
jongeren bereid allemaal te doen als de sultan het beveelt? Dat zijn vragen
waar men nu niet meer om heen kan.
De AKP is al jaren bezig met een
moordpartij tegen de Koerden. Nu zijn het de Gulen aanhangers die het moeten
ontgelden. Hoe lang nog voordat de AKP ook in andere landen moord en doodslag
laat uitvoeren? Het is in ieder geval niet iets om gerust op te zijn. Terwijl
Turkije keihard afglijd richting een volledige dictatuur, lijkt het er steeds
meer op dat de Turken in de diaspora in deze waanzin worden meegezogen. We
moeten vaststellen dat ook de Gulen stroming gevaarlijk is en in feite geen
haar beter dan de AKP. Maar deze stroming heeft in ieder geval niet zo veel
bloed aan de handen als Erdogan en zijn trawanten.
