Na de vele gebeurtenissen van de
laatste weken zou je het bijna vergeten; het is zomer. Normaal gesproken is dat
de tijd dat we het wat rustiger aan doen, nieuwe plekken ontdekken en energie
op doen voor de komende tijd. Dat was het beeld van Europa in de zomer zoals we
het jaren lang, zelfs generaties lang, hebben gekend. Maar we schreven het al
eerder; Europa is niet meer hetzelfde. Waarschijnlijk zullen die tijden van
toen ook niet zo snel terug komen. Dus in plaats van een plekje in de zon of de
schaduw zoeken moeten we ons bezighouden met aanslagen, amokmakers, en oneindig
veel slachtoffers. Dat laatste is nog het ergste van alles.
De waxinelichtjes op de promenade van
Nice zijn nog niet eens uit na de aanslag met de vrachtwagen, of de nieuwe
lichtjes worden al weer ontstoken in München waar een Duitse Iraniër wild om
zich heen schoot. Tussen deze twee gebeurtenissen was er nog een steekpartij in
Frankrijk en een aanslag in een trein in Duitsland. Het slotstuk leek een
Syrische vluchteling die in Reutlingen, ook in Duitsland, een vrouw dood stak
en twee andere mensen verwonde. Maar afgelopen zondagavond blies een andere
Syrische vluchteling zichzelf op bij een feest in Beieren en raakt 15 mensen
gewond. En in Normandie, Frankrijk, sneden twee IS aanhangers dinsdagochtend de
keel van een priester door tijdens een gijzeling in een kerk. Beiden werden
door de politie doodgeschoten. Dat alles gebeurde in een week tijd. Van
vakantiestemming, of zomerplezier was toen nog maar weinig over. In plaats van
de zon hangt er een zwarte wolk boven Europa. Tijd om dit alles wat dieper te
onderzoeken, en om te kijken hoe het verder moet.
De verschillende incidenten die volgde
op de grote aanslagen in Parijs en Brussel, hebben uiteen lopende achtergronden.
Maar in een aantal, Nice en het treinincident in Duitsland bijvoorbeeld,
speelde de IS een rol. Het ging dus duidelijk om terroristische daden, alleen
nu vooral uitgevoerd door individuen die zich door IS laten inspireren, en niet
door getrainde groepen. Toch is het resultaat hetzelfde; veel doden en veel
gewonden. De amokmaker in München had een voorliefde voor schietpartijen en
heeft waarschijnlijk zijn fantasieën in daden omgezet. Maar wat bezielt al
deze, meestal jonge mensen, om op zo’n brute wijze te keer te gaan en op grote
schaal slachtoffers te maken? Hoe komt het dat er steeds meer van dit soort
incidenten zijn?
Deze vragen zijn niet echt helemaal te
beantwoorden. Maar we kunnen wel een poging wagen. Het lijkt er op dat steeds
meer jonge mensen met een migrantenachtergrond grote problemen met hun
identiteit hebben. Eigenlijk weten ze niet meer wie ze nu precies zijn. In de
landen van Europa worden ze niet echt geaccepteerd als gewone burgers en in de
herkomst landen van hun ouders horen ze er ook niet echt bij. Ze worden
eigenlijk overal als buitenstaanders gezien. Niemand die het interesseert of ze
een identiteit hebben of niet. Uit een soort wanhoop proberen ze dan een
identiteit in elkaar te zetten en daar wordt meestal de religie voor gebruikt.
Als je allochtonenjongeren spreekt zul je horen dat ze er een vreemd soort
behagen in scheppen om te voldoen aan oude leefregels. Die regels komen meestal
uit de Islam, en terwijl je zou verwachten dat jongeren die hier zijn geboren
zich vooral vrij zouden willen voelen, is het omgekeerde het geval. Er ontstaat
dan een soort sociale controle waarin ook roddels een grote rol spelen.
Natuurlijk kan dit alles niet echt het ontwikkelen van een eigen identiteit
vervangen en daar door ontstaan veel problemen. Het is een doodlopende weg, in
sommige gevallen letterlijk.
Terwijl niemand zich om deze
essentiële zaken druk maakt doen de jihadisten dit juist wel. Zij zien hun kans
schoon om te beïnvloeden en te ronselen voor de jihad. Plotseling hebben deze jongeren
dan gelijkgestemden, die een veilige haven lijken te zijn. Dat dit allemaal
schijn is hebben de meesten niet door. Ze voelen zich eindelijk geaccepteerd en
kunnen dan de gekste dingen gaan doen. De voorbeelden hebben we intussen overal
gezien. Nu dit soort jongeren door hebben dat je ook gewoon op eigen initiatief
toe kunt slaan, gebruikmakend van alle daagse middelen is de geest pas goed uit
de fles. Voor alle duidelijkheid; natuurlijk denken niet alle
allochtonenjongeren op deze manier. Het is maar een klein percentage, maar het
aantal neemt wel toe.
Hoe vaker dit soort jongeren toeslaat
hoe meer de angst en ook de woede onder de bevolking gaat toenemen. Ook dat
zien we al steeds meer. We hebben dus te maken met een dodelijke cocktail van
omstandigheden, die nog veel grotere ontploffingen in zich kan dragen. Daar
komt nog bij dat het westen door de interventies in het Midden Oosten steeds
meer gehaat wordt. Vorige week nog hebben Franse vliegtuigen in Syrië 120
burgers tijdens een bombardement vermoord. Een paar dagen eerder deden de
Amerikanen hetzelfde met meer dan 20 dodelijk slachtoffers. Is het dan
verwonderlijk dat de haat aan beiden kanten alleen maar toeneemt? Dat er een
sfeer ontstaat waar bij het nemen van wraak als de belangrijkste reactie wordt
gezien?
Twee zaken moeten we niet uit het oog
verliezen. De interventies in andere landen zijn geen vredesmissies, maar
rooftochten voor westerse belangen die de haat, zowel in de landen zelf als ook
onder allochtonenjongeren in Europa, alleen maar doet toenemen. In de meeste
gevallen hebben hierbij de Amerikanen de hand in het spel, maar dat ziet bijna
niemand. Europa laat zich immers willig gebruiken en wordt daarna
geconfronteerd met de consequenties. Dus meer aanslagen, groot en klein. Als we
de interventies stoppen nemen we in ieder geval een grond weg voor
wraaknemingen. Dat betekent niet dat we capituleren voor terrorisme, zoals de
systeempolitici altijd beweren. We maken gewoon een einde aan een beleid dat
niet het onze is en vanaf het begin fout was. Met capituleren heeft dat niets
te maken. Dat is alleen maar ophitserij uit Washington.
Het tweede punt is de rol van de
georganiseerde religie. Dit is niet alleen tegen de Islam gericht. Ook het christendom
heeft veel misdaden begaan en doet dit nog steeds. Jaren lang hebben we moeten
vechten tegen het opleggen door de christelijke kerken van allerlei regels en
verboden. De Islam is op dit gebied geen haar beter. Ook de Islam probeert
zaken op te leggen aan zowel Moslims als ook niet-Moslims. De steekpartij in
Frankrijk waarbij een Moslimman een buurvrouw en haar dochters neer stak omdat
zij op vakantie ongepaste kleding zouden hebben gedragen is een goed voorbeeld.
Maar hetzelfde geldt ook voor Moslimprotesten tegen bepaalde posters in
bushuisjes in Den Haag. Laten we er niet om heen draaien, we hebben er jaren
over gedaan om van de invloed van Christen fundamentalisten af te komen, we
zullen nu niet toestaan dat de Islam fundamentalisten voor ons gaan beslissen
wat we wel of niet mogen doen of hoe we ons kleden. Dat is geen Islamofobie,
een term waar snel naar wordt gegrepen. Het is gewoon duidelijk maken dat we
ons door geen enkele religie en haar volgelingen laten onderdrukken. Iedereen
heeft recht op het beleven van zijn of haar religie, maar georganiseerde
religie, zeker in combinatie met politiek, heeft meer slachtoffers gemaakt dan
wat dan ook in deze wereld.
We kunnen hier uit concluderen dat om
te overleven we een paar zaken goed moeten regelen. Ten eerste moeten we af van
de Amerikaanse invloed en dus ook de buitenlandse interventies. Ten tweede
moeten we geen concessies doen aan bekrompen religieuze eisen, uit welke hoek
die dan ook komen. Het christendom speelt in veel landen nog maar een marginale
rol en dat is goed zo. De Islam moeten we op dezelfde manier tegemoet treden.
Dat betekent geen overdreven politieke correctheid, met als concreet voorbeeld;
geen salafistencentrum in Rotterdam. Er zijn al genoeg jongeren die met
vijandsbeelden rondlopen, zonder dat de salafisten olie op het vuur gaan
gooien. Ieder de beweerd dat het salafisme geen voorportaal naar
fundamentalistisch terrorisme is, heeft de huidige situatie niet begrepen.
